Overlorde

Να μια απροσδόκητη επιστροφή. Οι Overlorde, μια μπαντάρα που μας είχε δώσει ένα εντυπωσιακό USPM EP πίσω στο 1987 και ένα ακόμη πιο συγκλονιστικό ντεμπούτο το 2004, επιστρέφουν σχεδόν 20 χρόνια αργότερα με νέο δίσκο και lineup. Δυστυχώς, σε σχέση με το "Return Of The Snow Giant" παρελθόν αποτελεί ο Bobby "Leather Lungs" Lucas, αλλά ο πυρήνας των Mark Edwards και John Bunucci έχει μείνει αδιάσπαστος, ο George Janeira καλύπτει εδώ και χρόνια τη θέση των τυμπάνων, ενώ η μεγάλη μεταγραφή ακούει στο όνομα του George Tsalikis των Zandelle.

Με αυτόν πίσω από το μικρόφωνο πλέον, οι Overlorde προφανώς αλλάζουν σε ύφος, αλλά όχι απαραίτητα και σε συνθετική προσέγγιση, αφού το υλικό του "Awaken The Fury" κρατάει από αρκετά χρόνια νωρίτερα, με ιδέες να προϋπάρχουν και πολλά τραγούδια να δουλεύονται ήδη από το 2007. Παρόλα αυτά, η παρουσία του Τσαλίκη άλλαξε τα ερμηνευτικά δεδομένα, καθώς ο ελληνικής καταγωγής τραγουδιστής έχει χαρακτηριστικό τρόπο ερμηνειών και αναγνωρίσιμη χροιά.

Στα θετικά του άλμπουμ συγκαταλέγεται ο ακλόνητος US power metal χαρακτήρας του, με τις κιθάρες, τις ατμόσφαιρες και συνολικά τη δημιουργική λογική να μην αποκλίνει από το εν λόγω ιδίωμα. Το κυρίαρχο μπάσο του "Kong" Bunucci είναι και πάλι σε πρώτο πλάνο και αυτό μας αρέσει πολύ, οι κιθάρες του Edwards στάζουν ‘80s ατσάλι την ίδια στιγμή που έχουν τις ρίζες τους στα ‘70s, ενώ ο Τσαλίκης δεν προσθέτει τίποτα λιγότερο από τα αναμενόμενα.

Έτσι, για τους φανατικούς ρέκτες του ιδιώματος, το άλμπουμ φαντάζει πολυαναμενόμενο, αφού γεμίζει τα κουτάκια των προσδοκιών τους, όντας ακόμη πιο δύστροπο και απαιτητικό στην ακρόαση του για να αφομοιωθεί επαρκώς. Την ίδια στιγμή, όμως, αφορά μονάχα αυτούς τους λίγους, ενώ και η ζαριά με την αλλαγή τραγουδιστή λειτουργεί αρκετά λιγότερο συγκριτικά με ανάλογες περιπτώσεις (βλ. Robert Lowe στους Tyrant).

Ίσως φταίνε οι αρκετά υψηλές προσδοκίες που είχα προτού ακούσω το δίσκο, αλλά η επιστροφή των Overlorde, καλώς ή κακώς, δεν φτάνει στα επίπεδα του φοβερού "Return Of The Snow Giant". Παρόλα αυτά, κάθε ανάλογη επιστροφή χαιρετίζεται με σεβασμό, πόσο μάλλον όταν το "Awaken The Fury" έχει τις στιγμές του και κλείνει τη χρονιά με λίγο ακόμη ανόθευτο, αμερικανικό ατσάλι, όπως δηλαδή πρέπει.