Clutch, Tuber @ Ιερά Οδός, 24/08/16

Για μια ακόμη φορά τα τελευταία χρόνια και πάλι καλοκαίρι οι αγαπημένοι πλέον του ελληνικού κοινού Clutch βρίσκονται στα μέρη μας. Όπως είπε ο Neil Fallon, μετά από τρεις εβδομάδες περιοδείας στην Ευρώπη, αυτή ήταν η συναυλία που περίμεναν περισσότερο. Και όπως αποδείχθηκε και το ελληνικό κοινό την περίμενε και δεν πτοήθηκε, παρά το ότι ο Αύγουστος δεν ενδείκνυται για συναυλίες στην Ελλάδα, όπως βεβαίως και από το ότι μας έρχονται σχεδόν κάθε χρόνο.

Η βραδιά όμως άνοιξε στις 21.00. Οι Σερραίοι Tuber μοιάζουν, πλέον, ως η πιο τίμια, αξιόπιστη επιλογή για το άνοιγμα μιας heavy rock βραδιάς, η οποία περιλαμβάνει εγχώρια ή ξενόφερτα μεγάλα ονόματα. Με αποδεδειγμένα δυνατές συνθέσεις, όρεξη και μεράκι γι' αυτό που κάνουν, δίνουν την εντύπωση πως δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν τίποτα λιγότερο από μια αξιοζήλευτη εμφάνιση.

Έτσι, το ταξιδιάρικο instrumental post/heavy rock τους, βρήκε τον ιδανικότερο σύμμαχο στο εντυπωσιακό light show που υποστήριξε την εμφάνισή τους, αναδεικνύοντας ακόμη και τις πιο απόκρημνες, ψυχεδελικές παρυφές του.

Το κοινό έδειχνε να απολαμβάνει τη μινιμαλιστική συνθετική τους οπτική, κατά τις διδαχές του ψυχεδελικού stoner των Colour Haze, ενώ, βάσει απόδοσης, θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για μία από τις καλύτερες εμφανίσεις τους στην πρωτεύουσα. Μοναδικό μελανό σημείο, αποτέλεσε το απότομο, απροσδόκητο κλείσιμο του σχεδόν πενηντάλεπτου set τους, πιθανότατα λόγω τεχνικών (ή άλλων) εμπλοκών, κάτι που, σε καμία περίπτωση, δεν τους εμπόδισε να απολαύσουν, εν τέλει, το θερμό χειροκρότημα. Εν αναμονή, λοιπόν, του νέου δισκογραφικού τους χτυπήματος, το οποίο ήδη προετοιμάζεται, πρόσθεσαν στο ενεργητικό τους ακόμη μια αξιοπρόσεκτη συναυλιακή βραδιά.

Σ.Κ.

Οι Clutch ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία των συγκροτημάτων που αφενός δεν ρίχνουν την απόδοσή τους και τα συναυλιακά τους στάνταρ ποτέ κάτω από ένα υψηλό minimum, αφετέρου η μουσική τους αποτελεί το ιδανικό soundtrack για να περάσεις όμορφα και να μην βαρεθείς ούτε στιγμή.

Στις 22.30 ακριβώς, και μετά την εξαιρετική εμφάνιση τωνTuber,  οι Αμερικάνοι πατάνε το πόδι τους στη σκηνή της Ιεράς Οδού, εν μέσω επευφημιών και με ένα «γεια σας» από τον Neil, ξεκινούν με το "X-Ray Visions" και συνεχίζουν με το "Firebirds" από το τελευταίο τους άλμπουμ με το κοινό να εκρήγνυται άμεσα και χωρίς χρονοτριβή, κάτι που δείχνει για μια ακόμη φορά το δέσιμο με το συγκρότημα, ανεξάρτητα από τα κομμάτια και την εποχή.

Να σημειωθεί, βέβαια, ότι με το ξεκίνημα ένας ηλίθιος, από αυτούς που κυκλοφορούν ανάμεσά μας, πέταξε στη σκηνή ένα ποτήρι με νερό που πέρασε δίπλα από τον Fallon.

Στο ξεκίνημα λοιπόν ο ήχος ήταν θορυβώδης και μετά από κάποια σκαμπανεβάσματα σταθεροποιήθηκε σε ικανοποιητικό επίπεδο ποιότητας, χωρίς, όμως, ποτέ να αγγίξει το τέλειο.

Παρ' όλα αυτά, οι Clutch συνέχισαν να προσφέρουν στιγμές αγνού rock 'n' roll, με το "Decapitation Blues", πριν μας καθηλώσει το υπέροχο "Son Of Virginia" και μας ξεσηκώσει το groove του "Spacegrass" ή του "DC Sound Attack".

Χαμός ακολούθησε και στο "Sucker For The Witch", ενώ από τα κορυφαία ήταν το "A Quick Death In Texas". Όσο και να θες να παρακολουθήσεις με ηρεμία, δεν μπορείς να μην παρασυρθείς από το ξεσηκωτικό ρεφρέν του "Cypress Grove".

Από την άλλη το "Behold The Colossus", η κορυφαία στιγμή του "Psychic Warfare" δεν προσέφερε την αναμενόμενη ανάταση, εξαιτίας κυρίως του μέτριου εκείνη τη στιγμή ήχου, κάτι που επετεύχθη στο "Regulator" που γνώρισε την απόλυτη αποθέωση και τραγουδήθηκε από όλους, μα όλους. Ήταν, είναι και θα είναι η κορυφή όχι μόνο κάθε συναυλίας τους, αλλά ίσως και όλης τους της δισκογραφίας.

Σε κάθε περίπτωση δεσπόζει η πληθωρική παρουσία (σκηνική και φωνητική) του σπουδαίου Neil Fallon, χωρίς να καταφεύγει σε ακατάσχετους μονόλογους και ανούσια λογύδρια. Λιτός και απέριττος δεν αντιμετώπισε καμία δυσκολία να συνεπάρει το κοινό που ανταποκρίθηκε χωρίς να προβάλλει ιδιαίτερη αντίσταση. Εντυπωσιάσθηκε ξανά από το πλήθος που μαζεύτηκε για μια ακόμη φορά και μας ευχαριστούσε επανειλημμένως.

Στον αντίποδα, ο εσωστρεφής Tim Sult παρέμεινε αλάνθαστος, ενώ το πάντα στιβαρό rhythm section προκαλούσε απανωτές δονήσεις σε όλους μας.

Ο κόσμος σταθερά και αδιαπραγμάτευτα τιμάει ό,τι και να ακούσει από αυτό το συγκρότημα και ανταποκρίνεται με κλοτσοπατινάδες στις πρώτες σειρές, με μαζικά sing-along, χειροκροτήματα, φωνές και αλαλαγμούς.

Οι Clutch ήταν για μια ακόμη φορά εξαιρετικοί, απολαυστικοί, διασκεδαστικοί και ό,τι άλλο μπορεί να σε κάνει να περάσεις καλά για όσο τους βλέπεις πάνω στη σκηνή, παρά τη ζέστη, παρά τον μέτριο ήχο και πάρα το ότι υπήρξαν ορισμένες τρανταχτές απουσίες από το setlist. Κάτι, όμως, λογικό αν σκεφτούμε ότι ο κατάλογος τους έχει μεγαλώσει αρκετά πλέον.

Μετά από ενενήντα λεπτά και με τους ήχους των "Mob Goes Wild" και "Electric Worry" μας αποχαιρέτησαν, μας ευχαρίστησαν και βεβαίως καταχειροκροτήθηκαν για μια ακόμη μοναδική τους εμφάνιση... μέχρι την επόμενη ασφαλώς.

Α.Κ.

Φωτογραφίες: Χρήστος Λεμονής