Συνέντευξη με τους Ethereal Blue

Όταν ένας δίσκος σου κεντρίζει τόσο πολύ το ενδιαφέρον, σίγουρα θέλεις να μάθεις και να ρωτήσεις τα πάντα γύρω από αυτόν. Πέρυσι τη διαφορά (από ελληνικής πλευράς) έκαναν οι Wastefall και φέτος ήταν η σειρά των Ethereal Blue να μας καταπλήξουν (διαβάστε την κριτική για το "Black Heart Process" εδώ), και με την ελληνική καταγωγή του συγκροτήματος να κάνει τα πράγματα πιο εύκολα, καταλήξαμε στο να κάνουμε με τον Ευθύμη και τον Γιώργο μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα, που μας ξαναπαρουσιάζει από μια άλλη οπτική τη φετινή τους δουλειά. Θέλετε να γνωρίσετε ένα από τα πιο ελπιδοφόρα νέα ονόματα του χώρου; Τότε λοιπόν, καλή ανάγνωση!

Καλημέρα παιδιά, είμαι ο Λουκιανός από το Rocking.gr. Κατ' αρχάς θα ήθελα να μας συστηθείτε.
Ευθύμης: Εγώ είμαι ο Ευθύμης και κάνω τα φωνητικά.
Γιώργος: Και εγώ είμαι ο Γιώργος και παίζω κιθάρα.


Ωραία. Θα ήθελα να αρχίσουμε με κάποια στοιχεία από την ιστορία του συγκροτήματος και επίσης θα ήθελα να μου εξηγήσετε γιατί αλλάξατε μέλη και ήχο και πως ήρθε το συμβόλαιο με την εταιρεία Deadsun.
E: Δημιουργηθήκαμε το 2002 στα Ιωάννινα και στην αρχή ήμασταν μια παρέα φοιτητών η οποία ήθελε απλώς να φτιάξει ένα συγκρότημα για να περνάει καλύτερα τον χρόνο της. Ουσιαστικά ήμασταν μια παρέα φίλων. Στην αρχική σύνθεση του γκρουπ ήμασταν εμείς οι δύο, ο Φωκίωνας Σταυράκης στις κιθάρες, ο Νίκος Δεληγιάννης στο μπάσο, ο Άκης Παλαιολόγος στα πλήκτρα, ο Δημήτρης Σκάτσελος στα τύμπανα, ο Σταύρος Δερματόπουλος στα πλήκτρα και τα γυναικεία φωνητικά που είχαμε τότε τα είχε αναλάβει η Ελεάνα Βάσου. Στη συνέχεια το υλικό που γράψαμε θεωρήσαμε πως δε χρειαζόταν γυναικεία φωνητικά και έτσι το σχήμα μας άλλαξε.

Θέλετε να χαρακτηρίσετε αυτόν τον πρώιμο ήχο σας; Τι ακριβώς παίζατε τότε;
Ε: Ήταν κάτι πιο ατμοσφαιρικό το οποίο είχε πιο απλές δομές και στηριζόταν στα γυναικεία φωνητικά, κάτι σαν την αντίστοιχη σκηνή των αρχών του '90 να φανταστείς. Όχι τόσο τεχνικά, αλλά απλά και μελωδικά. Στην πορεία ωριμάσαμε τόσο ως μουσικοί όσο και ως άνθρωποι, μάθαμε και τα όργανα μας καλύτερα και έτσι το ύφος μας τροποποιήθηκε: οι επιρροές μας από Opeth άρχισαν να γίνονται πιο εμφανείς και το ύφος μας έγινε πιο τεχνικό και περίπλοκο.
Γ: Η αλήθεια είναι ότι πριν καν καλά καλά καταφέρουμε να γνωριστούμε κυκλοφορήσαμε το demo μας και έτσι δεν είχε προλάβει ο καθένας να βάλει τις επιρροές του στη μουσική που γράφουμε. Στην πορεία «δέσαμε» περισσότερο, τόσο σαν παρέα όσο και σα συγκρότημα και βάλαμε περισσότερα από τα ακούσματα μας στη μοσυική μας και έτσι ο ήχος μας άλλαξε.


Στην ιστορία σας μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ότι καταφέρατε να υπογράψετε με μια εταιρία πολύ γρήγορα. Θέλετε να μου πείτε κάποιες παραπάνω λεπτομέρειες;
Ε: Βασικά έγινε με τον κλασικό τρόπο: στείλαμε το demo μας παντού και υπήρξαν 3-4 εταιρίες οι οποίες τελικά ενδιαφέρθηκαν. Η αλήθεια ήταν ότι οι προσφορές τους σε γενικές γραμμές ήταν άθλιες με την εξαίρεση της Deadsun (σημ: γαλλική εταιρία) με την οποία και τελικά υπογράψαμε γιατί ήταν η μόνη η οποία μας προσέφερε κάπως καλούς οικονομικούς και καλλιτεχνικούς όρους. Η επαφή μας με αυτούς έγινε μέσω email. Εμείς ηχογραφήσαμε τα τύμπανα στα Rock Sound Studios στη Θεσσαλονίκη, με τον Γιώργο Φρίγγο, ο οποίος έχει κάνει και την παραγωγή στους Homo Iratus, και όλα τα υπόλοιπα μέρη στο studio ενός φίλου ο οποίος είχε έναν επαγγελματικό χώρο σε πολύ καλή τιμή. Τα μέρη αυτά μετά τα στείλαμε στο Rock Sound για την τελική μίξη και τελικά στείλαμε τις master tapes στη Γαλλία, όπου και «κόπηκε» το cd σε αντίτυπα.
Γ: Γενικά το δουλέψαμε μόνοι μας, όπως και το artwork του δίσκου. Η εταιρία δεν πολυαναμείχθηκε.

Πόσο εύκολο είναι για εσάς να είστε μοιρασμένοι σε δύο πόλεις, στα Γιάννενα και στην Αθήνα; Πως επηρεάζει τη δουλειά σας;
Ε: Κοίτα, η αλήθεια είναι ότι είμαστε περισσότερο σκορπισμένοι. Εγώ μένω Αθήνα, τα τρία παιδιά Πάτρα και ο drummer Γιάννενα (σημ: !). Στην αρχή τα πράγματα ήταν εύκολα γιατί ήμασταν όλοι φοιτητές στα Γιάννενα και δεν υπήρχαν προβλήματα. Τώρα για να επιβιώσουμε απλά κάνουμε πολλές θυσίες.
Γ: Γενικά βρισκόμαστε για πρόβες στα Γιάννενα και κυρίως στις γιορτές και τις αργίες.

Αφού είστε τόσο σκορπισμένοι, πως ακριβώς συνθέτετε;
Ε: Κοίτα δεν είμαστε ακόμα σε θέση να τζαμάρουμε και να κρατάμε τα καλύτερα μέρη. Όταν πάμε για πρόβα ο καθένας έχει στο μυαλό του ένα ολοκληρωμένο κομμάτι, το παρουσιάζει στους υπόλοιπους και οι βασικές αλλαγές του γίνονται κατά τη διάρκεια της παραγωγής του, όπου όλοι λένε ιδέες.
Γ: Εμένα μου αρέσει αυτός ο τρόπος δημιουργίας. Τον βρίσκω πιο προσωπικό, γιατί ο καθένας μπορεί να παρουσιάσει στα κομμάτια του ολοκληρωμένες ιδέες και όχι να παίρνουμε ένα μέρος από εδώ, να το κολλάμε με ένα άλλο μέρος από εκεί και τελικά να φτιάχνουμε ένα μείγμα χωρίς ταυτότητα και συνοχή. Δε θέλω να γίνουμε έτσι. Προτιμώ να έχει ο καθένας μια ολοκληρωμένη ιδέα για το τι θέλει να γράψει και να το διαμορφώνει μαζί με τους υπόλοιπους, αλλά σε μια συγκεκριμένη βάση. Το να κολλάει ο ένας στις ιδέες του άλλου ένα riff, ή μια γέφυρα το βρίσκω επιτηδευμένο. Προτιμώ τα έτοιμα ολοκληρωμένα τραγούδια.

Θέλω τώρα να μου πείτε για τις εμπειρίες ως support σε μεγάλα ονόματα του χώρου, όπως οι Moonspell και οι Arcturus.
E: Έχουμε παίξει με τους Moonspell, τους Arcturus, τους Septic Flesh, τους Rotting Crist και τους Naer Mataron στη Βουλγαρία. Ήταν σαφώς πολύ σπουδαίες εμπειρίες. Ειδικά με τους Arcturus χάσαμε τη μπάλα γιατί είναι από τις αγαπημένες μας μπάντες, γιατί εκτός από κορυφαίοι μουσικοί είναι και πολύ καλά παιδιά και περάσαμε πολύ καλά μαζί. Με τους Moonspell ήταν άλλη φάση, πιο goth και είχε το live πολλές γυναίκες. Με τους Rotting Crist ήταν η πρώτη μεγάλη μας συναυλία με ένα τόσο καταξιωμένο όνομα στο χώρο. Τους είχαμε καλέσει να παίξουν στα Γιάννενα, δέχτηκαν και έτσι παίξαμε και εμείς support. Και με τους Septic Flesh είχαμε περάσει πολύ καλά γιατί είχαμε παίξει μαζί σε κάποιες από τις τελευταίες τους συναυλίες στην Ελλάδα πριν διαλυθούν. Γενικά με όλους περάσαμε καταπληκτικά, πήραμε πολλές εμπειρίες και αποκτήσαμε αέρα πάνω στη σκηνή.
Γ: Είναι ιδιαίτερο να παίζεις μπροστά σε τόσο κόσμο. Ακόμα και όταν ξέρεις ότι όλοι έχουν έρθει πχ για τους Rotting Christ, εσύ ξέρεις ότι είσαι εκεί και πρέπει να παίξεις τη μουσική σου. Έτσι αυτό το πρώτο συναίσθημα του φόβου, αυτό το πιο παιδικό, φεύγει και καταλήγεις απλά να χαίρεσαι που παρουσιάζεις τη μουσική σου μπροστά σε τόσο κόσμο. Και έτσι όταν πάρεις τον αέρα από το σανίδι, ανεβαίνεις και μουσικά και σαν άνθρωπος.

Δεν είναι περίεργο συναίσθημα να παίζεις τα κομμάτια σου και από κάτω ο κόσμος να μην τα ξέρει; Πως νιώθετε τότε; Αν καταφέρετε να κερδίσετε ένα κοινό που δε σας ξέρει πως αισθάνεστε;
Ε: Στην αρχή όταν ανεβαίνεις πάντα βλέπεις στα μάτια του κόσμου μια ψυχρότητα και μια απορία. Αλλά όσο περνάνε τα κομμάτια και βλέπεις πως το κοινό ζεσταίνεται και γουστάρει τη μουσική σου, τόσο παίρνεις θάρρος. Ειδικά με το τελευταίο χειροκρότημα στους Moonspell αισθάνθηκα πάρα πολύ καλά. Έφυγε το μυαλό μου.
Γ: Κοίτα η εμπειρία πάντα βοηθάει. Στη Βουλγαρία όταν παίξαμε είχαμε ήδη παίξει σε κάποια μεγάλα live εδώ και έτσι όταν ανεβήκαμε στη σκηνή είχαμε τον αέρα της μπάντας που έχει εξοικειωθεί με τα live, που έχει ξαναπαίξει. Και έτσι αυτός ο αέρας μας βοήθησε και ήδη από το δεύτερο τραγούδι το κοινό είχε αρχίσει και ανταποκρινόταν πολύ θερμά.
Ε: Φυσικά την απόδοση των μουσικών επηρεάζει πάρα πολύ και ο χώρος. Στη Vilka πχ στη Θεσσαλονίκη ο χώρος είναι φανταστικός, έχεις και τον κόσμο μπροστά σου, είναι πραγματικά πάρα πολύ ωραία να παίζεις εκεί. Ενώ αντίθετα στους μικρούς χώρους που το κοινό είναι σχεδόν πάνω σου και κάθε του αντίδραση την ακους, όσο να 'ναι είσαι πιο στημένος.


Πιστεύετε πως υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στο κοινό της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και της Βουλγαρίας;
Ε: Πολύ μεγάλες. Στην Αθήνα για παράδειγμα ο κόσμος είναι κάπως κορεσμένος, δε διψάει να πάει να δει ένα live και να περάσει καλά, γιατί τα έχει δει όλα. Είναι κάπως πιο παθητικός. Στη Θεσσαλονίκη αντίθετα, αν και έχουν δει και αυτοί πολλά πράγματα, ο κόσμος είναι πιο φανατικός, πιο μαζεμένος. Έχει και η πόλη τα στέκια της και έτσι η ντόπια σκηνή είναι πολύ ισχυρή και στηρίζει τις συναυλίες. Γνωρίζονται και μεταξύ τους οι μουσικοί. Γενικά στην επαρχία είναι άλλη φάση. Ο κόσμος βλέπει πως θα πάει σε μια συναυλία και θα περάσει καλά.
Γ: Θα σου πω ένα σκηνικό. Ήταν να παίξουμε το Πάσχα στην Κατερίνη, αλλά τελικά δεν είχαμε καταφέρει να κάνουμε αρκετές πρόβες και λέγαμε να το ακυρώσουμε. Τελικά πάμε και παίζουμε και από το πρώτο - δεύτερο κομμάτι βλέπαμε από κάτω τον κόσμο να τα δίνει όλα. Έβλεπες στο μάτι του ότι διψούσε για metal. Παίξαμε ένα κομμάτι Rotting Christ διασκευή και τα παιδιά μας τραβήξανε στην αρένα και το παίξαμε εκεί, ανάμεσα τους. Πραγματικός χαμός έγινε.
Ε: Να φανταστείς στη Βουλγαρία τα πράγματα είναι ακόμα πιο ακραία. Εκεί ακούνε death / grind και νομίζουν ότι είσαι υπερμουσικός.
Γ: Για να καταλάβεις το σκηνικό στη Βουλγαρία είναι όπως ήμασταν εμείς στα τέλη του '80. Για τέτοια δίψα μιλάμε. Έχουν πολύ πάθος.

Ευθύμη, ο τραγουδιστής συγκεντρώνει συνήθως τα περισσότερα βλέμματα και τις περισσότερες απαιτήσεις από το κοινό και τους κριτικούς για καλή εμφάνιση και πάθος. Το αισθάνεσαι εσύ αυτό; Σε αγχώνει;
Ε: Η αλήθεια είναι πως έχω άγχος, αλλά μετά το πρώτο κομμάτι το ξεχνάω και όλα συνεχίζονται κανονικά.

Ok. Τώρα θέλω να μου πείτε κάποια πράγματα για τη θεματολογία των στίχων. Τι σας εμπνέει και για ποια πράγματα μιλάτε.
Ε: Να τα πει ο Γιώργος που είναι και πιο ευαίσθητος (γέλια).
Γ: Σίγουρα δε μιλάμε για κακία, σατανισμούς και άλλες τέτοιες αηδίες. Μιλάμε κυρίως για ανθρώπινα συναισθήματα: έρωτα, πάθος, αγάπη, μίσος, μοναξιά κτλ. Αυτά προσπαθούμε να αναλύσουμε και θέλουμε να το κάνουμε με ένα όμορφο και ποιητικό τρόπο. Εμπνεόμαστε από προσωπικές εμπειρίες και προσπαθούμε μέσα από αυτές να εκφράσουμε τα συναισθήματα μας.

Σχετικά με τη διεθνή καριέρα: Αρχίζετε την πορεία σας από μια χώρα η οποία, παρά τον σκληρό πυρήνα των οπαδών που έχει, δεν είναι μεταλλοκρατούμενη. Αν κάποια στιγμή χρειαστεί να κάνετε το μεγάλο βήμα και να κυνηγήσετε μια καλύτερη ευκαιρία στο εξωτερικό, τι θα κάνετε; Το έχετε σκεφτεί;
Ε: Μμμ... Πολύ καλή ερώτηση! Είναι σαφώς μια δύσκολη απόφαση, γιατί αν είναι να παρατήσεις τις δουλειές που έχεις στην Ελλάδα, θα πρέπει να ξέρεις ότι μπορείς να ζήσεις από τη μουσική σου. Είναι ένα μεγάλο βήμα. Αν είναι να φύγεις στο εξωτερικό, πρέπει να στηρίξεις τη δουλειά σου με πολλά live για να σε μάθει ο κόσμος. Για παράδειγμα διάβαζα κάπου ότι οι Dimmu Borgir παίζουν σε μια πόλη τον ίδιο χρόνο τρεις φορές για να καταφέρουν να καταξιωθούν και να πουλάνε αυτά που πουλάνε. Όταν θα έρθει η ώρα για αυτή την απόφαση, θα είναι μια δύσκολη στιγμή για όλους γιατί θα πρέπει να αφήσουμε πίσω πολλά πράγματα. Και από την άλλη, όλοι έχουμε Έλληνες γονείς που πιέζουν (σημ: σωστός!). Αν με ρωτάς προσωπικά, ναι θα το έκανα. Αν είχαν ωριμάσει οι συνθήκες, θα έφευγα. Όπως και οι υπόλοιποι νομίζω...
Γ: Ναι συμφωνώ. Σίγουρα θα είναι μια δύσκολη απόφαση να τα αφήσεις όλα πίσω, αλλά αν φτάσουμε στο σημείο να μας καλούν στο εξωτερικό για συναυλίες και ηχογραφήσεις, θα πάμε.

Ας μιλήσουμε τώρα λίγο και για το "Black Heart Process" ο οποίος είναι κατά τη γνώμη μου ένας από τους καλύτερους δίσκους για φέτος. Θέλετε να μου πείτε τι σκέφτεστε για τον δίσκο; Θα αλλάζατε κάτι;
Ε: Ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια. Ο δίσκος μας ικανοποιεί σε μεγάλο βαθμό. Ίσως θα προσθέταμε λίγο περισσότερο όγκο στις κιθάρες.
Γ: Αυτά τα πράγματα πάνε βήμα - βήμα. Πάντα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης στην παραγωγή. Αν πχ δεις την παραγωγή που είχαμε στο demo μας και τη συγκρίνεις με την παραγωγή του album, θα καταλάβεις ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά. Γενικά δεν έχουμε παράπονο από την παραγωγή, αλλά αν κάτσεις και το ψάξεις πολύ, πάντα θα βρεις κάποια πράγματα που θα μπορούσαν να βελτιωθούν. Πάντως για την εποχή που βγήκε το album και για τα χρήματα που δώσαμε, η παραγωγή μας ικανοποιεί πάρα πολύ.

Το album σας πήρε πολύ καλές κριτικές από το σύνολο του ξένου και εγχώριου τύπου. Αυτές οι κριτικές σας αγχώνουν; Πιστεύετε ότι πλέον οι απαιτήσεις του κοινού αυξάνονται;
Ε: Ναι σαφώς υπάρχουν και περισσότερες απαιτήσεις και περισσότερο άγχος. Σκέφτομαι πως αν βγάλουμε κάτι παρόμοιο θα πας κατηγορήσουν ότι επαναλαμβανόμαστε, ενώ αν βγάλουμε κάτι χειρότερο θα έχουμε επίσης πρόβλημα. Ο πήχης σίγουρα έχει ανέβει και η επόμενη κυκλοφορία μας θα πρέπει να είναι καλύτερη. Το καλό είναι ότι εμπιστευόμαστε το νέο υλικό, μας αρέσει πως ρολλάρει και είμαστε γενικά αισιόδοξοι. Πάντως άγχος υπάρχει.
Γ: Βγάλαμε τον δίσκο και δεν περιμέναμε σε καμία περίπτωση να πάει τόσο καλά σε κριτικές. Και έτσι επειδή υπάρχει και μεγάλος ανταγωνισμός και πολλά αξιόλογα συγκροτήματα, δε μπορούμε να κάνουμε μια «κοιλιά» 1-2 δίσκων. Πρέπει ο επόμενος μας να είναι ένα βήμα παραπέρα, να είναι ακόμα καλύτερος. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να πάμε μπροστά και να πραγματοποιήσουμε το όνειρο μας.

Έχετε ηχογραφήσει νέα κομμάτια; Σε τι ύφος είναι;
Ε: Έχουμε γράψει ήδη 4 κομμάτια, αλλά είναι ακόμα σε μορφή αρχείων guitar pro (σημ: γνωστό πρόγραμμα για καταγραφή και αναπαραγωγή μουσικών κομματιών σε ταμπλατούρες και νότες) και γι' αυτό πάμε τώρα και πάνω στα Γιάννενα για να συναντηθούμε με τα υπόλοιπα παιδιά και να τα επεξεργαστούμε όλοι μαζί. Τα κομμάτια είναι μακρόσυρτα και αρκετά περίπλοκα. Δε μας αρέσουν τα απλά πράγματα.
Γ: Τα κομμάτια αυτά διαρκούν περίπου 10 λεπτά το καθένα, αλλά κατά τη γνώμη μας κυλάνε άνετα και δεν κουράζουν. Στο νέο υλικό έχουμε βάλει και πολλές post επιρροές. Νομίζω ότι στα νέα μας κομμάτια φαίνονται καλύτερα οι επιρροές μας γιατί τις έχουμε ενσωματώσει σε μεγαλύτερο βαθμό.

Το συμβόλαιο σας με τη Deadsun ήταν για ένα δίσκο ο οποίος και κυκλοφόρησε. Τώρα τι σχέδια έχετε; Θα συνεχίσετε με τη Deadsun, θα πάτε κάπου αλλού, έχετε κάποια πρόταση;
Ε: Αυτή τη στιγμή είμαστε σε αναζήτηση εταιρείας και πιστεύουμε πως με το "Black Heart Process" και με το νέο promo των 4 κομματιών που θα ηχογραφήσουμε θα καταφέρουμε να βρούμε μια καλύτερη προσφορά.
Γ: Και φυσικά τώρα είμαστε περισσότερο προσανατολισμένοι στις εταιρείες και τις προσφορές που έρχονται από το εξωτερικό.

Υπάρχει μια άποψη ότι το κλίμα και το ταμπεραμέντο ενός λαού επηρεάζει και τη μουσική του και γι' αυτό οι Βόρειοι συνήθως γράφουν πιο σκοτεινά πράγματα. Εσείς που ζείτε σε μια τόσο ηλιόλουστη χώρα πως δικαιολογείτε το ύφος του υλικού σας;
Γ: Δε νομίζω ότι είναι τόσο περίπλοκο. Απλά ο καθένας ενσωματώνει στη μουσική του τόσο τα συναισθήματα του, όσο και τη μουσική που ο ίδιος προτιμά. Έτσι εμείς έχουμε μια προτίμηση στην πιο σκοτεινή μουσική και αυτό «μπαίνει» και στο υλικό μας.
Ε: Επίσης είναι και ένα άλλο θέμα: ο κάθε άνθρωπος έχει μια διττή φύση. Εμείς εκτονώνουμε την καλή μας πλευρά στις βόλτες και τα φιλαράκια μας και τη σκοτεινή μας στη μουσική. Αν έχεις οργή και μελαγχολία, αντί να πας να τα σπάσεις στο γήπεδο, γράφεις μουσική. Η μουσική μας είναι μια διέξοδος για την αρνητική μας πλευρά.

Πως εμπνευστήκατε το όνομα σας; Θα κρατήσετε και σε μελλοντικές σας κυκλοφορίες το μπλε concept του πρώτου σας album;
Ε: Από ένα τραγούδι των On Thorns I Lay το οποίο μας άρεσε πολύ και είναι κατ' ουσίαν η απόχρωση της θάλασσας όταν σε αυτή καθρεφτίζεται ο ουρανός. Το όνομα μας φάνηκε εύηχο και μελαγχολικό και είπαμε να ονομάσουμε έτσι το συγκρότημα. Το concept μάλλον δε θα το κρατήσουμε, αλλά δεν ξέρουμε κιόλας. Έχει να κάνει με τον γραφίστα και με το νέο υλικό.

Ποιες είναι οι επιρροές σας; Πως σας φαίνεται το γεγονός ότι οι κριτικοί εντόπισαν στη μουσική σας την αφρόκρεμα του ευρωπαϊκού death;
Ε: Βασικά είναι όλα τα συγκροτήματα τα οποία καταλαβαίνει και ο ακροατής: Opeth, My Dying Bride, Arcturus, Anathema, Katatonia, Paradise Lost, τέτοια πράγματα. Φυσικά και μας τιμάει αυτή η επισήμανση.
Γ: Στο καινούριο υλικό οι επιρροές μας είναι ακόμα περισσότερες και η μουσική πιο "pop-oriented", από την άποψη ότι οι μελωδίες στις κιθάρες είναι πιο καθαρές και μπορούν να τραγουδηθούν και να σου μείνουν στο μυαλό ευκολότερα. Επίσης τα πιο σκληρά μέρη έχουν γίνει ακόμη πιο σκληρά.

Πιστεύω πως ο συγκεκριμένος ήχος στον οποίο ανήκετε και εσείς έχει κατακτήσει ένα μεγάλο μερίδιο του κοινού στην Ελλάδα, γιατί σε συναυλίες όπως των Opeth ή των Anathema γίνεται χαμός. Γιατί πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό; Συμφωνείτε;
Ε: Ναι είναι αλήθεια πως ο κόσμος εδώ αγαπάει τη συγκεκριμένη μουσική. Το κοινό πιστεύω πως είναι πολυπληθές γιατί στο συγκεκριμένο ιδίωμα υπάρχουν αναλογικά και περισσότερες γυναίκες fans και έτσι το κοινό και διευρύνεται και εμπλουτίζεται.

Θα συμφωνήσω και θα σας ρωτήσω: γιατί οι γυναίκες προτιμούν να ακούνε πιο dark μουσικές και όχι heavy ή power για παράδειγμα;
Ε: Ίσως γιατί είναι πιο ευαίσθητες και έτσι προτιμούν τις πιο μελαγχολικές μουσικές. Δεν ξέρω...
Γ: Απ' την άλλη είναι κάπως δύσκολο να αιτιολογηθεί η αντοχή τους στα brutal φωνητικά. Ούτε εγώ ξέρω. Ποτέ δε θα τις μάθουμε (γέλια απ' όλους)...


Απ' τη νέα ελληνική σκηνή έχετε ξεχωρίσει κάποια συγκροτήματα;
Ε: Από τους νεότερους μου αρέσουν πολύ οι Wastefall. Επίσης σίγουρα πρέπει να αναφέρω και τους Rotting Christ, τους Septic Flesh και τους Nightfall.
Γ: Επίσης μας αρέσουν οι Hedon Cries και οι Ascent Bizarre (σημ: για το όνομα δεν είμαι πολύ σίγουρος, χάλια ηχογράφηση σε αυτό το σημείο) του Μαρκαντωνάκη.

Έχετε κάποια side-projects με τα οποία ασχολείστε παράλληλα;
Ε: Εγώ δεν έχω κάτι άλλο.
Γ: Εγώ πριν από τα παιδιά είχα ένα άλλο συγκρότημα με τον drummer και τον πληκτρά μας και λεγόμασταν The Overtake Of The Cold Spring (σημ: ή κάπως έτσι, πάλι προβλήματα με τον ήχο) με τους οποίους συνεχίζουμε και παίζουμε post rock με πιο σκοτεινή αίσθηση, είναι κάτι διαφορετικό από τους Ethereal, αρκετά σκοτεινό και πειραματικό.

Ποια η άποψη σας για το internet και το downloading (επίσημη ιστοσελίδα του συγκροτήματος: www.etherealblue.org);
Ε: Είμαστε υπέρ της φάσης. Γενικά θα θέλαμε αν γίνεται να κατεβάζουν δέκα άτομα τα κομμάτια μας κάθε μέρα. Έτσι και αλλιώς από την πώληση του δίσκου δεν παίρνουμε χρήματα, άρα με το internet μπορούν να μας μάθουν ευκολότερα περισσότερα παιδιά.
Γ: Συμφωνώ. Αν σου αρέσει αυτή η μουσική κατέβασε το δισκάκι μας, άκουσε το και γράψ' το και στους φίλους σου αν σε εκφράζει. Τώρα αν καταλαβαίνεις πως έχει η φάση και θέλεις να ενισχύσεις και λίγο την προσπάθεια μας πήγαινε στο δισκοπωλείο και αγόρασε το.

Για τέλος πείτε μου κάποιες φετινές κυκλοφορίες που σας κέντρισαν το ενδιαφέρον.
Γ: Panopticon - Isis, το Sieges Even, το νέο Arcturus και το τελευταίο της Bjork.
Ε: Θα συμφωνήσω.

Κάτι άλλο;
Ε: Ευχαριστούμε για τη συνέντευξη, την ωραία κουβέντα και την υποστήριξη του rocking.gr στον δίσκο μας.
Γ: Ευχαριστούμε πολύ.

Και εγώ ευχαριστώ, καλή συνέχεια!