Μωβάστρο

Πραγματικός θησαυρός αποδεικνύεται το παρελθόν του Σείριου Σαββαΐδη και, προς χαρά όλων μας, η Sound Effect το φέρνει στην επιφάνεια, για δεύτερη φορά. Μετά το καταπληκτικό "Το Αξιακό Σύστημα Των Άστρων" που κυκλοφόρησε σε φυσική μορφή για πρώτη φορά το 2018, αλλά έχει τις ρίζες του στο 2013, έχουμε άλλο ένα έργο που πρωτοήρθε στη δημοσιότητα εκείνη τη χρονιά και πήρε τώρα τη σειρά του να κοπεί σε βινύλιο. Αυτήν τη φορά δεν είναι προσωπική δουλειά, αλλά το συγκρότημα Μωβάστρο. Η αλήθεια είναι όμως ότι η ηχητική συνάφεια με το προαναφερθέν έργο του Σείριου δεν αφήνει πολλές απορίες ως προς το ποιος πρέπει να ειναι ο ιθύνων νους και στο "Ερρέτω".

Όταν λέμε «συνάφεια» θα πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι δεν έχουμε να κάνουμε με τη μυστηριακή μουσική της προσωπικής δουλειάς του Σαββαΐδη. Εδώ ξεκάθαρα ήχος και φόρμα είναι rock. Ούτε όμως έχουμε να κάνουμε με το ψυχεδελικό στυλιζάρισμα των επίσης καταπληκτικών Dead End. Κάπου ενδιάμεσα βρίσκονται οι Μωβάστρο και καλύπτουν ένα κενό που δεν αντιλαμβανόμασταν καν ότι υπάρχει. Πιο αργόσυρτα τραγούδια όπως "Το Ποτάμι", με το echo της κιθάρας και τα ρυθμικά φωνητικά και το "Ελεύθεροι Μελλοθάνατοι" που είναι σε παρόμοιο μοτίβο αν και με πιο πλούσια ενορχήστρωση σίγουρα τραβάνε προς τη μία κατεύθυνση ενώ το ομότιτλο του δίσκου τραγούδι, γεμάτο με feedback και σχεδόν stoner διάθεση τραβάει προς την ακριβώς αντίθετη.

Ο ιδανικότερος συγκερασμός των δύο γνώριμων πλευρών του Σαββαΐδη γίνεται στο οδηγούμενο από τα πλήκτρα "Η Λίμνη" του οποίου η ρυθμική βάση προσδίδει ένα απρόσμενο βάρος στη σύνθεση και στο "Αεροσυνοδοί" που παρά τον τίτλο του έχει μία πολύ γήινη ψυχεδέλεια – τολμώ να πω πως ακούγεται όπως θα ακούγονταν τα Ξύλινα Σπαθιά με LSD. Γενικότερα τα πλήκτρα έχουν πολύ σημαντικό ρόλο στον ήχο των τραγουδιών, είτε κυριαρχούν, είτε δίνουν το απαραίτητο συπλήρωμα που τα απογειώνει. Ως ξεχωριστή περίπτωση στέκει το "Ψευδαγωγοί", Φλοϋδικό σε μεγάλο βαθμό, ίσως και με μία συγγενή δόση από Porcupine Tree και πιθανόν το καλύτερο τραγούδι του δίσκου. Αυτά τα τρία τραγούδια κάπως δίνουν την αίσθηση ότι τελικά αποτελούν και τον πυρήνα του συνόλου, αυτά που ορίζουν καλύτερα τη μουσική του ταυτότητα. (σ.σ. το βινύλιο διαθέτει ένα επιπλέον τραγούδι το οποίο δυστυχώς δεν ήταν στη διάθεσή μας για ακρόαση).

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι στίχοι που είναι συχνά ποιητικοί, όχι με την αφελή έννοια που ορισμένες φορές δίνουμε σε συγκεχυμένους, άνευ σαφήνειας στίχους αλλά αντίθετα με τον τρόπο που ζωντανέυουν περιγραφικές εικόνες. Δε γίνεται να μη σημειωθεί όμως ως απόλυτα θετικό και το πώς καταφέρνει ο Σαββαΐδης να τη «γλιτώνει» πανηγυρικά με τους στίχους του "Αεροσυνοδοί" (ενός ύμνου στο συμπαθέστατο αυτό εργατικό δυναμικό) που περιλαμβάνουν φράσεις όπως «έστω μία φορά γέλα αυθόρμητα μη μου δίνεις καραμέλα / οι αισθήσεις μου συντονίζονται στου φαλλού τα πηγαινέλα» ή αλλού «κάτω απ’το αυστήρο περιτύλιγμα, ποιο του κόλπου σου το κόλπο».

Μπορεί να μην εντυπωσιάζει όσο οι άλλες κυκλοφορίες της Sound Effect στα project του Σαββαΐδη αλλά και το "Ερρέτω" συνεχίζει να αποδεικνύει το ποιοτικό βάθος του έργου του και έχοντας δεδομένη την ποσοτική του έκταση ελπίζουμε και σε άλλες κυκλοφορίες σε φυσική μορφή.