Planet Of Zeus: «Το rock διανύει την καλύτερη περίοδό του στην Ελλάδα»

Με αφορμή το νέο άλμπουμ, ο Μπάμπης Παπανικολάου σχολίασε στους συντάκτες του Rocking την αλλαγή στη μουσική κατεύθυνση και το πόσο πιστοί είναι τελικά στην αγέλη

Αυτό που κάνει πιο ενδιαφέρουσες τις συνεντεύξεις είναι η ευθύτητα και η ειλικρίνεια στις απαντήσεις των μουσικών. Το ότι ο Μπάμπης Παπανικολάου των Planet Of Zeus είναι από τους πιο ευθείς και ειλικρινείς τύπους εκεί έξω, σε συνδυασμό με τα ερωτήματα που προέκυψαν από την ηχητική αλλαγή που φέρνει το νέο τους άλμπουμ "Loyal To The Pack", καθιστούν τα όσα θα διαβάσετε παρακάτω από εξαιρετικά ενδιαφέροντα ως απολαυστικά. Την ανάκριση ανέλαβαν πέντε συντάκτες και οι απαντήσεις είναι αν μη τι άλλο πειστικές...

Planet Of Zeus

ΓΖ: Αν υποθέσουμε πως στον προηγούμενο δίσκο πήρατε ένα μικρό «ηχητικό» ρίσκο, εδώ είναι μεγάλο. Εξέλιξη ανεξαρτήτου κόστους;

Ρίσκο παίρνει μια πολυεθνική όταν ανοίγει υποκατάστημα σε ένα νέο μέρος ή όταν μια ομάδα κάνει κάποια ακριβή μεταγραφή. Το να πατήσεις το rec και να βγάλεις από μέσα σου τα συναισθήματα σου με νότες και στίχους με απόλυτη ειλικρίνεια, δεν είναι ρίσκο. Δεν γίνεται να χάσεις απ’ αυτό. Μόνο να κερδίσεις μπορείς. Η όποια εξέλιξη δεν ήταν προσχεδιασμένη. Απλά ειλικρίνεια προς τον κόσμο και πάνω απ’ όλα προς τον εαυτό σου.

ΔΙ: Ποιες ήταν οι συνθήκες ηχογράφησης αυτού του δίσκου; Σας πήρε λιγότερο χρόνο σε σχέση με το παρελθόν;

Μας πήρε πολύ περισσότερο χρόνο αυτήν τη φορά. Φροντίσαμε όλα να ακούγονται όπως πρέπει. Όπως τα είχαμε οραματιστεί. Τα όργανα γράφτηκαν ξεχωριστά αυτήν τη φορά, ώστε να πειραματιστούμε όσο περισσότερο μπορούμε με διαφορετικούς ήχους και χροιές μέχρι να πετύχουμε αυτό που είχαμε στο μυαλό μας. Γι’ αυτόν τον λόγο έχουμε πετύχει αυτήν τη σκοτεινή αλλά πολύ ζεστή παραγωγή. Συνεχώς, από δίσκο σε δίσκο κάνουμε κάτι διαφορετικό κατά τις ηχογραφήσεις. Αυτήν τη φορά κάναμε κάτι που γινόταν συχνά στις παραγωγές που αγαπήσαμε στα '70s. Αποφασίσαμε να αφήσουμε κάποιες αποφάσεις να παρθούν μέσα στο στούντιο, ώστε να πιάσουμε τη στιγμή και μπορώ να πω ότι μας βγήκε σε καλό. Μια από αυτές τις αποφάσεις ήταν το διπλό σόλο στο "Sea Bastards", όπου δεν ήταν καν να έχει σόλο εκεί. Απλά κοίταξα τον Στέλιο ενώ ηχογραφούσαμε παράλληλα το προηγούμενο part και του λέω «ξεκίνα να παίζεις σόλο και μη σταματήσεις». Το ίδιο έκανα κι εγώ και το αποτέλεσμα κρατήθηκε. Το συγκεκριμένο είναι one take και είναι σχεδόν μεταφυσικό πώς βρεθήκαμε τέλεια στη διφωνία στην έξοδο του σόλο. Τους στίχους τους γράφω πάντα το προηγούμενο βράδυ πριν ηχογραφήσω ή ακόμα και λίγη ώρα πριν. Είναι κάτι που με βοηθάει πολύ, γιατί στην πραγματικότητα αφήνομαι στον στίχο να με οδηγήσει.

ΑΚ: Το νέο εξώφυλλο, ακολουθώντας μουσικά την πορεία σας, απέχει απ' ό,τι κάνατε μέχρι τώρα. Γιατί αυτό και όχι κάποιο άλλο; Τι αντιπροσωπεύει;

Αυτό γιατί αυτό και μόνο αυτό έπρεπε να είναι. Ο συγκεκριμένος πίνακας του Σπύρου Βερύκιου ήταν το πρώτο πράγμα που είδαμε και είπαμε και οι τέσσερις ταυτόχρονα ναι. Όπως είπα και πιο πάνω, δεν αφήσαμε τίποτα στην τύχη. Όλα έχουν τη σημασία τους σε αυτόν τον δίσκο. Μέχρι και η τελευταία πινελιά. Αυτό το εξώφυλλο δένει άψογα τη μουσική του δίσκου, τους στίχους και τον τίτλο. Τόσο πολύ που θα έλεγε κανείς ότι φτιάχτηκε σε συνεργασία με τον δημιουργό του. Ακόμα και χρωματικά είναι παρόμοιο με τις εικόνες που έφτιαχνα στο μυαλό μου γράφοντας τους στίχους του άλμπουμ. Δείχνει ένα φλεγόμενο σκύλο, ο οποίος προστατεύει κάποιον ή κάτι. Η φλόγα είναι αυτή που καίει μέσα μας και μας δίνει δύναμη, αλλά καμιά φορά ξεφεύγει με ανεπανόρθωτα για την ψυχή αποτελέσματα. Ο σκύλος είναι η πίστη μας σε αυτό που κάνουμε και θα μας υπερασπιστεί με οποιοδήποτε κόστος.

Planet Of Zeus Loyal To The Pack

ΧΚ: Όποιος σχολιάζει την νέα ηχητική σας κατεύθυνση, για κάποιον λόγο αναφέρει τους Foo Fighters ως επιρροή. Δεδομένου ότι ο μέσος (Έλληνας) οπαδός σας δεν τους γουστάρει, εσείς πώς αισθάνεστε με αυτήν τη σύγκριση και πόσο σύμφωνους σας βρίσκει;

Δεν μου αρέσουν καθόλου οι Foo Fighters.

ΔΙ: Θεωρώ πως υπάρχει αρκετός Neil Young και Thin Lizzy στον νέο σας δίσκο. Όπως στο "Retreat" και στο "Sea Bastards" που είναι τα αγαπημένα μου. Συμφωνείτε; Ποιες κλασικές rock μπάντες προτιμάτε;

Αυτές οι μουσικές όπως και πολλά άλλα πράγματα από την κλασσική εποχή του rock ζούνε ακόμα μέσα μας. Έχουν χαράξει πολύ βαθιά την επιρροή τους πάνω στον τρόπο που σκεφτόμαστε και που αγαπάμε τη μουσική. Οι μπάντες είναι άπειρες όπως καταλαβαίνεις. Θα αναφέρω ενδεικτικά κάποιες. The Doors, The Allman Brothers, Canned Heat, Thin Lizzy, Led Zeppelin, Deep Purple, Lynyrd Skynyrd. Η λίστα είναι τεράστια και δεν τελειώνει με τίποτα.

ΧΚ: Αλήθεια, έχουν αλλάξει - έστω και εν μέρει - τα μουσικά σας γούστα; Αν ναι, πόσο η αλλαγή αυτή επηρεάζει και τη μουσική που συνθέτετε;

Ευτυχώς, είμαστε και οι τέσσερεις άνθρωποι που ακούμε συνεχώς μουσική. Δεν σταματάμε να μαθαίνουμε την ιστορία της μουσικής που αγαπάμε και παράλληλα να ερχόμαστε σε επαφή με νέα πράγματα. Φυσικά και επηρεάζεσαι από αυτά που ακούς ανά περιόδους. Αλλά όχι μόνο απ’ αυτά. Οτιδήποτε απασχολεί μια από τις πέντε αισθήσεις σου μπορεί να είναι πηγή έμπνευσης και όσο μεγαλώνω το βιώνω όλο και σε μεγαλύτερο βαθμό. Επιρροή πάνω σου μπορούν να έχουν πολλά πράγματα. Από ένα ταξίδι μέχρι μια πολύ ζεστή καλοκαιρινή μέρα. Μια απώλεια ή ένα μεθύσι. Αν όχι άμεσα, υποσυνείδητα σίγουρα.

ΓΖ: Ο τίτλος "Loyal To The Pack" δεν είναι λίγο αντιφατικός όσον αφορά τη δική σας απομάκρυνση από τον ήχο που σας είχαμε συνηθίσει;

Το εντελώς αντίθετο θα έλεγα. Είμαστε πάντα πιστοί στην αγέλη. Πάντα πιστοί στις ιδέες μας και στην ηθική μας εδώ και πολλά χρόνια. Πάντα πιστοί στους οπαδούς μας. Και από την πλευρά τους οι οπαδοί της μπάντας πάντα πιστοί σε μας. Πάνω απ’ όλα είμαστε πιστοί στο όραμα μας. Οι άνθρωποι που ξέρουν τους λόγους που ακούνε Planet of Zeus εύκολα καταλαβαίνουν τον τίτλο. Επίσης, ο ήχος των Planet συνεχώς αλλάζει και εξελίσσεται. Δεν νομίζω πως είναι κάτι που προκαλεί έκπληξη σε κάποιον που του αρέσει η μουσική μας. Ίσα ίσα θα έλεγα. Ο κόσμος που ακούει τη μουσική μας συνειδητά ξέρει ότι θα συνεχίζουμε να χαράζουμε το δικό μας καινούργιο μονοπάτι πάντα.

ΓΦ: Τι σας οδήγησε να δώσετε στην κυκλοφορία, ως πρώτο δείγμα δουλειάς, από το καινούριο άλμπουμ το "Loyal To The pack" που είναι το μόνο τραγούδι που λειτουργεί ως γέφυρα με τους προηγούμενους δίσκους σας;

Δε νομίζω ότι είναι το μοναδικό τραγούδι που έχει σύνδεση με το παλιό μας υλικό. Είναι όμως ένα τραγούδι που βγάζει πολλές πτυχές του χαρακτήρα της μπάντας. Παλιές και καινούριες. Είναι επίσης το ομότιτλο του δίσκου. Δεν είναι κάτι που συνεννοηθήκαμε οι τέσσερεις μας πάντως. Απλά μας έκατσε να θέλουμε αυτό.

ΔΙ: Στους στίχους του "Them Nights" λέτε πως καμιά φορά η φωνή της μαμάς είναι ο μοναδικός ήχος που χρειαζόμαστε, ενώ στο ρεφρέν λέτε πως μερικές φορές πρέπει να τα παρατήσουμε και να βάλουμε τα κλάματα. Αλήθεια σε ποιες νύχτες αναφέρεστε;

Στις νύχτες που μου λείπει η μάνα μου. Στις νύχτες που κάνω άσχημες σκέψεις. Στις νύχτες που νιώθω τύψεις για τα πάντα και δεν μπορώ καν να κοιταχτώ στον καθρέφτη. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να ξέρεις ότι ο μοναδικός άνθρωπος που μπορεί να σε κάνει καλά έχει φύγει. Στο ρεφρέν εννοώ πως καμιά φορά πρέπει να σταματήσουμε να πιέζουμε τον εαυτό μας και δεν πειράζει αν καμιά φορά σπάσουμε και βάλουμε τα κλάματα. Δεν φταίμε για τα πάντα. Είναι συμβουλές που θα μου έδινε η μαμά μου.

ΔΙ: Τι σχέση έχει η "Little Deceiver" με την "Girl Named Greed";

Είναι απλά και οι δύο γυναίκες. Δεν υπάρχει καμία άλλη σχέση.

ΓΖ: Το "Athens" είναι προφανώς η πιο ιδιαίτερη σύνθεση του δίσκου και σηματοδοτεί την επιστροφή σας στα instrumental τραγούδια. Αλήθεια, γιατί «Αθήνα» και ποιοι είναι οι Μπάσταρδοι της Θάλασσας;

Το τραγούδι αυτό αποτελεί την καλύτερη έξοδο για τον δίσκο. Τελειώνει το ταξίδι πολύ όμορφα. Ακούγοντας το μπορείς εύκολα να φανταστείς έναν περίπατο στο κέντρο της. Η μουσική του είναι πολύ έντονη με ένα νευρικό πιάνο και αργότερα μπαίνει και ένας νευρικός ρυθμός. Η μελωδία στις κιθάρες, όμως, είναι τόσο απαλή και φιλόξενη. Ακριβώς σαν την πόλη μας που είναι γεμάτη αντιθέσεις. Η Αθήνα είναι η πόλη που μας μεγάλωσε σαν άτομα. Μας μεγάλωσε και μουσικά με τον έντονο ρυθμό της. Οι Planet δεν θα ήταν αυτό που είναι αν ήταν από οποιαδήποτε άλλη πόλη στον κόσμο. Το "Sea Bastards" είναι μια φανταστική ιστορία που σκέφτηκε ο Γιάννης. Η ανθρωπότητα έχει καταστρέψει τα πάντα πάνω στη Γη και η μόνη διέξοδος είναι η θάλασσα.

ΧΚ: «Φήμες» λένε πως είχατε δέκα "Leftovers" τα οποία «πετάξατε στα σκουπίδια». Πόσο σημαντικό ήταν για εσάς στο τέταρτο άλμπουμ να ακολουθήσετε αυτό που θέλετε εσείς να κάνετε κι όχι αυτό που πιθανότατα θα περίμεναν ή θα ήθελαν κάποιοι άλλοι;  Στα πόσα άλμπουμ υπολογίζετε να τα «ξεθάψετε» για να τα χρησιμοποιήσετε;

Οι Planet Of Zeus στην καρδιά μου γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο είναι μεγάλη μπάντα. Γιατί έκαναν από την αρχή που ξεκίνησαν μόνο αυτό που είχαν στο μυαλό τους χωρίς εκπτώσεις. Το να κάνεις αυτό που θέλουν οι άλλοι κάνει την τέχνη σου ανειλικρινή. Η τέχνη είναι έκφραση της ψυχικής σου κατάστασης μια δεδομένη στιγμή, οπότε οι λέξεις «τέχνη» και «ειλικρίνεια» πάνε μαζί. Κάθε δίσκος μας είναι μια πρόταση, οπότε ό,τι δεν χρησιμοποιήθηκε, πιθανότατα θα ξεχαστεί στον χρόνο.

Planet Of Zeus

ΑΚ: Αν τυχόν κάποιος δίσκος δεν έχει την απήχηση που θα θέλατε στον κόσμο, είστε διατεθειμένοι να γυρίσετε στην παλιά καλή συνταγή; Παίζετε μουσική και για τον κόσμο ή για πάρτη σας και μόνο;

Η συνταγή που χρησιμοποιούμε είναι ακόμα η ίδια. Αληθινή μουσική για αληθινούς ανθρώπους. Μουσική πρέπει να παίζεις για τον εαυτό σου και μόνο, μπας και σε πιστέψει και κανας άνθρωπος ότι είσαι ακέραιος σαν χαρακτήρας. Υπάρχουν πολλές μπάντες που μπορούν με πολλή επιτυχία να γράφουν για πάντα στο ίδιο στυλ. Κάποιες από αυτές, μάλιστα, μου αρέσουν και πολύ. Οι Planet όμως δεν είναι μια από αυτές. Κάθε κίνηση μας είναι μια πρόταση και έχουμε μάθει στον κόσμο μας ότι ποτέ δεν θα κινηθούμε σε ασφαλή μονοπάτια. Κάποιος που ακούει σε βάθος τη μουσική μας καταλαβαίνει εδώ και χρόνια.

ΧΚ: Πόσο πιο σημαντικοί ήταν οι στίχοι αυτήν τη φορά; Μπορεί η θεματολογία να επηρέασε και τη μουσική σας προσέγγιση;

Η μουσική γράφτηκε πριν τους στίχους. Έτσι δουλεύουμε συνήθως. Αυτήν τη φορά οι στίχοι είναι απαραίτητοι για την ολοκληρωμένη ακρόαση του δίσκου. Έπρεπε να ψάξω βαθιά μέσα μου για να τα καταφέρω να βγάλω την ψυχή μου σε στίχους. Πρώτη φορά νιώθω ότι κάποια κομμάτια από την καρδιά μου έβγαιναν τη στιγμή που έγραφα τις λέξεις στο χαρτί. Προφανώς όταν ήρθε η ώρα να τους ερμηνεύσω μπήκα στην ανάλογη  ψυχολογία. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο μου αρέσει να γράφω τους στίχους τελευταία στιγμή. Για να είμαι ήδη στην ανάλογη ψυχική κατάσταση κατά τη διαδικασία της ηχογράφησης. Οπότε, προφανώς, αυτό αποτελεί βαρόμετρο για το τελικό αποτέλεσμα της μουσικής.

ΓΖ: Πιστεύετε πως ο χώρος της ελληνικής stoner rock σκηνής έχει κορεστεί και χρειάζεται μια καινούργια μουσική πρόταση;

Το rock γενικότερα διανύει την καλύτερη περίοδο του στην Ελλάδα. Μέσα σε όλη τη σκηνή υπάρχει και αυτό το παρακλάδι. Αν εννοείς μουσικά, δεν είμαι και ο πλέον κατάλληλος να απαντήσω σε αυτό. Με τους Planet πάντα κοιτάζαμε και ακουμπάγαμε και σε διαφορετικά μουσικά στυλ και δεν ήμασταν εκφραστές κάποιας συγκεκριμένης υποκατηγορίας του. Αν εννοείς τα νούμερα, νομίζω πάει καλύτερα από ποτέ.

ΑΚ: Πόσο pack είναι πλέον οι Planet Of Zeus; Σας είδαμε αρκετά ενωμένους και στο πρόσφατο live στο Westside Festival στην Πάτρα συνοδεύσατε τους Night Knight. Πόσο δεμένη ομάδα είστε;

Είμαστε μια οικογένεια. Δεν θα πω καν μια δεύτερη οικογένεια. Είμαστε πολύ περήφανοι για τον φίλο μας για διάφορους λόγος και οι Night Knight είναι ακόμα ένας. Το στηρίζουμε όσο περισσότερο μπορούμε.

ΧΚ: Παίζει το ενδεχόμενο η μουσική των Night Knight να σας έκανε να σκεφτείτε «αυτό το ύφος το γουστάρουμε πολύ» και έστω και υποσυνείδητα να μπόλιασε μέσα στη μουσική των Planet Of Zeus;

Τη μουσική των Night Knight εννοείται τη γουστάρουμε πάρα πολύ και είμαστε όλοι πολύ χαρούμενοι για τον δίσκο του φίλου μας του Σεραφείμ. Προσωπικά, μου αρέσει σε ακραίο σημείο το άλμπουμ του. Δε νομίζω, όμως, πως επηρέασε τον τρόπο που γράφουμε μουσική. Περάσαμε πολλά μέσα σ' αυτά τα δύο χρόνια από το "Vigilante". Προσωπικά, πλέον, με επηρεάζουν πολύ περισσότερο καταστάσεις παρά η ίδια η μουσική.

ΑΚ: Δυο βδομάδες μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι, παίξατε κι εσείς εκεί. Σκεφτήκατε καθόλου το ενδεχόμενο να ακυρώσετε; Πώς ήταν οι συνθήκες στο live; Φόβος υπήρχε από μέρους σας;

Φυσικά και υπήρχαν περίεργες σκέψεις σε κάποιες φάσεις, αλλά οποιοσδήποτε φόβος δεν είναι αρκετός για να μας σταματήσει. Έχουμε δείξει πολλές φορές στο παρελθόν ότι δεν παίζουμε safe και ήταν ακόμα μια φορά που το αποδείξαμε. Το live ήταν πάρα πολύ συγκινητικό. Ήταν σαν να γύρισε μια νέα σελίδα για τους Παριζιάνους, σε επίπεδο που μπορεί να θεωρηθεί και ιστορικό γεγονός. Και είμαστε πολύ χαρούμενοι που βρισκόμασταν εκεί να απαλύνουμε τον πόνο κάποιων ανθρώπων έστω με τη μουσική μας. Γνωρίσαμε ακόμα και ανθρώπους που ήταν στο live που χτυπήθηκε, οι οποίοι μας ευχαρίστησαν που δεν ακυρώσαμε. Πολύ τιμητικό και συγκινητικό.

ΓΦ: Για να υποστηρίξετε αυτό το άλμπουμ στο εξωτερικό τι θα επιλέγατε; Περιοδεία με Clutch ή με QOTSA;

Νομίζω οτι οι οπαδοί και των δύο συγκροτημάτων είναι άνθρωποι που ξέρουν να ακούνε καλή μουσική γενικότερα, οπότε θα ήμασταν κερδισμένοι και στις δύο περιπτώσεις. Το πολύ ευχάριστο με τον καινούριο δίσκο μας είναι ότι από μουσικής άποψης το υλικό θα μπορούσε να μας βάλει σε μια περιοδεία με τους Clutch ή τους QOTSA ή τους Mastodon ή τους Turbonegro. Εννοώ ότι το άλμπουμ είναι πολύπλευρο.

ΑΚ: Πόσο κοντά είστε σε μια ενδεχομένη συνεργασία με τον Neil Fallon;

Θα ήταν πραγματικά τιμή μας και πιστεύω θα ταίριαζε απόλυτα. Όχι μόνο για τη φωνή του αλλά και για την αίσθηση του ρυθμού που έχει, που ταιριάζει τόσο πολύ στη μουσική μας. Ποτέ δεν ξέρεις. Το σίγουρο είναι ότι αν γίνει ποτέ, θα γίνει γιατί το προστάζει το κομμάτι και όχι σαν κράχτης για το νέο άλμπουμ.

ΓΦ: Τι υπάρχει πλέον στον πλανήτη Δία; Σεξ και βία μάλλον όχι.

Μπορείς να έρθεις στο live μας στις 13 Μαΐου. Να καθίσεις στη μέση της αρένας και να μου ξανακάνεις την ερώτηση μετά το τέλος του live.

  • SHARE
  • TWEET