4Bitten

Είχα πάντα την άποψη πως, όποια ελληνική μπάντα ήθελε να κάνει την υπέρβαση και να βγει η δουλειά της έξω από τα σύνορα και να παλέψει για την καταξίωση, ένα από τα πρώτα πράγματα στο οποίο έπρεπε να επενδύσει ήταν στη μεταφορά της έδρας της σε κάποια μεγάλη ευρωπαϊκή πόλη όπου οι ευκαιρίες σαφώς είναι περισσότερες.

Από αυτή την άποψη οι «δικοί μας» 4Bitten μπορεί ακόμη να μην έχουν πακετάρει τα όργανά τους, αλλά από την άλλη οι αρκετές συναυλίες που έχουν δώσει σε ξένο έδαφος, και κυρίως στη Μεγάλη Βρετανία, σίγουρα τους έχουν δώσει αρκετή εμπειρία, την οποία προσπαθούν να κεφαλαιοποιήσουν με την καινούρια τους δουλειά, "Delirium", ένα άλμπουμ με σαφέσταστα heavy rock κατεύθυνση, στο οποίο η μπάντα προσπαθεί να συνδυάσει την αγάπη της για το παλιό hard rock με πιο μοντέρνα ακούσματα. Τα βρώμικα riff έρχονται να συναντήσουν τη μοντέρνα παραγωγή και τα γυναικεία φωνητικά της Αμερικανοαναθρεμένης Φώφης Ρούσσου, με το αποτέλεσμα να κρίνεται τουλάχιστον ενθαρρυντικό. Τεχνικά, τα παιδιά φαίνεται να το έχουν αρκετά, αφού χωρίς ίχνος επίδειξης δυνατοτήτων αποδίδουν σε αρκετά υψηλό επίπεδο. Το πρόβλημα το οποίο εντοπίζω είναι συνθετικό καθώς από τη μια τα τραγούδια δείχνουν να ακολουθούν μονίμως συγκεκριμένες δομές ενώ από την άλλη οι αναφορές στις επιρροές τους κάποιες φορές παραείναι εμφανείς. Τέλος, επειδή η Φώφη δεν έχει κάποιο τρομερό εύρος ή γρέζο στη φωνή της, το οποίο θα την έκανε να ξεχωρίζει, θα πρέπει να βρει διαφορετικούς τρόπους φωνητικής προσέγγισης για να δώσει το κάτι παραπάνω στις ερμηνείες της, κάτι που για παράδειγμα έχει καταφέρει πολύ καλά στα "Far From Grace" και "Through The Fire".

Αυτό που θέλω να ακούσω από τους 4Bitten στην επόμενη κυκλοφορία τους είναι κάτι που θα τους φέρει πιο κοντά στο να αποκτήσουν τη δική τους ταυτότητα, ώστε να μην προσπαθούμε να καταλάβουμε συνεχώς ποιές μπάντες μας θυμίζει η μουσική τους. Πιστεύω πως έχουν τα φόντα για να το καταφέρουν και αυτο που μένει είναι να μας το αποδείξουν.