«10»: Χεβιμεταλλικά έπη από τους Anorimoi

Λίγο πριν την παρουσίαση του "Κώλαση", οι Anorimoi μας παρουσιάουν δέκα χεβιμεταλλικά δισκογραφικά έπη

Από τον Αντώνη Παπαδόπουλο, 24/12/2019 @ 14:11

Λίγες μέρες πριν την ζωντανή παρουσίαση του νέου δίσκου “Κώλαση” και τον εορτασμό για τα 25 χρόνια των Anorimoi, είπαμε να τους βάλουμε στο στοιχείο τους και να τους ζητήσουμε να μας μιλήσουν για 10 χεβιμεταλλικά δισκογραφικά έπη. Αν το φετινό τους album δεν είναι το 11^ο, τότε δεν ξέρω τι είναι!

Iced Earth - "Burnt Offerings"
(Τραμπάκουλας)

Είναι κάποια πράγματα που μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα σε σημαδεύουν για μία ζωή. Ακόμα θυμάμαι τον δεκαεξάχρονο εαυτό μου να στέκεται όρθιος μπροστά από το στερεοφωνικό ακούγοντας το εναρκτήριο κομμάτι, υπνωτισμένος σαν κομπάρσος στον Άρχοντα του Σκότους του Carpenter. Στο “Burnt Offerings” οι Iced Earth συμπυκνώνουν σκοτάδι από χίλια black metal albums, επικαλούνται κάθε γνωστό και άγνωστο δαιμόνι και τριβόλι και μας μαυρίζουν την ψυχή σαν καρβουνόσκονη με κάθε τραγούδι να μοιάζει με ασανσέρ που σε ανεβοκατεβάζει στα εννέα πατώματα της κόλασης, μέχρι να ζαλιστείς και να ξεράσεις χολή. Όχι μόνο δεν κατάφεραν να το επαναλάβουν ποτέ, απεναντίας σχεδόν το αποκήρυξαν λες και ήθελαν να ξορκίσουν κάποιο ανείπωτο κακό. Η ζημιά βέβαια είχε γίνει και το Κακό δεν θα μπορούσε ποτέ ξανά να περιοριστεί.

Emperor - "Anthems To The Welkin At Dusk"
(Ταφοπλάκιουμ)

Ξέρω πως για τους πιο πολλούς οπαδούς το “In the Nightside Eclipse” είναι πιο αγαπημένο, αλλά για μένα αυτό που κατάφεραν να κάνουν οι Emperor σε αυτό το δίσκο είναι το απόλυτο. Όπως αναφέρει και ο ίδιος ο Ihsahn σε δηλώσεις του, εδώ μιλάμε για την πρώτη δουλειά που ουσιαστικά φέρει το χαρακτηριστικό της συνοχής, πράγμα που καταλαβαίνεις από την πρώτη ακρόαση. Από αυτόν τον δίσκο παίρνεις πραγματικά κάτι πέραν της μουσικής: Γίνεσαι μάρτυρας σκοτεινής τέχνης. Η ατμόσφαιρα, οι ενορχηστρώσεις, η εκτέλεση των κομματιών... Όλα είναι άρτια και αψεγάδιαστα! Ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει το black metal με συμβολή πλήκτρων.

Mayhem - "De Mysteriis Dom Sathanas"
(Ταφοπλάκιουμ)

Τι να πρωτοπεί κανείς γι’ αυτόν το δίσκο... Θα αφήσω τα γεγονότα εκείνη της εποχής και θα μείνω στο καθαρά μουσικό κομμάτι. Κακά τα ψέματα, όταν μιλάμε για το black metal μιλάμε για το “De Mysteriis Dom Sathanas”. Είναι η αρχή όλου του “κακού”. Ο ήχος της κιθάρας, του μπάσου, το βάθος των τυμπάνων όλα υπηρετούν ένα και μόνο πράγμα, την ατμόσφαιρα των συνθέσεων, που εδώ υπηρετείται στην εντέλεια. Η φωνή του Attila είναι κάτι το εξωπραγματικό και φοβερά πρωτοποριακό για εκείνη την εποχή. Γενικά μιλάμε για έναν άρτιο δίσκο που προσωπικά πιστεύω πως κάθε νότα του είναι τέλεια βαλμένη στην σωστή θέση.

Metallica - "Metallica"
(Μπόκολης)

Το “Black Album” ήρθε μια εποχή που το heavy metal δεν ήταν τόσο παραγωγικό. Οι Metallica με το 5ο τους άλμπουμ και με “5ο μέλος”, τον τεράστιο Bob Rock, να τους καθοδηγεί δημιούργησαν το πιο σημαντικό άλμπουμ τους και παράλληλα τον δίσκο που “έβαλε το μέταλ στα σαλόνια”.

Dream Theater - "Metropolis pt 2: Scenes From A Memory"
(Μπόκολης)

Σε αυτόν τον δίσκο οι Dream Theater καταφέραν να κάνουν το ακατόρθωτο: Να δημιουργήσουν έναν progressive metal δίσκο που θα μπορούν να τον ακούνε ΟΛΟΙ. Φοβερά riffs, τρομερά τραγούδια, τύμπανα με πολλή φαντασία, υπέροχες μελωδικές γραμμές και μια υπέροχη ιστορία συνθέτουν το καλύτερο Theater άλμπουμ όλων των εποχών.

Iron Maiden - "Somewhere In Time"
(Σατρηγιάννης)

Ακριβώς μετά το “Powerslave” και το τιτάνιο tour που ακολούθησε, επηρεασμένοι θεματολογικά απο το Blade Runner (ίσως την πιο επική sci-fi ταινία στην ιστορία της ανθρωπότητας) και με την κούραση του δρόμου στην πλάτη τους, οι Maiden μπλέκουν περίτεχνα guitar synths και εντελώς διαφορετικούς ήχους κιθάρας & φτιάχνει το πιο «διαφορετικό» τους άλμπουμ εώς τότε. Κερασάκι στην τούρτα το μεγαλύτερο απωθημένο των Ελλήνων οπαδών “Alexander The Great”.

Bruce Dickinson - "The Chemical Wedding"
(Σατρηγιάννης)

Κορυφαίο line up, κορυφαίες συνθέσεις... Full επηρεασμένος απο William Blake, ο Bruce Dickinson συμμαχεί με τον Roy Z και μαζί επαναπροσδιορίζουν το heavy metal την πιο κατάλληλη στιγμή! Κατά την αποψή μου δεν υπάρχει ούτε μιση νότα σε αυτο το masterpiece που να μην έχει λόγο ύπαρξης. Δεν θα σχολιάσω την παραγωγή του δίσκου γιατι θα μου πάρει μέρες!

Riot - "Thundersteel"
(Count Vargsteiner)

Το έτος 1988, δηλαδή μέσα στην καλύτερη δεκαετία του heavy metal και ίσως της μουσικής γενικότερα, οι Riot κάνουν εκπληκτικό comeback μετά από πέντε χρόνια δισκογραφικής ανομβρίας. Το “Thundersteel” είναι ο έκτος δίσκος τους, με καινούριο line-up εκτός του αρχηγού Mark Reale και νέα μουσική προσέγγιση, με την έμφαση να έχει δοθεί στο power metal και τα hard rock στοιχεία του παρελθόντος να έχουν περιοριστεί αισθητά. Εδώ λοιπόν τα πράγματα δεν είναι καθόλου αστεία: οι Riot χύνουν καυτό ατσάλι στα τελειωμένα κουφάρια μας και όταν ο δίσκος τελειώσει, έχεις μείνει αποσβολωμένος και εξουθενωμένος να αναρωτιέσαι πως με έναν και μόνο power metal δίσκο, κατάφεραν να βάλουν όλους τους Γερμανούς στη θέση τους. Είναι το “Thundersteel” μέσα στους 10 καλύτερους US Power δίσκους που υπάρχουν; Είσαι χαζός; Δεν μπορείς να δώσεις την ίδια απάντηση και στα δύο ερωτήματα και να λες αλήθεια.

Manowar - "Triumph Of Steel"
(Νεκροπεθαμένος)

Οι Manowar το 1992 αποφάσισαν πως, αφού είχαν τερματίσει το epic παίζοντας το στο nightmare επίπεδο δυσκολίας, ήρθε η ώρα να τερματίσουν και το power. Όπερ και εγένετο, με:

1) Έναν Rhino να περνάει σαν τυφώνας, να τα κάνει όλα σμπαράλια και να φεύγει

2) Έναν Shankle να έχει βάλει logo στιγμής στο whammy bar για να μην μπορεί να το αφήσει και να φέρνει τον πόλεμο και να παίρνει κεφάλια

3) Τον καλύτερο Adams όλων των εποχών (ο χειρότερος Adams όλων των εποχών είναι ήδη καλύτερος από κάθε άλλον τραγουδιστή, οπότε εδώ απλά δεν αντέχεται η τελειότητα)

4) Τον αρχηγό να γράφει τα καλύτερα power metal τραγούδια στην ιστορία του σύμπαντος και να φτιάχνει μια παραγωγή που ακούγεται σαν ατσάλι, ΟΧΙ μεταφορικά.

Αν το έχεις ακούσει και θεωρείς πως υπάρχουν καλύτεροι δίσκοι, τα αυτιά σου είναι διακοσμητικά.

In Flames - "Whoracle"
(Νεκροπεθαμένος)

Μπήκα στο αμάξι ενός φίλου μαζί με τον Τραμπάκουλα. Ήταν κάπου μετά το 96, γιατί είχαμε τελειώσει το σχολείο. Έπαιξε το “Episode 666”. Για τους επόμενους 8-9 μήνες δεν άκουσα άλλον δίσκο στον δρόμο. Ό,τι καλύτερο μπορούσε να συμβεί στη μουσική των Maiden συνέβη, και αυτό ήταν οι In Flames. Την πήραν, την βάρυναν, και την μετέτρεψαν σε έναν συνδυασμό μελωδίας και επίθεσης που απλά δεν έχει αντίπαλο. Songwriting από το διάστημα!

Ναι ναι, και γω λατρεύω τους DT, φανταστική μπαντάρα, αλλά αυτός ο δίσκος δεν είναι δικός τους. Αν το NWOSDM είχε παράγει μόνο αυτόν τον δίσκο, θα είχε επιτελέσει τον σκοπό ύπαρξης του.

Οι Anorimoi γιορτάζουν τα 25 χρόνια ύπαρξής τους και την κυκλοφορία του νέου τους αλμπουμ, με τίτλο "Κώλαση" με μία μεγάλη συναυλία, την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου στο Gagarin 205.

Πληροφορίες εδώ.

Anorimoi Κώλαση Gagarin