Darklon

Η κατά τα τελευταία χρόνια αύξηση της δημοτικότητας του βινυλίου, ως μουσικού φορμάτ, έφερε -μαζί με όλα τα άλλα- ένα απροσδόκητο καλό, τουλάχιστον για τις heavy metal μπάντες: τις ανάγκασε να συγκεντρωθούν και να παρουσιάζουν υλικό που να αξίζει και να χωρά στις δυο πλευρές ενός δίσκου, αποτινάσσοντας την έπαρση και τη μεγαλομανία (μερικών) να κυκλοφορούν δίσκους 70 ή και 80 λεπτών, με αναπόφευκτες συνέπειες την έκπτωση στην ποιότητα και την εκτίναξη της βαρεμάρας του ακροατή στα ύψη. Η μουσική όμως, δεν είναι πιτόγυρο, όπου η ποσότητα εκτιμάται και ίσως να παίζει και τον κύριο ρόλο. Προσωπικά, θεωρώ αδύνατο να μπορείς να παρουσιάσεις δίσκο με υψηλή ποιότητα καθ' όλη τη διάρκειά του, χωρίς filler tracks, ο οποίος να υπερβαίνει σε διάρκεια τα 40 - 45 λεπτά. Οι μεγαλύτεροι και σπουδαιότεροι δίσκοι αυτής της μουσικής άλλωστε, διαρκούν γύρω στα 40 λεπτά και δεν νομίζω ότι εν έτει 2019, να μπορεί κάποιος να ισχυριστεί στα σοβαρά, ότι η έμπνευσή του είναι τόσο αχαλίνωτη και ασυγκράτητη, ώστε χρειάζεται περισσότερο χρόνο από ό,τι οι Iron Maiden, οι Judas Priest ή οι Slayer.

Τελοσπάντων... τούτοι εδώ οι πάλιουρες που ντεμπουτάρουν με την καινούρια τους μπάντα, τους Darklon (oνομασία παρμένη από comic της Marvel), μένουν πιστοί στις συνταγές/επιταγές της δεκαετίας του '80, προσφέροντάς μας ένα δισκάκι τόσο εμπνευσμένο, τόσο συμπυκνωμένο και τόσο σφιχτοδεμένο, ώστε μέσα σε τριάντα λεπτά της ώρας να μας έχουν παρουσιάσει μια πλήρη ηχητική πρόταση, με αρχή, μέση και τέλος, χωρίς fillers, χωρίς ψυχαναγκασμούς και φλυαρίες κάθε είδους: Τα κομμάτια διαρκούν κατά μέσο όρο 3 - 3,5 λεπτά, με κουπλεδάρες, ρεφραινάρες και μελωδικά, πεντακάθαρα κιθαριστικά solo. Το "Rise From Death" είναι ένας φόρος τιμής των Πρωτονοτάριου (φωνητικά), Κρασώνη (κιθάρες), Στεργιαννίδη (μπάσο) και Παπαβασίλη (τύμπανα) στο αγαπημένο τους US Power Metal και για το λόγο αυτό, ο δίσκος των Darklon, πραγματικά δεν έχει «ηλικία»: Θα μπορούσε να είχε κυκλοφορήσει το 1989, ας πούμε, και να ακουγόταν εντελώς εντός κλίματος.

Μη φανταστείτε ότι πρόκειται για άκουσμα «ρετρό», πάντως. Η ογκώδης παραγωγή (που πραγματοποιήθηκε στο home studio του τραγουδιστή Νίκου Πρωτονοτάριου), η απουσία «θηλυπρέπειας» στα φωνητικά (ο τύπος στοιχηματίζω πως «προσκυνάει» τον Kimball, τον Oliva και τον Comeau), η ριφφάτη φύση και η αμεσότητα των τραγουδιών κάνει το δίσκο να ακούγεται φρέσκος και φιλικός στα αυτιά, ακόμα και κόσμου που δεν είναι «σκαπανέας» του ιδιώματος. Σαφώς, όπως και... τότε, ξεχωρίζουν κάποια κομμάτια λίγο παραπάνω, όπως π.χ. το φοβερό "Arise Chariot", η επέλαση του "Darklon", ο καταπέλτης "Βehead" και το επικότατο "The Serpent King", τα οποία είναι η εμπροσθοφυλακή αυτού του μικρού επιτεύγματος, που ονομάζεται "Rise From Death". Ωστόσο, σε κανένα σημείο δεν χάνεται το ενδιαφέρον μας, διότι όλα τα κομμάτια έχουν κάτι να προσφέρουν, ενώ είναι αλήθεια ότι ο δίσκος είναι ξεκάθαρα "grower" και ακούγεται καλύτερος, ακρόαση με την ακρόαση.

Σε μια δύσκολη και ιδιαίτερα ανταγωνιστική χρονιά για το κλασικό heavy/power metal, θα ήταν άδικο να περάσει απαρατήρητο το ντεμπούτο των κυρίων Darklon, οι οποίοι με περίσσιο θράσος και μεράκι, ανακάτεψαν κάτι από τη μαγεία των πρώιμων Savatage, των Omen και φυσικά των Manowar και μας προσφέρουν ένα διαμαντάκι αμερικανοτραφούς power metal, το οποίο μάλιστα αποδίδουν άψογα, με σεμνότητα και αγάπη, και επί σκηνής, όπως απεδείχθη με τις πρόσφατες εμφανίσεις τους, σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, ανοίγοντας για τους Σουηδούς Enforcer.