Paramore

Brand New Eyes

Atlantic (2009)
Από τον Ιάσονα Τσιμπλάκο, 01/12/2009
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Τι να σας πω εγώ τώρα; Τα βλέπετε και σεις. Η νέα λοιπόν αγάπη των απανταχού εφήβων είναι οι Paramore. Με παίρνει και μένα η μπάλα, δεν λέω. Xίλιες φορές πάντως να έχουμε δεκατετράχρονα να εκστασιάζονται για την πάρτη της δίδας Williams, με παίρνει και μένα η μπάλα, δε λέω, παρά σε κάτι μπάμιες τύπου Tokio Hotel, ή να το παίξω και μάγκας, All Time Low και Metro Station.

Στο όμορφο θέμα μας λοιπόν. Τρίτο στούντιο άλμπουμ από την μπάντα από το Tennessee και είχαν πράγματι ένα δύσκολο έργο, να ξεπεράσουν το υπερεπιτυχημένο "Riot!" του 2007. Αυτό το «υπερεπιτυχημένο» τούς έκαψε πάντως. Και λογικό είναι. Να κάνουν ουρές με τις χιλιάδες για να δούνε το show σου, να αντιγράφουν το στυλ σου από πάνω μέχρι κάτω, να πουλάς δίσκους σαν τα τσουρέκια του Τερκενλή και να είσαι ακόμη στη τρυφερή ηλικία των 19 δεν είναι και λίγο πράγμα. Αυτή η αναπάντεχη επιτυχία, τους στοίχισε ακριβά, και λίγο έλειψε να το λήξουν εκεί το πανηγύρι. Ευτυχώς κάτι τέτοιο δεν έγινε. Κάνανε ένα διάλειμμα, ξέχασε ο ένας τη φάτσα του άλλου και μαζεύτηκαν μετά από ένα καλοκαίρι να συνεχίσουν από κει που μείνανε.

Εκεί που μείνανε είπα; Όχι ακριβώς. Περισσότερο σκοτάδι και κυνισμό από τα άλλα άλμπουμ.  Χολή έβγαλε η μικρή Hayley στον δίσκο αυτό, διοχέτευσε όλα τα αρνητικά που ένιωθε με τη μπάντα εδώ, και μας το πάσαρε φρέσκο - φρέσκο. Το θέμα είναι πως η νεαρά έχει κάνει αλματώδεις προόδους. Κυρίως στιχουργικά, γιατί φωνητικά πάντα το είχε. Δεν μπορούμε να πούμε ακριβώς τα ίδια και για τα υπόλοιπα μέλη (καλά το ότι ζούνε κάτω από την τεράστια σκιά της ένα-πενηντακατι είναι και θα είναι δεδομένο), που ναι μεν φαίνεται να πήγαν τις συνθέσεις τους ένα βήμα παραπέρα, αλλά ναι, λίγο αδιάφορα.

Πιο ειδικά φίλε αναγνώστη, το εναρκτήριο "Careful" προλογίζει θαυμάσια το σκοτεινότερο χαρακτήρα του άλμπουμ, με εντυπωσιακές ερμηνείες και με μια γέφυρα που οδηγεί σε δυνατό build up με τους στίχους "The truth never set me free, so I did it myself", ενώ το "Ignorance" είναι ό,τι πρέπει για single.  Τα προσωπικά μου αγαπημένα κρύβονται στο απερίγραπτο "Playing God" και στο "Brick By Boring Brick". Στο πρώτο, η μικρή κατάφερε να γράψει πανέξυπνους και καυστικούς στίχους, πράγμα που δεν συναντάμε συχνά σε παρόμοιες μπάντες, ενώ το δεύτερο προσφέρεται άνετα για καταπληκτικές ζωντανές εμφανίσεις. Στο "Looking Up" βλέπουμε τη μπάντα να αναζητά τις πιο «hardcore» (θα έβαζα και άλλα εισαγωγικά) ρίζες της, ενώ στα 2 ακουστικά κομμάτια του δίσκου, "The Only Exception" και "Misguided Ghosts", βλέπουμε ένα αλλιώτικο πρόσωπο της μπάντας, πολύ πιο χαλαρό, που στα μάτια μου όμως φαντάζει ολίγον βαρετό. Το γνωστό χιτάκι "Decode" που τυραννάει το «Twilightοπαρμένα» εφηβικά μυαλά κάνει επίσης μία εμφάνιση ως bonus track στον δίσκο.

Σε γενικές γραμμές το Brand New Eyes είναι μία αξιόλογη κυκλοφορία και προτείνεται ανεπιφύλακτα στους οπαδούς του είδους (χοχο βρες εσύ το είδος), αλλά η αλήθεια είναι πως είχα περισσότερες απαιτήσεις. Δεν ξέρω γιατί. Προτιμώ μάλλον τους πιο upbeat Paramore παρά τους τσαντισμένους Paramore.
  • SHARE
  • TWEET