The Rasmus & Apocalyptica

Το ημερολόγιο έγραφε 2004 όταν οι δρόμοι των Apocalyptica και των Rasmus συναντιούνταν για πρώτη φορά. Τότε που οι μεν έδειχναν με κάθε επισημότητα ότι είχαν ξεπεράσει τις διασκευές σε Metallica και οι δε έριχναν το ένα ραδιόφωνο μετά το άλλο με τα χιτάκια του "Dead Letters" (κυρίως με το "In The Shadows"). Τότε που παρέα με τον Ville Valo, ακόμα στα πολύ πάνω του, έδωσαν στο ευρύ κοινό τον τέλειο ηχητικό ορισμό της εκ του βορρά μελαγχολίας· το "Bittersweet".

Κάτι περισσότερο από μιάμιση δεκαετία αργότερα, τα δύο σχήματα από τη Φινλανδία επιστρέφουν, χωρίς διάθεση για φθηνές νοσταλγίες ή αργούς ρυθμούς. Αν η τότε σύνθεση ξεχείλιζε από την ατμόσφαιρα και τα σκοτάδια της παρέας με τα τσέλα, η τωρινή πατάει γερά στη χαρακτηριστική φωνή και τα σήμα κατατεθέν χρώματα των Lauri Ylönen & Co. Το σιγοντάρισμα στα έγχορδα, οι γραμμές του μπροστάρη, οι πιο-zeroes-πεθαίνεις στίχοι, όλα είναι ακριβώς εκεί που τα περιμένεις.

Όποια απόπειρα παραλληλισμού ή σύγκρισης με το παρελθόν καίγεται από τα πρώτα μέτρα. Αν δεν ήταν ήδη καμένη πριν αρχίσει να παίζει το τραγούδι. Η επιλογή του αντίθετου δρόμου από το προφανές sequel είναι ολόσωστη. Μία τέτοια κίνηση δεν θα είχε νόημα ούτε εμπορικά, δεδομένων των τωρινών συνθηκών της βιομηχανίας, ούτε καλλιτεχνικά. Το "Venomous Moon" μοιάζει με φόρο τιμής σε μία περασμένη εποχή, με την πολύ καλή έννοια. Όσοι πιστοί προσέλθετε.