Lotus Thief

Oresteia

Prophecy (2020)
Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 07/01/2020
Οι Ερινύες, η οργή της Κλυταιμνήστρας κι εκείνο το αρχαίο φονικό βρίσκουν απρόσμενη φωνή στο σύγχρονο αμερικανικό metal underground
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Η τριλογία "Ορέστεια" του Αισχύλου είναι από εκείνα τα μνημεία της Τέχνης που απασχολούν δυναμικά την ανθρώπινη σκέψη εδώ και 26 αιώνες, με νέες μελέτες και νέες προσλήψεις του. Εξάλλου, τα μεγάλα και πανανθρώπινα ζητήματα που εγείρει το αισχυλικό έργο - ο φόνος, η εκδίκηση, τα μεγάλα ηθικά διλήμματα και η δύναμη-αδυναμία των ανθρώπινων νόμων - είναι απολύτως διαχρονικά. Κάθε καλλιτέχνης εύλογα μπορεί να γοητευτεί από το δραματουργικό και ιδεολογικό του βάθος. Ακόμα κι ένα ανεξάρτητο, avant metal σχήμα από το Chicago του 21ου μ.Χ αιώνα.

Οι Lotus Thief έχουν ήδη δείξει στα δύο προηγούμενα άλμπουμ τους ότι αρέσκονται στην ενασχόληση με λογοτεχνικά έργα, εξού και ο παράξενος αυτοπροσδιοριστικός όρος "text metal". Το μεγάλο ερώτημα που προκύπτει είναι: κατέχει η μουσική τους τα απαραίτητα δραματουργικά εργαλεία για να καταπιαστεί με ένα τόσο γιγάντιο έργο όπως η "Ορέστεια"; Σε πρώτο επίπεδο η απάντηση είναι καταφατική. Αν και η ενασχόληση δύο μελών τους με τους Botanist τους έχει εντάξει στο πειραματικό black σινάφι, η μουσική των Lotus Thief δεν κατηγοριοποιείται εύκολα και διαθέτει πολλά διαφορετικά αισθητικά χαρακτηριστικά. Τα lead φωνητικά της Bezaelith διαθέτουν έναν επικό τόνο ενώ η μουσική μπορεί να νοηθεί, λίγο γενικά, ως ατμοσφαιρικό metal. Χαράζει μια γραμμή που ξεκινά από το στυλ των πρώτων δίσκων των The Gathering, εντάσσει space rock synths, doomy/post κιθάρες, ελαφρά χορωδιακά μέρη και neoclassical στοιχεία, φτάνοντας ως το black metal με την μορφή κάποιων σύντομων ξεσπασμάτων.

Αν δεν ενδιαφερθείς για το στιχουργικό περιεχόμενο, το "Oresteia" με συνολική διάρκεια περίπου 40 λεπτά, έχει πολλές απολαυστικές στιγμές και καταναλώνεται γρήγορα. Αν όμως επιθυμείς να βουτήξεις στο τι ακριβώς κάνει η μπάντα με το περιεχόμενο της τραγωδίας, η ανάλυση θα είναι πιο σύνθετη. Βασική διαπίστωση: το άλμπουμ είναι πάρα πολύ σύντομο για οποιαδήποτε δραματουργία. Πρόκειται ουσιαστικά για την καταγραφή μιας γενικής, επιγραμματικής ιδέας. Δύο τραγούδια (τα "Agamemnon" και "Libation Bearers") καλύπτουν ουσιαστικά τα δύο πρώτα έργα της τριλογίας ("Αγαμέμνων" και "Χοηφόροι"). Συμπτωματικά, είναι και οι καλύτερες συνθέσεις του δίσκου, με πολλά όμορφα φωνητικά μέρη από την Bezaelith (η οποία είναι και η συνθέτρια/multi instrumentalist των Lotus Thief), διακριτά αρχαιοπρεπή χορωδιακά μέρη, έξοχα riffs και πολύ ενδιαφέρουσα ανάπτυξη.

Τα υπόλοιπα δύο κανονικά τραγούδια του "Oresteia" ("The Furies" και "Sister In Silence" ) αντλούν έμπνευση από τις "Ευμενίδες". Έχουν ελαφρώς μελωδικότερη φύση με το βιολί να μπαίνει στην εξίσωση και στρέφονται περισσότερο στον στίχο. Κάπου εδώ γίνεται και περισσότερο αισθητή η προσέγγιση των Lotus Thief στο υλικό του έργου: διαισθάνομαι μια πολύ ενδιαφέρουσα αντι-πατριαρχική οπτική και μια ταύτιση με την πλευρά της Κλυταιμνήστρας. Η εκδίκηση, η ατιμωρησία του εγκλήματος του Ορέστη και η ανεπάρκεια του Νόμου μοιάζουν να είναι η βασική τους εστίαση. Αυτή η προσέγγιση δίνει μια πολυεπίπεδη διάσταση στο "Oresteia" ως άλμπουμ και ισορροπεί την χρονική του συντομία. Υπάρχουν τέσσερα ακόμα συντομότερα tracks που φλερτάρουν ανοιχτά με την ambient και γεφυρώνουν όμορφα την βασική δομή.

Δεν έχει μεγάλη σημασία περαιτέρω concept-ική εμβάθυνση εδώ και, σε τελική ανάλυση, έχουμε πρωτίστως να κάνουμε με ένα μουσικό άλμπουμ. Από αυτήν την άποψη, οι Lotus Thief κάνουν πραγματικά πολύ καλή δουλειά και αποκαλύπτονται ως μια ταλαντούχα μπάντα, ο ήχος της οποίας καταφέρνει να παντρέψει πολύ αρμονικά τον παλιό 90s ατμοσφαιρικό metal ήχο με σύγχρονες αναζητήσεις, σε ενορχήστρωση και δομές. Υπάρχουν στιγμές που αισθάνεσαι ότι υπάρχει η πρώτη ύλη για σπουδαία πράγματα και το μόνο που λείπει είναι αυτές οι στιγμές να γίνουν η συνθετική τους νόρμα. Μοιάζει σαν κάτι που οι Lotus Thief αξίζουν να απαιτήσουν από τους εαυτούς τους. Το γεγονός ότι το "Oresteia" είναι δίσκος με λογοτεχνικό υπόβαθρο σημαίνει ότι θα φανεί ακόμα πιο συναρπαστικό στον ακροατή που θα το προσεγγίσει ολιστικά. Όπως και να έχει, αξίζει να ακουστεί τόσο για την μουσική του, όσο και για τις Ερινύες που ακόμα περιδιαβαίνουν σαν ανικανοποίητες σκιές.

  • SHARE
  • TWEET