Up The Hammers Day 1: Exciter, Enforcer, Riot City, Dark Quarterer κ.ά. @ Gagarin 205, 19/05/23
Heavy metal μανιακοί και νεότερο αίμα, με φόρα από το παρελθόν για το μέλλον
Πέρυσι το Up The Hammers είχε συνδυαστεί με το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος, φέτος έπεσε πάνω στις Εθνικές Εκλογές και το Final Four της Ευρωλίγκας στο μπάσκετ. Το εργάσιμο της ημέρας, η αυξημένη κίνηση λίγο πολύ παντού και το ελαφρώς τροποποιημένο στην πράξη πρόγραμμα είχε ως αποτέλεσμα να απολαύσουμε λιγότερο από όσο θα θέλαμε τους Darklon, που άνοιξαν το κυρίως μέρος του φεστιβάλ στο Gagarin, με το Warm Up Show της Πέμπτης στο An Club να έχει προσφέρει ήδη αρκετές συγκινήσεις και πολλές όμορφες στιγμές. Τους Αθηναίους τους είχαμε απολαύσει ξανά την χρονιά πριν ξεσπάσει η πανδημία, πάλι με τους Enforcer αλλά και στο Into Battle Festival, ξέραμε τί να περιμένουμε και επουδενί δεν απογοητευτήκαμε.
Αντιθέτως απολαύσαμε με στιβαρό ήχο το αμερικανοτραφές heavy/power που υπηρετούν άψογα, έχοντας ως μπροστάρηδες τον μοναδικό κιθαρίστα και ψυχή της τετράδας Κώστα Κρασώνη στα αριστερά, και στο κέντρο, τον Νίκο "Migus" Αντωνογιαννάκη που ενίοτε διαπρέπει και με τους θρυλικούς Omen. Αναμενόμενα το σετ βασίστηκε λιγότερο στο ντεμπούτο "Rise From Death" και περισσότερο στο sophomore "The Redeemer", το οποίο παρουσιάστηκε με κάθε επισημότητα στο ήδη υπολογίσιμο αριθμητικά κοινό, καθώς η κυκλοφορία του συνέπεσε με την διεξαγωγή του φεστιβάλ. Μάγκες, μας ανοίξατε για τα καλά την όρεξη για heavy metal και μπύρες, θα τα ξαναπούμε το συντομότερο. [Θ.Ξ.]
Επόμενοι σε σειρά εμφάνισης, οι ανανεωμένοι Triumpher, η μία από τις δύο σημαντικές αλλαγές στην πορεία πριν το φεστιβάλ. Οι Αθηναίοι metallers, έχοντας στις αποσκευές τους το εξαιρετικό "Storming The Walls" και με τη θύμηση των όσων εντυπωσιακών είχαν παρουσιάσει στην πρώτη συναυλία τους ακόμη νωπή, διέθεταν όλες τις προδιαγραφές για να αποτελέσουν την πρώτη πραγματικά σπουδαία εμφάνιση της εναρκτήριας μέρας του Up The Hammers.
Για το αν τα κατάφεραν, οι απόψεις διίστανται. Από τη μία, η μπάντα φαίνεται και είναι νέα ακόμη, με το επί σκηνής δέσιμο τους να αναπτύσσεται επί τω έργω και να χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να ξεδιπλωθεί. Από την άλλη, ο μέτριος ήχος, ο οποίος επισκίαζε πολλά από τα όσα συνέβαιναν, δεν επέτρεψε στην μπάντα να αποδώσει το εντυπωσιακό υλικό της το ίδιο επιβλητικά και σε ζωντανές συνθήκες. Απογοητευτήκαμε; Προφανώς όχι, αφού μιλάμε για λεπτομέρειες που μόλις τελειοποιήσει το σύνολο του μπροστάρη Αντώνη Βάιλα είναι δεδομένο ότι θα παραμιλάμε, αλλά όταν έχει προηγηθεί ένα τέτοιο συναυλιακό ντεμπούτο, ο πήχης βρίσκεται ήδη στον ουρανό. [Σ.Κ.]
SETLIST
Mediterranean Wrath
Esoteric Church Of Dagon
Storming The Walls
The Thunderer
The Blazing Circle
I Wake The Dragon (Promachos)
Είναι μεγάλη πολυτέλεια να έχεις ένα συγκρότημα σαν τους Seven Sisters τόσο χαμηλά στο line-up σου. Αυτό, από μόνο του, υπογραμμίζει τη σημασία του φεστιβάλ αυτού. Οι τρεις δίσκοι που έχουν κυκλοφορήσει οι Βρετανοί αποτελούν κοσμήματα για το σύγχρονο heavy metal στέμμα. Ναι μεν θεωρούνται, βάσει δημοφιλίας έστω, δεύτερη γραμμή «πολυτελείας», όμως δεν έχουμε παρά απειροελάχιστες μπάντες που να κάνουν τόσο ενδιαφέρουσα απόδοση ενός heavy metal που έχει ταυτόχρονα εξαιρετική τεχνική μα και power metal ευαισθησίες από το ψηλότερο ράφι στις μελωδίες του.
Στα πλαίσια της Day 1 του Up The Hammers, οι Seven Sisters κέρδισαν κόσμο και εντυπώσεις χάρη στις περιπετειώδεις συνθέσεις τους, που απέδωσαν στην εντέλεια. Τραγούδια σαν το 7λεπτο "Horizon’s Eye" με τις εξαιρετικές εναλλαγές του, θα πηγαίναμε άνετα να δούμε και σε έναν μικρότερο χώρο ως κυρίως πιάτο - και θα φεύγαμε άκρως ικανοποιημένοι. Το ρεφραίν το "The Artifice" θα το τραγουδούσαμε ξανά και ξανά και ποτέ δεν θα πάλιωνε. Τρελή μορφή ο μπασίστας τους, Gareth Martin, ο οποίος έδινε πόντους με την ενέργειά του στην όλη σκηνική παρουσία. Ωστόσο, όλα τα λεφτά ήταν οι τρομερές δισολιές του Graeme Farmer με τον Kyle McNeill, με υπέροχες μελωδίες και ταυτότητα «μεγάλου παίκτου». Ο δε Kyle McNeill, και σε χρέη τραγουδιστή, τα πήγε περίφημα. Δεν περιμέναμε, φυσικά, τίποτα λιγότερο, οπότε ο ερχομός του ξανά στο Up The Hammers του χρόνου, στα πλαίσια των φοβερών Phantom Spell (τσεκάρετε οπωσδήποτε το περσινό τους άλμπουμ) είναι ήδη πολυαναμενόμενος. [Μ.Π.]
SETLIST
Beyond The Black Stars
Blood And Fire
Horizon's Eye
Highways Of The Night
Shadow Of A Fallen Star
The Artifice
The Cauldron And The Cross Pt.1
The Cauldron And The Cross Pt.2
Lost In Time
Περίπου στις επτά το απόγευμα οι Dark Quarterer βρέθηκαν στη μεγάλη σκηνή του Gagarin, ενώ εκατοντάδες χιλιόμετρα βορειότερα και συγκεκριμένα στο Κάνουνας, ξεκινούσε μια μυθική αντεπίθεση. Ξεκινώντας με τρία τραγούδια του μυθικού ντεμπούτου από το 1987, οι Ιταλοί βετεράνοι θα χρειαζόντουσαν λίγη ώρα μέχρι να βρουν ρυθμό και ήχο, από ένα σημείο και μετά όμως θα έπαιζαν πραγματικά σπουδαία μπάλα για μία ακόμη φορά.
Το εμφανές sing along στο "Red Hot Gloves" έδωσε το σύνθημα, το "Colossus Of Argil" αποδείχθηκε αναμενόμενα κολοσσιαίο, και ένα τρομερό "Retributioner" στα καπάκια προσέδωσε πανηγυρικό χαρακτήρα στην ωριαίο σετ των επτά μόλις κομματιών, τεσσάρων από το "Dark Quarterer", δύο από το sophomore και ενός από το αξιολογότατο "Pompei" του 2020. Το ομώνυμο μπάντας και ντεμπούτου θα έκλεινε αναμενόμενα το σετ, μέσα σε γενικότερη ευφορία για διαφορετικούς λόγους.
Στα 70 του πλέον χρόνια, ο αειθαλής μπασίστας Gianni Nepi θα εντυπωσίαζε για μία ακόμη φορά με τις φωνητικές του ικανότητες, έχοντας στο πλευρό του για σχεδόν μισό αιώνα τον αγέραστο κιθαρισταρά Francesco Sozzi με τον καταπληκτικό τόνο. Με την αρωγή κατάλληλα τοποθετημένων πλήκτρων και τύμπανων, η τετράδα κατάφερε να φέρει τον απαιτητικό συνδυασμό του '70s prog με το πρώιμο επικό metal στα μέτρα μιας ημέρας με αρκετά νεανικό και σπινταριστό χαρακτήρα, κερδίζοντας εν τέλει ένα μάλλον εύκολο στοίχημα. Ζωή να έχουν οι άνθρωποι κι εμείς μάτια να τους βλέπουμε και αυτιά να τους ακούμε. Πάντα άξιοι! [Θ.Ξ.]
SETLIST
Gates Of Hell
Red Hot Gloves
Colossus Of Argil
Retributioner
Devil Stroke
Plinius The Elder
Dark Quarterer
Για το γράφοντα, η συγκεκριμένη υπήρξε η πλέον πολυαναμενόμενη εμφάνιση του φετινού Up The Hammers, αφού η συγκεκριμένη μπάντα αποτελεί, κατά κοινή ομολογία, το παρόν και το μέλλον του heavy metal ήχου. Ο λόγος, φυσικά, γίνεται για τους Riot City και το πυρακτωμένο τους speed/heavy metal, έχοντας ήδη δύο υπέροχες δουλειές που δεν τους ορίζουν απλώς ως ανερχόμενους, αλλά ευρισκόμενους ήδη «εδώ».
Οι Καναδοί στέκονται ως ένα από τα κορυφαία νέα ονόματα του χώρου και τα όσα είδαμε κι επί σκηνής απλώς επιβεβαίωσαν στο απόλυτο του λόγου το αληθές. Στην πιο ενεργητική και αγνά παθιασμένη εμφάνιση της ημέρας, με τις ταχύτητες να χτυπάνε μόνιμα κόκκινο και στον αεικίνητο Jordan Jacobs να μοιάζει ανεξάντλητος, η μπάντα απέδωσε στο απόλυτο και κέρδισε μεμιάς το -εξοικειωμένο με το υλικό τους- κοινό.
Κι αν ο ήχος δεν ήταν και πάλι ο καλύτερος δυνατός, με θέματα στο φωνητικό κομμάτι αλλά κι εκείνο των κιθαριστικών leads, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για τα όσα διαδραματίζονταν πάνω και κάτω από τη σκηνή του γνωστού μαγαζιού της Λιοσίων. Το σχήμα καταδιασκέδαζε την παρουσία του εδώ, με την αποδοχή που συνάντησε να αποτελεί ένα ακόμη ευπρόσδεκτο boost και αυτή τη ζωντάνια και την καλώς εννοούμενη «τρέλα» του να δίνει το πρόσταγμα για να ανέβει συνολικά και το υπόλοιπο μέρος της βραδιάς. Τους περιμένουμε ξανά το συντομότερο, γιατί όχι και σε δικό τους headline show. [Σ.Κ.]
SETLIST
The Hunter
Steel Rider
Beyond the Stars
Ghost of Reality
Warrior of Time
Paris Nights
Burn the Night
Tyrant
Eye of the Jaguar
In the Dark
Αν οι Riot City αποτελούν το μέλλον που έρχεται μαινόμενο και με σπασμένα τα φρένα, οι Enforcer φαντάζουν ως το παρόν του παραδοσιακού metal ήχου, μια συνεπής και άκρως αποδοτική μπάντα που έχει ως αντικειμενικό καθρέφτη της το σανίδι. Οι Σουηδοί ανέκαθεν έδιναν τρομερές εμφανίσεις στα μέρη μας, οπότε το γεγονός ότι και πάλι απέδωσαν τα προσδοκώμενα αποτελεί παράσημο. Εκκινώντας με το "Destroyer" και αποδίδοντας ένα γεμάτο set, όπως θα άρμοζε και στην -ας μην κρυβόμαστε- co-headlining θέση τους στο billing, έδειξαν πως δεν θεωρούνται τυχαία ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του NWOTM, ενώ ευεργετήθηκαν και από τον -κατά γενική ομολογία- καλύτερο ήχο της πρώτης ημέρας του φεστιβάλ.
Απόλυτα καλοκουρδισμένοι και χορογραφημένοι κατά τα μεταλλικά πρότυπα που προστάζουν πόζα και πρόζα για κάθε μπάντα ενός κάποιου βεληνεκούς, με τρομερές εκτελέσεις συνθέσεων από σχεδόν όλη τη δισκογραφία τους (εκτός δυστυχώς του "Into The Night"), με αντοχές πιτσιρικάδων κι εμπειρία βετεράνων, δεν χρειάστηκαν παρά οι πρώτες νότες του "From Beyond" για να αναζωπυρώσουν ένα ήδη ζεσταμένο κοινό, το οποίο συνέχισε την ενεργή συμμετοχή του στη βραδιά με διαρκές sing along κι εκτεταμένο crowd surfing.
Αυτή υπήρξε και η ειδοποιός διαφορά των Enforcer σε σχέση με τις μπάντες που προηγήθηκαν· ο αναντίρρητος επαγγελματισμός τους και η συγκεκριμένη κατανομή ρόλων εντός σχήματος, με τον Olof Wikstrand ως ηγετική φυσιογνωμία. Μια μπάντα που ήξερε πολύ καλά τι να κάνει, πως να παίξει με τις δυναμικές της εμφάνισης της και πως να κατανείμει τα κομμάτια του setlist της για τη βέλτιστη δυνατή απόδοση της, όπως άλλωστε κι έγινε, με την παρουσία των hits να έρχεται ακριβώς την κατάλληλη στιγμή.
Ψάχνοντας να βρούμε ψεγάδια σε μια κομβική εμφάνιση-δήλωση, αυτό πιθανόν να ήταν το εξής ένα, κοινώς η απουσία του "Katana" και ό,τι συνεπάγεται αυτή. Αλλά, ας είμαστε σοβαροί, οι Σουηδοί δεν είναι μπάντα του ενός τραγουδιού για να υπάρξει ανάλογη απαίτηση για μόνιμη παρουσία κομματιών στο set τους, αλλά ένα σχήμα που, όπως απέδειξε και το πιο πρόσφατο άλμπουμ τους "Nostalgia", έχει μπει και διανύει την πιο ώριμη κι εστιασμένη φάση της μέχρι τώρα καριέρας του. [Σ.Κ.]
SETLIST
Destroyer
Undying Evil
From Beyond
Die for the Devil
Live for the Night
Death Rides This Night
Zenith of the Black Sun
Coming Alive
Below the Slumber
Mesmerized by Fire
Running in Menace
Take Me Out of This Nightmare
Encore:
Midnight Vice
Η παρουσία των Exciter ως μεγάλο όνομα της ημέρας ήταν ένα μεγάλο ερωτηματικό. Όλα είχαν πάει εξαιρετικά για τα συγκροτήματα που προηγήθηκαν. Ο πήχης είχε τεθεί ιδιαίτερα ψηλά, όσο κι αν κρατούσαμε μικρό καλάθι για μια μπάντα που μετράει τέσσερα τρομερά cult classics στα '80s και έπειτα μια σειρά από μέτριες κυκλοφορίες μέχρι το 2010, απ' όταν κι έχουν να κυκλοφορήσουν full-length δίσκο. Εν τέλει, προς τέρψιν όλων μας, η εμφάνιση των Καναδών ήταν ισοπεδωτική και αντάξια του headliner τίτλου της. Μπάντες σαν τους Exciter είναι η πραγματική ενσάρκωση του διαχρονικού πνεύματος του Up The Hammers Festival. Κι ας έδωσε η διοργάνωση αυτόν τον τίτλο στους Enforcer. Κι ας είχαμε την επόμενη ημέρα ένα συγκρότημα κολοσσό, όπως οι Riot, την κλάση των οποίων δεν μπορεί να φτάσει κανείς από το bill...
Στο μυαλό μας, UTH είναι η old school καλτίλα μιας μπάντας που τέσσερις δεκαετίες πριν έβγαλε κρυμμένα διαμάντια επηρεάζοντας ακόμα και σύγχρονες μπάντες που μόλις είχαμε ακούσει (πρώιμους Enforcer, Riot City). UTH είναι ένα συγκρότημα που αναγνωρίζεται πια από τους οπαδούς του ήχου, αλλά σπάνια θα το βρεις στα περίοπτα ραφτά της ένδυσης των σεσημασμένων, παρά μόνο σε καμία γωνίτσα. Είναι ένα συγκρότημα που μετά από τόσες αλλαγές line-up υπάρχει ακόμα - και εν έτει 2023, 43 χρόνια μετά την ίδρυσή του, έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα! Το πρόχειρα ζωγραφισμένο artwork με το μαχαίρι που σκίζει έναν ενισχυτή, στο background της σκηνής, ενώ ένας 61χρονος Dan Beehler σκίζει φωνή και ντραμς ταυτόχρονα είναι η ενσάρκωση αυτού του γαλατικού χωριού που βρίσκεται διόλου τυχαία στη χώρα μας.
Για να βάλουμε τα πράγματα σε ένα πλαίσιο, η εμφάνιση των Exciter έλαβε χώρα στα πλαίσια της 40ης επετείου από την κυκλοφορία του εμβληματικού τους ντεμπούτου, "Heavy Metal Maniac". Από τα '90s και μετά, μόνο ένα από τα τρία μέλη της κλασικής σύνθεσης των Exciter είχει παραμείνει, ο κιθαρίστας John Ricci. Έκτοτε, οι κυκλοφορίες τους ουδέποτε είχαν έρεισμα στους οπαδούς του ήχου. Το 2014 επέστρεψαν τα άλλα δύο μέλη της αρχικής σύνθεσης, ο Dan Beehler (φωνή/τύμπανα) και ο Allan Johnson (μπάσο). Όμως, το 2018 ο ίδιος ο John Ricci αποσύρθηκε οριστικά από τα μουσικά δρώμενα και τη θέση του πήρε ο άσημος κιθαρίστας Daniel Dekay. Αυτή ήταν και η τριάδα που μας παρουσιάστηκε στο Gagarin. Προφανώς, καθώς κανείς εκ των μουσικών δεν είχε συμμετοχή στα μεταγενέστερα άλμπουμ, ως εκ τούτου το set περιορίστηκε αποκλειστικά και μόνο στα '80s και δη στα τέσσερα πρώτα. Από το "Heavy Metal Maniac" δε, ακούσαμε τα επτά από τα εννιά κομμάτια, προς μεγάλη ικανοποίηση του κόσμου.
Οι Exciter ήταν μια γερή γροθιά στη μούρη από την πρώτη στιγμή που πάτησαν στο σανίδι με το "Stand Up And Fight" και το "Heavy Metal Maniac". Τσίτα τα γκάζια και ύμνοι στην χεβυμεταλλική κουλτούρα μιας πάλαι ποτέ εφηβικής αθωότητας. Μια οργή που πια έχει μετατραπεί σε ένα νοσταλγικό χαμόγελο στα πρόσωπα του κοινού. Did your parents ever tell you "stay away from rock 'n' roll" ήταν ο πρώτος στίχος που ακούστηκε και συνοψίζει πολλά. Καμία έκπτωση στην ένταση του show, κανένα ψεγάδι καθώς φτάσαμε στην πρώτη μίνι κορύφωση με το τρομερό "Cry Of The Banshee" που παίρνει πνοή από την αντίπερα όχθη του Ατλαντικού και το NWOBHM της εποχής. Δεν άργησαν και οι πιο επικές εναλλαγές, με το "Black Witch" -αφιερωμένο στις sisters of metal- και το "Rising Of The Dead".
Το υμνικό "Pounding Metal" και τα απαραίτητα "leather 'n' spikes, strapped to the wrists of this metal brigade" οδήφησαν το κοινό να φωνάζει μαζί με τον βιονικό Dan Beehler που δεν έχανε συλλαβή ενώ κοπανούσε τα τύμπανά του δίχως αύριο: "pounding metal" ξανά και ξανά και ξανά. Το κιθαριστικό σόλο για να πάρουμε τις απαραίτητες ανάσες δεν ήταν παρά ένα μικρό βήμα πίσω για να πάρουν φόρα και να επανέλθουν με έναν speed metal όλεθρο. Ακολουθούσε βλέπετε ο πόλεμος ο ίδιος, με το σχεδόν thrash-ίζον "Beyond The Gates Of Doom" και το "Violence & Force". Για το "Long Live The Loud", ανέβηκε στη σκηνή τρελαμένος ο μπασίστας των Riot City, πήρε με το έτσι θέλω το μικρόφωνο για λίγα δευτερόλεπτα και επιδόθηκε σε stage diving, πλήρως εναρμονισμένος με τον πανικό που γινόταν. Για το mosh pit της διασκευής του "Iron Fist" των Motörhead, καλύτερα να αντρέξετε στο YouTube να καταλάβετε τι έγινε και πόσο συνειδητοποιημένο ήταν το κοινό, ώστε να παραμείνει λίγο πριν τη μία το βράδυ έπειτα από εννέα και πλέον ώρες φεστιβάλ... [Μ.Π.]
Φωτογραφίες: Μιχάλης Κουρής
(Οι φωτογραφίες των Darklon, Triumpher και Seven Sisters προέρχονται από την επίσημη σελίδα του Up The Hammers στο Facebook)
SETLIST
Stand Up and Fight
Heavy Metal Maniac
Cry of the Banshee
Iron Dogs
Die in the Night
Black Witch
War Is Hell
Rising of the Dead
Pounding Metal
Guitar Solo
Beyond the Gates of Doom
Violence & Force
Long Live the Loud
Encore:
Iron Fist (διασκευή Motörhead)
ΣΧΕΤΙΚΑ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
