Fucked Up: «Είμαστε πολύ χαοτικοί για να γίνουμε μεγάλο όνομα»

Συνομιλώντας για πρώτη φορά με την καναδική μπάντα και αναλύοντας το αριστουργηματικό καινούριο τους άλμπουμ

Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 13/07/2021 @ 13:28

Για όσους έχουν κάπως χάσει τις νεότερες κυκλοφορίες των Fucked Up, το "Year Of The Horse" μπορεί να σκορπίσει ενθουσιασμό: ένα τρομερά μεγαλεπήβολο άλμπουμ, με μία σύνθεση συνολικής διάρκειας 94 λεπτών και μια εκπληκτική ιστορία να το συνοδεύει, κυρίως όμως μια δουλειά που καταλύει μουσικά σύνορα προς όφελος μιας ενιαίας και αδιάσπαστης εμπειρίας. Το "Year Of The Horse" είναι ένα πραγματικά σπουδαίο άλμπουμ κι ο χαρακτηρισμός "rock opera" δεν του πέφτει καθόλου βαρύς.

Με αυτά τα δεδομένα, αναζητήσαμε την μπάντα με την ίδια λύσσα που ο Lance κυνηγάει τον Perceval. Ο Mike Haliechuk, κιθαρίστας, πολυοργανίστας, συνθέτης και στιχουργός της μπάντας, δέχτηκε ευγενικά να απαντήσει στις ερωτήσεις μας και αποδείχτηκε ένας ευθύς και ειλικρινής συνομιλητής.

Fucked Up

Είναι μεγάλη μου τιμή να σας καλωσορίζω στο Rocking.gr για πρώτη φορά! Ελπίζω να είστε υγιείς και κεφάτοι, πως είναι η ζωή στο Toronto με την πανδημία αυτήν τη στιγμή;

Ακόμα όλα πάνε πολύ αργά, δεν έχω δει πολλούς ανθρώπους τους τελευταίους μήνες. Τα bar και οι υπαίθριοι χώροι ανοίγουν λόγω του καλού καιρού και πολύς κόσμος εμβολιάζεται, όμως θα περάσει πολύς καιρός ακόμα πριν να επέλθει η κανονικότητα.

Το "Year Of The Horse" έχει ήδη κυκλοφορήσει ψηφιακά - σύντομα κυκλοφορεί και σε φυσική μορφή - και είναι ασφαλές να πω ότι είναι από τα καλύτερα πράγματα που έχω ακούσει φέτος. Είναι ένα τεράστιο άλμπουμ κι οι ηχογραφήσεις κράτησαν περίπου πέντε χρόνια, σωστά; Ήταν ήδη συνθετικά έτοιμο ή οι συνθέσεις άλλαζαν ενώ ηχογραφούσατε; Ποιες ήταν οι προκλήσεις αυτής της μακράς διαδικασίας;

Φτιάχναμε τα πάντα καθώς προχωρούσαμε, όπως κάναμε και στο τελευταίο μας άλμπουμ "Dose Your Dreams". Εγώ κι ο Jonah είμαστε οι βασικοί συνθέτες της ραχοκοκαλιάς των άλμπουμ μας αλλά ζούμε σε δύο διαφορετικές χώρες, κατά συνέπεια δεν μπορούμε να προβάρουμε ή να έχουμε έτοιμο υλικό από πριν. Όταν βρίσκεται στην πόλη, κλείνουμε ώρες στο στούντιο και ηχογραφούμε. Αρχίσαμε αυτό το άλμπουμ το 2015, αμέσως αφού επιστρέψαμε από την περιοδεία του "Glass Boys". Ήταν εύκολο να συνθέσουμε τα μέρη και τα πάντα κύλησαν ομαλά, το δύσκολο κομμάτι ήταν να τα ενώσουμε δημιουργώντας κάτι συνεκτικό. Αυτό ήθελε πολλή δουλειά.

Αφού προσπαθήσαμε να βγάλουμε έναν τόσο πλούσιο δίσκο, θέλαμε ο κόσμος να έχει έναν μήνα να κάτσει και να ακούσει το κάθε Act, να διαβάσει την ιστορία και να εξοικειωθεί με όσα γίνονται

Το άλμπουμ κυκλοφόρησε με τρόπο παράξενο: Το κάθε Act κυκλοφορούσε ψηφιακά ανά μήνα και σε κάποια απόσταση μηνών από τη φυσική κυκλοφορία. Ποια ήταν τα υπέρ και τα κατά αυτής της τακτικής;

Βασικά θέλαμε να υπάρχει μια περίοδος μισού χρόνου όπου ελπίζαμε ότι ο κόσμος θα εστίαζε στη μουσική και όχι στο format - στο limited βινύλιο ή οτιδήποτε άλλο. Αφού προσπαθήσαμε να βγάλουμε έναν τόσο πλούσιο δίσκο, θέλαμε ο κόσμος να έχει έναν μήνα να κάτσει και να ακούσει το κάθε Act , να διαβάσει την ιστορία και να εξοικειωθεί με όσα γίνονται, πριν κυκλοφορήσει το επόμενο Act. Νομίζω πως λειτούργησε καλά και οι ακροατές ανταποκρίνονταν στο κάθε track από την αρχή. Τα κατά ήταν τα ίδια όπως σε κάθε άλμπουμ. Πολλές φορές ο κόσμος νοιάζεται μόνο για το πότε θα αγοράσει το βινύλιο, αν θα περιοδεύσουμε για αυτό και τα λοιπά.

Μας φαίνεται περίεργο το να υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν ότι μια μπάντα δεν μπορεί να ακούγεται ίδια σε κάθε δίσκο

Το άλμπουμ συμπεριλαμβάνει στοιχεία από άπειρα genres, σχεδόν ακούγεται σαν μια μεγάλη progressive rock όπερα. Πιστεύετε ότι ίσως φτάσετε ένα σημείο στο οποίο το μουσικό σας σύμπαν δεν μπορεί διασταλεί άλλο; Πως αντιδρούν οι παλιοί σας punk/HC οπαδοί σε τόσο ευρείς πειραματισμούς;

Δεν σκεφτόμαστε πια αυτά τα πράγματα, απλώς συνθέτουμε κι έχουμε την αυτοπεποίθηση ότι θα ηχογραφήσουμε κάτι που θα είναι καλό. Δεν είμαστε εδώ για να διευρύνουμε το punk, απλώς για να γράψουμε cool μουσική. Κανείς δεν ακούει πια μόνο punk ή HC, οπότε μας φαίνεται περίεργο το να υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν ότι μια μπάντα δεν μπορεί να ακούγεται ίδια σε κάθε δίσκο. Εμείς γράφουμε έτσι εδώ και 20 χρόνια και νομίζω ότι όσοι μας γουστάρουν μας έχουν πια συνηθίσει και δεν τους φαίνεται παράξενο.

Το "Year Of The Horse" είναι μια όπερα που έχει κιθάρες

Νιώθετε άνετα με τον όρο "rock opera" που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει το άλμπουμ; Επίσης, μπορεί το punk να είναι progressive ¨η το αντίθετο;

Νομίζω ότι το "Year Of The Horse" είναι μια όπερα που έχει κιθάρες. Υπάρχει μια ιστορία, υπάρχουν πολλοί χαρακτήρες, βασίζεται στην αφήγηση κι έχει αρκετά μουσικά μοτίβα που επαναλαμβάνονται και βοηθούν στην ανάπτυξη της ιστορίας. Το μόνο που λείπει είναι τα οπερετικά φωνητικά, τα οποία θα ακούγονταν χάλια με αυτήν τη μουσική. Είναι μια όπερα, όχι rock όπερα, ας μην ορίζουμε όμως και τα πάντα! Είναι απλώς μουσική, είμαστε απλώς μια μπάντα, αυτό είναι όλο.

Fucked Up

Θα μου άρεσαν ακόμα περισσότερα μέρη στο Morricone στυλ ή προς τη folk! Εσύ κι ο Jonah παίξατε πολλά όργανα σε αυτόν τον δίσκο και διευρύνατε πολύ την ηχητική σας παλέτα. Πόσα όργανα μπορείτε να παίξετε;

Στην πραγματικότητα, είμαι καλός μόνο στην κιθάρα, μπορώ όμως να κάνω τα περισσότερα όργανα να ακούγονται cool με τη βοήθεια του editing και μετά από πολλαπλά takes. Εξασκήθηκα στο cello για 6 μήνες κι είμαι εντελώς χάλια, μπορώ όμως να παίξω μια μεγάλη νότα κι είναι εύκολο να επεξεργαστείς ένα απλό παίξιμο, προσθέτοντας μια ωραία υφή σε ένα δίσκο. Ο Jonah μπορεί να παίξει τα πάντα εκτός από έγχορδα όργανα.

Θα ήθελα να ξέρω πως ολοκληρώθηκε αυτό το παζλ, τις λεπτομέρειες της δημιουργικής διαδικασίας. Τι γράφτηκε πρώτο, η μουσική ή η ιστορία;

Το μεγαλύτερο μέρος της μουσικής είχε ηχογραφηθεί χρόνια πριν από την ιστορία, είναι συνήθως αυτό που κάνουμε στους δίσκους μας. Μπαίνουμε, ηχογραφούμε και αργότερα βλέπουμε με τι μπορούμε να δουλέψουμε και τι ιστορία μπορούμε να γράψουμε γι αυτό. Αυτήν τη στιγμή δουλεύουμε για ένα άλμπουμ που ηχογραφήσαμε πριν από δυο χρόνια και μόλις τώρα αρχίζουμε να σκεφτόμαστε τι θα πραγματεύονται οι στίχοι. Εγώ κι ο Damian δεν είμαστε οι τύποι που γράφουμε εύκολα στίχους και σκέψεις σε ένα τετράστιχο, οπότε χρειάζεται πολλή προετοιμασία και σκέψη για να καταλήξουμε να έχουμε πράγματα να πούμε σε κάθε μας άλμπουμ.

Αυτή είναι η πρώτη κυκλοφορία της Ζωδιακής σας σειράς που κυκλοφορεί σαν full length. Είναι κατά κάποιο τρόπο αυτό το άλμπουμ πιο σημαντικό για το ζωδιακό concept που είχατε κατά νου; Το είχατε προγραμματίσει ως full length ή απλώς προέκυψε ως αποτέλεσμα έντονης συνθετικής παραγωγικότητας;

Από την αρχή ήξερα ότι δεν ήθελα αυτός ο δίσκος να έχει b-side, ήθελα να είναι ένα ολοκληρωμένο τραγούδι. Στην αρχή γράψαμε δύο μέρη - το Act One και το Act Three - όμως ήθελα να συνεχίσουμε και μετά από μερικά χρόνια γράψαμε τα μέρη 2 και 4. Ήθελα να προσθέσω ακόμα δύο πλευρές αλλά μας τέλειωσε ο χρόνος.

Αλήθεια πώς προέκυψε η ιδέα του ζωδιακού κύκλου;

Ηχογραφούσαμε τη μουσική του πρώτου και συνειδητοποιήσαμε ότι ήμασταν στο studio τη μέρα της κινέζικης πρωτοχρονιάς. Το ονομάσαμε λοιπόν "Year Of The Dog", ήταν λοιπόν ένα είδος σύμπτωσης.

Mike, η στιχουργική δουλειά είναι απλώς εξαιρετική. Μου είναι δύσκολο να αποφασίσω αν η όλη εμπειρία φέρνει περισσότερο σε βιβλίο, θεατρικό έργο ή film, σίγουρα όμως περιλαμβάνει λογοτεχνικές αρετές. Ποιοι συγγραφείς ή σκηνοθέτες σε έχουν επηρεάσει;

Δεν γνωρίζω αρκετά περί στιχουργίας ή πρόζας για να είμαι αληθινά και σημαντικά επηρεασμένος από συγγραφείς. Έγραψα την ιστορία με τον David James Brock, έναν θεατρικό συγγραφέα από το Toronto και το αποδώσαμε σαν σενάριο. Στη συνέχεια το πήρα και το μετέτρεψα στους στίχους του τραγουδιού, προσπαθώντας να του δώσω ομοιοκαταληξία.

Νομίζω πως οι ακροατές πρέπει να βιώσουν την ιστορία οι ίδιοι αλλά θα ήθελα να ρωτήσω αν το concept έχει πολιτικές αλληγορίες ή μεταφορές που συσχετίζονται με τον κόσμο του παρόντος.

Έχει αλλά είναι αρκετά γενικευμένο. Αφορά τον φεμινισμό, τη μητρότητα, τον εθισμό και τη διαχείριση του περιβάλλοντος, ζητήματα που είναι αρκετά γενικά για να αφορούν τους πάντες, πέραν της πολιτικής.

Fucked Up

Φέτος είναι η επέτειος 20 χρόνων από τη δημιουργία της μπάντας και 10 χρόνων από την κυκλοφορία του "David Comes To Life", άλμπουμ που μοιάζει να ορίζει τη δουλειά σας έκτοτε. Από την άλλη έχετε δεκάδες κυκλοφορίες και η δημιουργική σας διαδικασία μοιάζει να μεταβάλλεται συνεχώς. Υπάρχουν καθοριστικές δουλειές ή στιγμές που έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη σας;

Νομίζω πως το "David Comes To Life" ήταν καθοριστικό διότι ήταν ένας δίσκος μεγάλης διάρκειας και έκανε, υποθέτω, τους ανθρώπους να μας πάρουν πιο σοβαρά. Αντιμετωπίζουμε όμως κάθε άλμπουμ με την ίδια σοβαρότητα όταν τα γράφουμε, είναι όλα καθοριστικά για εμάς. Το να μπορείς να κυκλοφορείς άλμπουμ οποιουδήποτε είδους είναι τιμή και προνόμιο, τα παίρνουμε λοιπόν πολύ στα σοβαρά.

Είμαστε όμως πολύ κακοδιαχειρισμένοι και χαοτικοί για να γίνουμε πολύ μεγάλο όνομα

Την περίοδο του "Chemistry Of Common Life" φαινόταν ότι η μπάντα βρίσκεται σε εξαιρετικό momentum. Νιώσατε ποτέ ότι βρεθήκατε κοντά σε μια ακόμα μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία; Σας ενδιέφερε ποτέ κάτι τέτοιο ή ήσασταν πάντα αφοσιωμένοι σε ένα αγνό DIY/Punk ήθος;

Νομίζω ότι βρεθήκαμε κοντά. Μετά από το "Chemistry..." και το "David..." νιώθαμε σαν να καβαλάμε ένα μεγάλο κύμα, όπου η σκληρότερη μουσική μεγάλωνε γενικά - για εμάς και πολλές άλλες μπάντες. Είμαστε όμως πολύ κακοδιαχειρισμένοι και χαοτικοί για να γίνουμε πολύ μεγάλο όνομα, νομίζω. Φτάσαμε ένα σημείο όπου μπορούμε όλοι να ζούμε από τη μουσική μας αλλά πέραν αυτού, κάποιο φοβήθηκαν στην ιδέα ότι οι Fucked Up θα είχαν μια πραγματική καριέρα και αυτό μας κλόνισε λίγο. Δεν βλέπω πάντως κάποιον λόγο να μην μπορεί κάποιος να φέρει την DIY νοοτροπία και σε ένα μεγαλύτερο επίπεδο, αυτό που μετράει είναι ο τρόπος που κάνεις τα πράγματα, όχι το πόσο πετυχημένος είσαι.

Οι νέοι δημιουργοί δεν ενδιαφέρονται να κολλήσουν σε ένα είδος μουσικής όπως έκαναν οι παλιότεροι, ασχολούνται λιγότερο με τις φυσικές κυκλοφορίες κι επενδύουν περισσότερα στις καλλιτεχνικές τους ταυτότητες

Είσαι ακόμα σε επαφή με την τοπική σας σκηνή; Ποιες είναι οι πιο σημαντικές διαφορές που βλέπεις σήμερα στο πως δημιουργείται η μουσική σε σύγκριση με είκοσι χρόνια πριν;

Ναι είμαι, ασχολήθηκα με το να κλείνω μπάντες για ένα φεστιβάλ που φτιάξαμε στο Toronto και ονομάζεται Long Winter. Τώρα είμαστε στη δέκατη χρονιά μας και κλείνουμε μόνο μικρά και τοπικά σχήματα, προσπαθώ λοιπόν να παρακολουθώ τι συμβαίνει και πως φτιάχνουν μουσική οι νεότεροι καλλιτέχνες. Νομίζω πως οι νέοι δημιουργοί δεν ενδιαφέρονται να κολλήσουν σε ένα είδος μουσικής όπως έκαναν οι παλιότεροι, ασχολούνται λιγότερο με τις φυσικές κυκλοφορίες κι επενδύουν περισσότερα στις καλλιτεχνικές τους ταυτότητες. Νομίζω ότι αυτός είναι ο τρόπος για να χτιστεί βαθιά καλλιτεχνική σύνδεση, για καλλιτέχνες που ζουν περισσότερο online απ’ ότι οι άνθρωποι 20 χρόνια πριν.

Βραχυπρόθεσμα σχέδια για συναυλίες και ηχογραφήσεις; Θα σας δούμε στην Ευρώπη;

Παίζουμε με τους Faith No More τον Σεπτέμβρη και μετά έχουμε μια σειρά από shows στην Αμερική και το Ηνωμένο Βασίλειο, καθόλου Ευρώπη. Ευχόμαστε να δώσουμε μερικές συναυλίες επί ευρωπαϊκού εδάφους το επόμενο καλοκαίρι.

Ευχαριστούμε για τον χρόνο και για τον υπέροχο δίσκο!

  • SHARE
  • TWEET