John Wesley

Ενδεχομένως στους περισσότερους το όνομα του John Wesley να μην θυμίζει και πολλά, αλλά η αλήθεια είναι ότι ο συγκεκριμένος κύριος δισκογραφεί ανελλιπώς (σχεδόν) και αισίως κυκλοφορεί το όγδοο προσωπικό του άλμπουμ και επιζητά λίγη από τη δημοσιότητα που αναλογεί σε φιλόδοξες και ποιοτικές προσπάθειες σαν την συγκεκριμένη. Α, επίσης ο συγκεκριμένος κύριος έχει συνεργαστεί επανειλημμένως με τους Porcupine Tree, κυρίως ως session μουσικός στις περιοδείες τους και έχει προσδώσει έναν άλλο αέρα στις εμφανίσεις των Άγγλων συνοδεύοντας τον Steven Wilson στις κιθάρες.

Το "Disconnect" έρχεται να επανασυστήσει λοιπόν τον Wesley ως έναν μουσικό με ιδέες και ικανότητες να παραγάγει την προσωπική του μουσική άποψη και να έχει άμα λάχει και guest στο άλμπουμ του τον Alex Lifeson των τιτάνων Rush να συνεισφέρει ένα υπέροχο σόλο στο "Once A Warrior". Στα υπόλοιπα κομμάτια του άλμπουμ, ο Wesley εμφανώς επηρεασμένος από τη δουλειά του με τον Wilson, κινείται κοντά σε Porcupine Tree πατέντες που συνιστούν μια ιδιαίτερη «prog meets alternative» χροιά. Στα φωνητικά ο ίδιος ο Wesley, αυτή τη φορά σε πρωταγωνιστικό και όχι υποστηρικτικό ρόλο, καταφέρνει να παραδώσει πολύ ιδιαίτερες ερμηνείες και στέκεται σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο, αλλά επί της ουσίας είναι ένας κιθαρίστας που αναλαμβάνει να τραγουδήσει τις δικές του δημιουργίες και τα καταφέρνει αρκετά καλά. Η φωνή του αναδιπλώνει το ταλέντο του και προσφέρει στον ακροατή μια εικόνα από το όραμα του ίδιου του μουσικού για τα κομμάτια του.

Το "Disconnect" σε γενικές γραμμές περιέχει ευκολομνημόνευτες μελωδίες, εμπορικές αποχρώσεις σε αρκετά σημεία του, αλλά και αναμενόμενες επιρροές από τις προοδευτικές δράσεις και συμπράξεις του Wesley. Οι κιθάρες καθ' όλη τη διάρκεια του άλμπουμ είναι εξαιρετικές, από τις απλές ακουστικές φόρμες, όπου απαιτούνται, μέχρι τις πολύπλοκες συνθετικές δομές και τα λίγα περίεργα «time signatures». Συνολικά ένα άλμπουμ, το οποίο χωρίς να εντάσσεται πλήρως στην δυναμική μιας κλασικότροπης prog κυκλοφορίας, αλλά παρόλα αυτά αποτελεί ένα σαφές δείγμα της προσωπικής δουλειάς ενός ικανού κιθαρίστα, ο οποίος προσπαθεί να ξεφύγει από την σκιά της session συνεισφοράς και να βγει στο προσκήνιο,  καταφέρνει και παραδίδει μια ολοκληρωμένη δουλειά που κερδίζει ακρόαση με την ακρόαση τις εντυπώσεις.