Tronos

Ρίχνοντας μια ματιά στο διεστραμμένο εξώφυλλο και διαβάζοντας τα ονόματα πίσω από τη δημιουργία αυτή με το όνομα Tronos σου έρχεται μια ιδέα περί τίνος πρόκειται. Και πάλι όμως θα είσαι λάθος. Μιλάμε για κάτι δύσκολο να πετύχει. Συνεργασίες. Και στο συγκεκριμένο άλμπουμ έχουμε την συνεργασία δύο ονομάτων με την δική τους ιστορία και στίγμα στο χώρο του extreme metal. Ο Shane Embury είναι σίγουρα ένα όνομα αρκετά γνωστό. Ο μπασίστας, βασικός στιχουργός και βασικό μέλος των Napalm Death αλλά και πολυάσχολος με πληθώρα συνεργασιών με άλλους μουσικούς της extreme σκηνής, βλέπε Brujeria, Lock Up, Born To Murder The World και άλλους! Από την άλλη, o Russ Russell. Κυρίως από τα παρασκήνια, παραγωγός μεταξύ άλλων των At The Gates και των Sikth. Το γκρουπ συμπληρώνει ο ντράμερ Dirk Veubeuren ο οποίος έκανε το όνομα του στους Soilwork αλλά εσχάτως εργάζεται για τους Megadeth. Θεωρητικά λοιπόν έχουμε μια συνταγή που θα πρέπει να λειτουργεί.

Εγώ πάντως δεν περίμενα να ακούσω με τέτοια ονόματα, ατμοσφαιρικό, space, doom metal. Κάτι που από μόνο του κερδίζει πολλούς πόντους για την καινοτομία, την έκπληξη αλλά και από την ακρόαση των δύο πρώτων κομματιών λες ότι κάτι έχουμε εδώ. Τα "Walking Among The Dead Things" και "Judas Cradle" είναι οι καλύτερες στιγμές που έχει να προσφέρει το άλμπουμ. Το πρώτο είναι ένα οκτάλεπτο (!) αρκετά πολύπλοκο με επικές βλέψεις κομμάτι το οποίο έχει αρκετά επίπεδα και ακουμπάει σε sludge και ατμοσφαιρικό doom metal και θέτει επιτυχώς τον τόνο για τα επόμενα κομμάτια. Το καλό με το "Celestial Mechanics" και τους Tronos είναι ότι κάθε φορά που ακούς το δίσκο ανακαλύπτεις κάτι καινούργιο. Από το ονειρικό "Voyeurs Of Nature's Tragedy" στο "Premonition" όπου υπάρχει και η guest εμφάνιση του Snake (Voivod). Guest εμφανίσεις έχουμε και από τους Billy Gould (Faith No More) και Troy Sanders (Mastodon) και όλοι αυτοί προσθέτουν το αλατοπίπερο σε ένα ήδη νόστιμο για τους λάτρεις του συγκεκριμένου είδους. Και το σημειώνω αυτό γιατί αν δεν είστε ιδιαίτερα οπαδοί του ατμοσφαιρικού, του avant garde, του doom ή του sludge, όπως ο υποφαινόμενος, ίσως τότε ακόμα και με αρκετή δόση αντικειμενικότητας να δυσκολευτείτε στην ακρόαση.

Γενικώς οι Tronos με το δίσκο αυτό πετυχαίνουν να μας εκπλήξουν ευχάριστα και να μας ταξιδέψουν σε μια άλλη ονειρική διάσταση. Οι εμπλεκόμενοι είναι αδιαμφισβήτητα ταλαντούχοι και με τεράστια ιστορία και πιστεύω ότι η επόμενη κυκλοφορία των Tronos θα είναι ακόμα καλύτερη αν κινηθούν στα ίδια μονοπάτια. Αρκεί να μην επαναλάβουν το λάθος πάλι να διασκευάσουν Black Sabbath όπως ‘προσπάθησαν’ να κάνουν με το "Johnny Blade" το οποίο μάλλον είναι από τις πιο φαιδρές διασκευές που έχω ακούσει ποτέ.