Forlesen

Black Terrain

I, Voidhanger (2022)
Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 02/11/2022
Μαύρα χάσματα και βόλτες στον Κρόνο με ατμοσφαιρική metal υπόκρουση
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Οι καιροί απαιτούν (και) από τα metal συγκροτήματα να δανείζονται όλο και περισσότερα στοιχεία από όσο το δυνατόν περισσότερα ιδιώματα, κάνοντας πολλούς από τους σύγχρονους metal δίσκους να ηχούν μάλλον αφόρητοι στους εναπομείναντες ακροατές των παραδοσιακών genres. Είναι μια κατάσταση adapt or die για πομπούς και δέκτες και, προφανώς, πολλά σχήματα παλεύουν άκομψα για το δικό τους υβρίδιο. Όχι όμως οι Forlesen. Με την πρώτη τους εμφάνιση με το εξαιρετικό προ διετίας "Hierophant Violent", κάποιοι λίγοι από εμάς βιαστήκαμε να τους συμπεριλάβουμε στους αξιότερους εκφραστές του νεότερου αμερικανικού metal underground. Δύο χρόνια μετά, το "Black Terrain" μας κάνει να νιώθουμε ότι δεν υπερβάλλαμε.

Οι Forlesen θα μπορούσαν γενικά να χαρακτηριστούν ως ένα σχήμα που δημιουργεί ατμοσφαιρική metal μουσική. Για να το επιτύχουν αυτό, χρησιμοποιούν διάφορα ηχοχρώματα και τεχνοτροπίες, κυρίως από το doom, το black, το ambient και το ψυχεδελικό rock. Οι μουσικοί που απαρτίζουν το γκρουπ έχουν δυνατή προϋπηρεσία στον μεταλλικό πειραματισμό (Botanist, Lotus Thief, Kayo Dot), ας διακρίνουμε όμως ότι, από τα τρία αυτά γκρουπ, οι Forlesen συγγενεύουν περισσότερο με τις δραματουργικές τεχνικές των Lotus Thief.

Το γεγονός ότι οι συνθέσεις τους προσεγγίζουν συχνά τις 20λεπτες διάρκειες, τους επιτρέπει να επενδύουν στην γραμμικότητα του ήχου, ευνοώντας έτσι την κίνηση ανάμεσα στα στυλ. Το "Black Terrain" επιμένει στις μακροσκελείς αυτές φόρμες και, φτάνοντας τα 58 λεπτά διάρκειας (έναντι των 36 λεπτών του προηγούμενου άλμπουμ) δείχνει την διάθεση ολικής επέκτασης: η μουσική τους είναι ακόμα μεγαλύτερη, ανοίγει μια ακόμη μεγαλύτερη, στοργική αγκαλιά για περισσότερα ηχοχρώματα και, κυρίως, γίνεται ακόμα πιο slow burner - για να δανειστώ κινηματογραφικό όρο - από το ντεμπούτο τους. Ίσως γι αυτό το λόγο, το "Black Terrain" στα αυτιά μου υστερεί ελαφρώς από το "Hierophant Violent" - έναν συντομότερο αλλά πιο συμπαγή δίσκο.

Ως βραδυφλεγές άλμπουμ, το "Black Terrain" απαιτεί υπομονή και αφοσίωση. Ζητά από εσένα να βυθιστείς στα 19 ατμοσφαιρικά λεπτά του "Strega" και να ιχνηλατήσεις τις - ελαφρώς παλιών In The Woods; - διαθέσεις του. Ζητά υπομονή στα 9 λεπτά του ομώνυμου όπου τα πράγματα δείχνουν να παίρνουν μια πιο τελετουργική ambient τροπή. Και όλα αυτά θα πρέπει να τα ανέβεις σαν ανηφορικό δρόμο, για να εκραγεί τελικά μπροστά σου το καταιγιστικό black metal του "Harrowed Earth" και όλοι οι δρόμοι γύρω σου να γίνουν μαύρα χάσματα. Εδώ το "Black Terrain" ίσως φτάνει και στο απόγειο της ροής του.

Για όσους άκουσαν το "Hierophant Violent" να πω ότι, συγκριτικά, αυτό το άλμπουμ έχει λιγότερες space αναφορές και λιγότερα επικά σημεία - όπως εκείνο το ανυπέρβλητο "Nightbridge". Δείχνει όμως να δαμάζει καλύτερα τις ambience αναζητήσεις του και να είναι ικανό για πιο διευρυμένα άκρα: από την βασανισμένη γη, θα τολμήσει να σε σηκώσει για μια μεγάλη βόλτα στις γειτονιές του Κρόνου στο υπέροχο "Saturnine", σύνθεση που κλείνει τον δίσκο, συνοψίζοντας ιδανικά και αυτήν την Forlesen περιπέτεια.

Ίσως καθόλου τυχαία, οι Forlesen έχουν πετύχει διάνα στον καλλιτέχνη που κοσμεί τα εξώφυλλα τους. Ο Benjamin A. Vierling σχεδιάζει ξανά έναν μαγευτικό κόσμο: Η μαυροντυμένη φιγούρα που σπέρνει τον χρυσό καρπό ανάμεσα σε σκοτεινούς ουρανούς, τα αρχαϊκά σύμβολα, η ζωική φύση, ο θάνατος και οι τρυπημένες από ξίφη καρδιές, αντηχούν μια πραγματικότητα πληθωρική, μυστική, σχεδόν υπερβατική. Η μουσική των Forlesen - σαν σύμβολο η ίδια - συνοδεύει ιδανικά μια τέτοια εναλλακτική θεώρηση της ζωής και γνέφει μυστικά στον επίδοξο μύστη. Είναι ένας κόσμος που αξίζει να ανακαλυφθεί.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET