Συνέντευξη Killswitch Engage (Mike D'Antonio)

«...ξέρουν μόνο ότι δεν βγάζουν τόσα λεφτά όσα έβγαζαν στο παρελθόν...»

Από τον Ιάσονα Τσιμπλάκο, 28/02/2014 @ 12:23
Οι Killswitch Engage είναι από τους ιδρυτές του New Wave Of American Heavy Metal και έχουν καταφέρει μέσα σε μια σημαντική πορεία 15 χρόνων να κυκλοφορήσουν κάποια εξαιρετικά άλμπουμ. Εμείς, βρήκαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τον Mike D'Antonio (μπασίστα) και να πούμε κάποια ενδιαφέροντα πράγματα τόσο για τον ίδιο όσο και για την μπάντα.

Killswitch EngageΓεια σου Mike, είμαι ο Ιάσονας.
Γεια, χαίρομαι που σε γνωρίζω! Ωραία Vans (αμερικάνικη εταιρεία παπουτσιών), έχω τα ίδια σε ακριβώς το ίδιο χρώμα!

Χαχα, ευχαριστώ! Λοιπόν, είμαι από το Rocking.gr. Έχεις δώσει ποτέ ξανά συνέντευξη σε ελληνικό μέσο ενημέρωσης;
Όχι από όσο θυμάμαι. Δεν έχουμε έρθει ποτέ εκεί άρα...

Όντως, ποστάραμε στο Facebook του site μας ότι «θα συναντήσουμε τους Killswitch Engage, έχετε κάποιες ερωτήσεις;» και οι μόνες ερωτήσεις που ήρθαν ήταν τύπου «πότε θα έρθουν στην Ελλάδα;». Το οποίο δεν με βοηθάει και πολύ με αυτήν την συνέντευξη αλλά δείχνει πόσο πολύ οι Έλληνες οπαδοί σας θέλουν τους Killswitch Engage. Όπα περίμενε, ένας τύπος ρώτησε «Ποιό είναι το αγαπημένο σας ελληνικό φαγητό;».
Μμ, αυτό με τα αμπελόφυλλα...

Αα, ντολμάδες!
Ναι!

Killswitch Engage - Disarm The DescentΩραία, αυτός ο τύπος θα μείνει ευχαριστημένος. Λοιπόν, πρώτα από όλα, συγχαρητήρια για το τελευταίο σας άλμπουμ, η υποδοχή που έλαβε ήταν αρκετά ενθουσιώδης...
Σε ευχαριστώ πολύ!

Πού έχεις εντοπίσει την ανταπόκριση των οπαδών σας μέχρι τώρα;
Έχουμε σπουδαία sing-along! Ξεκινήσαμε το tour στην Ευρώπη όταν κυκλοφόρησε ο δίσκος και εντυπωσιαστήκαμε από το πόσα πολλά sing-along είχαμε. Είναι κάποιοι σκληροπυρηνικοί οπαδοί εδώ που αγαπάμε πραγματικά.

Πίσω στην Αμερική πήρε λίγο παραπάνω χρόνο για να γίνει κάτι παρόμοιο, αλλά νομίζω ότι είμαστε σε καλό δρόμο για να συμβούν και εκεί καλά πράγματα, αλλά πάντως η Ευρώπη σίγουρα έδωσε περισσότερη βαρύτητα στον δίσκο κάτι που πραγματικά ζέστανε τις καρδιές μας και το εκτιμούμε πραγματικά.

Γιατί πιστεύεις ότι υπάρχει τόσο μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο κοινό της Ευρώπης και σε αυτό της Αμερικής;
Δεν είμαι σίγουρος γιατί υπάρχει αυτή η διαφορά αλλά ξέρω σίγουρα ότι υπάρχουν μεγάλες διαφορές.

Ναι, αυτή είναι μια ερώτηση που συνηθίζω να κάνω σε όλες μου τις συνεντεύξεις και η απάντηση είναι μάλλον ότι το ευρωπαϊκό κοινό δείχνει να εκτιμά κάποια πράγματα παραπάνω...
Σίγουρα. Ναι, είναι πολύ πιο δύσκολο για τις μπάντες να έρθουν μέχρι εδώ. Στις Η.Π.Α είναι τόσες πολλές μπάντες παντού, υπάρχει συνεχές touring, γίνονται shows κάθε μία ή δύο μέρες στα περισσότερα μέρη και οι οπαδοί απλά δεν θέλουν να ταξιδεύουν. Όμως εδώ, έχεις κάποιον που μπορεί να ταξιδέψει 8-10 ώρες μόνο και μόνο για να έρθει στο show και αυτό δείχνει φανατισμό!

Killswitch EngageΠρόσφατα προταθήκατε για βραβείο Grammy. Όλο αυτό το σκηνικό μου φαίνεται λίγο σουρεαλιστικό...
Απολύτως...

Παρακολουθήσατε το event;
Το παρακολουθήσαμε κα αυτή ήταν η δεύτερη φορά που είχαμε προταθεί. Η τελευταία φορά ήταν περίπου 7 ή οκτώ χρόνια πριν και αφορούσε το "My Curse" ή το "End Of Heartache" και καθόμασταν εκεί, σε αυτήν την τελετή και ο Rod Stewart σηκώθηκε και πήρε το πρώτο του Grammy. Γυρίσαμε ο ένας στον άλλον και είπαμε «Τότε εμείς δεν πρόκειται να πάρουμε ποτέ κάποιο, ποτέ!»

Και αρκετά σίγουρα, άλλαξε το πράγμα και πλέον υπάρχει μόνο μία κατηγορία στα 130 ή 140 βραβεία που αφορά το metal. Μία. Έτσι το να είσαι το ένα από τα πέντε ονόματα που επιλέγηκαν είναι μεγάλη τιμή. Τα Grammys για μένα, δεν τους δίνω ποτέ ιδιαίτερη σημασία, αλλά το να επιλέγουν από όλο το metal μόνο πέντε μπάντες είναι τεράστιο πράγμα.

Το να αναφέρεσαι μαζί με ονόματα όπως οι Black Sabbath είναι τρομερό! Ξέραμε από την αρχή ότι αυτοί θα νικήσουν, αλλά έχει πάντα πλάκα μα πηγαίνεις σε μια τελετή, να ντύνεσαι, μα προσκαλείς την γυναίκα σου και να έχεις μια νύχτα στην πόλη και αυτό ήταν που περιμέναμε να κάνουμε.

Κάθισαν όλες οι μπάντες μαζί σε μια απομακρυσμένη γωνιά;
Χαχα, δεν το πρόσεξα. Σίγουρα δεν ήμασταν μαζί με άλλες μπάντες. Νόμιζα σίγουρα ότι πρόκειται να κλειδωθούμε στο υπόγειο ή μάλλον κάτω από την σκηνή (γέλια,) αλλά ήμασταν καλά.

Killswitch EngageΠοιά είναι τα σχέδια των Killswitch Engage για το 2014;
Πολλές περιοδείες έχουν απομείνει ακόμα να κάνουμε. Νότιος Αφρική για πρώτη φορά, και θα πάμε και πάλι Ρωσία. Την τελευταία φορά κάναμε δύο shows, ένα στην Αγία Πετρούπολη και ένα στη Μόσχα εκεί που τώρα θα κάνουμε τέσσερα οπότε εξαπλωνόμαστε λίγο περισσότερο. Επιστρέφουμε επίσης στην Νότιο Αμερική σε κάποια φάση σύντομα.

Είναι το κοινό της Νοτίου Αμερικής τόσο δυνατό όσο νομίζω;
Πραγματικά είναι! Έχει τόσο πολύ πλάκα και έχει πάντα τον καλύτερο καιρό που μπορείς να σκεφτείς. Επίσης πρόκειται να βγούμε σε περιοδεία στην Ιαπωνία και στην Αυστραλία και  μετά μάλλον πίσω στις Η.Π.Α για μια ακόμη γύρα...

Οπότε κυριολεκτικά μια παγκόσμια περιοδεία...
Ναι, η δισκογραφική  εταιρεία μας λέει πως χρειάζεται πλέον έναν καινούργιο δίσκο τον χρόνο από εδώ και πέρα, σε αντίθεση με τα κάθε δύο ή τρία χρόνια, πόσο μάλλον όταν μας πήρε τέσσερα χρόνια για κυκλοφορήσουμε τον τελευταίο! Μμ, θα δούμε αν αυτό θα δουλέψει ή όχι (γέλια).

Υπήρχαν ειδικές συνθήκες που καθυστέρησαν την κυκλοφορία αυτού του άλμπουμ...
Ναι υπήρχαν. Συνήθως είμαστε κοντά στο όριο των δύο χρόνων, ανάλογα πως πάει η περιοδεία, αλλά θα δούμε αν θα μπορέσουμε να βγάλουμε άλλον έναν σύντομα. Δεν ξέρω ακόμα.

Killswitch EngageΑυτό το πράγμα με τον έναν χρόνο μου φαίνεται πραγματικά παράξενο. Μήπως γίνεται για να έχουν έναν καλό λόγο για σας βγάλουν στον «δρόμο»;
Νομίζω πως το βλέπουν με το να είσαι στο «μάτι» του κοινού όσο το δυνατόν περισσότερο, είτε αυτό σημαίνει ρίχνοντας ένα EP ανάμεσα στα LPs , απλά στηρίζοντας το όνομα σου εκεί έξω, κρατώντας την μπάντα ζωντανή και κρατώντας τον κόσμο μέσα στην μουσική σου θεωρώ…
Θα πίστευα ότι για αυτό γίνονται τα videos, αλλά το σκηνικό έχει αλλάξει τόσο πολύ που τις μισές φορές δεν ξέρω τι πραγματικά συμβαίνει…

Είναι όλο αυτό δουλεία της Roadrunner που προσπαθεί να ανεβάσει στροφές; Μιας και τον τελευταίο καιρό είχαν τα πάνω και τα κάτω τους...
Πιστεύω ότι όλοι στην μουσική «κρατιούνται» από όπου μπορούν. Δεν ξέρουν στην πραγματικότητα πώς να δουλεύουν με αυτά τα πράγματα πλέον, ξέρουν μόνο ότι δεν βγάζουν τόσα λεφτά όσα έβγαζαν στο παρελθόν. (γέλια)

Πώς είναι να έχετε τον Jesse πίσω στην μπάντα; Έφερε μια πνοή φρέσκου αέρα;
Σίγουρα έφερε. Αυτό είναι το δέκατο πέμπτο έτος για εμάς, είμαστε πιο γερασμένοι, θα γίνω 41 φέτος. Κάνουμε αυτό το  πράγμα και πολύ καιρό, είμαστε πολύ κουρασμένοι, έχουμε πάει παντού - εκτός από την Ελλάδα δυστυχώς, είναι κάποια επιλεγμένα μέρη που θέλουμε να πάμε πολύ καιρό τώρα, Ρουμανία, Κίνα, αλλά... Τέλος πάντων κοντά στο τέλος, πριν το συμβάν με τον Howard, άρχιζε να μοιάζει περισσότερο με δουλειά παρά με πλάκα και δεν θέλεις ποτέ να μοιάζει έτσι.

Όταν έγινε αυτός ο «διαχωρισμός» και ο Jesse ξαναήρθε στην μπάντα, φαίνεται ότι όλοι γύρισαν στις θέσεις τους, γίναμε μια σφιχτοδεμένη μονάδα. Δεν είχε δημιουργηθεί κάτι τέτοιο για αρκετό καιρό, και είναι πολύ καλό, είναι όμορφο...

Μπορείς να το ακούσεις κιόλας!
Σε ευχαριστώ! Σίγουρα μπορείς να το δεις και ζωντανά. Όλοι διαρκώς χαμογελούν, περνάμε υπέροχα! Δεν μπορώ α σκεφτώ μια καλύτερη κατάσταση.

Killswitch EngageΠώς είναι να είσαι στην ίδια μπάντα με τον Adam; Έχει πολύ φορτωμένο πρόγραμμα και κάνει και πολλές παραγωγές. Μήπως συνηθίζει στο να είναι το αφεντικό στις άλλες μπάντες και φέρνει αυτήν την συμπεριφορά και στους Killswitch;
Δεν είναι ποτέ αυταρχικός, αλλά εάν υπάρχει ένα project που πρέπει να γίνει, θα σε κάνει να ξέρεις ότι «έχουμε συγκεκριμένο χρόνο που πρέπει να κάνουμε αυτό, αν θέλετε να τα καταφέρουμε, πρέπει να το κάνουμε τώρα». Δεν είναι πιεστικός, τίποτα τέτοιο, αλλά εμμένει στο πρόγραμμα.

Οι Killswitch είναι η βασική του δουλειά, όπως και εμένα, κάνω παραπλεύρως και  γραφιστικό σχεδιασμό, οπότε οτιδήποτε αφορά τους Killswitch είναι πρώτη προτεραιότητα και όλα τα άλλα έρχονται μετά. Είναι από αυτούς τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη να εργάζονται διαρκώς, περίπου όπως και εγώ. Πρέπει να κάνω κάτι συνέχεια αλλιώς βαριέμαι φοβερά!

Όταν είμαστε σπίτι ή όταν έχουμε ελεύθερο χρόνο -ή όταν βλέπουμε πως μελλοντικά θα υπάρξει λίγος χρόνος- θα κάνουμε ένα σωρό πράγματα. Εγώ θα ασχοληθώ με την γραφιστική, αυτός θα ασχοληθεί με παραγωγές και τέτοια και έτσι πάει το πράγμα.

Mike D'Antonio (Killswitch Engage)Ναι, αυτό αφορούν και οι επόμενες ερωτήσεις. Πού νομίζεις ότι εφάπτεται η ιδιότητά σου σαν γραφίστας μέσα στην μπάντα;
Είναι μάλλον ευκολότερο από αυτό που κάνει ο Adam, γιατί αυτός χρειάζεται στούντιο και εξοπλισμό, εκεί που εγώ το μόνο που χρειάζομαι είναι ένα laptop και πιθανώς internet. Εξαρτάται από το project. Εγώ το εξασκώ καθημερινά, απλά κάθομαι εκεί για τέσσερις ή πέντε ώρες, χάνομαι στο design και «ξεχνάω» ότι μου λείπει το σπίτι ή ότι βρίσκομαι στην μέση κάπου που δεν έχω ξαναπάει, που έχει κρύο και χιονίζει και διάφορα τέτοια. Είναι ένας καλός τρόπος για να ξεφεύγεις και να μην νιώθεις πως είσαι «ριγμένος» σε κάτι που δεν θες να αποτελείς κομμάτι του.

Ποιές είναι οι φιλοδοξίες σου σαν γραφίστας; Ποιό θα ήταν το πιο φιλόδοξο project που θα ήθελες να κυνηγήσεις;
Απλά να δουλεύω με διαφορετικά συγκροτήματα. Θα το λάτρευα να δούλευα με τους Metallica όπως όλοι πιστεύω θα έλεγαν... Φαντάζομαι ότι θα είναι πολύ δύσκολο να δουλέψεις με αυτούς! Μόλις έκανα μια δουλειά με τους Crowbar, οι οποίοι μία από τις αγαπημένες μου μπάντες όλως των εποχών και επίσης μία από τις «ευκολότερες» που έχω δουλέψει ποτέ. Ήταν φοβερά!

Απλά μου αρέσει η γραφιστική, μπορώ να σχεδιάσω για τους Iron Maiden ή μπορώ να κάνω ένα σχέδιο για ένα γραφείο κηδειών. Το καθένα έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες και το καθένα έχει την πλάκα του με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο. Θα ήθελα πολύ να κάνω έναν καινούργιο δίσκο των Misfits αν θα υπάρξει ποτέ κάποιος, η ίσως έναν δίσκο του Danzig, ή κάτι σαν αυτό τέλος πάντων. Από εκεί κέρδισα μεγάλη έμπνευση, από όλο το παλιό artwork των Misfits. Πολύ έντονο μαύρο και λευκό υλικό. Το λατρεύω αυτό το υλικό.

Killswitch EngageΜαντεύω ότι θα είναι τέλειο και ξανά σουρεαλιστικό να μπορείς να δουλεύεις με συγκροτήματα των οποίων είσαι οπαδός...
Δεν συμβαίνει κάθε φορά, ίσως μία ή δύο φορές τον χρόνο, δουλεύω με κάποια νέα μπάντα για την οποία είμαι ενθουσιασμένος.

Θα σε ενδιέφερε να μας πεις μια γενική δημιουργική διαδικασία των Killswitch; Πώς ένα άλμπουμ σας «έρχεται» στην ζωή;
Συνήθως ξεκινάμε συζητώντας για την ημερομηνία που πρόκειται να συναντηθούμε. «Άρα από τώρα μέχρι τότε, ξεκινάτε να γράφετε όσο περισσότερο υλικό μπορείτε». Όλοι παίρνουμε ξεχωριστούς δρόμους, εγώ χρησιμοποιώ το Garage Band (πρόγραμμα μουσικής) και γράφω όσο το δυνατόν περισσότερο μέρος από ένα ολόκληρο τραγούδι. Μέχρι την ώρα που θα συναντηθούμε θα έχω τέσσερα ή πέντε τραγούδια, ή τέσσερα κομμάτια που θα χρειάζονται ένα ή δύο μέρη... Όλοι εξασκούμαστε, όλοι θα παίξουν  τρία ή τέσσερα demos, θα μιλήσουμε για αυτά, θα προτείνουμε αλλαγές, και εάν κάτι χρειάζεται διαμόρφωση θα χρησιμοποιήσουμε το Pro Tools (πρόγραμμα μουσικής) και θα προσαρμόσουμε αυτοματοποιημένα τύμπανα. Ο Justin (ντράμερ) θα είναι εκεί και θα πει «βάλε ένα γύρισμα εκεί», εγώ θα προσθέσω ένα «γραμμή» μπάσου, ο Joel θα προσθέσει μια γραμμή κιθάρας και ίσως μετά ρυθμίσουμε την δομή με τον Adam.

Ο καθένας μπορεί να ρίξει την ιδέα του, κάτι που έχει πλάκα. Φαίνεται σαν πιο ορθολογικός τρόπος για να το κάνουμε, από το να καθόμαστε σε ένα δωμάτιο λέγοντας «έχω αυτό το riff, ίσως μπορούμε να κάνουμε και κάτι άλλο...». Οι ιδέες υπάρχουν, είναι στο τραπέζι και όλοι μπορούν να σκεφτούν την ίδια στιγμή. Έτσι έχουν «πάει» οι τελευταίοι δίσκοι.

Μπαίνετε ποτέ σε κάποιο δωμάτιο σαν μπάντα για να τζαμάρετε;
Μμμ, περισσότερο για διασκευές και τέτοια. Αυτοί οι τύποι θα αρχίζουν να παίζουν ένα τραγούδι των Meshuggah ή κάτι τέτοιο και θα τζαμάρουμε με αυτό λίγο. Αλλά όχι πολύ...

Killswitch EngageΜιας και ανέφερες διασκευές... Η διασκευή που κάνατε στο "Holy Diver" τράβηξε τόση πολύ προσοχή με το πέρασμα του χρόνου, που φτάσαμε σε ένα σημείο που οι νέοι ακροατές να πιστεύουν ότι είναι το αυθεντικό. Σε ποιά άλλα τραγούδια θα θέλατε να δείτε την version των Killswitch Engage;
Μιλούσαμε για κάτι τέτοιο πριν κάποιες μέρες... Θα ήθελα πολύ να κάνουμε κάτι από Pat Benatar, δεν θέλω να αναφέρω ονόματα τραγουδιών γιατί κάποιοι άνθρωποι θα πάνε να κάνουν αυτό που κάνουν, αλλά θα ίσως θα γούσταρα να κάνω κάτι από Billy Idol. Bat Benatar, κάτι από την δεκαετία του '80. Ένα rock τραγούδι που με γίνεται metal ίσως; Αυτό έχει πάντα πολύ πλάκα.

Το κύριο πράγμα με τις διασκευές είναι ότι πρέπει μα κάνεις κάτι δικό σου. Αν παίζεις ακριβώς το ίδιο πράγμα, ποιο το νόημα; Έχει ήδη γίνει φοβερά αλλιώς θα ήθελες να το διασκευάσεις. Με αυτόν τον τρόπο, πιστεύω ότι το "Holy Diver" διαχώρισε κάπως την θέση μας. Το έφερε περισσότερο στο mainstream. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν έχουμε ξανακάνει άλλη. Πρέπει να γίνει καλά ή να μην γίνει καθόλου.

Επίσης δεν θέλεις να γίνεις αυτή μπάντα, η μπάντα διασκευών. Κάνοντας πράγματα απλά για να... Στην πραγματικότητα δεν θέλαμε αυτό το τραγούδι στον δίσκο. Είχαμε ηχογραφήσει αυτό το τραγούδι  μαζί με ένα θεματικό τραγούδι  για τον CM Punk (παλαιστής) του WWE πριν από το "As Daylight Dies" και είπαμε στην δισκογραφική εταιρεία ότι δεν θα το κυκλοφορήσουμε με αυτό τον δίσκο και ενοχλήθηκαν κάπως. Αλλά μόλις ήρθε η στιγμή να κάνουμε την ειδική έκδοση, μας είπαν ότι θα πάει καλά στο ραδιόφωνο, «μπορείτε παρακαλώ να το συμπεριλάβετε» και εμείς τους είπαμε, «Εντάξει αν νομίζετε ότι το θέλετε». Και ξαφνικά έγινε αυτή η «έκρηξη» δίνοντας αυτό το παράξενο αποτέλεσμα.

Αρχικά ηχογραφήσαμε αυτή την διασκευή για το περιοδικό Kerrang το οποίο έκανε μια συλλογή σε CD με καινούργιες μπάντες οι οποίες διασκεύαζαν παλιότερα τραγούδια και μας έστειλε μια λίστα από τα πάντα, από Bon Jovi μέχρι Weezer έως Poison και Dio, το οποίο και επιλέξαμε διότι πιστεύαμε πως θα κάναμε την καλύτερη δουλεία με αυτό.

Λοιπόν, μια κυκλοφορία διασκευής μπορεί να λειτουργήσει ως παράγοντας που σας κρατάει στο προσκήνιο και ίσως έτσι δεν χρειάζεται να κάνετε νέο άλμπουμ κάθε χρόνο...
Κοίτα!  Τώρα ακούγεσαι σαν την δισκογραφική εταιρεία! Λένε ακριβώς το ίδιο πράγμα! Αλλά μετά θα μπλέξεις με το «Αυτοί οι τύποι παίζουν συνέχεια διασκευές» το οποίο δεν το θέλουμε καθόλου.

Ανέφερες τους Crowbar, οπότε ωριμάζοντας πήγαινες σε πολλές συναυλίες;
Πήγαινα. Περισσότερο hard core υλικό στην Βοστώνη. Συνήθιζα να γουστάρω πολύ να βλέπω πολλά συγκροτήματα της Νέας Υόρκης, Cro-Mags, Agnostic Front, Madball και τέτοια. Πραγματικά hardcore, hardcore πράγματα, όπου πρέπει να μείνεις μακριά από το pit αλλιώς θα σου πολτοποιήσουν το πρόσωπο. Αυτά ήταν τα πράγματα που αγαπούσα πραγματικά. Bad Brains  και τέτοια.

Mike D'Antonio (Killswitch Engage)Ποιό θα έλεγες ότι είναι το πιο αξιομνημόνευτο live που έχεις παρακολουθήσει;
Μμμ, για να δούμε. Η αγαπημένη μου Βοστονέζικη μπάντα, Only Living Witness, συνήθιζαν να είναι το συγκρότημα που έπαιζαν σε κάθε τοπικό show και συνήθιζαν να είναι το συγκρότημα που θα έβλεπες συνεχώς «πάλι αυτό το γαμημένο συγκρότημα; Τους βλέπω όλη την ώρα!» Αυτό το συγκεκριμένο show  μου έκανε το click και τους ερωτεύτηκα. Ήταν οι Only Living Witness που άνοιγαν για τους Corrossion Of Conformity στην περιοδεία τους για το "Blind" μαζί με τους Prong! Ήταν το αγαπημένο μου club το "Channel" στην Βοστόνη και ήταν ένα από τα τελευταία shows που έγινα εκεί πριν αυτό γκρεμιστεί. Μου έχουν μείνει πολλές καλές αναμνήσεις από εκεί νομίζω.

Κλείνοντας, κάποιο μήνυμα για τους Έλληνες οπαδούς σας;
Ναι! Ελλάδα, λυπούμαστε φοβερά από τα βάθη των καρδιών μας. Προσπαθούμε να έρθουμε εκεί για πολύ καιρό. Για του λόγου του αληθές τρεις ή τέσσερις μέρες πριν φώναζα στον manager μας , Paul Ryan, αυτό είναι το όνομα του αν θέλεις να το φωνάξεις και εσύ, για να μας φέρει εκεί πέρα. Θέλουμε πολύ να δούμε την πόλη σας. Παρακαλώ μην μας μισείτε, βάζουμε τα δυνατά μας. Σας αγαπάμε, ευχαριστούμε πολύ.

Ήταν υπέροχα, ευχαριστώ πάρα πολύ!
Ήταν όντως, σε ευχαριστώ!
  • SHARE
  • TWEET