Nocturnalia

Αν μου ήταν εύκολο - ή έστω δόκιμο - θα γέμιζα αυτήν την κριτική μονάχα με παινέματα για ετούτο εδώ το άλμπουμ. Κοσμητικά επίθετα και υπερβολές δίχως κάποια στήριξη ή αιτιολογία, είναι από αυτές τις περιπτώσεις. Κάτι το λευκό πρίσμα χιονοθύελλας του εξωφύλλου, κάτι η αλματώδης εξέλιξη, κάτι η μεγάλη δισκάρα από το πουθενά που σβήνει ό,τι άλλο ακούγαμε... Όλα φέρνουν στον νου έναν παραλληλισμό με το απίστευτο "Graceless" των The Soulbreaker Company το 2014, δίσκος που τίκαρε όλα τα προαναφερθέντα κουτιά.

Ο καλπάζων ρυθμός του εναρκτήριου "The Calling", ο στόμφος που φωνάζει ο Linus Ekermo this is a calling to arms […] the sacrifice has just begun ώστε να μπεις στο κλίμα, τα «ουουου», οι σχεδόν Crippled Black Phoenix κιθάρες, οι ψηλές στο ρεφρέν... Γίνεται από την αρχή εμφανές το ουσιαστικά επικό συναίσθημα μέσω heavy psych δρόμων με proto-metal στοιχεία. Οι Nocturnalia περνάνε ακραιφνώς heavy metal συναισθήματα μέσω rock μουσικής.

Οι μουσικές παράγουν εικόνες και παραμυθένιες ατμόσφαιρες, σε ομιχλώδη τοπία beyond the village, deep in the woods όπως ακούμε στο "Spell Of The Night", όπου τα καλά θαμμένα '70s πλήκτρα δίνουν prog rock χροιά και η φολκλορική φωνητική γραμμή μπλέκεται με τη φινέτσα της τολμηρής κιθάρας. Πράγματα που είδαμε να κάνουν σε γενικές γραμμές υπέροχα και οι Magic Circle την ίδια χρονιά. Ποιός να το έλεγε πως οι Nocturnalia θα τους ξεπερνούσαν.

Όλα αυτά για να φτάσουμε στην αμεσότητα του κορυφαίου "By Nature" με το hard rock riff και τις '80s αρμονίες λίγο πριν τις αναπάντεχα χαμηλές φωνητικές του ρεφραίν. Κορυφαίου είπα; Για στάσου, αμέσως μετά έρχεται το "Come Alive", το επικότερο τραγούδι της χρονιάς - ΄σχωράτε με Atlantean Kodex. Το αποδεικνύει και το ξεκίνημα, ακόμα και a cappella η μελωδία που σκαρφίστηκαν σηκώνει την τρίχα. Finding guidance in the stars, we find our way onwards και έχουμε ήδη βρεθεί σε ένα καρυδότσουφλο στη μέση του πουθενά.

Ψάχνοντας αντίστροφα στην ιστορία των Nocturnalia, θα βρούμε ένα αρκετά μέτριο ντεμπούτο πίσω στο 2013, τόσο μέτριο όσο υποδήλωνε το ερασιτεχνικό του εξώφυλλο και με κάμποσες stoner-ιες να μην μπορούν να κρυφτούν. Αρκετές αλλαγές μελών μετά, το 2015, ήρθε το "Above Below Within" αρκετά συμπαθητικό παρά τα εύκολα λάθη του. Ωστόσο, εκεί βλέπαμε πια καθαρά τα ψήγματα του χαρακτήρα που οδήγησε στο "III: Winter". Βέβαια, η διαφορά παραμένει χαώδης. Ακόμα και ο τρόπος που χρησιμοποιεί την κυρίαρχη φωνή του ο Ekermo είναι άκρως διαφορετικός και δείχνει τρανά άλματα.

Προσπερνάμε τη μικρή παρένθεση περί των όμορφων μικρών μουσικών θαυμάτων-μεταμορφώσεων που συμβαίνουν στις τάξεις ενός συγκροτήματος για να φτάσουμε στο "Forsaken". Πρόκειται για το τελευταίο single που κυκλοφόρησαν μέσα στον Γενάρη του 2020 και μία από τις πιο γκαζωμένες στιγμές. Συνέχεια στα mid-tempo ανατριχιαστικά έπη με το "Beyond The White", που έρχεται να προστεθεί στις προαναφερθείσες κορυφές με κλου το εξαίσιο πιανιστικό του σημείο που υποδηλώνει μεγάλη κλάση.

Στην τελευταία στροφή, μια doom νορδική ψαλμωδία ονόματι "Winter Hymn" (που συμπεριέλαβα στη Viking playlist της στήλης Footnotes), για να αποχαιρετήσουν με το "The Son", τραγούδι με το συναίσθημα κλεισίματος που αρμόζει σε ένα τέτοιο άλμπουμ. Trivia: Ο δεύτερος κιθαρίστας της μπάντας, που έγινε μέλος πριν το δεύτερο άλμπουμ της, είναι ο Linus Lundgren των Year Of The Goat - οι οποίοι έκαναν την έκπληξη να βρεθούν στην τριαντάδα μας για το 2019. Μια τριαντάδα που, αν ρωτάτε εμένα, σε μία επική ουτοπία θα είχε το "III: Winter" στο Top 5 της. Καλύτερα, όμως, να το κρατήσουμε για μυστικό πουλέν, έτσι δεν είναι;.

Εν αναμονή δισκάρας από τους Hallas μέσα στο 2020, με τους Magic Circle να προσφέρουν φοβερές συγκινήσεις το 2019, τους Horisont να έχουν σιγήσει αρκετό καιρό και τους Hypnos να είναι οι μόνοι μέχρι τώρα που είχαν κάνει αναφορά στους Nocturnalia σε τούτο το διαδικτυακό περιοδικό (στη συνέντευξή τους το 2016), ας ξεθάψουμε απ’ το χιόνι αυτό το αρχαϊκό και αναπάντεχο μυστικό από τη Σουηδία.

Bandcamp