Down @ LKA Longhorn (Στουτγάρδη), 02/04/08

Flashback: Ήταν Σεπτέμβριος του 2001 όταν διαφημιζόταν σε όλα τα έντυπα της εποχής πως το πακέτο Slayer / Pantera θα ερχόταν και στη χώρα μας. Τα cds των «πανθήρων» έκαναν παρέλαση στο στερεοφωνικό μου το ένα μετά το άλλο και οι μέρες περνούσαν δύσκολα. Μέχρι που η γνωστή επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου στους δίδυμους πύργους έκανε και τα δύο αμερικανικά σχήματα να ακυρώσουν τις συναυλίες τους στην Ευρώπη, μειώνοντας την όποια ελπίδα του ελληνικού κοινού να δει ζωντανά ένα από τα μεγαλύτερα σχήματα των '90s.

Η μετέπειτα διάλυση των Pantera έμελλε να είναι το τελευταίο καρφί στην κάσα της παραπάνω ελπίδας και η δολοφονία του Darrell το 2004 απέκλεισε μέχρι και το ενδεχόμενο επανασύνδεσης για κάποιο μεγάλο festival του εξωτερικού. Και έτσι δεν είδαμε, ούτε θα δούμε ποτέ τους Pantera...

Παρόν: Μάρτης του 2008 και το all-star σχήμα των Down σε μια από τις ελάχιστες ευρωπαϊκές περιοδείες του περνάει από τη γερμανική πόλη της Στουτγάρδης. Τα 26,55 ευρώ του εισιτηρίου φαντάζουν ικανοποιητικά, ο χώρος (LKA Longhorn) ξέρω ότι είναι άνετος και προσβάσιμος και έτσι τη δεύτερη μέρα του Μάρτη βρίσκομαι και εγώ ανάμεσα στους 1.500-1.800 οπαδούς του σχήματος, να περιμένω την εμφάνιση των Down στη σκηνή. Οι πόρτες άνοιξαν στις 7 και, σύμφωνα με το πρόγραμμα, το "show" θα άρχιζε στις 8. Πράγμα που συνέβη μεν, αλλά δεν ήταν αυτό που περιμέναμε. Για μια ολόκληρη ώρα, μέσω projector παρακολουθήσαμε τα home videos της μπάντας από την προηγούμενη περιοδεία της στην Ευρώπη, τα οποία ήταν μονταρισμένα με κλασικά videos που αρέσουν στο σχήμα (Black Sabbath, AC/DC, Deep Purple κ.α.). Τα videos αποκάλυπταν σε πλήρη έκταση τον χαβαλέ και την καλώς εννοούμενη βλακεία των μελών, καθώς τους έδειχνε να κοιμούνται σε van της περιοδείας, να παίζουν κρυφτό σε εκκλησίες του Παρισιού, να πετάνε έπιπλα από το μπαλκόνι του ξενοδοχείου τους στον Σηκουάνα και διάφορα άλλα γραφικά, που σε κάποιους αμερικανοθρεμμένους μπορεί να αρέσουν, αλλά προσωπικά τα βρήκα λίγο άνοστα, αν και πολύ ειλικρινή.

Η μια ώρα πέρασε και εν μέσω επευφημιών το σχήμα των Anselmo / Keenan / Windstein / Brown και Bower βγήκε στη σκηνή για να μας δείξει τι είναι οι Down του 2008. Με σύμμαχο ένα best-off setlist από τα τρία album τους, έναν πολύ ογκώδη και δυνατό ήχο (από τις ελάχιστες φορές που με πόνεσαν τα αυτιά μου και χρειάστηκε να υποχωρήσω στις πίσω σειρές για να «βγάλω» τη συναυλία) και ένα ζεστό γερμανικό κοινό, οι Down έδειξαν πως η περιοδεύουσα stonerosouthernίλα τους άξιζε τόσο την αναμονή, όσο και τα λεφτά μας. Το σχήμα είχε τυπικό στήσιμο στη σκηνή και χωρίς πολλά-πολλά απέδωσε τα κομμάτια του με περισσό τσαμπουκά, συναισθηματική φόρτιση, αλλά και πολύ bourbon (όπως θα έγραφε και ο συντάκτης μας Γιάννης Καγκελάρης). Οι κιθαρίστες του σχήματος Windstein και Keenan κράτησαν τις θέσεις τους και έκαναν και τα ανάλογα τσαμπουκαλεμένα ποζεριλίκια που περιμέναμε, όσο ο Rex Brown με τη στιβαρή υποτονικότητά του και ο Jimmy Bower με το έρρυθμο παίξιμο (και την ανύπαρκτη σκηνική παρουσία) φρόντιζαν να μη χαθεί το groove των χαμηλοκουρδισμένων Αμερικανών. Από τους τέσσερις σαφέστατα ξεχώριζε η ηγετική φυσιογνωμία (τόσο μουσικά, όσο και από άποψη σκηνικής παρουσίας) του κιθαρίστα Kirk Windstein, που έπαιξε με το κοινό αλλά και την ξεχαρβαλωμένη κιθάρα του, όσο του επέτρεπαν τα ογκώδη riffs του. Από τους τέσσερις, ξεχώριζε σαφέστατα ο Kirk. Από τους πέντε όμως;

Ευθύς εξαρχής σε αυτό το κείμενο πίστεψα πως για αυτό που είδαμε εν πολλοίς ευθύνεται ένας μεγάλος τραγουδιστής και μουσικός, ο κύριος Phil Anselmo, του οποίου το ειδικό βάρος έκανε τη σκηνή να υποφέρει. Τόσο από άποψη απόδοσης, όσο και από άποψη «χύμα» attitude και τρέλας, ο Anselmo ήταν ο λόγος που έδωσα τα λεφτά μου και ήταν ο λόγος που θεωρώ πως κάποιος πρέπει να δει τους Down ζωντανά. Αν και μετά την εγχείρηση στη μέση του και την εγκατάλειψη της έκλυτης ζωής δεν είναι το ζώο που μπορεί να βλέπετε στις ζωντανές εμφανίσεις των Pantera στο youtube, παραμένει ένας εξαιρετικός frontman, με φωνή με τεράστια έκταση (για αυτά που τραγουδάει) και με εκτόπισμα που συγκλονίζει. Και σε αντίθεση με τις πολλές κακές γλώσσες που λένε διάφορα, ο Anselmo, αν και έβγαλε όλη τη συναυλία πίνοντας μόνο νερό(!), απέδειξε γιατί όλοι μιλούν για αυτόν. Άνετος με τη σκηνή και τον κόσμο (χαιρέτισε κάθε έναν από τα συνολικά 25 διαφορετικά άτομα που έκαναν stage diving προς αυτόν, μόνο και μόνο για να τον αγγίξουν, πριν τους απωθήσουν τα τέρατα των security), εκπληκτικός στην απόδοσή του στα κομμάτια (έπιασε όλα τα γυρίσματα και τις αλλαγές συχνοτήτων, παρά το δίωρο setlist), ευαίσθητος (φανερά συγκινημένος αφιέρωσε το superhit της μπάντας "Lifer" στον Dimebag), αλλά και πορωμένος, αλώνισε τη σκηνή και έδειξε σε όλους «ποιος είναι το αφεντικό». Τεράστιος και ογκώδης, θα μπορούσα να τον συγκρίνω, σε συναυλιακό εκτόπισμα, μόνο με το ιερό τέρας που ακούει στο όνομα James Hetfield.

Από τη συναυλία των Down μόνο θετικά μπορώ να θυμάμαι. Είδα ένα υπερσχήμα που περιοδεύει σπάνια, σε ένα δίωρο in-your-face show με ό,τι καλύτερο έχει γράψει, του οποίου ηγείται ένας εξωγήινος frontman, σε ένα άνετο χώρο και με μια καλή τιμή. Τι άλλο να ζητήσω; Hightlights; Όπως θα περιμένατε πολλοί, στα hits της μπάντας "Lifer", "Three Suns And One Star", "On March The Saints", "Stone The Crow", "Jail" και "Losing All" έπεσε πολύ μπουνίδι από ένα κοινό που παρακολούθησε τη συναυλία με περισσή περισυλλογή (στα αργά σημεία), αλλά και groove. Πολλά stage diving όπως περιέγραψα, αρκετό moshing αλλά και αρκετό fun σε μια συναυλία που τα είχε όλα. Όταν μετά από δύο ώρες συναυλίας οι Down μας αποχαιρέτησαν με ένα πολύ δυνατό encore (δείτε παρακάτω το setlist), στη σκηνή έμεινε μόνος ο Anselmo, ο οποίος, αφού απόλαυσε για πέντε λεπτά το παρατεταμένο χειροκρότημα και cheering του κοινού, τραγούδησε a capella τη φράση «Way down inside, woman, you need loοοοοοοοve», με τον κατάλληλο τρόπο και τόνο, και προσφέροντάς μας ένα τελευταίο οργασμό, αποσύρθηκε, δίνοντας τέλος σε μια βραδιά που σίγουρα θα θυμάμαι.

Υ.Γ.1: Φέρτε τους Ελλάδα.

Υ.Γ.2: Στα videos της έναρξης έπαιξε και το video του "The Sails Of Charon" των Scorpions από την τότε σύνθεσή τους και με το που τελείωσε, το video συνέχισε με τον Anselmo να κάνει airguitaring πάνω στη μελωδία και να λέει στην κάμερα "fucking awesome riff". Τα συμπεράσματα δικά σας...

Setlist:

01. Underneath Everything
02. The Path
03. Lysergik Funeral Procession
04. Pillars Of Eternity
05. Three Suns And One Star
06. Lifer
07. Swan Song
08. Mourn
09. Ghost Along The Mississippi
10. Learn From This Mistake
11. N.O.D.
12. Beneath The Tides
13. On March The Saints
14. Losing All
15. Eyes Of The South
------------------------
16. Doobinterlude
17. New Orleans Is A Dying Whore
18. Stone The Crow
19. Jail
20. Bury Me In Smoke