Rock Culture #23: Μιλήσαμε για λογοτεχνία τρόμου και heavy metal με τον Μάριο Δημητριάδη

Ο φόβος είναι κάθαρση και ψυχική αναγέννηση

Από τον Πάνο Ζαρκαδούλα, 18/01/2022 @ 15:14

To rock δεν είναι μόνο μουσική. Στις αμέτρητες εκφράσεις του, άγγιξε άλλες μορφές τέχνης, μεταμόρφωσε επαγγέλματα, γέννησε τεχνοτροπίες, έδωσε ρυθμό στην ιστορία, εμπνεύστηκε και ενέπνευσε: δημιούργησε μια ολόκληρη κουλτούρα με ποικιλία και δυναμική. Το Rocking, στη νέα στήλη του που βαφτίσαμε "Rock Culture", θα παρουσιάσει μια σειρά από άρθρα, αφιερώματα και συνεντεύξεις, με κεντρικό άξονα αυτή τη rock κουλτούρα, σαν τμήμα της πολιτιστικής δημοκρατίας της λεγόμενης "pop culture". Θέλουμε να αφηγηθούμε τη μυθολογία της μουσικής που αγαπάμε, να αναζητήσουμε την αλληλεπίδρασή της με άλλες τέχνες, με την ιστορία, με την καθημερινότητα. Θέλουμε να μετρήσουμε τα πολιτιστικά της τέκνα και να μοιραστούμε τις απίστευτες εξιστορήσεις που έκαναν το rock ένα πολιτιστικό φαινόμενο.

Διακοπές, καραντίνα, ελεύθερος χρόνος, είναι στιγμές που η μουσική και το διάβασμα τις γεμίζουν. Κάποιοι τα συνδυάζουν και άλλοι τα προτιμούν ξεχωριστά. Το σίγουρο είναι ότι στη metal μουσική η λογοτεχνία και δη η υποκατηγορία τρόμος, συχνά πυκνά αποτελεί έμπνευση για πάμπολλες μπάντες. Ο Μάριος Δημητριάδης, με διττό ρόλο, μας ξεναγεί στα βιβλία και στις μουσικές του.

Μάριος Δημητριάδης

Μάριε καλώς ήρθες στο rocking.gr, είναι χαρά μας να έχουμε μαζί μας έναν συγγραφέα του φανταστικού και του τρόμου και παράλληλα έναν μουσικό που λατρεύει το metal.

Καλησπέρα, Πάνο! Σ’ ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση και χαίρομαι πραγματικά που έχουμε την ευκαιρία να τα πούμε.

Είναι αδύνατο να μην πάρεις κι εσύ μέρος στις αποφάσεις ως ο ίδιος σου ο εαυτός και όχι ως ο εικονικός άνθρωπος που δημιούργησες

Ξεκινώντας από τα βασικά, τί ήταν αυτό που λειτούργησε ως φυτίλι για να ξεκινήσεις να γράφεις;

Από μικρός λάτρευα τη λογοτεχνία τρόμου και η αλήθεια είναι ότι είχα επιχειρήσει να γράψω κάτι όταν ήμουν δώδεκα χρονών περίπου. Το φυτίλι όμως άναψε –συμπτωματικά κιόλας– τον συγκεκριμένο μήνα πριν από ακριβώς δέκα χρόνια. Μια ιδέα γύριζε στο μυαλό μου από μέρες και πηγαίνοντας σε ένα βιβλιοπωλείο με τη γυναίκα μου, αποφάσισα καθώς χάζευα, να ξεκινήσω να γράφω. Τρία χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε το πρώτο μου βιβλίο, οι Σκοτεινές Μέρες.

Η πρόσφατη δουλειά σου είναι η Κατάβαση, με την αρχαία ελληνική μυθολογία εκ νέου παρούσα. Τί σε έκανε να συνδυάσεις τον τρόμο μαζί της; Πρωτότυπος συνδυασμός αν μη τί άλλο.

Μου αρέσει γενικά να πειραματίζομαι στα βιβλία μου και να αφήνω την ιστορία να με οδηγήσει όπου εκείνη θέλει. Είναι μια διαδικασία που ακολουθώ από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησα να γράφω και με βοηθάει να κρατάω πάντα μια ατμόσφαιρα στην όλη διαδικασία της συγγραφής. Όταν ξεκίνησα τους Μακάριους δεν είχα κατά νου ότι η μυθολογία θα είναι βασικό κομμάτι του βιβλίου. Στην πορεία δέθηκε με την ιστορία και όσο προχωρούσαν οι σελίδες ένιωθα ότι μπορεί να δώσει μια διαφορετική πνοή στο είδος. Μου άρεσε πολύ αυτή η προοπτική και έτσι κατέληξε να γίνει. Λίγο καιρό αργότερα, βλέποντας ότι οι αναγνώστες μου το βρήκαν ενδιαφέρον, αποφάσισα να το ξανακάνω, γράφοντας την Κατάβαση.

Πριν λίγο καιρό τελείωσα τους «Μακάριους», το οποίο συνιστώ χωρίς δεύτερη σκέψη. Πόσα και ποια κομμάτια του εαυτού σου συναντάμε στους ήρωες των βιβλίων σου;

Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε. Οι συγγραφείς προσπαθούμε να μη βάζουμε κομμάτια του εαυτού μας στους ήρωές μας καθώς θέλουμε κάθε φορά να δημιουργούμε διαφορετικούς χαρακτήρες ώστε να ταιριάζουν με την ιστορία που στήνουμε. Ωστόσο θεωρώ ότι είναι αναπόφευκτο να μην υπάρχει έστω και ένα στοιχείο του χαρακτήρα μας στον εκάστοτε ήρωά μας ακόμη κι αν αρκετοί συνάδερφοι το αρνιούνται. Η διαδικασία του γραψίματος σε κάνει πολλές φορές να μπεις βαθιά μέσα στην ιστορία και να τη ζεις πραγματικά. Συνεπώς είναι αδύνατο να μην πάρεις κι εσύ μέρος στις αποφάσεις ως ο ίδιος σου ο εαυτός και όχι ως ο εικονικός άνθρωπος που δημιούργησες. Όσο για το ποια στοιχειά του δικού μου χαρακτήρα βρίσκονται στους ήρωές μου, δεν μπορώ να το απαντήσω με ακρίβεια καθώς είναι πια τόσοι πολλοί και δεν ξέρω τι δικό μου έχει ο καθένας.

Η ενέργεια, η ατμόσφαιρα και ο θυμός που εκφράζει το metal είναι η αντίστοιχη που αναδύεται από αυτή τη λογοτεχνία, συνεπώς δεν θα μπορούσαν αυτά τα δύο να μην είναι αδερφικές τέχνες

Το τέλος στους «Μακάριους» αφήνει ανοιχτούς λογαριασμούς για μια μεγαλειώδη και επική συνέχεια. Έχεις κατά νου να το προχωρήσεις;

Μόλις τελείωσα τους Μακάριους είχα στο μυαλό μου ότι ήταν ένα αυτοτελές βιβλίο και τέλος. Καθώς όμως το βιβλίο διαβαζόταν, άκουγα από αρκετό κόσμο να λέει ότι περιμένει τη συνέχεια. Προβληματίστηκα η αλήθεια και αποφάσισα να κάνω κάτι το οποίο θα αποκαλυφθεί σταδιακά και δεν μπορώ να πω πολλά πράγματα ακόμη. Για να σε βοηθήσω όμως θα σου πω ότι το ένα μέρος αυτού ήδη έχει αποκαλυφθεί και κυκλοφόρησε με τον τίτλο Κατάβαση...

Μάριος Δημητριάδης

Αρκετές φορές ένιωσα κατά την ανάγνωση με τις περιγραφές τοπίων και ακραίων καταστάσεων, παρόμοια συναισθήματα όπως με την ακρόαση ενός black ή doom metal δίσκου. Πώς αντιλαμβάνεσαι τη διαχρονική και άρρηκτη σχέση αυτής της μουσικής με τη λογοτεχνία τρόμου;

Η λογοτεχνία τρόμου και το metal είναι δύο έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες. Υπάρχει μια αμφίδρομη αλληλεπίδραση και όσοι ασχολούνται και με τα δύο μπορούν να το νιώσουν πολύ έντονα. Αρκετοί συγγραφείς τρόμου, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό είναι μεταλλάδες. Η ενέργεια, η ατμόσφαιρα και ο θυμός που εκφράζει το metal είναι η αντίστοιχη που αναδύεται από αυτή τη λογοτεχνία, συνεπώς δεν θα μπορούσαν αυτά τα δύο να μην είναι αδερφικές τέχνες. Και καθώς το πιστεύω τόσο έντονα όλο αυτό, αποφάσισα με τους συνεργάτες μου να δημιουργήσουμε τα Metal Chapters τα οποία καταπιάνονται με αυτήν ακριβώς τη σχέση. Όσο για τα συναισθήματα που ένιωσες μέσα από το βιβλίο, είναι πιστεύω απόλυτα λογικό καθώς όσο έγραφα άκουγα σχεδόν πάντα μουσική και όλο αυτό πέρασε ως απόσταξη μέσα από τις λέξεις.

Στο ράφι της βιβλιοθήκης με περιμένει το «Αργότερα», η νέα δημιουργία του S. King τον οποίο λατρεύεις. Το έχεις διαβάσει και πώς βλέπεις τα έργα του γιου του; Συστήνεις ανεπιφύλακτα αν θεωρείς ότι αξίζει κάποιο.

Το συγκεκριμένο δεν το έχω πάρει ακόμη αλλά έχω διαβάσει πολλά του King με τον οποίο φυσικά μεγάλωσα. Αυτός ήταν ουσιαστικά που με μύησε σε αυτό το είδος. Ο Joe Hill είναι πολύ καλός συγγραφέας και το θετικό είναι ότι έχει δημιουργήσει ένα δικό του τρόπο γραφής (αν και σε μερικά σημεία βλέπω τον πατέρα του) έχοντας γράψει κάποια πολύ αξιόλογα βιβλία. Φαντάσματα του 21ου αιώνα, Κουτί σε σχήμα καρδιάς, Κερασφόρος, Νοσφεράτου, ο Πυροσβέστης.

Οι περισσότεροι στρεφόμαστε σε ξένους συγγραφείς στη λογοτεχνία τρόμου/φανταστικού. Πώς αξιολογείς τις ελληνικές προσπάθειες, όντας μέρος αυτής;

Η ελληνική λογοτεχνία του φανταστικού άργησε να αναπτυχθεί σε σχέση με το εξωτερικό. Ξεκινώντας να διαβάζουμε, οι φανς του είδους, είχαμε την επιλογή μονάχα ξένων συγγραφέων. Υπήρχαν βέβαια και κάποιοι δικοί μας τότε, πριν περίπου είκοσι με τριάντα χρόνια, αλλά ελάχιστοι τους γνώριζαν. Από το 2010 περίπου και μετά, όταν το δικό μας κύμα του φανταστικού ξεκίνησε να απλώνεται, τα πράγματα άρχισαν να κινούνται αρκετά και το ευχάριστο είναι, καταλήγοντας στο ερώτημά σου, ότι έχουν κυκλοφορήσει κάποια φοβερά βιβλία τα οποία δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν απ’ αυτά του εξωτερικού. Δυστυχώς το γεγονός ότι χρειάζονται μετάφραση, η οποία είναι αρκετά κοστοβόρα, τα περιορίζει στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό το οποίο είναι μικρό. Τουλάχιστον το κοινό αυτό αναγνωρίζει πλέον την αξία της εγχώριας λογοτεχνίας και την τιμάει αναλόγως.

Αν όμως μπούμε σε μια διαδικασία να προκαλέσουμε τρόμο στον εαυτό μας, χωρίς να υπάρχει κίνδυνος ενόψει, τότε ζούμε κάτι μοναδικό και για αρκετούς πρωτόγνωρο

Οι μεγάλες σου αγάπες ενώθηκαν με τα βιβλία "Metal Chapters", σε συνεργασία με γνωστές μπάντες της χώρας και του εξωτερικού. Πες μας δυο λόγια για τη δημιουργία τους και αν έχεις κάποια ενδιαφέρουσα ιστορία κατά τη διάρκειά της.

Το Metal Chapters ήταν ένα όνειρο που είχαμε με τον Γιώργο Δάμτσιο, και τον Roger Rovento μετέπειτα, να ενώσουμε τα μεγάλα μας πάθη, τη λογοτεχνία και το metal το οποίο καταφέραμε με τρόπο που δεν περίμενα να σου πω την αλήθεια. Η αποδοχή της ιδέας τόσο από ελληνικά όσο και από ξένα συγκροτήματα του χώρου ήταν τόσο μεγάλη που έγινε τελικά πολύ καλύτερο απ’ αυτό που φανταζόμουν και καμαρώνω πραγματικά για κάθε έναν που συμμετέχει σε αυτό το project. Πέρα από κάποιες δυσκολίες που συναντήσαμε σχετικά με δικαιώματα και manager, όλοι τους ήταν πολύ θετικοί και πρόθυμοι να βοηθήσουν. Συγκεκριμένα θυμάμαι στο ξεκίνημα του project, είχαμε στείλει mail στον Σάκη Τόλη των Rotting Christ και ξαφνικά μέσα σε λίγες ώρες βρεθήκαμε να μιλάμε στο τηλέφωνο και για το πώς θα κανονίσουμε να ηχογραφήσουν ένα κομμάτι αποκλειστικά για μας. Είναι απίστευτα τιμητικό μια τόσο μεγάλη μπάντα να συμμετέχει σε ένα project σου και πόσο μάλλον να ηχογραφήσει ένα τραγούδι μόνο για σένα -και μάλιστα κομματάρα! Λίγο πολύ από κει και πέρα κάθε θετική απάντηση από συγκρότημα ήταν και μια μοναδική στιγμή για εμάς καθώς επικοινωνήσαμε με μπάντες που λατρεύουμε και το να μιλάς μαζί τους είναι κάτι απίστευτο.

Μάριος Δημητριάδης

Κάποτε σε κάποιο σεμινάριο ψυχικής υγείας, ένας ψυχίατρος ανέφερε ότι αδυνατεί να καταλάβει τους ανθρώπους που ενθουσιάζονται με τις gore ταινίες και ότι τους θεωρεί προβληματικούς. Του απαντάμε κάτι ή τον αγνοούμε;

Τον αγνοούμε φυσικά. Ο φόβος είναι ένα παρεξηγημένο συναίσθημα. Έχουμε συνηθίσει να συνδέουμε τον φόβο και τον τρόμο με κάποιο επικείμενο κίνδυνο. Κάτι το οποίο θα μας βλάψει ή θα μας προκαλέσει κακό. Συνεπώς αποφεύγουμε τους κινδύνους και όλα καλά μέχρι εδώ. Αν όμως μπούμε σε μια διαδικασία να προκαλέσουμε τρόμο στον εαυτό μας, χωρίς να υπάρχει κίνδυνος ενόψει, τότε ζούμε κάτι μοναδικό και για αρκετούς πρωτόγνωρο. Η αδρεναλίνη που εκκρίνεται μέσα μας και ο οχετός των συναισθημάτων που μας προκαλεί ένα βιβλίο ή μια ταινία ή οτιδήποτε άλλο, είναι τόσο αναζωογονητικό που αποζητάμε να το ζήσουμε ξανά. Ο φόβος είναι κάθαρση και ψυχική αναγέννηση συνεπώς κάθε άλλο παρά προβληματικό μπορεί να θεωρηθεί αυτό.

Περνάμε στα της μουσικής. Υπάρχει περίπτωση να σε δούμε ενεργό και εκεί με κάποια δουλειά; Το έχεις σκεφτεί; Ή την πιθανότητα συνεργασίας σε μουσικό ή στιχουργικό κομμάτι;

Παίζω πολλά χρόνια κιθάρα και γράφω στίχους και εδώ και δύο χρόνια περίπου έχουμε δημιουργήσει τους Asfodelos, μια death metal μπάντα με πολλά στοιχεία από black, progressive και djent, με τους οποίους ετοιμαζόμαστε να κυκλοφορήσουμε τον πρώτο μας δίσκο. Το υλικό είναι έτοιμο και θεωρώ αν όλα πάνε καλά ότι ο δίσκος θα ηχογραφηθεί μέσα στη χρονιά. Συνεπώς θα έχεις νέα μας σύντομα.

Ξεχώρισες κάποιους δίσκους τη χρονιά που πέρασε; Παρακολουθείς τις νέες κυκλοφορίες; Ποιο είδος και ποιες μπάντες σε συγκινούν περισσότερο;

Ακούω συνέχεια μουσική. Στο σπίτι, στο αυτοκίνητο, στη δουλειά. Το metal είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου και διαρκώς μελετάω καινούριες μπάντες, νέα είδη και νέους ήχους. Το είδος που ακούω περισσότερο είναι το death metal και συγκεκριμένα το tech death και το progressive. Ωστόσο ακούω σχεδόν όλα τα είδη με εξαίρεση ένα-δύο που δεν μπορώ να ακούσω με τίποτα. Οι αγαπημένες μπάντες είναι τόσες πολλές αλλά θα πω ενδεικτικά τους Opeth, Dying Fetus, Obscura, Carcass, Metallica, Megadeth, Nevermore, Morbid Angel, Death, Pain of Salvation και σταματάω εδώ γιατί δεν θα τελειώσω ποτέ. Οι δίσκοι που ξεχώρισα φέτος είναι: Archspire - Bleed the Future, Carcass - Torn Arteries, Obscura - A Valediction, Mastodon - Hushed and Grim, 1914 - Where Fear and Weapons Meet, Between the Buried And Me - Colors 2, LTE – 3, Cradle of filth - Existence is Futile, Gojira – Fortitude, Trivium - In the Court of the Dragon.

Ποια πέντε τραγούδια δε θα έλειπαν ποτέ από την playlist σου;

Δύσκολη απόφαση… Opeth - Blackwater Park, Death - Symbolic, Nevermore - Next in Line, Megadeth - Tornado of Souls, Pain of Salvation - Used

Σιγά σιγά ανακοινώνονται συναυλίες στη χώρα μας. Έχεις τσεκάρει κάποια και πόσο ξενέρωμα θα είναι να δούμε Judas Priest με μία κιθάρα;

Ναι, έχω δει ότι ανακοινώθηκαν αρκετές συναυλίες και έχω τσεκάρει κάποια από αυτά που θα ήθελα να πάω, όπως Slipknot και Sepultura. Ελπίζω μόνο να μην ακυρωθούν όπως έγινε αρκετές φορές το τελευταίο διάστημα. Όσο για τους Priest, δεν είμαι και τόσο φαν τους, ωστόσο το είδα αυτό που λες και πράγματι θα είναι μεγάλο ξενέρωμα να είναι με μια μόνο κιθάρα. (Σημ: πριν λίγο άλλαξαν απόφαση και συνεχίζουν ως πεντάδα).

Σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο που μας αφιέρωσες, ήταν μεγάλη χαρά αυτή η επικοινωνία. Τα τελευταία λόγια ανήκουν σε σένα.

Ευχαριστώ κι εγώ για την τιμή να βρίσκομαι μαζί σας. Εγώ θα ευχηθώ απλά σε όλους να είναι καλά και να συνεχίζουν να διαβάζουν και να ακούνε metal. Και όσοι δεν το κάνουν, να ξεκινήσουν άμεσα. Let the metal flow…

mariosdimitriadis.com

  • SHARE
  • TWEET