Fantastic Negrito

"People get caught underneath the spell 
Oh, they keep buying everything that sell"

Ενώ το Spotify μου προτείνει κάθε λογής σκουπίδι "related" με τα γούστα μου με ξέχασε το 2016 όταν έσκασε η βόμβα του "Last Days Of Oakland". Η δισκάρα αυτή του κατά κόσμο Xavier Amin Dphrepaulezz , εκτός από το Grammy για καλύτερο σύγχρονο άλμπουμ blues, έφερε στο προσκήνιο έναν από τους ενδιαφέροντες καλλιτέχνες που έχουν κινηθεί γύρω από το ιδίωμα.

Με την ίδια συνταγή - μια μίξη rock, blues, funk και hip-hop - o Xavier συνεχίζει και στην καινούργια του δουλειά να μιλά για τα θέματα που «καίνε» σήμερα τις Ηνωμένες Πολιτείες βασιζόμενος σε απλές και ξεκάθαρες τοποθετήσεις για τον ρατσισμό και την αδυναμία να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας ενώ τα ρίχνουμε όλα σε συνομωσίες.

"The black hole in the sun that he wanted to come  
Will never wash away the pain we feel"

Λίγο περισσότερο rock από την προηγούμενη δουλειά του, επηρεασμένος και από το θάνατο του Chris Cornell - για τον οποίο είχε ανοίξει συναυλίες ενώ είχαν αναπτύξει φιλική σχέση - ανοίγει το άλμπουμ με το "Plastic Hamburgers", ένα τέλειο δείγμα της εξέλιξης των blues στη σύγχρονη εποχή. Θα ήταν ονειρεμένο ένα ντουέτο με τον εκλιπόντα μιας και το πνεύμα των Audioslave είναι κάτι παραπάνω από παρόν.

O καλλιτέχνης με την πολυτάραχη ζωή ο οποίος παράτησε την καριέρα του στα τέλη της δεκαετίας του 1990, επέστρεψε από κώμα μετά από αυτοκινητιστικό ατύχημα και είδε αλλιώς τον κόσμο μετά τη γέννηση του γιου του, αποτίει και δεύτερο φόρο τιμής στον χαμένο του φίλο με το συγκινητικό "Dark Windows".

Εμπνευσμένο από τη σχέση του και τις τελευταίες επικοινωνίες που είχαν μέσω email, το τραγούδι συγκινεί με τις αναφορές στον εκλιπόντα Cornell και τα τραύματα που κουβαλούσε ο τελευταίος από την παιδική του ηλικία. "I think my friend's in danger now / Yes my friend's in danger now..."

"Now I am so addicted to this prescription pills
Mmmm, they're so delicious
I’m just a victim and I am so suspicious
I need protection, it's my second amendment"

Από εκεί και πέρα το άλμπουμ περιέχει κορυφαία τραγούδια από τα σπουδαία είδη της μαύρης μουσικής και ακούγεται μοντέρνο και σημερινό παρόλο που υπηρετεί κυρίως κλασσικές μουσικές φόρμες.

Από το funk των "The Duffler" και "Bullshit Anthem", τα οποία είναι καταιγιστικά σε ρυθμό και groove και το "Bad Guy Necessity" - ένα blues υψηλότατου επιπέδου που στηλιτεύει την αμερικανική κοινωνία του ρατσισμού, της οπλοχρησίας και της υπερκατανάλωσης ψυχοφαρμάκων -, μέχρι το "A Letter To Fear" - ένα υπέροχο δείγμα καθαρής soul - το "Please Don't Be Dead" λάμπει.

"People in a daze
Shopping for their happiness
Hope will never die
People, we gotta keep on trying"

Ακόμα και το κλείσιμο ματιού στο "House Of The Rising Sun" - με τη βασική του μελωδία να αποτελεί τη ραχοκοκαλιά του "A Cold November Street" -  είναι υπέροχο, όπως και το hip hop του "Transgender Biscuits".

Ο Xavier Amin Dphrepaulezz βλέπει την Αμερική σαν τον εαυτό του στο εξώφυλλο του δίσκου. Μια χώρα σε κώμα. Ανησυχεί για το μέλλον του γιου του σε μια κοινωνία γεμάτη ψυχοτρόπα φάρμακα και όπλα, στην οποία όλοι κατηγορούν το «ξένο» για τη δική τους αποτυχία.

Ζητά από τον κόσμο να το «γυρίσει» με στίχους σαν το "Take that bullshit and turn it into good shit".

Μέχρι να συμβεί αυτό χορέψτε και συγκινηθείτε με ένα πολύ σπουδαίο άλμπουμ.