Pissed Jeans

Το τοπίο στο εξώφυλλο μοιαζει ειδυλλιακό, τα παστέλ χρώματα παραπέμπουν μάλιστα σε τεχνοτροπίες που βλέπουμε σε folk δίσκους. Είναι όμως όλα μια φάρσα. Κάπου εκεί στα αριστερά, υπάρχει σύγκρουση και καπνός - και η μουσική μέσα στο άλμπουμ έρχεται από κάποιους θυμωμένους μεσήλικες. Μάλλον όλο αυτό είναι μια παραβολή για την ζωή: Όλα μοιάζουν ειδυλλιακά, μέχρι που πια δεν είναι.

Έχοντας πια συμπληρώσει 20 χρόνια σαν μπάντα και φτάνοντας αισίως στο έκτο τους άλμπουμ - επτά ολόκληρα χρόνια από το "Why Love Now" - οι Pissed Jeans από την Pennsylvania είναι πια παλιές καραβάνες. Σε αυτά τα 20 χρόνια έδειξαν σταθερά πως οι ηχητικές τους αναζητήσεις βρίσκονται κάπου εκεί ανάμεσα στο noise rock, το punk και το sludge, το "Half Divorced" όμως μας αποκαλύπτεται ως η μάλλον πιο punk δουλειά τους. Σίγουρα ως αυτή που κάνει τον θυμό να μοιάζει ως σημαντικό δομικό της στοιχείο.

Για ποιον θυμό μιλάμε όμως; Ο ίδιος ο τίτλος του άλμπουμ είναι τουλάχιστον τετραπέρατος: η φράση Half Divorced υπονοεί μια κατάσταση ήδη αποτυχημένη που στερείται όμως ακόμα της όποιας κατάληξης, μια κατάσταση δυσάρεστη, με προδομένες προσδοκίες και ανασφάλεια για το μέλλον. Είναι ο θυμός του μεσήλικα που βλέπει να καταρρέουν και τα τελευταία μετά-εφηβικά του όνειρα, και αυτή ακριβώς είναι και η ουσία του "Half Divorced". Ένα άλμπουμ γεμάτο γκρεμισμένες προσδοκίες και γενναίες δόσεις γερού αυτοσαρκασμού.

Μουσικά μιλώντας, οι Pissed Jeans απελευθερώνουν εδώ μπόλικες 80s hardcore επιρροές, όπως φανερώνουν τραγούδια όπως το "Killing All The Wrong People" και "Alive With Hate". Άλλες φορές τα πράγματα παίρνουν μια πιο μελωδική punk τροπή ("Anti Sapio", "Cling To A Poisoned Dream"), ενώ σε κάποιες (αρκετές) στιγμές φαίνεται σαν να ακούμε συνεχείς - και πορωτικές - παραλλαγές του "Territorial Pissings". Η ροή του άλμπουμ όμως είναι εξαιρετικά δουλεμένη κι όλες οι εναλλαγές έρχονται ομαλά, καλυμμένες κάτω από το οργισμένο πέπλο των ερμηνειών του τραγουδιστή Matt Korvette.

Η noise rock περιβολή τους φανερώνεται σε πιο ρυθμικά τραγούδια όπως το "Helicopter Parent" ή το κορυφαίο "Junkyard", εκεί που το feedback των ενισχυτών κάνει πιο αισθητή την παρουσία του. Σε κάθε περίπτωση και σε κάθε στιγμή του, το "Half Divorced" ακούγεται ευθύ και καλοπαιγμένο και η στιχουργική χολή ρέει ελεύθερη προς παντού, από τα δεινά του ύστερου καπιταλισμού ("Sixty Two Thousand Dollars In Debt") μέχρι τις μολυσμένες τροφές ("Junkyard"). Καταχρεωμένοι και πληγωμένοι απ’ όλους κι από όλα, οι Pissed Jeans μοιάζουν σχεδόν να το διασκεδάζουν. Φτάνουν μάλιστα στο σημείο να πουν στο "Everywhere Is Bad" ότι ακόμα κι ο Παράδεισος δεν είναι καλό μέρος: έχει χάλια φρούτα.

Και τότε, σε μια ολοκληρωτική ανατροπή, το άλμπουμ κλείνει με την αισιόδοξη νότα του "Moving On". Ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να προσπαθεί πάντα για την επιβίωση του. Κι όταν η μπόρα περάσει, όσο μεγάλη κι αν είναι η απογοήτευση, δεν απομένει κάτι άλλο από το πατήσεις ξανά στα πόδια σου. Το "Half Divorced" είναι το soundtrack αυτής της διαδικασίας, το σημείο εκείνο που το rock n’ roll δεν θέλει αλητείες και πάθη παρά μόνο να γκρινιάξει, να θυμώσει, να γελάσει με τα χάλια του και - αναπόφευκτα - να χορέψει λίγο. Οι Pissed Jeans δεν δίνουν κάποιο "σημαντικό" άλμπουμ, απλώς ένα για πολλά repeat, με καταιγιστικούς ρυθμούς και πικρές αλήθειες.

Spotify
Bandcamp