Lingua Ignota

Sinner Get Ready

Sargent House (2021)
Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 30/08/2021
Η Lingua Ignota με το υπέροχο τρίτο της άλμπουμ αιφνιδιάζει, εξελίσσεται και μετατρέπεται σε μια περσόνα σχεδόν λογοτεχνικής δυναμικής
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Στον οδηγό μας για τα 100 καλύτερα εναλλακτικά άλμπουμ των '10s, ο Αντώνης Κονδύλης έγραψε για το "Caligula" ότι «πρόκειται για ένα από τα πιο μαρτυρικά ακούσματα της δεκαετίας». Δεν θα μπορούσα να συμφωνώ περισσότερο. Παρά το γεγονός όμως ότι λάτρεψα αυτόν τον δίσκο, βάζοντας τον στην προσωπική μου λίστα του 2019 μόλις μια ανάσα από την κορυφή, θεωρούσα ότι ελλοχεύει ο κίνδυνος μιας επικείμενης μανιέρας: δεν μπορούσα να προβλέψω τον τρόπο με τον οποίο η Kristin Hayter θα κατάφερνε να δραπετεύσει από τον αυτοεγκλωβισμό.

Στην ιστορία της μουσικής, είναι αμέτρητοι οι καλλιτέχνες που στράφηκαν στις τεχνικές του σοκ για να επικοινωνήσουν την τέχνη τους. Μπορούμε όλοι να καταλάβουμε τα πλεονεκτήματα αυτής της στρατηγικής. Αναπόφευκτα όμως, το σοκ δεν διαρκεί πολύ και οι καλλιτέχνες αυτοί είναι αναγκασμένοι είτε να επιμείνουν σε αισθητικές που θα έπρεπε να είναι one off ή να επιχειρήσουν να επαναπροσδιοριστούν, συνήθως αποτυχημένα. Προς μεγάλη μου χαρά και έκπληξη, η Lingua Ignota καταφέρνει στο "Sinner Get Ready" να αλλάξει, να εξελιχθεί και να αποφύγει τα στάσιμα νερά, χωρίς ταυτόχρονα να χάνει την ιδιαίτερη της δυναμική.

Το τρίτο της άλμπουμ λοιπόν προχωρά σε έναν αποκαθαρισμό του ήχου της. Τα noise και death industrial στοιχεία που χαρακτήριζαν το "All Bitches Die" και "Caligula" έχουν εξαφανιστεί σχεδόν ολοκληρωτικά. Στη θέση τους θα βρει κανείς μια φρέσκια και αρκετά πειραματική ματιά/σπουδή πάνω στην traditional folk παράδοση της περιοχής των Appalachian Mountains, σε συνδυασμό με την ήδη εδραιωμένη contemporary classical αισθητική της. Ως ένα συγκριτικά ηπιότερο άλμπουμ, το "Sinner Get Ready" ίσως αρχικά μοιάσει υποτονικό σε όσους περιμένουν τις κολασμένες εξάρσεις της Hayter, αν όμως επιμείνεις στην ακρόαση, το υλικό του άλμπουμ θα σε ανταμείψει γενναιόδωρα.

Η πλειοψηφία των συνθέσεων είναι χτισμένη πάνω σε απλές, μινιμαλιστικές μελωδίες στο πιάνο και πλούσιες - συχνά χορωδιακές - μελωδικές γραμμές στα φωνητικά. Το ποδοβολητό του παραμορφωμένου πιάνου στο "The Order Of Spiritual Virgins" και η, άξιας Oscar, σχιζοφρενική και δαιμονική ερμηνεία της Hayter στο "I Who Bend The Tall Grasses" λειτουργούν σαν γέφυρα με την ακρότητα του "Caligula", από εκεί κι έπειτα όμως το άλμπουμ δραπετεύει σε νέα μονοπάτια, αρχής γενομένης με το εκπληκτικό "Many Hands": το banjo που γρατσουνάει πίσω από την κουρτίνα και οι gospel μελωδίες των φωνητικών μας φέρνουν πιο κοντά στο βασίλειο των ηχογραφήσεων του Alan Lomax ή στις αισθητικές υπόνοιες των Zeal & Ardor.

Οι φαινομενικά αταίριαστες classical και folk αναφορές, παντρεύονται αρμονικά κάτω από την ενότητα των θεματικών στις οποίες καταδύεται το άλμπουμ. Φανερά επηρεασμένη από τη επαρχιώτικη περιοχή της Pennsylvania στην οποία διαμένει, το "Sinner Get Ready" έχει ως κύριο στιχουργικό άξονα την αμφισημία της θρησκείας, καθώς και την ψυχική και φυσική απομόνωση. Φεύγοντας από την ψυχοσύνθεση του οργισμένου θύματος, η Hayter βλέπει τον κόσμο μέσα από το πρίσμα της πνευματικής αποξένωσης και του βάρους της αμαρτίας. Η ματιά αυτή είναι στραμμένη και σε άλλες κοινότητες, από την τοπική Ephrata ("The Order Of Spiritual Virgins", "The Solitary Brethren Of Ephrata") ως τους Mennonites ("Man Is Like A Spring Flower") και τους Amish ("Repent Now Confess Now"). Και αν κάτι δένει τα παραπάνω, αυτό είναι το Αίμα του Ιησού ως βασικό μοτίβο, η θρησκεία ως πηγή δύναμης αλλά και κοινωνικής παραφροσύνης.

Εδώ ακριβώς κρύβεται και ο λόγος που (και) το "Sinner Get Ready" απογειώνεται. Η Lingua Ignota έχει μια καλή φωνή, χωρίς να είναι σπουδαία - δεν είναι Diamanda Galas, Gillian Welch ή Lisa Gerrard. Περισσότερο όμως από το χάρισμα της φωνής, διαθέτει το χάρισμα του λόγου: οι στίχοι και κυρίως ο τρόπος που εκφέρονται είναι ξανά σαν μαχαιριές στην καρδιά, απλοί αλλά και απόλυτα λειτουργικοί, βιωματικοί ως το κόκκαλο. Οι εκπληκτικές της ερμηνείες ξεδιπλώνονται ακρόαση με ακρόαση, λέξη προς λέξη και, πάνω σε αυτό το στοιχείο, χτίζεται όλη η σύνδεση ανάμεσα στην Hayter και τους οπαδούς της. Η κοπέλα αυτή σκίζει τον εαυτό της σε κάθε τραγούδι και, φεύγοντας από το μοτίβο του "Caligula", πάει ένα βήμα παραπέρα, συγκροτώντας μια περσόνα σχεδόν λογοτεχνική.

Θα τολμήσει μάλιστα να κλείσει τον δίσκο με τρόπο φωτεινό! Το "Man Is Like A Spring Flower" ανατρέπει τον εαυτό του με μια υπέροχη ορχηστρική ανάπτυξη, το δε "The Solitary Brethren Of Ephrata" είναι λυρικό, σχεδόν αγγελικό, αφήνοντας μια γλυκιά γεύση που κανείς (;) δεν θα περίμενε από τη Lingua Ignota. Καμία όμως από τις εννιά συνθέσεις δεν είναι κάτι λιγότερο από εξαιρετική. Τα σκυλιά που επιστρέφουν να πάρουν τον ιδιοκτήτη τους στην κόλαση του "Pennsylvania Furnace" είναι απλώς το πλαίσιο ενός τραγουδιού τόσο υπέροχου, που κάθε νότα του ακούγεται σαν future classic. Ή το κελαρυστό banjo που υποστηρίζει τη μελαγχολία του "Perpetual Flame Of Centralia" έχει το βάρος της καλλιτεχνικής άποψης, της τόλμης και φαντασίας που πρέπει να διέπει κάθε αξιομνημόνευτο δημιουργό.

Η Lingua Ignota με το "Sinner Get Ready" ανοίγει για τον εαυτό της έναν μεγάλο καλλιτεχνικό ορίζοντα. Αποφεύγει τις παγίδες του να είναι απλώς ακόμα μία φωνή του #metoo και συγκροτεί μια περσόνα που τελικά αποδεικνύεται πολύ πιο ελεύθερη κι ευέλικτη, μουσικά και θεματικά. Κυρίως όμως, μας χαρίζει ένα αληθινά θαυμάσιο άλμπουμ που στέκει ισάξια - αν όχι ακόμα παραπάνω - από τον σοκαριστικό του προκάτοχο. Μπορείς να το απολαύσεις στο παρόν, νιώθοντας ταυτόχρονα μεγαλύτερη εμπιστοσύνη σε αυτήν την μικροκαμωμένη αμερικανίδα και στους τρόπους που θα σκαρφιστεί στο μέλλον για να περιφέρει την, γεμάτη πόνο και δημιουργικότητα, περσόνα της.

Spotify

  • SHARE
  • TWEET