Sabbat

 Πολλά μπορούν να ειπωθούν για τους cult θρύλους Sabbat. Οι Ιάπωνες τιτάνες του πρωτοκυματικού black/thrash metal, από το ξεκίνημά τους στα ‘90s συνεισέφεραν τα μέγιστα στην άνθιση του εν λόγω παρακλαδιού παγκοσμίως, αλλά και στην εδραίωση της τρομερής ιαπωνικής black metal σκηνής, για την οποία αξίζει ένα ξεχωριστό αφιέρωμα. Το κακόφωνο, βλάσφημο και λάγνο όχημα του Gezol (επίσης Metalucifer), επιστρέφει όχι απλώς με το πρώτο του άλμπουμ έπειτα από 13 χρόνια, αλλά και το τελευταίο του.

Βεβαίως, το αρμοστά τιτλοφορούμενο "Sabbaticult", κατέφθασε και αποτελεί το ιδανικό κύκνειο άσμα για ένα ξεροκέφαλο σχήμα που επηρέασε περισσότερο από ότι επηρεάστηκε. Τα 40 λεπτά του δίσκου αποτελούν ένα γύρο του θριάμβου για την ιαπωνική τριάδα, αφού οι οκτώ συνθέσεις του δίσκου ηχούν αψεγάδιαστα εθιστικές. Με σύμμαχο μια οργανική παραγωγή που αναδεικνύει στο έπακρο κάθε αισθητική λεπτομέρεια metal-οσύνης, τα κομμάτια του "Sabbaticult" χτυπούν ανελέητα, riff after riff. Οι Sabbat κυκλοφόρησαν άλλη μια κιθαριστική εποποιία, ένα πραγματικό "Black Metal Tornado", ένα άλμπουμ αφιερωμένο σε κάθε άτομο που κάποια στιγμή στη ζωή του έκανε air guitar και headbanging, ονειρευόμενο πως καίει ναούς στην ύπαιθρο.

Για ακόμη μια φορά, αν και δυστυχώς τελευταία, οι Sabbat ισορροπούν ιδανικά ανάμεσα στην σοβαρότητα και τη διασκέδαση. Η γκρούβα του "Oh My Baby 666" με ένα τρομερά πειστικό βασικό riff, συνυπάρχει με το οκτάλεπτο σαρωτικό φινάλε του "Kanashibari The Dwelling", που, πέραν του να φέρνει μνήμες 1996 κατά νου, αποτελεί το ιδανικό εξώδιο άσμα για μια μπάντα η οποία ανέκαθεν ήξερε να επικαλείται επικές ατμόσφαιρες και μια αίσθηση εξύψωσης με τις υμνητικές της συγχρορδίες προς τις απόκρυφες επιρροές της. Βέβαια, μερικές φορές το ζήτημα είναι η ουσία. Το εναρκτήριο ομότιτλο άσμα φέρει έναν αέρα κλασικού, με την δισολία προς το τέλος του να το απογειώνει.

Το "Sabbaticult" είναι ένας δίσκος που αντιλαμβάνεσαι την υψηλή του ποιότητα μόνο όταν ενδώσεις επανειλημμένα στις χάρες του. Ο τρόπος που οι Sabbat διανθίζουν με μικρές cult λεπτομέρειες (όπως η αλλαγή ρυθμού στο "Desecration") τα κομμάτια, ανέκαθεν κρυφό μυστικό της συνθετικής τους προσέγγισης, δεν υπενθυμίζει απλώς το πόσο μοναδικοί έχουν υπάρξει στον ήχο αυτό, αλλά τους επαναφέρει, για ακόμη μια φορά, στην εμπροσθοφυλακή του underground. Το "Sabbaticult" είναι ένα κιθαριστικό όργιο, μια απόδοση τιμών σε όλα όσα συνθέτουν έναν underground μύθο. Οι Judas Priest, Venom, Bulldozer, Bathory, Sarcofago, αλλά και G.I.S.M. επιρροές (αχ αυτό το burning spirits αγέρι που πλανάται στον αέρα), μετατρέπουν το "Sabbaticult" σε ένα μεγαθήριο που ακόμη και σε οπαδικές στιγμές όπως το NWOBHM "Sabbatrinity", που σε κάνει να οραματίζεσαι φλεγόμενες flying-V, δεν αποπροσανατολίζει.

Το "Sabbaticult" λοιπόν, ως κύκνειο άσμα των underground metal ηρώων, κλείνει ένα κύκλο σε πανηγυρικό τόνο. Με κάθε ακρόαση ηχεί ως μια ακόμη αδιαπραγμάτευτη νίκη μιας μπάντας η οποία με το πέρας των δεκαετιών παρέμεινε ασυμβίβαστη, ξεροκέφαλη, ταγμένη στον μουσικό της σκοπό. Τα μελωδικά του περάσματα και κυρίως η αίσθηση που αφήνει μετά το πέρας του, καθιστούν το τελευταίο άλμπουμ των Sabbat ως μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς στο είδος του. Προσωπικά μιλώντας, βρήκα την ιδανική αφορμή να εντρυφήσω εκ νέου σε όλο το μήκος και πλάτος μιας τόσο ξεχωριστής δισκογραφίας, και να ανανεώσω τους όρκους πίστης προς τον σκοτεινό metal/punk τράγο, άρχοντα του σκότους. Come to the Sabbat(h) λοιπόν, και ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται. Οι Ιάπωνες επιστρέφουν στα καζάνια της κόλασης γλεντώντας τα πάντα στο διάβα τους. Δόξα και τιμή.

Υ.Γ. Η παρουσίαση του "Sabbaticult" βασίστηκε στην αγγλική εκδοχή του. Μπορείτε να ακούσετε την αντίστοιχη ιαπωνική, με όλα τα παρελκόμενα, εδώ.

Bandcamp
Youtube
Spotify