«10»: Κυπριακές heavy/power metal μπάντες

Μερικές επιλογές από το Νησί της Αφροδίτης που αξίζει να ακούσεις

Από τον Σπύρο Κούκα, 02/12/2020 @ 13:07

Το επίπεδο για τις κυπριακές μπάντες έχει αλλάξει προ πολλού, γεγονός που πιστοποιείται από τις συνεχόμενες ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες που μας έρχονται από το Νησί της Αφροδίτης ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Εστιάζοντας στον χώρο του κλασικού metal (βλέπε heavy και power metal ιδιώματα) και με αφορμή το νέο άλμπουμ των Arrayan Path, μια αναφορά σε δέκα μπάντες και project από τη Μεγαλόνησο που αξίζει κανείς να τσεκάρει μοιάζει απαραίτητη, ως η ελάχιστη προβολή σε μια σκηνή που έχει αρχίσει να ταράζει τα νερά του underground, στο βαθμό που της αναλογεί.

(Σημείωση: Η σειρά αναφοράς είναι τυχαία)

Arrayan Path

Οι ηγέτες της σκηνής, οι αδιαμφισβήτητοι game changers οι οποίοι κι έβαλαν για τα καλά στον μεταλλικό χάρτη το όνομα της Κύπρου. Οι Arrayan Path είναι η μπάντα εκείνη από την οποία ξεκινά σοβαρά το κυπριακό classic metal αφήγημα, αφού οι ίδιοι καθόρισαν τη συνέχεια και την αναζοπύρωση του μέσα στα '10s. Με ένα επικολυρικό συναίσθημα που συναντάς σπάνια και έναν τραγουδιστή παγκόσμιας κλάσης, δεν είναι τυχαίο πως αποτελούν σημείο αναφοράς για το heavy/power της ανατολικής Μεσογείου.

Aξίζει να ακούσεις: Το "Terra Incognita" αποτελεί προσωπικό αγαπημένο μιας πορείας που έχει κάμποσες σπουδαίες στιγμές να επιδείξει. Έπη σαν το εναρκτήριο "Cassiopeia", το "Ishtar" ή το "Minas Tirith" δεν γράφονται κάθε μέρα, με τις μελωδικές κιθάρες να κεντάνε θέματα που σου καρφώνονται στο μυαλό.

Astronomikon

Ουσιαστικά alter ego των Arrayan Path, οι Astronomikon αποτελούν project των Νικόλα και Σωκράτη Λεπτού με τον Πάρη Λάμπρου των Prodigal Son, προσανατολιζόμενοι σε έναν ήχο που τους ήθελε πιο άμεσους κι επιθετικούς από εκείνο των βασικών τους σχημάτων. One hit wonder ή όχι (αφού λίγα γνωρίζουμε αν θα επανέλθουν ποτέ στην ενεργό δράση), αποτέλεσαν μια απροσδόκητα ποιοτική πρόταση με ματιές προς το αγαπημένο US power metal, γεγονός που δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητο.

Αξίζει να ακούσεις: Ένα και μονάκριβο άλμπουμ μας χάρισε το project, μα το "Dark Gorgon Rising" δικαιολογεί πλήρως ύπαρξη του και ανταγωνίζεται ευθέως τις καλύτερες στιγμές των Arrayan Path. Ευθύ, άμεσο, με φανταστικές ιδέες κι έναν Λεπτό απελευθερωμένο, αδικείται από το μέτριο artwork που κοσμεί το εξώφυλλο του.

Armageddon Rev 16:16

Οι πατέρες της σκηνής, αλλά και η ιστορικότερη κυπριακή heavy metal μπάντα, οι Armageddon Rev 16:16 βαστάνε από το 1986 (ως Heavy Duty από το 1985), τότε, δηλαδή, που Spitfire, Northwind και λοιπές θρυλικές εγχώριες metal μπάντες έβαζαν τις βάσεις των όσων θα ακολουθούσαν.Τα '80s demo τους έχουν τη δική τους ιστορία, όπως και τα - με διαφορά οκτώ χρόνων - δύο EP τους εντός των '90s, με την ολοκληρωμένη δισκογραφική τους εκκίνηση να έρχεται μόλις το 2014. Άξιζε η αναμονή; Και με το παραπάνω...

Αξίζει να ακούσεις: ...αφού στο "Sundown Of Humanity" βρίσκουμε μια μπάντα που κρύβει άριστα τις τρεις δεκαετίες που κουβαλά στις πλάτες της, με το εμφατικό, στακάτο riffing, τις φιλο-prog ιδέες και την έμφυτη τάση τους προς το πομπώδες και το επικό να τραβούν την προσοχή μας.

Winter's Verge

Χαρακτηριστικό παράδειγμα εργατικότητας και συνεχούς προόδου, οι Winter's Verge έχουν καταφέρει να ανέλθουν με τον καιρό από την κατηγορία μιας συμπαθούς και καθ'όλα τίμιας μπάντας, σε εκείνη του πραγματικά ενδιαφέροντος μουσικού σχήματος που παραμένει πιστό στον ήχο και τις ιδέες του. Η μουσική τους εξέλιξη από το άγουρο "Another Life…Another End" ντεμπούτο τους μέχρι και το φετινό "The Ballad Of James Tig" είναι εντυπωσιακή, ξεχωρίζοντας τους ως ένα σχήμα του συμφωνικού/power metal ήχου που ο οπαδός του ιδιώματος αξίζει να αφιερώσει χρόνο.

Αξίζει να ακούσεις: Το φετινό "The Ballad Of James Tig" δεν είναι απλώς ένα ολοκληρωμένο power metal δημιούργημα, αλλά και το καλύτερο άλμπουμ της μπάντας – μέχρι το επόμενο. Ενδιαφέρον concept, αντίστοιχα αξιοπρόσεκτη απόδοση της μουσικά, με τους Winter's Verge να ανήκουν στον στόλο των σχημάτων που εμπνέονται από τους Kamelot, δίχως η επιρροή αυτή να τους εγκλωβίζει.

Diphtheria

Ξεκινώντας την πορεία τους ως ένα αμιγώς death metal σχήμα (εξ ου και το ταιριαστό όνομα), οι Diphtheria θα κατέληγαν να αποτελούν ένα παράλληλο σχήμα των Arrayan Path, με τα αδέρφια Λεπτού να κατέχουν και σε αυτό πρωταγωνιστικούς ρόλους. Μάλλον λησμονημένοι πλέον, πριν λίγο παραπάνω από μια δεκαετία παρουσίαζαν ένα ποικιλόμορφο έργο, κάπου ανάμεσα στο παραδοσιακό doom και το κλασικό heavy/power, με την παραγωγή του υλικού να τους αδικεί.

Αξίζει να ακούσεις: Το "To Wait For Fire" είναι το μοναδικό πόνημα που μας παρέδωσαν, μια δουλειά που ηχητικά παραπέμπει περισσότερο στα όσα άγουρα και ρομαντικά συνέβαιναν στον ελλαδικό χώρο μια δεκαετία νωρίτερα - αλλά και στο "Road To Macedonia" των Arrayan Path. Συνθετικά, το άλμπουμ κρύβει μαγευτικές ιδέες, οι οποίες θα μπορούσαν να έχουν αξιοποιηθεί καλύτερα, αν και ακόμη κι έτσι, στέκεται ως ένα κειμήλιο της κυπριακής metal ιστορίας.

Solitary Sabred

Από το σύνολο των κυπριακών metal μπαντών, μιλάμε πιθανότατα για την πλέον αγαπημένη του γράφοντα - αλλά κι εκείνη με τα μεγαλύτερα περιθώρια εξέλιξης. Οι Solitary Sabred υπήρξαν ένα πολλά υποσχόμενο σχήμα στα τέλη των '00s, μα λίγοι περίμεναν την US metal καταιγίδα που συντάραξε τον underground χώρο και έφερε τον - χαρακτηριστικότατο - τίτλο "Redemption Through Force". Και, μα τους Jag Panzer και τον τεράστιο James Rivera, το ότι κατάφεραν να παίξουν πειστικά και με έναν ολόδικο τους τρόπο ένα είδος που αποτελεί ευχή και κατάρα για όποιον το ακολουθεί, είναι μεγάλο επίτευγμα.

Αξίζει να ακούσεις: Το "Redemption Through Force" είναι ένα μνημείο του ευρωπαϊκής κοπής U.S. power metal των '10s, αλλά και το φετινό "Through Fire And Brimstone" αποκαλύπτει ένα πιο σύνθετο και στριφνό πρόσωπο της μπάντας που μας αρέσει πολύ. Έτσι, η ψήφος πηγαίνει στο τελευταίο, μιας και η εξέλιξη της μπάντας είναι εμφανής, κάνοντας μας να ανυπομονούμε για το τί επιφυλάσσει το μέλλον.

Lethal Saint

Μονάχα από το όνομα και τη συνολική τους αισθητική προσέγγιση, αλλά ακόμη και από την εταιρεία που έχουν βρει δισκογραφική στέγη (Pure Steel), καταλαβαίνει κανείς πως οι Lethal Saint είναι ταγμένοι στο - πιο κλασικό δεν γίνεται - heavy metal. Προς τιμήν τους, προσεγγίζουν το όλο θέμα αναβίωσης ενός ήχου που ήδη από τα ‘90s έψαχνε το δικό του revival με περίσσειο σεβασμό, με αποτέλεσμα μέχρι στιγμής δύο απολαυστικά άλμπουμ με το δικό τους cult following.

Αξίζει να ακούσεις: Το "WWIII" είναι η πλέον ολοκληρωμένη τους κυκλοφορία, αναβαθμισμένη συγκριτικά με το ντεμπούτο τους. Με πιο επαγγελματική προσέγγιση σε σχεδόν κάθε τομέα κι ένα εξώφυλλο που περισσότερο παραπέμπει σε thrash μπάντα, μουσικά κινούνται μεταξύ του heavy και του «αντρικού» power των ‘80s, τιμώντας μπάντες σαν τους Liege Lord ή τους Onward.

R.U.S.T.X

Ανήσυχο και δημιουργικό σχήμα, το οποίο μόλις πρόσφατα ξεκίνησε να αποκαλύπτει τις σπουδαίες προοπτικές του και στουντιακά. Με έναν καμβά επιρροών που εκτείνεται από το pomp/prog και καταλήγει στο proto-metal και το pseudo-power, η μπάντα των αδερφών Ξάνθου (και τα τέσσερα μέλη είναι αδέρφια) έχει έναν πολυσυλλεκτικό, γεμάτο ήχο που εντυπωσιάζει.

Αξίζει να ακούσεις: Το "Forged In The Fire Of Metal" που κυκλοφόρησαν ως Rust αποτελεί ένα ακατέργαστο διαμαντάκι του κυπριακού underground, μα το περσινό "Center Of The Universe" είναι μια κατηγορία μόνο του, συνδιάζοντας επιτυχημένα φαινομενικά ασυμβίβαστες επιρροές και ανοίγοντας τους δημιουργικούς ορίζοντες για το συγκρότημα.

Hardraw

Κρίνοντας από το potential που παρουσιάζουν ζωντανά, αλλά και βάσει των δειγμάτων συνθετικής γραφής που έχουν παρουσιάσει, οι Hardraw μοιάζουν ως το επόμενο κυπριακό σχήμα που θα ξεπεταχτεί και θα μας «αναγκάσει» να θριαμβολογούμε. Άλλωστε, με μέλη στους Solitary Sabred (βλέπε παραπάνω) και Mirror (βλέπε παρακάτω) και την σχεδόν αναμενόμενη «οικογενειοκρατία» που χαρακτηρίζει πολλά σχήματα του νησιού κι εδώ παρούσα ως εχέγγυο επιτυχίας, θα πρέπει να προσπαθήσουν πολύ για να παραμείνουν για πολύ ακόμη στην αφάνεια του βαθέος underground.

Αξίζει να ακούσεις: Το "Night Of The Wolf" είναι από εκείνα τα άλμπουμ που δείχνουν τόσο εμφανώς τις προθέσεις και τις επιρροές τους, που δεν μπορείς παρά να τα αποδεχτείς για αυτό που είναι. Πολλοί Maiden, ακόμη περισσότερο επικό συναίσθημα να μπλέκεται με αυτήν την street νοοτροπία του πρώτου NWOBHM κύματος και οι Hardraw όρισαν την βάση που θα πατήσουν στο μέλλον - όταν εκείνο έρθει.

Mirror

Αν έπρεπε να δώσουμε το στίγμα του κυπριακού metal, αναφέροντας τρία μονάχα ονόματα, εκείνο των Mirror θα ήταν σίγουρα το ένα εξ αυτών. Πρακτικά, το σχήμα αποτελεί μια σύμπραξη σπουδαίων μουσικών της σκηνής, με τον Τάσο Δανάζογλου (των Satan's Wrath), τον Νικόλα Μουτάφη (των Solitary Sabred και Hardraw) και τον Jimmy Μαυρομμάτη (των Armageddon Rev 16:16) να ξεχωρίζουν στο lineup και να ενώνουν τις δημιουργικές τους δυνάμεις σε ένα Riot-meets-Angel Witch όργιο που έχει το βλέμμα στα late '70s.

Αξίζει να ακούσεις: Και τα δύο άλμπουμ της μπάντας έχουν κάνει αίσθηση στους σχετικούς κύκλους, μα το "Pyramid Of Terror" φαντάζει ένα έργο αποκαλυπτικής φύσεως, που κάθε ακροατής που αρέσκεται στην καλή heavy metal μουσική θα βρει συναρπαστικό. Απίστευτες κιθάρες, συγκλονιστικές ερμηνείες από τον αειθαλή Μαυρομμάτη, γενικότερα ένας δίσκος - κόσμημα για κάθε ενημερωμένη δισκοθήκη.

Σπύρος Κούκας

Μοιραζόμενος τις απόψεις του μέσω του Rocking.gr, προσπαθεί να ισορροπήσει στην λεπτή γραμμή μεταξύ υποκειμενικού οπαδισμού και αντικειμενικής οπτικής περί μουσικής. Καθώς κινείται ηχητικά σε μια περιοχή...