A-Z

Γιατί ενώ έχω το δεύτερο άλμπουμ των A-Z να με περιμένει καρτερικά εδώ και κάνα δυο μήνες δεν ασχολούμουν μαζί του; Αφενός διάφορες συγκυρίες έχουν στρέψει το ενδιαφέρον μου περισσότερο σε μουσικές του παρελθόντος παρά του παρόντος αυτό το διάστημα, αφετέρου παρόλο που θυμάμαι να έχω γράψει την παρουσίαση του πρώτου τους άλμπουμ, δεν θυμάμαι να μου έχει μείνει κάτι ουσιώδες, παρά μόνο μια γενικώς συμπαθητική αίσθηση γύρω από την hard rock κατεύθυνσή του.

Δεν είναι δα πως οι - γενικά λατρεμένοι - Ray Alder και Mark Zonder περνούν και την πιο δημιουργική ή εμπνευσμένη περίοδο της καριέρας του. Το North Sea Echoes project του πρώτου μου έχει αφήσει ελάχιστα πράγματα να θυμάμαι και η ενασχόληση του δεύτερου με τους Warlord προσωπικά με αφήνει κάπως αδιάφορο. Κοινώς, δεν ένιωθα να έχω ιδιαίτερο κίνητρο να ασχοληθώ με αυτό το άλμπουμ.

Όταν, όμως, προέκυψε λίγη όρεξη να δω τι κυκλοφορίες είχα αφήσει στην άκρη και ήρθε η σειρά του "A2Z²" αντιλήφθηκα ότι άθελά μου είχα υποτιμήσει το πόσο καλοί παραμένουν οι δυο μουσικοί, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Χωρίς πολλή ανάγκη για ανάλυση ή επανάληψη ακροάσεων, προκύπτει εύκολα το συμπέρασμα ότι πρόκειται για μια δουλειά ανώτερη της προηγούμενης, με τους Ray και Mark να ακούγονται αμφότεροι αναζωογονημένοι. Ταυτόχρονα, η ομάδα μουσικών που τους πλαισιώνει που παίζει τεράστιο ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα…

Ο σεσημασμένος Ιταλός κιθαρίστας Simone Mularoni δίνει πνοή με τα lead μέρη του ενώ έχει κάνει πολύ καλή δουλειά και στα καθήκοντα του mixing & mastering, ενώ οι Philip Bynoe (μπάσο) και Jimmy Waldo (πλήκτρα) έχουν σημαντικά γαλόνια δίπλα σε ονόματα όπως ο Steve Vai και οι Alcatrazz και βγάζουν την ποιότητα με το παίξιμό τους. Είναι, όμως, η παρουσία του Nick Van Dyk των Redemption στις ρυθμικές κιθάρες και κυρίως στο ρόλο του συν-συνθέτη μαζί με τον Zonder, η πιο κομβική…

Διότι, μπορεί τα παιξίματα να είναι εντυπωσιακά στην πλειονότητά τους, η παραγωγή ταιριαστά καθαρή και το γρέζι που έχει προσθέσει ο Alder στις ομολογουμένως δυναμικές φωνητικές ερμηνείες του να είναι ως και εντυπωσιακό, αλλά τολμώ να πω ότι τα ίδια τα τραγούδια είναι το πιο δυνατό στοιχείο του "A2Z²". Όπως το εναρκτήριο "Fire Away" που ισορροπεί εξαιρετικά μεταξύ του πιασάρικου ρεφραίν και των τεχνικών παιξιμάτων, το εξίσου ωραίο "Running In Place", το ορθώς επιλεγμένο ως πρώτο single "Nothing Is Over", τα δυναμικά "I Am Numb" και "Learning To Fly" ή το πιο συναισθηματικά φορτισμένο "A Wordless Prison".

Υπάρχουν στιγμές που νιώθω ότι οι φωνητικές γραμμές είναι φτιαγμένες για να τις ερμηνεύσει ο Jeff Scott Soto, τον οποίο αγαπάμε αλλά έχει επέλθει ένας κορεσμός από την υπερπροσφορά κυκλοφοριών με τη φωνή του, και ευτυχώς ο Alder έχει μια διαφορετική ποιότητα και προσωπικότητα που προσδίδει περισσότερο ενδιαφέρον. Ως αποτέλεσμα έχω την εντύπωση πως προσφέρει μερικές από τις πιο όμορφες ερμηνείες του εδώ και πολλά χρόνια, αν και μακριά από τις συναισθηματικές κορυφώσεις που μας έχει συνηθίσει να προσφέρει με τους Fates Warning.

Κάπως ανέλπιστα, το αποτέλεσμα της δεύτερης σύμπραξης των Alder και Zonder, με τους A-Z, πλαισιωμένο από τους απολύτως κατάλληλους συμπαίκτες τολμώ να πω ότι όχι μόνο εκπλήσσει ευχάριστα, αλλά σχεδόν εντυπωσιάζει. Και δη σε ένα μουσικό ύφος που κοντεύουν να ξεχάσουμε πως είναι να εντυπωσιάζει μια νέα κυκλοφορία εδώ και κάμποσα χρόνια.