Jonathan Jackson + Enation

Η διαδρομή ενός καλλιτέχνη από την ηθοποιία στη μουσική - όπως και η αντίστροφη - έχει διανυθεί πολλάκις, με τα αποτελέσματα να ποικίλουν. Αλλά, αν υπάρχει ένας βασικός κανόνας είναι πως η πρώτη ιδιότητα για την οποία έγινε δημοφιλής ένας καλλιτέχνης, αυτή είναι που θα συνεχίσει τον συνοδεύει και θα καθορίζει τη φήμη του, κατά κύριο λόγο. Ο Jonathan Jackson βρίσκεται σε ένα μεταίχμιο όπου, έχοντας επιλέξει να ακολουθήσει τον πιο δύσκολο δρόμο, επιχειρεί να χτίσει μια δεύτερη, μουσική αυτή τη φορά, καριέρα, αντί να αρκεστεί στα ήδη κεκτημένα.

Τις συστάσεις τις έχουμε κάνει ήδη και είχαμε την ευκαιρία να επιβεβαιώσουμε (και δια ζώσης) το πόσο προσγειωμένος και ταπεινός άνθρωπος είναι ο Jonathan, παρά τα κάμποσα βραβεία που έχει κερδίσει και τη φήμη που έχει κατακτήσει μέσα από τον χώρο της υποκριτικής. Έχοντας πάντα, όμως, ως μεράκι του τη μουσική, διατηρεί μαζί με τον αδερφό του, εδώ και σχεδόν είκοσι χρόνια το σχήμα των Enation, με το δικό του όνομα, βέβαια, προηγείται για προφανείς λόγους marketing και με μικρά αλλά σταθερά βήματα μεγαλώνει το όνομά τους.

Όπως συνέβη σε πολλούς μουσικούς, έτσι κι οι Jonathan Jackson + Enation βρέθηκαν πριν περίπου δυόμιση χρόνια έχοντας στα χέρια τους μια ολοκληρωμένη δουλειά, την οποία προτίμησαν να κρατήσουν στο συρτάρι, ελέω πανδημίας. Πλέον, έφτασε η ώρα για το "Ultraviolet Empire" να βρει τον δρόμο του προς τον έξω κόσμο κι αν θέλετε την άποψή μου, ευτυχώς που αυτό συμβαίνει - έστω και με τόση καθυστέρηση - καθότι πρόκειται για την πιο ολοκληρωμένη, άρτια και εν τέλει καλύτερη δουλειά του σχήματος.

Το ότι ο Jonathan έχει υπέροχη φωνή ήταν ήδη γνωστό - και μόνο η ζωντανή ερμηνεία του πασίγνωστου "Unchained Melody" από το "Blame-Shifter" EP θα επαρκούσε ως τεκμήριο. Όμως, εδώ ο Jonathan μοιάζει να έχει ωριμάσει πολύ, τόσο συνθετικά, όσο κι ερμηνευτικά. Το alternative rock στοιχείο αποτελεί ακόμα τη βάση της μουσικής κατεύθυνσης, με τους U2 και τους Echo & The Bunnymen να αποτελούν κάποιες εκ των επιρροών, ενώ σε ερμηνευτικό επίπεδο είναι επίσης εμφανής η επίδραση του Matt Bellamy των Muse. Την ίδια στιγμή, όμως, είναι εμφανές ότι έχουν αλλάξει και κάποια πράγματα.

Το στίγμα αυτής της αλλαγής και της βελτίωσης σε όλα τα επίπεδα δίνεται ευθύς εξαρχής, με το "The Days Are Evil" να αποτελεί ένα τραγούδι που θα μπορούσε/άξιζε να είναι ραδιοφωνική επιτυχία, αν υπήρχαν ακόμα σταθμοί που ασχολούνταν με νέες rock μουσικές, έξω από τα πλαίσια της κονσέρβας. Αλλά δεν υπάρχουν…

Στα υπέροχα "Theosis" και "Ultraviolet Empire" εντοπίζεται μια σχεδόν υποβόσκουσα προοδευτική προσέγγιση, η οποία τα βοηθάει να διαφοροποιηθούν και σε συνδυασμό με τις πολύ ωραίες μελωδίες και τις εξαιρετικές ερμηνείες του Jonathan (ειδικά στο δεύτερο) καθιστούν σχεδόν αδύνατο το να μην ξεχωρίσουν. Η προοδευτική αυτή αίσθηση αντικατοπτρίζεται και στις διάρκειες των εν λόγω, αλλά και αρκετών ακόμα, τραγουδιών που φτάνουν ή ξεπερνάνε τα επτά λεπτά, χωρίς όμως να δίνεται η αίσθηση ότι αυτό έχει γίνει ανούσια ή επιτηδευμένα.

Παράλληλα, σε πιο μπαλαντοειδή, piano-driven τραγούδια σαν το "The Light That Surrounds You" ο Jonathan μοιάζει να βρίσκεται σε ένα φυσικό ερμηνευτικά περιβάλλον που του επιτρέπει να ανεβάσει το επίπεδο χωρίς καν να ζοριστεί, ενώ σε συνθέσεις όπως το "Thousand Mile Stare" επενδύει περισσότερο σε ένα εσωστρεφές συναίσθημα που επίσης το υποστηρίζει πολύ πειστικά και σε πιο δυναμικά τραγούδια όπως το "She Drove A Nail Through My Heart" δεν διστάζει να επιδοθεί ακόμα και σε φωνητικές ακροβασίες. Και καλά κάνει, αφού τα καταφέρνει μια χαρά.

Η συνεισφορά του Colin Linden (Bob Dylan, T-Bone Burnett, Lucinda Williams) στην παραγωγή έχει συντελέσει στο να διατηρηθεί ένας πιο οργανικός, λιτός και πιο κατά κάποιο τρόπο «αμερικάνικος» ήχος στο άλμπουμ που εξυπηρετεί καλά τις συνθέσεις. Συνολικά, το "Ultraviolet Empire" αποτελείται από καλά ως εξαιρετικά τραγούδια, συνθέτοντας το - όπως ανέφερα και προηγουμένως - καλύτερο ως τώρα άλμπουμ των Jonathan Jackson + Enation και μπορεί να αποτελέσει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία, τόσο για γνωρίσει περισσότερος κόσμος τις μουσικές τους, όσο και για να κάνει το ίδιο το συγκρότημα ένα σημαντικό βήμα μπροστά. Και τα δυο αξίζει να γίνουν.