Διονύσης Σαββόπουλος @ Gagarin 205, 09/03/13

Από τον Κώστα Σακκαλή, 11/03/2013 @ 12:29
Πολλά μπορούν να ειπωθούν για τον Διονύση Σαββόπουλο. Στην πραγματικότητα πολλά έχουν όντως ειπωθεί και ακόμα και αν κάποια από αυτά είναι σκληρά, αρκετά είναι και αληθινά. Αυτό που, αν όχι ουδείς, πάντως ελάχιστοι τόλμησαν να πουν είναι ότι ο Σαββόπουλος δεν έχει γράψει κάποια από την πιο συναρπαστική και σημαντική σύγχρονη ελληνική μουσική. Το κλισέ λέει ότι ήταν αυτός που πρώτος και καλύτερος ανέμιξε το δυτικό rock με το βαλκανικό στοιχείο, και είναι όντως αλήθεια. Αλλά πέρα από τις μουσικολογικές προεκτάσεις των δημιουργιών του, πάνω από όλα δημιούργησε ελκυστική μουσική. Ελκυστική είτε στην απλότητά της, είτε στο βάθος της. Οι δύο βραδιές στο Gagarin ήταν μία γιορτή της μουσικής του. Χωρίς περίφημους καλεσμένους, marketing-ίστικα τρικ, διαφορετικές οπτικές και προσεγγίσεις στα τραγούδια του. Χωρίς Καλομοίρες ή Μέγαρα. Χωρίς καθήμενους, μπουκάλια και ...τραπεζάκια έξω. Απλά, και ταυτόχρονα πολύπλοκα, μία συναυλία του Σαββόπουλου που πιστεύω ότι τελικά πρέπει να εξέπληξε και τον ίδιο (ή ίσως μόνο τον ίδιο) το πόσο καλά και ποιοτικά εξελίχθηκε.

Διονύσης Σαββόπουλος

Παρότι το Gagarin γέμισε με κόσμο(τόσο ώστε να νιώθεις άνετα) αρκετός από τον οποίο εμφανώς ένιωθε έξω από τα νερά του (η ερώτηση που άκουσα να ψιθυρίζεται περισσότερο ανάμεσα στους θεατές ήταν «αν το εισιτήριο περιλαμβάνει και ποτό»), υπήρχε γενικά ένα μουσικό κλίμα στη βραδιά και ταυτόχρονα ένιωθες ότι υπήρχε ένα κοινό που παρότι κάποια στιγμή λάτρεψε τη μουσική του Σαββόπουλου, περίμενε από καιρό μία τέτοια ευκαιρία να τον απολαύσει όπως του ταιριάζει. Για να γίνει αυτό όμως χρειάστηκε και να μαζευτεί γύρω του μία παρέα εξαιρετικών μουσικών, όπως συνήθως εξάλλου επιλέγει ο Νιόνιος, με προεξέχοντα και, κατά μία έννοια, μουσικό διευθυντή της ορχήστρας τον Γιώτη Κιουρκτσόγλου στο μπάσο. Την ομάδα συμπλήρωσαν ο Ορέστης Πλακίδης στα πλήκτρα και ο Κατσαρός στα τύμπανα ενώ μία τριάδα πνευστών εμφανιζόταν σε όλα τα κρίσιμα σημεία.

Διονύσης Σαββόπουλος

Χωρίς πολλά λόγια ξεκίνησε το πρώτο μέρος της συναυλίας, αυτό που ήταν και περισσότερο αφιερωμένο στους πιο φανατικούς ή «ψαγμένους», αν θέλετε, ακροατές. Δεν είναι μόνο η απουσία των μεγάλων εμπορικών στιγμών του προς χάριν, όχι ξεχασμένων, αλλά σίγουρα και όχι διαφημισμένων τραγουδιών, όπως η "Παράγκα", το "Έλσα Σε Φοβάμαι", το "Τι Να Τα Κάνω Τα Τραγούδια Σας" ή ακόμα και τα "Παιδιά Που Χάθηκαν", "Σωματική Ανάγκη" και "Κωλοέλληνες". Είναι η παρουσία των "Μαύρη Θάλασσα" και κυρίως του "Μπάλλου" σε όλη του την επική μεγαλοπρέπεια που προκάλεσε ουκ ολίγες φορές ανατριχίλες σε ένα κοινό που συμμετείχε όπως μπορούσε. Τραγουδώντας, όσοι ήξεραν τους στίχους, με χειροκροτήματα στο τέλος οι υπόλοιποι. Ενδιάμεσα κυρίως ο Κιουρκτσόγλου αλλά και οι υπόλοιποι μουσικοί είχαν την ευκαιρία να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους...

Διονύσης Σαββόπουλος

...και όσο για τον Σαββόπουλο; Ευδιάθετος, στέλνοντας αγάπη και φιλιά στο κοινό, ήταν μάλλον λιγομίλητος με λιγοστές εξαιρέσεις για κάποια κοινωνικά σχόλια (όπως π.χ. κατά τη διάρκεια της "Παράγκας" όπου εκτός των άλλων άλλαξε τη λέξη «χαφιές» σε «μπαχαλάκιας»...) ή για να αφιερώσει τον "Μπάλλο" στους παλιούς του συνεργάτες (από τα Μπουρμπούλια) Τσιλογιάννη, Ντάλλα, Lambizzi. Η δε φωνή του, που μπορεί ποτέ να μην ήταν οπερετικών δυνατοτήτων, αλλά αυτό το χαρακτηριστικό, βραχνό στυλ που υπηρετεί από την πρώτη μέρα, διατηρεί την ικανότητα να το υπηρετεί ακόμα και σήμερα εξίσου καλά. Το πρώτο μέρος έκλεισε με το "Βιετνάμ Γιε Γιε" ευεργετημένο από την πλούσια ενορχήστρωση ενός πλήρους συγκροτήματος.

Διονύσης Σαββόπουλος

Το δεύτερο μισό ήταν πολύ πιο συμμετοχικό, αφού τα τραγούδια προσφέρονταν για κάτι τέτοιο. Η μία «επιτυχία», με τη Σαββοπουλική έννοια έστω, διαδεχόταν την άλλη και οι θεατές είχαν την ευκαιρία να δοκιμάσουν πολύ περισσότερο τις φωνητικές τους ικανότητες. Από τον "Άγγελο Εξάγγελο" μέχρι το "Ζεϊμπέκικο" (που τραγουδήθηκε στην πλειοψηφία του από το κοινό) και από τη "Θαλασσογραφία" μέχρι το "Ας Κρατήσουν Οι Χοροί" όλα τα τραγούδια που παίχτηκαν εκτελέστηκαν άψογα και αναδείχθηκε όλη τους η συνθετική δύναμη. Η ευδαιμονία του κοινού οδήγησε και σε τρία encore με την "Ωδή Στο Γ. Καραϊσκάκη" να είναι το πρώτο και πραγματικά τόσο άρτιο που δε θα πείραζε κανέναν αν αυτό ήταν το φινάλε της βραδιάς, η "Συγκέντρωση Της ΕΦΕΕ" το δεύτερο και κανονικά τελευταίο και το τρίτο και μάλλον αυθόρμητο και απρογραμμάτιστο περιελάμβανε το "Μύθο Του Κότσυφα Κυρ-Σταύρου", το "Τι Έπαιξα Στο Λαύριο" και το "Μια Θάλασσα Μικρή". Το γεγονός ότι δεν «χρειάστηκε» να παιχτούν η "Συννεφούλα" και το "Μη Μιλάς Άλλο Για Αγάπη" ή πολύ περισσότερο οτιδήποτε από το "Ξενοδοχείο" λέει πολλά για το κοινό, το τι περίμενε από τον Σαββόπουλο και το τι, πολλαπλάσιο ίσως, τελικά πήρε.
SETLIST

Τα Παιδιά Που Χαθήκαν
Ο Χρόνος Που Μετράει
Ελσα Σε Φοβάμαι
Ολαρία Ολαρά
Η Παράγκα
Σωματική Ανάγκη
Κωλοέλληνες
Τσάμικο
Τι Να Τα Κάνω Τα Τραγούδια Σας
Μαύρη Θάλασσα (απόσπασμα)
Μπάλλος
Βιετνάμ Γιε Γιε
Άγγελος Εξάγγελος
Δημοσθένους Λέξις
Ζεϊμπέκικο
Πολιτευτής
Το Χειμώνα Ετούτο
Μυστικό Τοπίο
Θαλασσογραφία
Σαν Τον Καραγκιόζη
Ας Κρατήσουν Οι Χοροί

Encore:
Ωδή Στο Γ. Καραϊσκάκη

Encore 2:
Η Συγκέντρωση Της ΕΦΕΕ
Έρχεται Βροχή

Encore 3:
Ο Μύθος Του Κότσυφα Κυρ-Σταύρου
Τι Έπαιξα Στο Λαύριο
Μια Θάλασσα Μικρή

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν / www.livephotographs.com
  • SHARE
  • TWEET