The Dust Coda

Mojo Skyline

Earache (2021)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 15/04/2021
Οι The Dust Coda κατέχουν τη δύσκολη τέχνη του να φέρνουν το παραδοσιακό hard rock στο σήμερα και στο δεύτερο άλμπουμ τους το κάνουν με πειστικό τρόπο
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Το να παίξει κάποιος κλασσικό, παραδοσιακό rock με σημερινούς ηχητικούς όρους και να το κάνει να ακουστεί ενδιαφέρον και φρέσκο είναι μάλλον πιο δύσκολο από ότι μοιάζει φαινομενικά. Δεν είναι τυχαίο, ούτε μόνο θέμα αισθητικής, το γεγονός πως πολλοί καλλιτέχνες επιλέγουν μια τελείως vintage προσέγγιση, προσπαθώντας να ακουστούν λες και ο νέος τους δίσκος κυκλοφόρησε κάπου στα μέσα των ‘70s. Ακόμα κι αν τις περισσότερες φορές ξοδεύουν ένα σκασμό λεφτά σε ακριβό εξοπλισμό και λαμπάτους ενισχυτές για να κριθεί ο ήχος τους από ένα κινητό τηλέφωνο ή από ηχειάκια των 15 ευρώ, η «παλιακή» ηχητική προσέγγιση μοιάζει να έχει περισσότερη πέραση σε ένα μεγάλο μέρος του rock κοινού στο οποίο η νοσταλγία παίζει σημαντικό ρόλο.

Από την άλλη, πόσοι παίζουν παραδοσιακό rock με πιο σημερινούς ηχητικούς όρους και το κάνουν να ξεχωρίζει; Ο Slash με τον Myles σίγουρα, οι Audrey Horne (με τους όποιους αστερίσκους), οι Heaven’s Basement (που μας χαιρέτησαν πολύ πρόωρα), οι The Temperance Movement (που έχουν southern πινελιές) και φυσικά οι Rival Sons (που έχουν πιο παλιακό χαρακτήρα), άντε κάποιοι λίγοι ακόμα. Δεν μπορώ να πω ακόμα με σιγουριά αν οι The Dust Coda μπαίνουν στην εν λόγω κατηγορία που ξεχωρίζει, αλλά με το δεύτερο άλμπουμ τους "Mojo Skyline" έρχονται να διεκδικήσουν την είσοδό τους σε αυτή με αξιώσεις.

Αρχικά, πρέπει να σταθούμε στην Earache και να της βγάλουμε το καπέλο. Από μια πρωτοπόρα εταιρία στον χώρο του extreme metal που ανακάλυψε και βοήθησε να αναδειχθούν μπάντες όπως οι Napalm Death, οι Carcass ή οι Entombed στο παρελθόν, έχει εξελιχθεί σε μια εταιρεία που αναδεικνύει σταθερά μερικές από τις καλύτερες σύγχρονες hard rock μπάντες, με αποκορύφωμα τους Rival Sons, τους οποίους βοήθησε να εκτοξευθούν στο σημερινό τους status. Δεν προσπερνάμε, λοιπόν, το ότι επένδυσε στους Λονδρέζους The Dust Coda και κυκλοφορεί το δεύτερο άλμπουμ τους, αφού πρώτα είχαν κυκλοφορήσει ένα EP κι ένα άλμπουμ μόνοι τους, φτιάχνοντας ένα όνομα στο underground του Βρετανικού rock στερεώματος.

Με το "Mojo Skyline" οι The Dust Coda μπορεί να μην φέρνουν στο τραπέζι κάτι ιδιαίτερα πρωτότυπο, αλλά έφτιαξαν ένα άλμπουμ που περιλαμβάνει από ωραία ως εξαιρετικά τραγούδια και διαθέτει πολύ δυνατό, φρέσκο ήχο (ήτοι η παραγωγή είναι μπόμπα). Στην πραγματικότητα αυτά τα δυο χαρακτηριστικά αρκούν από μόνα τους, και προσθέτοντας τα δυναμικά φωνητικά του John Drake και την πολύ αξιόλογη κιθαριστική δουλειά (είτε μιλάμε για riff, είτε για lead) το αποτέλεσμα είναι εν τέλει υπέρ του δέοντος ικανοποιητικό.

Συνθετικά, αν εξαιρέσουμε μια-δυο συνθέσεις προς το τέλος του άλμπουμ που είναι κάπως τυπικές και συμπληρωματικές, τα πράγματα επίσης κινούνται σε αρκετά ικανοποιητικά επίπεδα, με τραγούδια όπως το πυρακτωμένο, εναρκτήριο "Demon", το groovy single "Breakdown", το ανεβαστικό "Limbo Man", το up-tempo "Jimmy 2 Times" και το φορτισμένο "Rolling" να ξεχωρίζουν. Αλλά, προσωπική μου αδυναμία είναι το "Dream Alight" με τις Skynyrd αναφορές του, το υπέροχο rockάδικο feeling που αποπνέει και την καλύτερη ερμηνεία του Drake να το απογειώνουν.

Οι The Dust Coda είναι η μπάντα που θα δεις νωρίς σε ένα καλοκαιρινό φεστιβάλ ή σε ένα μικρό club και θα ευχαριστηθείς hard rock με την ψυχή σου, ενώ τα τραγούδια μέσα από το "Mojo Skyline" θα φέρνουν με έναν μαγικό τρόπο ένα ποτήρι γεμάτο μπύρα στο χέρι σου. Δεν είναι και τόσες πολλές οι μπάντες που κατέχουν την τέχνη του να φέρνουν το παραδοσιακό hard rock στο σήμερα με πειστικό τρόπο για να προσπεράσουμε αυτή τη δουλειά ελαφρά τη καρδία.

  • SHARE
  • TWEET