Rockwave Festival: Σωκράτης Μάλαμας, Γιάννης Αγγελάκας, Θανάσης Παπακωνσταντίνου κ.ά. @ TerraVibe Park, 06/07/13

Από τους Κώστα Σακκαλή, Θοδωρή Μηνιάτη, Θοδωρή Ξουρίδα, Παναγιώτη Λουκά, 07/07/2013 @ 11:11
Αν το καλοσκεφτεί κανείς, η πρώτη αυτή ημέρα του Rockwave μπορεί και να ήταν από πλευράς ονομάτων μία από τις σημαντικότερες που έχουν γίνει τα τελευταία αρκετά χρόνια στην ελληνική μουσική. Δεν ξέρω ποιος άλλος μπορεί να υπερηφανευτεί ότι μάζεψε σε μία και μόνο μέρα τόσο σημαντικά, δημοφιλή και σύγχρονα ονόματα του ευρύτερου rock - έντεχνου χώρου όπως οι Μάλαμας - Θ. Παπακωνσταντίνου - Αγγελάκας. Και μάλιστα η γαρνιτούρα να είναι καλλιτέχνες μόλις λιγότερο σημαντικοί ή / και δημοφιλείς όπως τα Υπόγεια Ρεύματα, ο Θάνος Ανεστόπουλος και ο Λεωνίδας Μπαλάφας.

Αν αυτό θα δημιουργούσε προσδοκίες για κοσμοσυρροή, η πραγματικότητα λέει ότι το κοινό όλων αυτών λίγο ως πολύ τέμνεται στο μεγαλύτερο μέρος του οπότε δύσκολα ο ένας θα προσέθετε στους ακροατές του άλλου, αλλά είναι και πολυπληθές αρκετά ώστε να δικαιολογηθεί η αφιερωμένη σε αυτούς ημέρα. Μάλιστα οι μουσικές πορείες των τριών κύριων ονομάτων με τις πάμπολλες τομές και συναντήσεις τους προετοίμαζε τους πιο ελπιδοφόρους και για επί σκηνής συνεργασίες και αλληλοεμφανίσεις, από κοινού ερμηνείες κτλ. Για το αν δικαιώθηκαν θα περιμένετε να διαβάσετε ως το τέλος του κειμένου...

Ειρήνη Σκυλακάκη
Είναι η δεύτερη φορά στο φετινό καλοκαίρι που η Ειρήνη Σκυλακάκη ανοίγει ένα φεστιβάλ. Έχοντας κυκλοφορήσει το 2012 την πρώτη της δουλειά με τίτλο "Wrong Direction" μέσω του Jumping Fish, καθώς επίσης και από την ταινία "Αν" του Παπακαλιάτη, έχει κάνει αίσθηση στην αγγλόφωνη σκηνή της χώρας μας.

Ειρήνη Σκυλακάκη

Και πιστεύω ότι δικαίως το έχει πετύχει, γιατί στο οπλοστάσιο της έχει το βασικότερο: καλά τραγούδια με επιρροές από Laura Marling, Mumford & Sons και Johnny Flynn. Για τα 45 λεπτά που είχε στηνδιάθεση της μας παρουσίασε τραγούδια από το "Wrong Direction", καθώς και μια πειραγμένη διασκευή στο "Guns Of Brixton". Την ίδια ώρα στη μεγάλη σκηνή γινόταν soundcheck και σε κάποια σημεία η ένταση κάλυπτε την Ειρήνη Σκυλακάκη, με αποτέλεσμα να υπάρχει μια μικρή αμηχανία εκ μέρους της.

Ειρήνη Σκυλακάκη

Για το τέλος είχε κρατήσει την μεγάλη της επιτυχία, "In The Light", η οποία όμως δεν παίχτηκε, μιας και την ειδοποίησαν ότι ο χρόνος της είχε τελειώσει, για να αποχωρήσει με ένα μικρό εκνευρισμό. Η Σκυλακάκη έχει δίπλα της εξαίρετους μουσικούς, γράφει η ίδια τα τραγούδια της και το μόνο που της λείπει είναι να αφήσει λίγο την έμφυτη ευγένεια που έχει και να αποκτήσει τον απαιτούμενο τσαμπουκά που χρειάζεται για να τα πάει ακόμα καλύτερα.

Ειρήνη Σκυλακάκη

Setlist: Self Machine / Into The Ocean / Wrong Direction / Home / Ho Hey / My Biggest Foe / Break The Circle / Naked Feeling / The Kid / I Will Wait / Your Only One / Guns Of Brixton

Λεωνίδας Μπαλάφας
Το ξέρετε ότι κάποτε ο Μπαλάφας είχε κερδίσει το Fame Story 4; Από τότε μέχρι σήμερα ακολούθησε τον δικό του μουσικό δρόμο, που ακροβατεί μεταξύ jazz, blues, reggae, rock και funk ήχων, με το μεγάλο του προσόν να είναι η σκηνική του παρουσία. Βγάζει μια «τρέλα» πάνω στη σκηνή και, ανεξάρτητα από το εάν σου αρέσουν τα τραγούδια του, είναι σίγουρο ότι θα περάσεις καλά. Και κατάφερε να ξεσηκώσει όχι μόνο τον πυρήνα των οπαδών του, αλλά και άτομα που δεν τον είχαν δει ξανά. Μπορεί στην αρχή να αναρωτηθείς πώς κολλάει το κλαρίνο στα τραγούδια του, όταν όμως ακούσεις τον "Πλάτανο" καταλαβαίνεις το πόσο πετυχημένα έχει ενσωματώσει διαφορετικά ακούσματα στο στιλ του.

Λεωνίδας Μπαλάφας

Ο Μπαλάφας, καθώς και οι υπόλοιποι καλλιτέχνες που ακολούθησαν στις δικές τους εμφανίσεις, παίζουν από πολύ μέχρι πάρα πολύ (Μάλαμας). Ήταν δύσκολο για αυτόν να επιλέξει τα τραγούδια που θα ακούγονταν και πολλές φορές γινόταν μια μικρή παύση για να αποφασίσουν επιτόπου το επόμενο κομμάτι. Γι' αυτόν τον λόγο δεν υπήρχε γραμμένο setlist και ανάμεσα σε άλλα ακούσαμε τα "Aδιαφορία", "Άνοιξη", "Πυροσβεστήρας", "Θα Σε Κλέψω Μια Βραδιά", "Κοπέλα Καραμέλα", "Μάνα", ενώ έκλεισε την εμφάνισή του με το ταιριαστό στον χαρακτήρα του "Ζουλού" (!). Όπως μου είπε και ένας φίλος, εάν πέρασες καλά τώρα, σκέψου πόσο καλά θα περάσεις και σε δική του εμφάνιση. Σίγουρα έχει δίκιο...

Παναγιώτης Λουκάς

Υπόγεια Ρεύματα
& Θάνος Ανεστόπουλος
Η συνεργασία των Υπογείων Ρευμάτων με τον Θάνο Ανεστόπουλο ήταν τελικά μία κίνηση τόσο ταιριαστή που δεν ξαφνιάζει καν. Δεν είναι μόνο η σχεδόν παρόμοια χρονικά πορεία των δύο πλευρών, ούτε οι ταιριαστές μουσικές εκφράσεις τους. Είναι ότι κατά μία έννοια ο ένας συμπληρώνει τον άλλον σε αυτό το σχήμα ενώ φυσικά αν ενώσει κανείς τα τραγούδια που κουβαλάει ο καθένας από την πολύχρονη πορεία του, το ρεπερτόριο που προκύπτει είναι σχεδόν αλάνθαστο. Κάπως έτσι το μοναδικό με όλους τους τύπους rock σχήμα της ημέρας απέδωσε πολύ καλά τα τραγούδια και των δύο πλευρών με τον Ανεστόπουλο να μην είναι πάντα επί της σκηνής αλλά να έρχεται για να ερμηνεύσει όχι μόνο τα δικά του αλλά και μερικές από τις επιτυχίες των Ρευμάτων.

Υπόγεια Ρεύματα & Θάνος Ανεστόπουλος

Φυσικά δεν έλειψαν και μερικές στιγμές των Διάφανων Κρίνων που αντιμετωπίστηκαν και από το κοινό με τον δέοντα ενθουσιασμό ενώ η είδηση που βγήκε από το στόμα του είναι ότι «ραντεβού τον Σεπτέμβριο με τα Κρίνα» πράγμα που μάλλον σημαίνει ότι βρισκόμαστε ενόψη επανασύνδεσης. Τα Υπόγεια Ρεύματα πάλι επέλεξαν στιγμές που εκτείνονται χρονικά στη δισκογραφία τους αλλά φυσικά είναι οι επιλογές από τους δύο πρώτους δίσκους που μας θύμισαν τις υποσχέσεις κορυφαίας συνέχειας που το συγκρότημα αυτό είχε δημιουργήσει τότε, υποσχέσεις που ποτέ δεν εκπληρώθηκαν 100%. Η μία αυτή ώρα πάντως ήταν παράσταση υψηλού επιπέδου και ό,τι κανείς θα περίμενε από σημαντικούς εκπροσώπους του ποιοτικού ελληνικού rock.

Setlist: Παιδικό / Το Κάθε Τι / Μια Φυλακή / Σαν Φως / Βροχή / Η Μπαλάντα Των Εξαρχείων / This Is Not A Love Song / Γέλα Ψυχή Μου / Σαν Έρημα Καράβια / Βάλτε Να Πιούμε / Μ' Αρέσει Να Μη Λέω Πολλά / Μέρες Αργίας / Ασημένια Σφήκα

Κώστας Σακκαλής

Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Ένα τέταρτο περίπου μετά τις οκτώ στην μεγάλη σκηνή βρέθηκαν ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου και οι μουσικοί που τον συντροφεύουν στη φετινή καλοκαιρινή του περιοδεία. Το ξεκίνημα ήταν, όπως συνηθίζεται, «υποτονικό», με τον «Τειρεσία» καταρχήν και τη Ματούλα Ζαμάνη έπειτα να ζεσταίνουν τον αρκετό κόσμο που είχε μεταφερθεί στην μεγάλη σκηνή. Ο Φώτης Σιώτας αναλαμβάνει τα φωνητικά («Ποιος Θα Με Θυμάται», «Σαμπάχ»), κλέβοντας λίγη από τη δόξα του Θανάση («Κάτω Απ’ Το Μαξιλάρι», «Όταν Χαράζει», «Ορυχεία») και η νοσταλγία επαναφέρει στη σκηνή τη Ζαμάνη, για να οδηγηθούμε, πολύ σύντομα δυστυχώς και πριν βραδιάσει καλά καλά, στο grand finale.

Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Ο λιγομίλητος, προς εξοικονόμηση χρόνου Θανάσης, ζητάει από τον κόσμο να «σηκώσει σκόνη» στον «Πεχλιβάνη», κάτι που όπως αναμενόταν συνέβη και με το παραπάνω, η «Ανδρομένα» σέρνει τον χορό και η Ζαμάνη πρώτα «Μιλά για σένα» και ύστερα παρουσιάζει με τον δικό της, ξεχωριστό τρόπο την εξαιρετκή όπως πάντα, μπάντα που συνοδεύει τον Παπακωνσταντίνου. Μετά από το πολιτικό σχόλιο της βραδιάς έρχεται να γράψει τον επίλογο μέσα σε γενική αποθέωση ο «Διάφανος» αφήνοντας με την αίσθηση του ανικανοποίητου όσους έχουν συνηθίσει τις τουλάχιστον τρίωρες συναυλίες του Θανάση.

Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Στο περιορισμένο set των 90 λεπτών λοιπόν, ήταν λογικό να λείψουν πολλά από τα κομμάτια που έχει συνηθίσει να ακούει ο κόσμος. Την τιμητική τους είχαν «Ο Ελάχιστος Εαυτός» και ο «Βραχνός Προφήτης», ενώ από τους υπόλοιπους δίσκους ακούστηκε τουλάχιστον από ένα τραγούδι. Η εναλλαγή στο ύφος των κομματιών και τα πρώτα φωνητικά κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρουν, οι εκτελέσεις ήταν φυσικά εξαιρετικές και ο ήχος για τα δεδομένα του ανοικτού, πολύ μεγάλου χώρου πολύ καλός. Για  όσους η μιάμιση ώρα δεν ήταν αρκετή, είτε έβλεπαν τον Παπακωνσταντίνου για πρώτη φορά, είτε τον βλέπουν σχεδόν κάθε χρόνο, το καλοκαίρι είναι μπροστά μας και κάποια ευκαρία σίγουρα θα ξαναπαρουσιαστεί.     

Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Setlist: Ο Ελάχιστος Εαυτός / Άτμαν / San Michele / Τειρεσίας / Τα Λάφυρα Της Νύχτας / Ο Τρυγητής / Τρία Ρουμπαγιάτ / Κάτω Απ’ Το Μαξιλάρι / Ποιος Θα Με Θυμάται / Σαμπάχ / Όταν Χαράζει / Ορυχεία / Αγία Νοσταλγία / Σαν Παιδί / Οι Τρεις Ανθοί / 360 ΧΛΜ / Πεχλιβάνης / Ανδρομέδα / Μιλώ Για Σένα / Ερώτηση Κρίσεως / Διάφανος

Θοδωρής Ξουρίδας

Γιάννης Αγγελάκας
Πριν από περίπου τρεις μήνες, τελειώνοντας την κριτική της τότε ζωντανής εμφάνισης του Γιάννη Αγγελάκα, έγραφα ότι περίμενα εναγωνίως το επόμενο ραντεβού μου μαζί του στο Rockwave. Και να που ο καιρός έφτασε και ο  σπουδαίος αυτός μουσικός, μαζί με τους τρεις φίλους και συνοδοιπόρους του τα τελευταία χρόνια (Ντίνο Σαδίκη στο μπαγλαμά, Χρήστο Χαρμπίλα στα ηλεκτρονικά και Στάθη Αραμπατζή στην κιθάρα), εμφανιζόταν και πάλι ενώπιος ενωπίω με το ελληνικό κοινό, το οποίο, απ' ό,τι φάνηκε σε όλη τη διάρκεια του set list, «διψάει» να ακούει τραγούδια από τις Τρύπες. Αρκετές φορές το «ω είναι ωραία στον Παράδεισο» δονούσε τον αττικό ουρανό, ενώ από το μέσο της εμφάνισης τους κι έπειτα, όταν και ακουστήκαν τραγούδια από τις Τρύπες, το κοινό παραληρούσε. Ένα κοινό, το οποίο με άριστους μαέστρους τους Αγγελάκα -που απέδειξε για άλλη μια φορά πόσο καλός performer και frontman είναι, μιας και «έπαιζε» συνεχώς με τον κόσμο- και Σαδίκη, παλλόταν στις εντολές τους. Φυσικά, το πρώτο έναυσμα πάντα δινόταν από το εκάστοτε τραγούδι που ακουγόταν από σκηνής.

Γιάννης Αγγελάκας

Και αυτό το βράδυ οι τέσσερις μουσικοί απλά επιβεβαίωσαν ότι το rock παίζεται εξίσου δυνατά και με άλλα όργανα, πλην της ηλεκτρικης κιθάρας, η οποία ως όργανο έδινε το «παρών» ηχητικά αλλά όχι εμφανισιακά στην σκηνή. Παρουσίασαν σχεδόν ολόκληρη την προσφάτως κυκλοφορηθείσα δεύτερη δουλειά τους με τίτλο "Η Γελαστή Ανηφόρα", κίνηση αρκετά λογική αν σκεφτεί κανείς ότι άτυπα «έπρεπε» και «όφειλαν» να τη συστήσουν στο κοινό. Φυσικά δεν ξέχασαν και ορισμένα από τα τραγούδια-ορόσημα της πρώτης δουλειάς τους, που τους έκαναν άμεσα γνωστούς.

Γιάννης Αγγελάκας

Καθισμένοι και οι τέσσερις σε καρέκλες από το πρώτο λεπτό, εξέπεμπαν ένα πολύ καλό vibe από σκηνής, καλύτερο από όταν τους είχα δει σε κλειστό χώρο. Απόδειξη ότι οι μεγάλοι μουσικοί αποδίδουν το ίδιο και σε ανοιχτό χώρο. Όπως και τότε, δεν ήταν ιδιαιτέρως κινητικοί, με τον Αγγελάκα μόνο να σηκώνεται όρθιος στο τέλος κάθε σύνθεσης, κυρίως για να πιει λίγο νερό, και αντιστοίχως ο Σαδίκης να εναλλάσσει την κιθάρα του με τον μπαγλαμά, ανάλογα με τις ανάγκες του εκάστοτε κομματιού.

Γιάννης Αγγελάκας

Έχοντας πολύ υλικό στις αποσκευές τους, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να «ανεβάσουν» τον κόσμο, κάτι που κατάφεραν σχεδόν αμέσως. Το κοινό ήταν άκρως εκδηλωτικό και έτσι η όλη ατμόσφαιρα ήταν μοναδική, δίνοντας σε όλους μια ευχάριστη διάθεση και συνεχή τάση για χορό και κούνημα του κορμιού. Ειδικά όταν ακούγονταν τραγούδια από τις Τρύπες. Ο κόσμος λες και ξαφνικά έμπαινε στην πρίζα και τιναζόταν. Συμμετείχε σε κάθε στίχο των τραγουδιών, δίνοντας σε αρκετές στιγμές αίσθηση ανατριχίλας από την όλη εικόνα, κάτι που τουλάχιστον εγώ ευχαριστιέμαι να βλέπω. Όταν ο πάνω συνδέεται άρρηκτα με τον κάτω, το αποτέλεσμα είναι μνημειώδες. Όπως και αυτό το βράδυ.

Γιάννης Αγγελάκας

Παρόλο που, όπως είπε και ο Αγγελλάκας, «δεν μπορούμε να τα παίξουμε όλα λόγω πίεσης χρόνου», η περίπου μιάμιση ώρα που βρέθηκαν στη σκηνή φάνταζε λίγη για ότι ζούσαμε. Απλά μαγικές στιγμές, από μουσικούς που τείνουν να ερμηνεύουν τραγούδια που θα ακούμε για πολλά χρόνια. Το "Στον Παράδεισο" τελικά δεν ακούστηκε. Το "Ο Χαμένος Τα Παίρνει Όλα", όμως, εξίσου all time classic, έκλεισε μια εμφάνιση που θα συζητιέται ενδελεχώς μέχρι τον Σεπτέμβριο, όταν όλο και κάπου θα ξανα-ανταμώσουμε τον Γιάννη και την παρέα του.

Γιάννης Αγγελάκας

Setlist: Μέσα Μου Ο Αέρας Που Φυσά / Άγγελος / Γλέντι / Πόθοι / Αιρετικό / Γιαννάκης / Ποτάμι / Είμαι Τυχερός / Βαλίτσες / Τηλεντρόγκες / Σαράβαλο / Κεφάλι Γεμάτο Χρυσάφι / Δεν Χωράς Πουθενά / Ακούω Την Αγάπη / Μέσα Στη Νύχτα Των Άλλων / Δικαιοσύνη / Σιγά Μην Κλάψω / Ο Χαμένος Τα Παίρνει Όλα

Θοδωρής Μηνιάτης

Σωκράτης Μάλαμας
Η κλιμακούμενη δυναμική που δημιούργησαν οι δύο προηγούμενοι έφερε μία μικρή ανισορροπία όταν εμφανίστηκε στη σκηνή ο Σωκράτης Μάλαμας με την σαφώς πιο υποτονική μουσική του. Χαρακτηριστικά και ενδεικτικά του ύφους της δική του παράστασης, τα πρώτα του λόγια που ήταν: «Σας βλέπω να πηγαινοέρχεστε όλη μέρα. Γιατί δεν αραιώνετε να καθήσετε κάτω και να απολαύσετε τη μουσική;». Χρειάστηκε να περάσουν δυο-τρία τραγούδια για να μπορέσουμε να αποφορτιστούμε και να χαθούμε στις μελωδίες του, να χορέψουμε με τους ρυθμούς του και να τραγουδήσουμε τους στίχους του. Από τη στιγμή αυτή και μετά όμως η συναυλία κλιμακώθηκε επίσης, αλλά με διαφορετικό τρόπο.

Σωκράτης Μάλαμας

Η αλληλουχία των αγαπημένων στιγμών του Μάλαμα δημιούργησε μικρά τοπικά χορευτικά «πηγαδάκια» στο ακροατήριο ενώ η σχέση του με τον Θ. Παπακωνσταντίνου επιβεβαιώθηκε με την παρουσία τριών δικών του τραγουδιών στο setlist. Από αυτά, τόσο το "Αερικό" (τραγουδήθηκε από τον Σιώτα) όσο και το "Στην Αμερική" είχαν και τη συνήθη, πλέον, αντιμετώπιση, με το κοινό να φωνάζει πολιτικά συνθήματα κάνοντας τη σύνδεση με τους στίχους τους.

Σωκράτης Μάλαμας

Οι δύο γυναικείες φωνές συμπλήρωναν το κουαρτέτο των ερμηνευτών ενώ φυσικά ούτε λόγος για την ποιότητα των μουσικών που ευνοούνταν και από τον εξαιρετικό ήχο, γνώρισμα ολόκληρης της ημέρας. Ανάμεσα στα τραγούδια του βρήκε χώρο και η πασίγνωστη "Μπαλάντα Του Κυρ-Μέντιου" που έτυχε θερμής υποδοχής γεγονός που δηλώνει φαντάζομαι και την συγκεκριμένη πολιτική φόρτιση ανάμεσα σε κοινό και καλλιτέχνη.

Σωκράτης Μάλαμας

Παρότι ο Σωκράτης Μάλαμας είχε ήδη ξεπεράσει δύο ώρες εμφάνισης και ότι φυσικά οι περισσότεροι παρευρισκόμενοι ήταν στο χώρο τουλάχιστον άλλες τέσσερις ώρες προηγουμένως, ο αποχαιρετισμός βρήκε άπαντες να ζητάνε κι άλλο, ευχή που τελικά δεν πραγματοποιήθηκε ούτε καν υπό την έννοια ενός τυπικού encore. Πολύ περισσότερο, και εδώ δεν μπορούμε να ψέξουμε κανέναν άλλον από τους ίδιους τους καλλιτέχνες, δεν εκμεταλλεύτηκαν τη δυναμική της παρουσίας και των τριών στον ίδιο χώρο ώστε να κάνουν στο τέλος κάτι σπέσιαλ για το κοινό.

Σωκράτης Μάλαμας

Σε κάθε περίπτωση όμως η βραδιά κρίνεται απόλυτα επιτυχημένη και αποδεικνύει τι μπορεί να συμβεί όταν συνδυάσεις καλλιτέχνες που ο καθένας μπορεί από μόνος του να ξεσηκώσει μερικές χιλιάδες κόσμου σε μία ημέρα απαράμιλλης ομοιογένειας.
SETLIST

Άρρητο
Καρφί (Σαν Κάτι Να Σε Καίει)
Για Την Ελλάδα
Φύλλα Αλκαλικά
Θίασος
Κυνηγάω Τη Σκιά Μου
Τα Παιδιά Μες Στην Πλατεία
Ομίχλη
Της Σιωπής
Του Χρόνου Τα Σκυλιά
Το Θαύμα
Χίλια Πρόσωπα
Σ' Αγαπώ
Αερικό
Τίποτα Δε Χάθηκε
Το Γράμμα
Όλα Ζουν Αν Τα Θυμάσαι
Ευτυχείς, Λυπημένοι Και Πότες
Νεράιδα
Ο Κήπος
Τα Διόδια
Η Μπαλάντα Του Κυρ-Μέντιου
Ριφιφί
Να Βάλω Τα Μεταξωτά
Έπιασε Βροχή
Το Τραγούδι Του Μεθυσμένου
Μην Πολεμάς
Στην Κοιλάδα Των Τεμπών
Άσε Τα Ψέματα
Κι Εσύ Ξεχνάς
Ξωτικά
Τα Πάγια
Χαμένο Ρούχο
Στην Αμερική

Κώστας Σακκαλής

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν / www.livephotographs.com
  • SHARE
  • TWEET