Anna Von Hausswolff

Live At Montreux Jazz Festival

Southern Lord/Pomperipossa (2022)
Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 01/02/2022
Η ιέρεια στο φυσικό της περιβάλλον
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ξεκινάω αυτό το κείμενο με unpopular opinion κι ένοχη παραδοχή ταυτόχρονα: τα live άλμπουμ συνήθως δεν με ελκύουν. Με την ίδια λογική που μία στιγμή από το παρελθόν μπορεί να είναι πιο ισχυρή με τη μορφή της ανάμνησης παρά ως φωτογραφική απεικόνιση, έτσι και η ζωντανή εμπειρία της μουσικής είναι περισσότερο βίωμα, με τις ηχογραφήσεις να αποδίδουν μόνο μέρος του. Το ολοκαίνουριο live album της Anna Von Hausswolff αξίζει παρόλα αυτά να προσμετρηθεί στις εξαιρέσεις, ακριβώς επειδή αναδεικνύει στοιχεία που σε φέρνουν κοντά στο αληθινό βίωμα.

Εδώ βέβαια κρίνουμε εκ του ασφαλούς: είχαμε την τύχη με τον Αντώνη Μαρίνη να παρακολουθήσουμε δια ζώσης το ίδιο ακριβώς σετ με του παρόντος άλμπουμ, λίγους μήνες αργότερα στο Roadburn 2019. Θυμόμαστε καλά λοιπόν πως η Anna και η μπάντα της μας πήραν και μας σήκωσαν με τις πρώτες νότες του "The Truth, The Glow, The Fall", όπως ακριβώς ακούγεται σαν να συνέβη και στο Montreux. Θυμόμαστε καλά γιατί είχαμε επιλέξει αυτήν την εμφάνιση ως την κορυφαία του φεστιβάλ. Με το που ξεκινάει η μουσική, βρίσκεσαι μετέωρος στον αέρα, τα πόδια δεν πατάνε γη, κάτι παράξενο συμβαίνει.

Στη μουσική της Anna, υπάρχει ένα στοιχείο πνευματικό, σχεδόν μεταφυσικό. Άγνωστο αν ευθύνεται περισσότερο το ότι η φωνή της είναι φωνή στοιχειού, αν ευθύνεται η θεμελιώδης βαθύτητα του organ ή τα τεράστια reverb του ήχου της επταμελούς μπάντας της. Σημασία έχει ότι επιτυγχάνεται αυτή η αίσθηση του «καθεδρικού», υπερτονίζοντας την τελετουργική φύση του υλικού της - υλικού παρμένο αποκλειστικά από τα "The Miraculous" και "Dead Magic" άλμπουμ. Και ακόμα περισσότερο, σε πείθει ότι η μουσική αυτή βρίσκεται πίσω στο ναό, στο σανίδι, στο φυσικό της περιβάλλον.

Όσοι έχουν ακούσει τα δύο συγκεκριμένα άλμπουμ, γνωρίζουν ακριβώς την ταυτότητα του υλικού. Για όποιον δεν το έχει ακόμα αντιληφθεί, η μουσική της Anna Von Hausswolff μοιάζει ως ο φυσικότερος διάδοχος της τέχνης των Swans. Ναι, το κομπλιμέντο είναι τεράστιο, προκύπτει όμως από διάφορους, αποδεδειγμένους συσχετισμούς ανάμεσα στους δύο καλλιτέχνες. Η υποβλητική μονοτονία και η τελετουργική επαναληπτικότητα είναι στοιχεία με βαριά παρουσία εδώ, περασμένα μέσα από τις επιπλέον neoclassical και darkwave αναφορές που κουβαλάει μαζί της η Σουηδή μουσικός. Το εικοσάλεπτο "Ugly And Vengeful" και ο ύμνος "The Mysterious Vanishing Of Electra" λάμπουν μέσω της μυσταγωγίας τους, ενώνουν τον ήχο της 4AD με το σύγχρονο drone, συνεπαίρνουν.

Η ηχώ αυτής της εμφάνισης κρατάει για πολύ αφού έχει σβήσει κι ο τελευταίος αυτοσχεδιασμός των "Come Wander With Me/Deliverance". Το "Live At Montreux Jazz Festival" μεταφέρει γνήσια την επιβλητικότητα του performance της Anna και τη σκοτεινή πειραματική δύναμη της μπάντας που τη συνοδεύει. Είτε σε ψηλές νότες είτε σε χαμηλόφωνες κατάρες, είτε με κιθαριστικούς θορύβους είτε με τη στοιχειωμένη φυσαρμόνικα του "Källans Återuppståndesle", αυτό το live είναι ικανό να σε μεταφέρει στην καρδιά του δρώμενου. Για τους τυχερούς που την έχουν δει, θα ισχυροποιήσει την ανάμνηση. Για τους υπόλοιπους, εύχομαι να έχουν σύντομα την προσωπική εμπειρία.

Πέραν των παραπάνω, το "Live At Montreux Jazz Festival" δεν έχει να προσθέσει κάτι περισσότερο στην υπό δημιουργία μυθολογία της Anna Von Hausswolff. Το θαυμάσιο neoclassical "All Thoughts Fly" έχει για την ώρα θολώσει τα νερά και η ακρόαση αυτού του ζωντανού ηχογραφήματος μας υπενθυμίζει ότι η Anna Von Hausswolff ίσως μας χρωστάει ακόμα ένα μεγάλο rock άλμπουμ. Ίσως και το μεγαλύτερο της.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET