Temic

Ο όρος supergroup - όπως και πολλοί ακόμα - έχει χρησιμοποιηθεί τόσο πολύ, σε βαθμό που ενδεχομένως έχει χάσει το νόημά του. Για να μπορούμε να συνεννοηθούμε, αυτό που πρέπει να θυμόμαστε πάντα είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο γίνεται η χρήση του. Έτσι, αν γενικώς και απροσδιορίστως αναφερθεί κάποιος στους νεοσύστατους Temic ως «supergroup» οι πρώτοι που θα γελάσουν θα είναι τα μέλη της ίδιας της μπάντας. Όμως, αν αποκαλεστούν έτσι σε μια συζήτηση η οποία λαμβάνει μέσα σε εξειδικευμένα prog πλαίσια, από οπαδούς του ιδιώματος, τότε ίσως και να υπάρχει μια βάση αλήθειας…

Εκτός κι αν υπάρχει prog οπαδός που δεν θεωρεί ως σημαντικά ονόματα όπως τον Devin Townsend, την Neal Morse Band, τους Haken ή τους SHINING. Οκ, το να μην γνωρίζει τους Maraton, είναι κρίμα μεν, αλλά πιο πιθανό… Αν, όμως, γνωρίζει και εκτιμάει τα παραπάνω ονόματα, τότε είναι λογικό να αναμένει πως η σύνθεση δυνάμεων των Eric Gillette, Diego Tejeida, Fredrik Klemp και Simen Sandnes, θα προσφέρει κάτι νέο, ιδιαίτερο και διαφορετικό και κυρίως ενδιαφέρον.

Προχωρώντας σε μερικές περαιτέρω συστάσεις, ο Νορβηγός Simen Sandnes των SHINING είναι ένας εκρηκτικός drummer και ο συμπατριώτης του Fredrik Klemp είναι η φωνή των εξαιρετικών Maraton έχει μια pop προσέγγιση που φέρνει λίγο στο νου τον Einar Solberg, είναι από τις πιο ιδιαίτερες και καλύτερες νέες φωνές στον ευρύτερο prog χώρο. Ο δε Μεξικανός στην καταγωγή Tiego Tejeida υπήρξε σημαντικό στέλεχος της εκρηκτικής πορείας των Haken με την εντυπωσιακή (και ηχητικά πληθωρική) παρουσία του πίσω από τα πλήκτρα, ενώ δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι τον επίλεξε ο Devin Townsend για την μπάντα που θα τον πλαισίωνε στην περιοδεία του τεράστιου "Empath". Τέλος, ο Eric Gillette αποτελεί εξέχων μέλος της μπάντας του Neal Morse εδώ και αρκετά χρόνια, προσφέροντας πολλά lead φωνητικά, αλλά κυρίως εντυπωσιάζοντας με το κιθαριστικό του παίξιμο. Για να μην μακρηγορήσω, θα πω ότι προσωπικά το θεωρώ ό,τι κοντινότερο έχω ακούσει στον John Petrucci. Κι αυτό ελπίζω να τα λέει όλα από μόνο του.

Η απαρχή αυτής της σύμπραξης έχει τις ρίζες στους Shattered Fortress του Mike Portnoy, μια one-off μπάντα που είχε φτιάξει για να παίξει ζωντανά υλικό από την περίοδό του στους Dream Theater και στην οποία συνυπήρξαν ο Tejeida με τον Gillette, ενώ ο Sandnes ήταν drum tech του Mike. Οι δυο πρώτοι ανακάλυψαν μια χημεία μεταξύ τους τόσο σε προσωπικό όσο και σε μουσικό επίπεδο, την οποία μετουσίωσαν σε τραγούδια κατά την διάρκεια του lockdown το 2020 και εν συνεχεία απευθύνθηκαν στον Sandnes, ο οποίος αρχικά τους εντυπωσίασε με το παίξιμό του και εν συνεχεία πρότεινε τον συμπατριώτη του Klemp για να αναλάβει τα φωνητικά. Και κάπως έτσι δημιουργήθηκαν οι Temic. Να σημειωθεί, επίσης, πως τις ηχογραφήσεις του μπάσου για το πρώτο άλμπουμ ανέλαβε ο Jacob Umansky των Intervals, χωρίς όμως να θεωρείται κανονικό ή μόνιμο μέλος της μπάντας.

Αφού κλείσαμε με τις απαραίτητες συστάσεις πάμε στην ουσία, για να δούμε τι έρχονται να προσφέρουν οι Temic και τι καταφέρνουν να επιτύχουν μέσα από την πρώτη τους δουλειά…

Καταρχάς, η ηχητική τους πρόταση εμπίπτει ξεκάθαρα στον progressive metal χώρο, έχοντας βαριές κιθάρες, τεχνικά παιξίματα και πολλά από τα χαρακτηριστικά που το καθιστούν εντός των ορίων του ιδιώματος. Όμως, η προσέγγισή τους δεν είναι ούτε παλιακιά/παραδοσιακή, ούτε τόσο μοντέρνα, καθώς από τη μια πλευρά υπάρχουν στιγμές που ο Gillette θυμίζει Petrucci με το παίξιμό του (μόνο καλό μπορεί να είναι αυτό), από την άλλη πλευρά ο Tejeida βάζει κάμποσο ηλεκτρονικό στοιχείο στο παίξιμό του και κυρίως ο Klemp προσδίδει ένα τελείως διαφορετικό ύφος, με τα πιο pop/μελωδικά φωνητικά του και το ιδιαίτερο falsetto του. Οπότε, ως προς τον ηχητικό χαρακτήρα, δημιουργείται κάτι - αν μη τι άλλο - φρέσκο και ενδιαφέρον.

Όσον αφορά στο αποτέλεσμα, θεωρώ πως οι Temic τα καταφέρνουν εξαιρετικά και σε αυτόν τον τομέα. Έχουν δώσει (δικαίως) μεγάλο χώρο στον Klemp, οπότε τα τραγούδια οδηγούνται σε μεγάλο βαθμό από τις φωνητικές του γραμμές, χωρίς αυτό όμως να βάζει σε δεύτερο πλάνο το πολύ δυναμικό drumming, τα μεγάλα riff και τα ευφάνταστα πλήκτρα. Ή για να το θέσω πιο απλά, η ουσία είναι στις μελωδίες και ο εντυπωσιασμός στα παιξίματα, με τα δυο να υπάρχουν σε εξαιρετική ισορροπία. Ίσως εδώ οφείλει να αναφερθεί το γεγονός ότι το τελικό αποτέλεσμα (το mastering δηλαδή) πέρασε από τα χέρια του Rich Mouser, ενός από τους καλύτερους παραγωγούς στο χώρο, ο οποίος σίγουρα έπαιξε το ρόλο του.

Από το - όσο πιασάρικο χρειάζεται - πρώτο single "Count Your Losses", και τα πολύ δυναμικά "Through The Sands Of Time" και "Falling Away" που ανοίγουν το άλμπουμ, ως το κλείσιμο με τα choir φωνητικά και το μεγάλο ρεφραίν του Mothallah, σε όλη τη διάρκεια του "Terror Management Theory" η ένταση διατηρείται σε υψηλά επίπεδα. Μέσα από αυτό το αρκετά ομοιογενές αποτέλεσμα (τόσο ηχητικά, όσο και ποιοτικά) θα ξεχώριζα τα τραγούδια που βρίσκονται στη μέση του άλμπουμ και συγκεκριμένα το εντυπωσιακό "Skeletons" (Eric παιδί μου τι κάνεις εκεί; ), το διαφοροποιημένο κι έντονα μελωδικό "Acts Of Violence" και το instrumental "Friendly Fire" που είναι απλά απολαυστικό.

Ενδεχομένως, να υπάρχουν στιγμές που κατά τη διάρκεια του άλμπουμ δίνεται η αίσθηση πως περιλαμβάνει πολλή πληροφορία, αλλά μιλάμε για progressive metal οπότε αυτό είναι εν μέρει αναμενόμενο. Το σημαντικό επίτευγμα είναι πως η ποσότητα αυτή της πληροφορίας δεν επισκιάζει τις ίδιες τις συνθέσεις, αντιθέτως αξιοποιείται με τρόπο ώστε να τις καθιστά πιο πολυεπίπεδες κι ενδιαφέρουσες.

Σαν συνολική εικόνα, ο Klemp έρχεται να επιβεβαιώσει όσους τον θεωρούμε από τους πιο φέρελπις ερμηνευτές της νέας γενιάς, ο Tejeida στέκεται αντάξιος της φήμη που είχε χτίσει όλα αυτά τα χρόνια ως μέλος των Haken, ο Gillette ενισχύει την πεποίθηση πως ανήκει ήδη στους guitar heroes της εποχής μας κι ο Sandnes στέκεται σε ανάλογο επίπεδο. Ως αποτέλεσμα, οι Temic ικανοποιούν πλήρως τις προσδοκίες και προσφέρουν το ντεμπούτο της χρονιάς στον progressive metal χώρο - ενδεχομένως κι ένα από τα καλύτερα στον ευρύτερο metal χώρο. Κι όσο απολαμβάνουμε τους καρπούς της πρώτης τους δουλειάς, δικαιούμαστε να αισιοδοξούμε, ακόμα και να ενθουσιαζόμαστε, με τις προοπτικές και τις υποσχέσεις που αφήνει τούτη εδώ η σύμπραξη.