A Pale Horse Named Death

Θα ξεκινήσω ανοίγοντας μια παρένθεση. Δεν θεωρώ πως υφίσταται ανάγκη για την ύπαρξη δύο (ή τριών) σχημάτων, οι οποίες να ζουν ουσιαστικά από τις στάχτες των Type O Negative. Σοφά,τα πρώην μέλη της αγαπημένης μπάντας αποφάσισαν να το διαλύσουν μετά τον θάνατο του Peter Steele. Ωστόσο, θα ήταν προτιμότερο να συνεχίσουν με διαφορετικό όνομα, νέο πληκτρά (από τη στιγμή που ο Silver παράτησε τη μουσική) και ίσως έναν άλλο τραγουδιστή (Sal Abruscato, για παράδειγμα), ο οποίος θα πλαισίωνε τον Kenny Hickey, παρά το παράδοξο που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια, όπου παρατηρείται διαρκής κινητικότητα ανάμεσα στα μέλη των A Pale Horse Named Death και Silvertomb/Seventh Void.

Παρά ταύτα, οφείλω να αναγνωρίσω στον Sal Abruscato, ότι τόσο με τους A Life Of Agony όσο και με τους A Pale Horse Named Death αποδεικνύεται ο πιο δημιουργικός αλλά και πιο συνεπής από όλους. Και ας αποχώρησε από το σχήμα πριν τη διάλυσή του. Έφτασε, λοιπόν, να κυκλοφορεί λίγο μετά την έναρξη του φθινοπώρου, ένα άκρως ταιριαστό άλμπουμ με τίτλο "Infernum In Terra".

Η μπάντα από το Brooklyn διατηρεί σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια του δίσκου το ίδιο tempo, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν ιδιαίτερες εξάρσεις. Ωστόσο, αρκετά από τα κομμάτια, παρά τις μεσαίες ταχύτητες, καταφέρνουν να κερδίσουν πολλαπλές ακροάσεις, αφού η εμπειρία του Abruscato και των λοιπών συνοδοιπόρων του μετά από τέσσερα άλμπουμ, του επιτρέπει να συνθέτει σε ένα - αν μη τι άλλο - αξιοπρεπές επίπεδο. Η προϋπηρεσία του σε Type O Negative, Life Of Agony έχει περάσει και στον ήχο των A Pale Horse Named Death με το μελωδικό doom/gothic να συναντάει το post-grunge.

Οι πιο αξιοσημείωτες στιγμές του δίσκου συνοψίζονται στις παρακάτω. Αρχικά, το "Believe In Something (You Are Lost)", το οποίο αν είχε διπλά φωνητικά σε όλη τη διάρκεια του, τότε εύκολα θα μπορούσε κανείς να το μπερδέψει με ακυκλοφόρητο κομμάτι των Alice In Chains. Πολύ καλή αρχή με ένα heavy και πιασάρικο κομμάτι. Ακόμα καλύτερο, αλλά σε πιο mid-tempo καταστάσεις, θα συναντήσουμε το "Shards Of Glass", ένα τραγούδι το οποίο το «αόρατο χέρι» του Jerry Cantrell θα μπορούσε να έχει ακουμπήσει. Το "Two Headed Snake (Propofol Dreams)" έχει έναν πιο Sabbath τόνο με τα αργόσυρτα ριφ του, ενώ το "Slave To The Master" ρίχνει τους παλμούς και κινούμενο σε πιο μελωδικά μονοπάτια - με το hammond να δίνει διακριτικά τον τόνο - αποτελεί την πιο μελαγχολική σύνθεση του άλμπουμ. Τέλος, το "Reflections Of The Dead" έχει έντονο τον αέρα των Paradise Lost, κερδίζοντας αρκετούς πόντους (και) λόγω αυτού.

Οι A Pale Horse Named Death δείχνουν μια τάση να απομακρυνθούν από την ταμπέλα των Type O Negative και να δημιουργήσουν τη δική τους ταυτότητα. Καιρός ήταν, θα πω, μετά από τέσσερις δίσκους. Εν μέρει, το καταφέρνουν, αφού, ενώ λιγότερες από ποτέ είναι οι στιγμές που θυμίζουν την παλιά μπάντα του Abruscato, είναι πλέον πιο ευδιάκριτες οι grunge επιρροές (βλέπε Alice In Chains), έναν ήχο στον οποίο εξάλλου έχει εντρυφήσει ο ίδιος με τους Life Of Agony.

Το "Infernum In Terra" είναι ένα αξιοπρεπέστατο άλμπουμ, αλλά για να καταφέρουν να αφήσουν το στίγμα τους, οι A Pale Horse Named Death είναι αναγκαίο να ξεπεράσουν τον εαυτό τους. Η προϊστορία των μελών και η αναπόφευκτη σύγκριση με ιστορικά σχήματα απαιτεί και την αυστηρότερη κριτική, ιδιαίτερα όταν το συγκρότημα μετράει ήδη μια δεκαετία ζωής.