[7+1]: Τα σκληρά τηλεοπτικά αντίο, Vol. 2019

Καλοκαίρι, ζέστη, παγωτά, κοκτέιλ, φεστιβάλ, θερινοί, κλιματιστικά, θάλασσες, βουνά. Κάπου πίσω από όλα αυτά, αχνοφαίνονται οι απόπειρες συγκέντρωσης όσων συνέβησαν το προηγούμενο εξάμηνο και η προετοιμασία για τη σαιζόν που έρχεται. Για όσους ασχολούνται με σειρές, αυτό σημαίνει λίστες με νέες κυκλοφορίες, πρόσφατες ή μη παραλείψεις, και επιστροφές από το παρελθόν. Στην τελευταία υπάρχει πάντα εκείνη η υπό-λίστα με τις σειρές που μετράνε αντίστροφα για το φινάλε τους. Σε αυτό το μικρό αφιέρωμα προσπαθήσαμε να μαζέψουμε περιπτώσεις που ξεχώρισαν από το σωρό και θα μας αφήσουν ένα αξιοσέβαστο κενό.

Μην περιμένετε να βρείτε "Game Of Thrones" εδώ. Το ξέρετε και το ξέρουμε και όχι, δεν έμεινε έξω λόγω απογοήτευσης. Πλησίασαν αλλά έχασαν στις λεπτομέρειες τα (βαθιά ανάσα) "Counterpart", "Empire", "Happy", "Lucifer", "Preacher", "Santa Clarita Diet", "Silicon Valley" και "Suits". Θα λείψουν αφάνταστα ο Daredevil, η Jessica Jones και ο Punisher, όσο κι αν οι πρώτες κρυάδες στις σχέσεις Marvel και Netflix είχαν φανεί από καιρό. Ιδιαίτερη αναφορά στο "Arrow", που μπορεί να μας έχει χάσει χρόνια τώρα, αλλά πάντα θα είναι στην καρδιά μας. Τελευταία, αντί υποσημείωσης, θα μας χαιρετήσουν έστω και καθυστερημένα τα "Blindspot" και "Criminal Minds".

Ακολουθούν μικρά, κατά βάση, spoiler.

Καμία αντικειμενικότητα: Supernatural

Την τελευταία φορά που τούτος ο τρελός κόσμος υπήρχε χωρίς το "Supernatural", το ημερολόγιο έγραφε 2005. Δεκατέσσερα χρόνια αργότερα, ετοιμαζόμαστε να αποχαιρετήσουμε τον Sam και τον Dean και το διαχειριζόμαστε απολύτως αντρίκια. Ναι, εδώ και δέκα σαιζόν περίπου η σειρά έχει περισσότερα σκαμπανεβάσματα από επαρχιακό χωματόδρομο. Ναι, η διαχείριση κάποιων χαρακτήρων ήταν πιο απογοητευτική από την ευρωπαϊκή πορεία του εξάστερου των τελευταίων αρκετών χρόνων. Ναι, κάθε υποψία καινοτομίας έχει πάει στο καθαρτήριο από καιρό. Αλλά, διάολε, ακόμα και στα χειρότερά της αυτή  η σειρά μπορούσε να σε κάνει να περάσεις όμορφα όπως λίγες εκεί έξω. Στα καλύτερά της σε έκανε να χαμογελάσεις με την ψυχή σου. It's all about the family business.

1: iZombie

Τη στιγμή που γράφονται τούτες οι γραμμές, το τέλος του πέμπτου κύκλου της σειράς του Rob Thomas απέχει επτά επεισόδια. Λαμβάνοντας υπόψη τις απαιτήσεις του casual κοινού και την παραξενιά που υπάρχει διάχυτη στο "iZombie", το ότι άντεξε τόσο είναι από μόνο του ένα μικρό θαύμα. Ένα επιπλέον θετικό είναι ότι το κλείσιμο έρχεται εντός σχεδίου και όχι σαν τσεκούρι από το πουθενά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Όπως και να χει, οι περιπέτειες της Liv, του Ravi και του Clive θα λείψουν αφάνταστα. Ανάμεσα στο υπεραπλουστευμένο, άνευρο εβδομαδιαίο τηλεοπτικό πρόγραμμα με άρωμα σαπουνιού, το εναλλακτικό Seattle μοιάζει με όαση.

2: Legion

Όσο κριτικοί και κοινό γκρινιάζουν για τις πρόσφατες X-Men ταινίες, ο κόσμος των μεταλλαγμένων που δημιούργησαν ο Stan Lee και ο Jack Kirby έδωσε ένα τηλεοπτικό αριστούργημα τελείως διαφορετικό από αυτό που θα περίμενε ο μέσος οπαδός του franchise. Ο Noah Hawley (βλ. "Fargo") εστίασε στον ψυχολογικά ασταθή γιο του Professor Xavier, κράτησε τους ηθικούς προβληματισμούς που ακολουθούν το δίπολο homo sapiens-homo superior και έριξε στο καζάνι μια γενναία δόση ψυχεδέλειας. Το αποτέλεσμα στέκεται κάπου ανάμεσα στην παράνοια και την τελειότητα, ενώ η αισθητική του βγάζει μάτια. Το ταξίδι του David Haller, της Sydney Barrett και της παρέας τους θα ολοκληρωθεί στην τρίτη σαιζόν, όπου αναμένεται να κάνει την εμφάνισή του και ένας πολύ συγκεκριμένος psychic.

3: The Man In The High Castle

Το βιβλίο του Philip K. Dick είναι ένα science fiction αριστούργημα. Το ίδιο ισχύει και για την τηλεοπτική εκδοχή του. Ανάμεσά στις παραπάνω από πέντε δεκαετίες που μεσολάβησαν, τις μετεξελίξεις και την καθιέρωση του είδους, και τις ριζικές διαφορές ανάμεσα στα δύο μέσα, ιδιαίτερο βάρος αξίζει να δοθεί στη λέξη "εκδοχή". Οι αλλαγές υπήρχαν από το ξεκίνημα, συνέχισαν να υπάρχουν με την πάροδο του χρόνου, αλλά η ουσία πάντα πατούσε στο πρωτότυπο. Η υπεροψία των Γερμανών, οι ιδιοτροπίες των Γιαπωνέζων, ο διχασμός των Αμερικάνων, η αλληλεπίδραση ανάμεσα στους τρεις λαούς, οι διαφορές στον τρόπο σκέψης του κάθε χαρακτήρα, οι απρόβλεπτες εκλάμψεις, όλα είναι εκεί, πάντα με σεβασμό στο έργο του μεγάλου συγγραφέα.

4: Mr. Robot

Hello friend. Η ιστορία του Elliot Alderson ολοκληρώνεται μετά από τέσσερις σαιζόν και είμαστε ψυχικά πανέτοιμοι για το τελευταίο μεγάλο κόλπο του Mr. Robot. Ή τουλάχιστον έτσι λέμε. Αν η σημερινή τηλεόραση έχει πρόβλημα στο κομμάτι της έκπληξης, είτε λόγω απουσίας είτε ύπαρξης αυστηρά ως wow-factor, το δημιούργημα του Sam Esmail είναι μια από τις εξαιρέσεις στον κανόνα. Είναι περίπλοκο, σκοτεινό, ζόρικο, σουρεαλιστικό και πέρα για πέρα ανθρώπινο. Ο σχολιασμός στις σύγχρονες κοινωνίες, την τεχνολογία και τα ζητήματα ψυχικής υγείας παρουσιάζονται με φυσικότητα και ευθύτητα που σπάνια συναντιούνται σε μεγάλες παραγωγές. Ο Rami Malek και η Carly Chaikin θα μείνουν για πάντα στις καρδιές μας ως Elliot και Darlene.

5: Orange Is The New Black

Δεν υπάρχουν πολλές σειρές που να μπορούν να καυχηθούν για την σταθερότητά τους. Το "Orange Is The New Black" είναι μια από αυτές. Οι απόψεις των οπαδών διαφέρουν για το πού βρίσκεται η κορυφή της (για τον γράφοντα κάπου στο "We Have Manners. We're Polite." και τριγύρω), ενώ οι περισσότεροι κατά κανόνα έχουν λιγότερα πράγματα να κατακρίνουν στις πρώιμες μέρες σε σύγκριση με τις πρόσφατες. Όπως και να 'χει, και στους επτά κύκλους το επίπεδο έμεινε σε επίπεδα που άλλοι κατάφεραν μόνο στιγμιαία να πιάσουν. Η Red, η Crazy Eyes, η Tucky, η Taystee, η Mendoza, η Alex, θα μας λείψουν όλες τους. Ακόμα και η Chapman.

6: The Passage

Κάτι λέγαμε στο #3 για διαφορετικές προσεγγίσεις στην τηλεοπτική απόδοση ενός βιβλίου. Η τριλογία του Justin Cronin είναι μια τρομερά δυνατή δουλειά, που πατάει σε post-apocalyptic μονοπάτια, φέρνοντας έναν σύγχρονο αέρα στο ιδίωμα. Το σοκ μετά την ανακοίνωση για κινηματογραφική μεταφορά δια χειρός Ridley Scott, μερικά χρόνια πίσω, έδωσε τη θέση του στην ανησυχία όταν το project κατευθύνθηκε προς την τηλεόραση και τελικά στην απογοήτευση μετά το πιλοτικό επεισόδιο. Παραδόξως η συνέχεια ήταν πολύ διαφορετική, με τη σειρά να χαράζει έναν δρόμο διαφορετικό από τα βιβλία, αλλά με εξίσου δυνατές στιγμές. Ο ίδιος ο Βασιλιάς έδωσε σφραγίδα εμπιστοσύνης. Δύσκολα θα βρεθεί ιδανικότερος Wolgast από τον Mark-Paul Gosselaar.

7: Vikings

Major spoiler alert, έστω και με μερικά χρόνια καθυστέρηση. Οι Vikings δεν ήταν ποτέ οι ίδιοι μετά τη φυγή του Travis Fimmel. Ο Ragnar Lothbrok ήταν, είναι και θα είναι το πρόσωπο της σειράς του History Channel όσα χρόνια κι αν περάσουν. Μιλάμε για έναν εμβληματικό χαρακτήρα, μια από εκείνες τις σπάνιες περιπτώσεις που το σύμπαν ευθυγραμμίστηκε και βρέθηκε ο σωστός άνθρωπος στη σωστή θέση, τη σωστή στιγμή. Ακόμα και χωρίς αυτόν όμως, η σειρά συνέχισε να παίζει (τουλάχιστον) πάνω από τον μέσο όρο κι έδωσε κάμποσες πραγματικά δυνατές στιγμές. Πέρα από την οπαδική γκρίνια και την αδιαφορία του mainstream, ο επίλογος αναμένεται τίμιος και παγωμένος, όπως πάντα.