Οι προσωπικότητες των '10s: Michael Gira

To Rocking.gr επέλεξε τις 10 σημαντικότερες προσωπικότητες της μουσικής των '10s και σας τις παρουσιάζει. Μπορείτε να βρείτε εδώ τα υπόλοιπα άρθρα του αφιερώματος σε μια λίστα που θα ανανεώνεται συνεχώς μέχρι να δημοσιευτούν όλα.

Έχοντας μετατοπίσει τα ενδιαφέροντά του σε άλλα πεδία, το 1997 ο Gira διέλυσε τους Swans, αφήνοντας μεγάλη παρακαταθήκη πίσω του. Ύστερα από διάφορες ηχητικές περιπλανήσεις, το 2010, ακριβώς στην αρχή της περασμένης δεκαετίας, αποφάσισε να μας επανασυστηθεί μέσα από το αναγεννημένο τέκνο του. Τερατογένεση κανονική. Χρησιμοποιώντας τα έσοδα από τις πωλήσεις του προσωπικού του δίσκου "I Am Not Insane" (μας έπεισε) για να χρηματοδοτήσει τις ηχογραφήσεις του "My Father Will Guide Me Up a Rope to the Sky", εγκαινίασε ένα νέο μοντέλο για να «ταΐζει» τους Swans, στο οποίο μένει πιστός ακόμα και σήμερα.

Έτσι, βγάζοντας limited εκδόσεις με ακυκλοφόρητο υλικό μετά από κάθε κυκλοφορία των Swans - οι οποίες εκδόσεις, παρεμπιπτόντως, ήταν πολύ καλές τόσο αισθητικά όσο και μουσικά και άξιζαν τα λεφτά τους – χρηματοδοτούσε κάθε επόμενο δίσκο. Με αυτόν τον τρόπο και σε ένα κρεσέντο δημιουργικότητας προέκυψαν τα διαδοχικά και εκκωφαντικά χτυπήματα "The Seer", "To Be Kind", "The Glowing Man" και "Leaving Meaning". Το ακριβώς αντίθετο της επανάπαυσης που θα περίμενε κανείς από έναν μεσήλικα. Αλλά εδώ δε μιλάμε για οποιονδήποτε μεσήλικα, αλλά για έναν ζωντανό και δημιουργικό μουσικό.

Η μπάντα που συναρμολόγησε ο φαινομενικά ημιπαράφρων ηγέτης των Swans και που έμεινε μαζί του για όλη σχεδόν τη διάρκεια της δεκαετίας ήταν μια μίξη παλιών και νέων συνεργατών. Το αποτέλεσμα σε studio και σκηνή τον δικαίωσε απολύτως, με τη σύνθεση της ομάδας να αποδεικνύεται ιδανική. Εντυπωσιακό ήταν ότι πηγαίνοντας κάποιος στις συναυλίες του Gira και των Swans, τους ακούγαμε στην ουσία να παίζουν τον εκάστοτε επόμενο δίσκο τους. Δηλαδή ο τύπος έβγαλε το "The Seer", ήρθε στην Ελλάδα και έπαιξε κομμάτια από το "To Be Kind", που βγήκε την επόμενη χρονιά. Τα κομμάτια του "The Seer" τα είχε παίξει στην περιοδεία του …προηγούμενου δίσκου, σε ένα σίγουρα ασυνήθιστο μοτίβο.

Οι συναυλίες των Swans ήταν μια πάντοτε μυσταγωγική, ενίοτε αρρωστημένη, απαραιτήτως έντονη, εξόχως βιωματική εμπειρία, μαέστρος και ενορχηστρωτής της οποίας ήταν πέραν πάσης αμφιβολίας ο παρουσιαζόμενος. Όσοι έχουν γίνει μάρτυρες κάποιας ζωντανής τους εμφάνισης (με συνοδούς που ποικίλουν από τον Ψαραντώνη ως τον Lee "Scratch" Perry), μπορούν σίγουρα να το επιβεβαιώσουν.

Στη δεκαετία που μας πέρασε ο Gira διέπρεψε εξόχως στη μουσική που εξέδωσε και στις συναυλίες που έδωσε, αλλά δυστυχώς στην πορεία του υπήρξε και μια σημαντική κηλίδα. Το 2016, η μουσικός Larkin Grimm ανέφερε ότι κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης δίσκου της για τη Young God Records (τη δισκογραφική του Gira), ο Gira τη βίασε.

Η νυν και η πρώην σύζυγός του τον υποστήριξαν δημοσίως, ο ίδιος αποκήρυξε μετά βδελυγμίας την κατηγορία της Grimm περί βιασμού και υποστήριξε εξ’ αρχής ότι η ερωτική επαφή ήταν συναινετική. Δεν έκανε μεν τα καραγκιοζιλίκια του Anselmo με τα είπα-ξείπα, δεν παρέλειψε όμως να χαρακτηρίσει τη Grimm περίπου ψυχασθενή. Η αλήθεια για τα γεγονότα είναι κάτι που ξέρουν μόνο οι δύο εμπλεκόμενοι. Αυτό που ξέρουμε εμείς είναι ότι σε αυτή τη σχέση ο ισχυρός είναι μάλλον ο άντρας εργοδότης και η αδύναμη μάλλον η γυναίκα εργαζόμενη. Το συγκεκριμένο γεγονός είναι σίγουρα σημαδιακό για την πορεία του στην περασμένη δεκαετία. Ίσως και το σημαδιακότερο όλων.

Το έργο με το οποίο ο Gira έδειξε ότι πραγματικά δεν αστειεύεται, ήταν το "The Seer". Εκεί σοβάρεψαν τα πράγματα. Ο συγκεκριμένο διπλός, δίωρης διάρκειας, έδειξε για τα καλά ότι η επανασύνδεση δεν ήταν πυροτέχνημα. Το ομώνυμο, μισάωρο κομμάτι περικλείει σε μικρογραφία όλη την προσωπικότητα των ξαναγεννημένων Swans. Την εσωστρέφεια, τα ξεσπάσματα, την κορύφωση, την απαισιοδοξία και την έλλειψη συναισθήματος, το ψυχολογικό σφυροκόπημα.

Ο Gira στη δεκαετία που μας πέρασε, επανασχεδίασε από μηδενική βάση και υπηρέτησε με όλες του τις δυνάμεις ένα καλλιτεχνικό όραμα, η παραγωγικότητα του οποίου ήταν η εξωτερίκευση της ψυχής του ιθύνοντα νου του. Με τόσα επιτεύγματα ήδη στην πλάτη του από τα '80s και τα '90s, κατάφερε για μια ακόμη φορά να ηγηθεί να δείξει τον δρόμο στους επόμενους, δείχνοντας ότι είναι never too old to rock 'n’ roll. Εντάξει, ας μην πάρουμε τοις μετρητοίς το είδος της μουσικής που αναφέρεται στην έκφραση.