Stoned Jesus, Monkey3, The Curf @ Κύτταρο, 27/05/16

Να πούμε ξανάμανα για τις στονερομόδες που μονοπωλούν το ενδιαφέρον των μεγάλων μαζών του rock κοινού; Θα κουράσουμε. Ο riff-άτος ήχος της heavy ψυχεδέλειας είναι τετελεσμένο μέρος της μικρής μας πραγματικότητας και δεν έχουμε παρά να αφεθούμε, αφού χάρη σε αυτήν, τέτοια όμορφα πακέτα επισκέπτονται τη χώρα μας - σε εποχές που δύο ξένα συγκροτήματα την ίδια βραδιά θεωρούνται πολυτέλεια (και τρία θεωρούνται φεστιβάλ, αλλά αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο - ευλόγησον). Το Κύτταρο γέμισε μέχρι τον εξώστη, όπως ήταν αναμενόμενο, από ένα κοινό ιδιαιτέρως νέο ηλικιακά, διψασμένο για μουσική, ενέργεια και κοπάνημα.

Το πρόγραμμα τηρήθηκε και ήδη από τις 20:30 βγήκε στη σκηνή η εγχώρια μερίδα της ημέρας, οι The Curf. Να ζητήσω ένα μεγάλο συγγνώμη από το συγκρότημα διότι επαγγελματικές υποχρεώσεις δεν μου επέτρεψαν να είμαι από νωρίς στην Ηπείρου, με αποτέλεσμα να χάσω την εμφάνισή του. Συνεπώς, θα αρκεστώ στο να σας παραπέμψω στο φετινό τους EP, "Royal Water", όπου η βαριά, πολύ βαριά τους ψυχεδέλεια δεν διστάζει να κάνει άμεσες αναφορές στους Sleep, τόσο μέσω των riff όσο και μέσω των ίδιων των στίχων - όπως στο 9-λεπτο "Avoiding To Live".

Οι Ελβετοί Monkey3, έχοντας τρία πραγματικά πολύ καλά άλμπουμ στο ενεργητικό τους, ωστόσο καμία νέα κυκλοφορία από την τελευταία τους εμφάνισή τους το 2014 μέχρι σήμερα, κατέλαβαν τη σκηνή με αξιοζήλευτο αέρα. Οι ψυχεδελικές μουσικές τους, πιο βαριές από το στούντιο, κυμαίνονταν μεταξύ space rock χασιμάτων και δυνατών, groovy stoner rock θεμάτων, με τα τελευταία να αποδίδονται καλύτερα και να χαίρουν της άμεσης ανταπόκρισης του κοινού.

Μάλιστα, στις πιο δυνατές post-rock στιγμές τους έφερναν στο νου μέχρι Russian Circles, με τα video wall να εξυψώνουν το αποτέλεσμα, αποδεικνύοντας πως αποτελούν απαραίτητο συστατικό για τέτοιες μουσικές, ακόμα και αν παραμελούνται από πολλούς καλλιτέχνες. Να σημειώσουμε πως, παρ’ όλο που ο ντράμερ δεν μπορούσε να δώσει το κάτι παραπάνω στο rhythm section, τον ρόλο αυτό ανέλαβε ο εξαιρετικός μπασίστας. Συνολικά, μια δυνατή, στιβαρή εμφάνιση, ένα post-stoner rock που στηριζόταν στις γεμάτες ουσία συνθέσεις που έχουν γράψει οι Monkey3 και τον μπροστάρη Boris, που μας έκανε να σκεφτούμε για λίγα δευτερόλεπτα το παράδοξο: μα καλά ...stoner με ηλεκτρονικό τσιγάρο; Σημάδια των καιρών!

Τους Stoned Jesus τους αγαπήσαμε χάρη στον δεύτερο δίσκο τους, το "Seven Thunders Roar" του 2012, όπου μπόλιασαν με πιο προοδευτική και πολυσυλλεκτική ματιά το stoner rock τους. Το power trio από το Κίεβο στηρίχτηκε κυρίως στην ενέργεια, στο groove και στον συναυλιακό χαρακτήρα των κομματιών του, επιχειρώντας ουκ ολίγες φορές να ξεσηκώσει το κοινό με πολλαπλούς τρόπους. Και φυσικά τα κατάφερε, με τον κόσμο σύσσωμο να κοπανιέται στους ρυθμούς του.

Άκρως ευπρόσδεκτη η διασκευή ενός εκ των καλύτερων κομματιών της φετινής χρονιάς, του "Lazarus" του εκλιπόντα David Bowie, στο οποίο έδωσαν μια σχεδόν grunge χροιά. Καλύτερη στιγμή, βέβαια, θα θεωρήσουμε την δυάδα "I’m The Woods" - "Black Woods", ενώ το ...ευτράπελο που σημάδεψε τη βραδιά δεν ήταν άλλο από τον ερωτοχτυπημένο θεατή που ανέβηκε στη σκηνή να πει «σ’ αγαπώ» στην καλή του, μα δεν ήξερε πότε να το σταματήσει και μάλλον το παράκανε, κόβοντας το "Electric Mistress" στη μέση.

Εν τέλει, η ενέργεια που έβγαζαν συνεχώς στο σανίδι τα μέλη των Stoned Jesus, ακόμα και στο μουδιασμένο λόγω κακού ήχου ξεκίνημα, κατάφερε να μεταδοθεί στο κοινό στο ακέραιο, κλείνοντας με ιδανικό τρόπο μια βραδιά που άφησε όλους ικανοποιημένους - κόσμο, μουσικούς, διοργανωτές.

Φωτογραφίες: Χρήστος Λεμονής