Συνέντευξη Dead Meadow (Steve Kille)

«Το να είσαι μουσικός, διατηρεί την παιδικότητα μέσα σου, καλώς ή κακώς»

Από τον Μάνο Πατεράκη, 23/10/2013 @ 12:27
Εν όψει της Σαββατιάτικης και Κυριακάτικης συναυλίας τους, μιλήσαμε με τον μπασίστα (και σιτάρ-ίστα) Steve Kille. Οι Dead Meadow είναι μία από τις πλέον ταλαντούχες μπάντες της psychedelic rock αναβίωσης. Δισκογραφούν και γυρίζουν τον κόσμο από το 2000. Ο φετινός τους δίσκος, το "Warble Womb", είναι μία από τις πλέον ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες του χώρου, η οποία ξεχωρίζει για την πανέμορφη ατμόσφαιρα και την οργανική της ροή. Πριν μας ταξιδέψουν από το Six Dogs και το Eightball στο Midwest των Η.Π.Α., ορίστε τι είχαν να μας πουν...

Dead MeadowΚαλησπέρα Steve. Είναι η πρώτη συνέντευξη που κάνουμε μαζί σας και, επίσης, πρόκειται να επισκεφθείτε τη χώρα μας για πρώτη φορά. Οπότε θα ήθελα να μας συστηθείτε...
Οι Dead Meadow είναι οι Jason Simon, Steve Kille και Mark Laughlin, δηλαδή το αρχικό μας line-up. Για πολύ καιρό είχαμε, επίσης, τον Stephen McCarty και για ένα δίσκο τον Cory Shane. Όλοι ήμασταν φίλοι από πριν. Οι περισσότεροι από εμάς, μάλιστα, ζούσαμε στο ίδιο σπίτι όταν ήμασταν παιδιά. Κάναμε πάρτι και βλέπαμε κλασικά rock video όπως το "Rainbow Bridge". Έτσι ξεκίνησε το συγκρότημα. Είναι λίγο περίεργο ξεκίνημα στην post-punk σκηνή της Washington. Έχουμε περιοδεύσει σε όλο τον κόσμο πολλές φορές. Έχουμε βγάλει δίσκους με τη Matador Records και έχουμε, επίσης, συμμετάσχει στον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Ήταν ένα φοβερό ταξίδι, αλλά πιστεύω ότι τα ακόμα μεγαλύτερα κατορθώματα δεν έχουν έρθει ακόμα. Όσον αφορά το όνομά μας, το σκέφτηκε ο Jason. Είναι μια εκδοχή ενός Neil Young-ικού οράματος των πεδιάδων του Midwest και αντικατοπτρίζει και το vibe των 70s.

Dead Meadow - Warble WombΌταν ξεκινήσατε όλο αυτό το πράγμα το 1998, είχατε σκεφτεί ποτέ ότι θα φτάνατε στο σημείο να σας ζητούν να εμφανιστείτε σε διάφορα σημεία του κόσμου, όπου ο κόσμος θα είχε ήδη ακούσει τη μουσική σας; Περιέγραψέ μας τους νέους Dead Meadow...
Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχουμε αλλάξει ιδιαίτερα σαν άνθρωποι, ενώ εξελιχθήκαμε σαν μουσικοί. Σίγουρα, τώρα πια έχουμε λιγότερα θέματα με ναρκωτικά και περισσότερη αυτοπεποίθηση. Αλλά δημιουργικά, πιστεύω ότι είμαστε οι ίδιοι άνθρωποι, όπως ήμασταν πάντα. Ίσως, το να είσαι μουσικός διατηρεί την παιδικότητα μέσα σου, καλώς ή κακώς. Όσον αφορά τις περιοδείες, ένα από τα πρώτα πράγματα που κάναμε ήταν να παίξουμε σε ένα νεανικό festival στη Σικελία. Είναι αστείο γιατί τώρα πια είναι η 17η φορά που ερχόμαστε να παίξουμε στην Ευρώπη, με τη μία μορφή ή την άλλη. Πετυχαίνουμε τα παιδιά για τα οποία είχαμε παίξει τότε, τα οποία έχουν πια μεγαλώσει. Αστεία που είναι η ζωή...

Κυκλοφορήσατε το "Warble Womb" φέτος. Κατ' εμέ, έναν από τους καλύτερους psychedelic rock δίσκους της χρονιάς. Πώς καταφέρατε να πετύχετε έναν τέτοιο «τζαμαριστό» και οργανικό ήχο;
Νομίζω ότι ο λόγος είναι ότι γράφουμε και ηχογραφούμε πάντα στο ίδιο μέρος, στο στούντιο μας. Έτσι μπορούμε να απαθανατίσουμε πολλά αβίαστα σημεία, μια δυνατότητα που δεν έχουν άλλες μπάντες. Συνήθως αφήνω τις κασέτες και τους υπολογιστές να τρέχουν και να ηχογραφούν για τριάντα λεπτά. Έπειτα βρίσκουμε τα καλύτερα σημεία και τα χρησιμοποιούμε. Το να ξεκινάς και να σταματάς συνέχεια σκοτώνει την ψυχή της μουσικής. Ευχαριστώ, πάντως, για τα καλά λόγια για το "Warble Womb". Είμαι πολύ περήφανος γι' αυτό!

Dead MeadowΤο αγαπημένο μου κομμάτι είναι το "Yesterday's Blowing Back". Μπορείς να μου πεις κάτι γι' αυτό, συγκεκριμένα;
Ήταν κάτι που έφερε στο στούντιο ο Jason σαν demo και έπειτα του δώσαμε σάρκα και οστά. Εκείνη την περίοδο ήθελα να πειραματιστώ με μερικούς ήχους αλα-My Bloody Valentine, οπότε είχα αρκετή παραμόρφωση σε μπάσο και κιθάρα. Τελικά, κατά τη μίξη υποχωρήσαμε λίγο στην παραμόρφωση και δώσαμε ένα Townes (Van Zandt) συναίσθημα. Το να έχουμε δικό μας εξοπλισμό μας επιτρέπει να κάνουμε τέτοιους πειραματισμούς.

Αναλογιζόμενος το σύνολο της δισκογραφίας σας, ποιός πιστεύεις ότι είναι ο καλύτερός σας δίσκος;
Σαν συνολικό όραμα, σίγουρα ο καινούργιος. Αλλά πιστεύω ότι κάθε δίσκος είναι μια προσπάθεια στο 100%, εν συγκρίσει με άλλες μπάντες στις οποίες συμμετείχα. Πιστεύω ότι έτσι έχτισαν το κοινό τους οι Dead Meadow. Με το να είμαστε τελειομανείς, τουλάχιστον στα όρια των δυνατοτήτων μας.

Dead MeadowΌλοι σας ακούτε psychedelic rock από τα 60s και τα 70s ή υπάρχουν παρεκκλίσεις;
Σε όλους μας αρέσει αυτή η μουσική. Είμαστε βαμμένοι οπαδοί της. Μας αρέσει, επίσης, το hip-hop και η reggae. Ο Mark είναι, ίσως, αυτός που του αρέσει περισσότερο η κουλτούρα των DJ.

Ο Jason Simon είναι ανιψιός του δημιουργού της σειράς "The Wire". Αυτό σας έδωσε την ευκαιρία να ακουστεί η μουσική σας σε δύο επεισόδια της δημοφιλούς αυτής σειράς. Πώς επηρέασε αυτό το γεγονός την καριέρα σας;
Όπως οτιδήποτε που σε κάνει να ακουστείς στο ευρύ κοινό. Σίγουρα γνωρίσαμε πολύ περισσότερους οπαδούς του hip-hop που έρχονταν στις συναυλίες μας, ειδικά στις Η.Π.Α.

Dead MeadowΑν είχες επιλογή, σε ποιές ταινίες και σειρές θα ήθελες να ακουστεί η μουσική σας;
Θα ήθελα πολύ να ακουγόμασταν σε μία ταινία του David Lynch. Μάλλον με κάτι instrumental. Η αισθητική του ήταν πάντα μία από τις επιρροές μας. Πάντως, πιστεύω ότι θα μπορούσαμε να φτιάξουμε ένα φοβερό, ατμοσφαιρικό instrumental κομμάτι γι’ αυτόν.

Ποιό είναι το κλειδί για μια επιτυχημένη, «διαστημική» συναυλία;
Να δημιουργείς ένα καλό vibe με τη μουσική και τους ήχους. Μακάρι να είχαμε το budget των Flaming Lips. Τότε θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι πολύ cool...

Ποιό είναι το πιο παράξενο περιστατικό που σας έχει συμβεί στο δρόμο;
Τα πάντα είναι περίεργα. Πιθανότατα κάτι θα συμβεί και στην Ελλάδα. Κάθε συναυλία που δίνουμε έχει μερικά μεθυσμένα απρόοπτα. Κάποτε ξεχάσαμε τον drummer μας σε μια στάση που είχαμε κάνει στο Kansas. Αλλά αυτό, μάλλον, ήταν περισσότερο ταλαιπωρία παρά αστείο.

Μιας και φέτος κλείνετε τα 15 χρόνια σαν μπάντα, ποιό θα ήταν το καλύτερο δώρο;
Ένας χρυσός δίσκος!

Dead MeadowΠριν λίγο καιρό, το Spotify έγινε διαθέσιμο στην Ελλάδα. Έχει γίνει θέμα συζήτησης από πολλούς μουσικούς, τόσο αυτό όσο και οι άλλες υπηρεσίες streaming. Ποιά είναι η δική σας άποψη;
Σε βοηθάει να σε μάθει το κοινό, αλλά κλέβει τον καλλιτέχνη. Βγάζουμε δύο δολάρια στις Η.Π.Α. κάθε εξάμηνο, ενώ έχουμε διαθέσιμους όλους τους δίσκους μας. Αν είχε περισσότερο τη μορφή ενός μη-μόνιμου τύπου ραδιοφώνου θα ήταν ok, αλλά ελεύθερο downloading για όλους υποβαθμίζει το μέσο... Λυπάμαι, αλλά η ύπαρξή του δεν ευνοεί την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του καλλιτέχνη. Εγώ εξεπλάγην που η διεθνής κοινότητα το επέτρεψε.

Τι ακούς τελευταία;
Το Riot Going On (σ.σ.: πιθανόν από τους Sly And The Family Stone), τα πάντα από Talking Heads, καθώς επίσης και Happy Mondays.

Ευχαριστώ για το χρόνο σου. Τι θες να πεις στους οπαδούς σας στην Ελλάδα;
Τα λέμε σύντομα!
  • SHARE
  • TWEET