Primordial, Deströyer 666, Behexen, Dodsferd @ An Club, 05/06/10

13/06/2010 @ 14:03
Η αλήθεια είναι πως σχεδόν σε κάθε επίσκεψη των Primordial, κάποιο αναπάντεχο γεγονός συμβαίνει με σημαντικότερο περιστατικό στο εως τώρα ιστορικό, το πρόβλημα που αντιμετώπισαν με τους ενισχυτές του An Club επί "The Gathering Wilderness" περιόδου. Αυτή τη φορά βέβαια, τα προβλήματα ήταν λίγο μεγαλύτερα και κάπως έτσι η λήξη του περίφημου United Darkness Fest επιφύλασσε τα δικά της ευτράπελα, τα οποία δεν αναιρούν φυσικά το γεγονός πως η εν λόγω διοργάνωση αποτέλεσε την πρώτη σοβαρή προσπάθεια για ένα πλήρες underground event στη χώρα μας.

Προσπερνώντας τα κακώς κείμενα του προλόγου, εναρκτήριο γκρουπ της βραδιάς αποτέλεσαν οι Έλληνες black metallers Dodsferd, ή για την ακρίβεια, «ο» Dodsferd μαζί με τους session μουσικούς που συγκέντρωσε για τις ανάγκες της εν λόγω εμφάνισης. Όπως ίσως να υποθέσατε, οι εμφανίσεις του σχήματος είναι λιγοστές (έως μηδαμινές) λόγω της «one man band» ιδιότητας, κάτι που θεωρώ πως δεν πρέπει να αποτελέσει εμπόδιο για το μέλλον, καθώς το set που παρακολουθήσαμε εκείνο το βράδυ στέκεται ανάμεσα στα απολαυστικότερα που έχει τύχει να απολαύσουμε από αντίστοιχο γκρουπ ελληνικής καταγωγής. Όσον αφορά τις δικές μου, τουλάχιστον, εντυπώσεις, νίκησαν μέχρι και τους Φιλανδούς Behexen που ακολούθησαν στη σκηνή, οι οποίοι φυσικά συνοδεύονταν από ένα ανάλογο cult image που ομολογουμένως ταιριάζει στη φύση της μουσικής τους.

Πιο συγκεκριμένα, corpsepaint «με το κιλό», κεριά, κόκκαλα και θυμιατά κοσμούσαν το κέντρο της σκηνής, με τις αναπάντεχα ενθουσιώδεις αντιδράσεις του κοινού από κάτω να μαρτυρούν πως η μερίδα του κόσμου που στηρίζει αυτά τα ακούσματα παραμένει μικρή (αν αναλογιστούμε την συνολική προσέλευση), αλλά δεν χάνει ευκαιρία να κάνει έκδηλη την παρουσία της. Οι Behexen από την δική τους πλευρά ήταν αξιοπρεπέστατοι - μοναδικό παράπονο δηλαδή αποτελεί ο ήχος στις κιθάρες, ο οποίος θα μπορούσε να είναι λίγο πιο δυνατός. Υπήρχαν σημεία, δηλαδή, στα οποία περίμενες κάτι παραπάνω, αλλά όπως και να το πάρουμε, η όλη παρουσία του γκρουπ έμεινε αρκούντως αξιομνημόνευτη.

Περνώντας, εν συνεχεία στο προτελευταίο όνομα, δηλαδή τους Deströyer 666, οφείλουμε να ομολογήσουμε πως στάθηκαν ως πραγματικοί headliners της βραδιάς. Δεν ήσαν λίγοι οι παρευρισκόμενοι που έδειχναν ενθουσιασμένοι, παρόλη τη μηδαμινή επαφή με το υλικό τους, τη στιγμή που οι υπάρχοντες φίλοι του γκρουπ τόνωναν με τις αντιδράσεις τους την ήδη θερμή ατμόσφαιρα. Το black / thrash ύφος των Deströyer 666 εξ' άλλου, μοιάζει ιδανικό για live συνθήκες ανάλογων events κι αν προσθέσουμε την υψηλότατου επιπέδου απόδοση, την εξαίρετη σκηνική παρουσία και τις προσεγμένες επιλογές στο setlist, καταλαβαίνετε πως η εμφάνιση αυτή δεν θα είχε τίποτα να ζηλέψει από μια «κανονική» συνέχεια των Primordial. Αντ' αυτού, αποτέλεσε βαρόμετρο στις εντυπώσεις του ακροατηρίου, το οποίο μπορεί να μην βίωσε την συγκλονιστική εμπειρία που περίμενε, αλλά κέρδισε μια νέα μπάντα στη δισκοθήκη του - επειδή εκείνη τη μέρα σίγουρα γεννήθηκαν μερικοί νέοι οπαδοί. Για τους ήδη υπάρχοντες, πάλι, δε τίθεται καν λόγος, καθώς απόλαυσαν ένα live απωθημένο υπό τις καλύτερες δυνατές συνθήκες.

Deströyer 666 setlist:
Predator / I Am Not Deceived / Last Revelation / Sons Οf Perdition / A Breed Apart / Blood for Blood / Black City - Black Fire / Trialed Βy Fire / Satan's Hammer / Australian Αnd Anti-Christ / The Eternal Glory Οf War

Για να πιάσουμε το θέμα απ' την ουσία, όπως δήλωσε κι ο frontman του γκρουπ διαδικτυακώς, η εν λόγω εμφάνιση αποδείχθηκε η χειρότερη που έδωσαν οι Primordial τα τελευταία 20 χρόνια της πορείας τους. Πραγματικά, ήταν η πρώτη φορά που ο Alan Averill έδειχνε τόσο απογοητευμένος, καθώς στα πρώτα μόλις λεπτά του set πέταξε κάτω το μικρόφωνο κι άφησε τη σκηνή, όχι για πολύ όμως, αφού η εν λόγω κίνηση δεν αποτέλεσε παρά μια απροσδόκητη έκρηξη θυμού. Βλέπετε, ο drummer του γκρουπ Simon O'Laoghaire ανέβηκε επί σκηνής σε όχι και τόσο καλή κατάσταση και ως εκ τούτου τα λάθη επέρχονταν βροχή, καθώς ήσαν πολλές οι στιγμές που ούτε σωστό ρυθμό δεν μπορούσε να δώσει. Η μπάντα έκανε από εκεί και πέρα τα δυνατά της, ο Alan πρέπει να ζήτησε τουλάχιστον 15 φορές συγνώμη από τον κόσμο, αναφέροντας χαρακτηριστικά «Εάν παίζαμε σε κάποια άλλη χώρα, ο κόσμος θα είχε σηκωθεί να φύγει. Δεν ξέρετε τι σημαίνει αυτό για εμάς» και ο κόσμος έδειξε όσο το δυνατό μεγαλύτερη κατανόηση - βασικός λόγος, πιθανόν, για τον οποίο προσωπικά ευχαριστήθηκα την εμφάνιση.

Καταλαβαίνω πως παραξενεύεστε από την παραπάνω πρόταση -κάτι σα να λέμε, βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος- και είναι αλήθεια. Η εμφάνιση των Primordial ήταν κάκιστη, δεν χωρά αμφιβολία περί αυτού. Παρόλα αυτά, ως οπαδός, αν όχι του γκρουπ, αλλά αυτής της μουσικής γενικότερα, πήρα αυτό που ζητούσα και δεν είναι τίποτε άλλο παρά συγκίνηση και ειλικρίνεια - και δεν αναφέρομαι φυσικά στο internet-ικό γαϊτανάκι δηλώσεων που ακολούθησε. Πείτε με νοσταλγικό, πείτε με κι αφελή αν θέλετε, αλλά το metal μου το θέλω ειλικρινές και ρομαντικό, κάτι που έχει χαθεί από την σημερινή σκηνή, επειδή ναι, ο ρομαντισμός έχει πεθάνει. Λίγες μπάντες παίζουν για την ψυχή της μάνας τους κι ακόμη λιγότερες έχουν το θάρρος να απολογηθούν και να δεσμευτούν πως θα επανορθώσουν για τα λάθη τους.

Oι Primordial, πάνω από όλα, απέδειξαν πως είναι μια μπάντα ειλικρινής κι όταν θυμάμαι τη ντροπή, καθώς και την εκτίμηση που έδειξε ο Alan, όσον αφορά την κατανόηση από πλευράς κόσμου, με τα άτομα στις μπροστινές σειρές να γέρνουν προς το μέρος του τις στιγμές που προσπαθούσε να δώσει τον καλύτερό του εαυτό, προσωπικά δεν έχω τίποτε άλλο να ζητήσω από εκείνο το βράδυ. Σίγουρα, δεν γνωρίζω εάν θα ένοιωθα εξίσου ικανοποιημένος σε περίπτωση που αυτή ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα τους Primordial ζωντανά - επειδή υπήρχε και τέτοιος κόσμος. Ξέρω καλά όμως -και τονίζω τον πρώτο ενικό, επειδή αυτή δεν είναι παρά μια προσωπική άποψη- πως το μοναδικό συναίσθημα που ένοιωσα στο τέλος ήταν αυτό ακριβώς της ικανοποίησης, ελπίζοντας παράλληλα πως το σχήμα θα τηρήσει την υπόσχεσή του, καθώς κάτι αναφέρθηκε μετέπειτα περί επερχόμενου ειδικού event.

Οι δεσμοί ανάμεσα σε Ιρλανδούς κι Έλληνες είναι υπαρκτοί, όσο περίεργο κι αν φαίνεται σε κάποιους, είτε λόγω ιδιοσυγκρασίας, είτε λόγω ταραγμένης Ιστορίας και μπορεί η τελευταία αυτή εμφάνιση να μην ήταν η καλύτερη στο ιστορικό των Primordial, αλλά τουλάχιστον ξέρουν καλύτερα από κάθε άλλον πλέον πως αυτή η χώρα είναι ο καλύτερος τόπος γι’ αυτούς.

To whatever shore
You know as your own
We stand as one, we stand alone

We are born
From the same womb
Hewn from the same stone

Primordial setlist:
The Golden Spiral / Sons Οf Τhe Morrigan / As Rome Burns / The Coffin Ships / Gods Τo Τhe Godless / To Enter Pagan


Γιάννης Καγκελάρης
  • SHARE
  • TWEET