OU

Η εντελώς φρέσκια - για τα δυτικά αυτιά μας - progressive metal πρόταση των OU από την Κίνα ήχησε για πρώτη φορά προ διετίας και, προσωπικά, δεν είχα καμία επιλογή από το να υποδεχτώ με μεγάλη ευχαρίστηση τους στιλιστικούς τους νεωτερισμούς, αυτό το παράξενο πάντρεμα ανάμεσα στο σκληρό djent και σε μια ονειρική, εξωτική ambient αίσθηση που κουβαλάει η μουσική τους. Το δεύτερο άλμπουμ είναι λοιπόν εδώ και μάλλον οι προοπτικές των OU θα γίνουν πιο αντιληπτές.

Το "蘇醒 II: Frailty" βαδίζει ξεκάθαρα στα χνάρια του προκατόχου του, χωρίς να αλλάζει πολύ η συνταγή. Η εξαιρετικά ενδιαφέρουσα φωνητική παρουσία της Lynn Wu είναι ξανά το κυρίαρχο στοιχείο, μαζί με τις απροσδιόριστα «ξένες» μελωδίες που συχνά σκαρώνει. Τα πλήκτρα ξανά ζωγραφίζουν space ambient χώρους και η μπάντα εξακολουθεί να εκτελεί με κλινική ακρίβεια απαιτητικότατα djent μέρη. Ως και οι video game αναφορές παραμένουν, σε κομμάτια όπως το "Capture And Elongate (Serenity)".

Κλείνοντας την παρουσίαση του "one", ανέφερα τις ομοιότητες των OU με το παραμυθένιο σύμπαν του Devin Townsend - και ιδού: ο τεράστιος Devin στέκεται εδώ σαν παραγωγός και μέντορας αυτού του άλμπουμ, συμμετέχει μάλιστα με την φωνάρα του στο "Purge". Θα περίμενε κανείς πως αυτό το στοιχείο θα εκτόξευε το άλμπουμ, όμως τελικά αυτό δεν συμβαίνει. Και η βασική αιτία δεν είναι φυσικά ο (υπερβολικά ψυχρός για τα γούστα μου) ήχος όσο μάλλον η αδυναμία των OU να σταθούν καλά σαν συνθέτες.

Το άλμπουμ έχει πάμπολλες καλές στιγμές, όπως τα δαιδαλώδη παιξίματα του "yyds", το εναρκτήριο ομώνυμο ή τις όμορφες ατμόσφαιρες του "Ocean", στο σύνολο του όμως τελικά παραμένει απρόσωπο, συγκεχυμένο και χωρίς κορυφώσεις. Νομίζω πως το πρόβλημα του σχήματος είναι πως δεν καταφέρνει να γεννήσει με την μουσική του πολλά συναισθήματα, τα δε djenty σημεία, παρά την εξαιρετική τους τεχνική, δεν προσφέρουν ούτε ένα πραγματικά αξιομνημόνευτο riff. Μετά από πολλές ακροάσεις του άλμπουμ, τίποτα δεν καρφώνεται ιδιαίτερα στο μυαλό. Αυτό μπορεί να σημαίνει μόνο συνθετική αδυναμία.

Οι OU δεν είναι ένα αδιάφορο ή κακό γκρουπ. Είναι όμως ένα γκρουπ που, για την ώρα, δείχνει ανέτοιμο να σκηνοθετήσει πραγματικά συναρπαστική μουσική και να κινηθεί στο ανώτερο επίπεδο. Η φωνή της Wu εξακολουθεί να είναι το δυνατό τους σημείο, θα πρέπει όμως και η μουσική να γίνει πιο ζεστή, πιο οργανική και λιγότερο ουδέτερη, αν είναι να δημιουργήσουν κάτι πιο συνολικά ενδιαφέρον. Παρά όμως την μερική μου απογοήτευση (που στην τελική μπορεί να αποτελεί απλώς προσωπική άποψη), θα προτείνω ξανά σε prog/djent ακροατές που τσεκάρουν περίεργα, καινούρια πράγματα, να δώσουν μια ευκαιρία στους OU: κάποιοι ίσως ενθουσιαστούν με αυτό το ευφάνταστο και ιδιόμορφο prog metal σύμπαν. Εγώ θα ακολουθήσω, χωρίς όμως να προσμένω μεγαλεία.

Bandcamp