Gnod

Θα αρχίσω με τη φράση επίλογο της περσινής κριτικής για τους Gnod. Όλα ακούγονται τόσο έντονα, σχετικά ωμά και γυμνά όσο θα έπρεπε πάντα από αυτό το συγκρότημα.

Σαν να προχωράνε από εκεί που το αφήσανε λοιπόν. Παρουσιάζοντας πάλι το ίδιο πρόβλημα. Κάποιοι δεν θα το έλεγαν πρόβλημα και ίσως είναι υπερβολικός όρος. Είναι αυτό το στιλ που έχουν, αυτή η αντιμετώπιση του θορύβου, αυτό το ύφος στο post-punk τους που πάντα θα ακούγεται σαν μια αδύναμη εκδοχή των Swans. Δεν είναι κακοί. Αλλά δεν μπορούν να φτάσουν τους κύκνους των παλιότερων δεκαετιών. Δεν υπάρχει τίποτα διαισθητικά λάθος με αυτό το δίσκο, αλλά είναι επίσης δύσκολο να ξεχωρίσει στα αυτιά μας γιατί τίποτα δεν ακούγεται τόσο πρωτότυπο. Ούτε καν σε σύγκριση με τις παλιότερες δουλειές των ίδιων.

Για να μην κρίνουμε μόνο αυστηρά, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι ορισμένα από τα post-punk στοιχεία σε κομμάτια όπως το "Bad Apple" ας πούμε είναι αρκετά συναρπαστικά και έντονα. Το "Spotlight" επίσης είναι αρκετά ενδιαφέρον. Είναι αδύνατο να μην σημειωθεί το βαρύ μπάσο. Ακούγεται σαν να είναι και επίτηδες γραμμένο πιο ψηλά στη μίξη. Τα φωνητικά επίσης σε διαφορετικό ύψος. Παράξενα, αλλά επιβλητικά. Η μουσική τους είναι απλή και αποτελεσματική όσο αφορά την επιμονή, την επανάληψη και τον θόρυβο. Το "Skies Are Red" που ακολουθεί ειναι το καλύτερο κομμάτι του δίσκου. Αν και θυμίζει μέχρι και Torche, προσωπικά με έφερε πίσω στη δισκάρα τους "Just Say No Τo Τhe Psycho Right-Wing Capitalist Fascist Industrial Death Machine". Από την άλλη, το πιάνο στο "Antidepressants" μπορεί και να ξενίσει λίγο τους οπαδούς της μπάντας. Δεν θα έλεγα ότι θυμάμαι κάτι παρόμοιο στις πρόσφατες κυκλοφορίες τους. Τα φωνητικά νομίζω ότι χαλάνε το κομμάτι αλλά ευτυχώς το fuzz και το kraut/acid rock στιλάκι του "Still Runnin’" είναι ενθουσιαστικό! Ο δίσκος κλείνει με μια διασκευή στο "Waves Of Fear" του Lou Reed η οποία δεν είναι καθόλου κακή.

Αν και ακούγεται σχετικά ελαφρύ σε σχέση με τι μας έχει συνηθίσει το συγκρότημα, οπότε και μπορεί να ακουστεί πιο εύκολα από μεγαλύτερο ακροατήριο, δεν μπορώ να πω ότι ο δίσκος είναι από τους καλύτερους τους. Δεν είναι κακός, αλλά όπως έγραψα και πιο πάνω δεν πρωτοτυπεί και δεν καινοτομεί. Επίσης αν και τα κομμάτια στερούνται αμεσότητας, αφήνουν μια εντύπωση ότι ζωντανά θα ακούγονται ωραία, απολαυστικά και όμορφα. Μπορεί να φταίει η αναμενόμενη σύγκριση με τους Swans μπορεί να φταίει ότι το συγκρίνω με τα παλιότερα τους, αλλά αν και δεν τον απορρίπτω και μάλιστα βρίσκω χρόνο να του χαρίσω ακροάσεις, δεν θα το αγαπήσω όσο άλλα.

Bandcamp
Spotify