Αφιέρωμα: Europe - The Swedish Force in a Secret Society!

Όλα ξεκίνησαν το μαγικό έτος 1978 όταν στη Σουηδία εμφανίστηκε μία μπάντα με το όνομα Force. Ονομασία επηρεασμένη από το album των UFO "Force It". Τη σύνθεση αποτελούσαν οι: Joakim "Joey Tempest" Larsson (φωνητικά), John Norum (κιθάρες), Tony "Reno" Niemistö (drums) και Peter Olsson (μπάσο). Οι Force ηχογράφησαν ένα demo με τον Thomas Witt (220 Volt).



To 1981 ο P. Olsson παραιτήθηκε από τη μπάντα. Απ' ότι έδειξε ο χρόνος, κακό μόνο στον εαυτό του έκανε, αφού κατάφερε να κυκλοφορήσει μόλις δύο 7-ιντσα με τους άγνωστους Power. Αν είχε παραμείνει στο σχήμα, σήμερα θα τον γνώριζαν σίγουρα πολλοί περισσότεροι! Αντικαταστάτης του για τις επόμενες live εμφανίσεις ήταν ο John Levén. Παρόλο που ο John παρέμενε στη σύνθεση, στο δεύτερο demo των Force το μπάσο ηχογράφησε ο J. Tempest! Τον Απρίλιο του ίδιου έτους φεύγει κι ο J. Leven για να μεταπηδήσει στο προσωπικό σχήμα του Y. J. Malmsteen. To ωραίο είναι ότι τον αντικατέστησε ο Marcel Jacob... ο μέχρι τότε δηλαδή μπασίστας του Y. J. Malmsteen! Το ακόμη πιο ωραίο είναι πως ύστερα από ένα αρκετά μικρό διάστημα ξαναλλάξανε μεταξύ τους κι έτσι ξαναβρεθήκανε στη μπάντα που ήταν αρχικά ο καθένας τους!



Το 1982 η τότε «σύντροφος» του Joey, Anita Katila (αδερφή του drummer των Power, Jari Katila), έστειλε το demo τους στον σουηδικό διαγωνισμό Rock-SM, όπου λάμβαναν μέρος νέες μπάντες. Το έπαθλο ήταν ένα συγκεκριμένο χρηματικό ποσό και βεβαίως συμβόλαιο για ένα καλό ξεκίνημα. Σε αυτό το σημείο ήρθε και η σημαντικότατη απόφαση περί αλλαγής του ονόματος της μπάντας από Force σε Europe. Σα να άρχιζαν να μυρίζουν την επιτυχία σιγά-σιγά! Πράγματι έλαβαν μέρος λοιπόν, ως Europe πλέον, και σαφώς βγήκαν πρώτοι (και μάλιστα με διαφορά), με το κοινό να ζητωκραυγάζει συνεχώς "Europe! Europe! Europe!". Το πρώτο, μικρό μεν, αλλά ισχυρό παραλήρημα ήταν γεγονός. Ο αετός είχε ήδη ανοίξει τα φτερά του...



Κάπως έτσι, το πρώτο τους ομώνυμο album δεν άργησε να κυκλοφορήσει. Μέσω της σουηδικής Hot Records (1983) έχουμε το παρθενικό επίσημο υλικό από αυτή τη super hard-rock μπάντα. Σκληρό μελωδικό hard που κάπου κάπου ακουμπούσε σε heavy μέχρι και epic φόρμες με αρκετές τις επιρροές από Thin Lizzy και Rainbow. Ύμνοι όπως τα "In The Future To Come", "Seven Doors Hotel" και "The King Will Return" πιστεύω πως δε θα ξαναγραφτούν ποτέ από τους Europe. Τρομερό και το instrumental του J. Norum, "Boyazont", το οποίο κολλάει οποιονδήποτε, γνώστη ή μη της ηλεκτρικής κιθάρας, στον τοίχο! Στα ίδια ακριβώς μονοπάτια και το δεύτερο τους album "Wings Of Tomorrow" (1984). Oι Europe σε μεγάλα κέφια συνεχίζουν να μας χαρίζουν μερικούς ακόμη ύμνους, όπως τα: "Stormwind", "Scream Of Anger", "Open Your Heart", "Wings Of Tomorrow" και "Dreamer". Εν τω μεταξύ, λόγω της τουρνέ για το συγκεκριμένο album υποχρεώθηκαν να προσλάβουν τον Gunnar "Mic" Michaeli (Avalon, Universe) για να καλύψουν τα keyboards. Έπειτα από μερικές εμφανίσεις στη συγκεκριμένη τουρνέ, ο T. Reno άφησε κι αυτός τη μπάντα. Το μόνο που κατάφερε είναι ένα album με τους Geisha. Τον Αύγουστο του 1984 οι Europe προβαίνουν στην πρόσληψη του Håkan "Ian" Haugland από τους Trilogy. Συγχρόνως μονιμοποιείται ως μέλος τους κι ο M. Michaeli. Κάπου εκεί κυκλοφόρησε το "Rock The Night" σε 7-ιντσο, ειδικά για το soundtrack μιας ταινίας με τίτλο "On The Loose". Στην ταινία παίζει κι ο J. Tempest! Tα υπόλοιπα δύο τραγούδια αυτού του ep, "On The Loose" και "Broken Dreams", ηχογραφήθηκαν εξ ολοκλήρου από τον J. Tempest με τη βοήθεια drum-machine (σημ.: Παρακαλείται όποιος έχει τη συγκεκριμένη ταινία να επικοινωνήσει άμεσα με το site. Την ψάχνω εδώ και κάτι χρόνια!).



1986 και η "τελική αντίστροφη μέτρηση" ξεκίνησε για τους Europe. Προς τα τέλη της χρονιάς αυτής κυκλοφορούν το πιο εμπορικό τους album και κατά πολλούς το πιο ολοκληρωμένο. "The Final Countdown" λοιπόν, με ανάγλυφο το λογότυπο τους στο εξώφυλλο, κυκλοφόρησε μέσω μίας σαφώς μεγαλύτερης εταιρείας, της Epic (θυγατρική της τότε CBS, η οποία πλέον έχει συγχωνευθεί στη Sony / Bmg). Εκτός του ομότιτλου, πολλά και ποικίλα είναι τα αξιόλογα τραγούδια σε αυτό το ανεπανάληπτο album: "Rock The Night", "Carrie", "Danger In The Track", "Cherokee" και "Heart Of Stone". Όχι πως δεν τρελαίνομαι και με τα υπόλοιπα, όμως προσωπικά λατρεύω τα "Ninja" και "Love Chaser"! Πέραν της επιτυχίας που είχαν αρχικά στις σκανδιναβικές χώρες, πιστεύω πως σας είναι αρκετά γνωστό από που αλλού γνώρισαν μεγάλη επιτυχία από το πουθενά! Οι τριάντα και άνω θα το γνωρίζετε από πρώτο χέρι φαντάζομαι. Μα εννοείται από το Eurobasket του 1987 το οποίο φιλοξενήθηκε στη χώρα μας! Στον τελικό με την πανίσχυρη τότε Σοβιετική Ένωση επικρατήσαμε 103-101, σε μια συγκλονιστική παράταση, και από το σημείο της βράβευσης έως τα ολονύχτια πανηγύρια, παντού ακουγόταν ο δικός μας τότε ύμνος, "The Final Countdown"! Αυτό το τραγούδι στιγμάτισε τη μεγάλη και πρωτοφανή, για τα ελληνικά δεδομένα τότε, επιτυχία της εθνικής μας κι έτσι οι Europe και η έννοια hard rock άρχισαν μέρα με τη μέρα να εισβάλλουν ολοένα και περισσότερο στην τότε λαϊκή και pop καθημερινότητα του μέσου Έλληνα ακροατή. Για αρκετές βδομάδες το κομμάτι βρισκόταν στις πρώτες θέσεις του ελληνικου Top-10 και παιζόταν ασταμάτητα σε ραδιόφωνα και τηλεόραση! Ένα κάρο posters και φωτογραφίες της μπάντας βρίσκονταν στην πλειοψηφία των μουσικών και νεανικών περιοδικών της εποχής. Αφιερώματα, συνεντεύξεις, μέχρι αυτοκόλλητα και σιδερότυπα (...τα θυμάστε;) έβρισκε κανείς για τους Europe!



Η επιτυχία τους είχε πάρει σιγά σιγά παγκόσμιες διαστάσεις. Οι Europe πλέον βρίσκονταν στην ελίτ του μελωδικού hard rock! Παρά το όλο αυτό μεγαλείο, έπειτα από την "Final Countdown Tour", ο J. Norum αποχώρησε για να ξεκινήσει την, πολύ επιτυχημένη απ' ότι αποδείχτηκε, solo καριέρα του. Ο λόγος της «εξόδου» αρκετά προφανής: Ο J. Norum ήθελε δύναμη, ταχύτητα, όγκο στις συνθέσεις, ενώ από την άλλη πλευρά ο leader του συγκροτήματος, J. Tempest, ήθελε αρμονίες, πλήκτρα, εμπορικές συνθέσεις και μπαλαντούλες. Ο αντικαταστάτης του Norum βρέθηκε στο πρόσωπο του Kjell Lövbom, κατά κόσμον γνωστό ως Kee Marcello (Stetson Cody, D'Accord, Kee & The Kick, Silver και Easy Action). Κάπου εδώ πιστεύω πως αρχίζει να «χαλάει» η ιστορία των Europe. Γιατί το λέω αυτό;

Πρώτον: Μα είναι δυνατόν με το που φεύγει o J. Norum να γυρίζουν το video clip του "Rock The Night", με τον ήχο του clip ακριβώς όπως είναι ηχογραφημένο (με τα "χρυσά" δάκτυλα του John Norum δηλαδή) και την εικόνα του video να δείχνει, αγκαλιά πάνω στον J. Tempest, τον K. Marcello να σολάρει; Το λιγότερο που έχω να πω γι' αυτή την απερίσκεπτη κίνηση, πόσο μάλλον όταν έχει να κάνει με την αξία και το ποιόν του Norum, είναι «ντροπή τους».

Δεύτερον: Από το αμέσως επόμενο τους album, "Out Of This World" (1988), ξεκίνησε να φαίνεται η διαφορά προς το χειρότερο σε σχέση με το παρελθόν. Τόσο ηχητικά, όσο και συνθετικά. Τα "Superstitious", "Let The Good Times Rock" και "Ready Or Not" είναι οι λιγοστές καλές και συγχρόνως καθαρά εμπορικές στιγμές αυτής τους της δουλειάς.

Τρίτον: Μεγάλο λάθος, κατ' εμέ, η επανεκτέλεση σε πιο εμπορική μορφή και με αλλαγμένο (προς τα FM...) στίχο του "Open Your Heart". Ξανά ντροπή!

Τέταρτον: Έλλειψη φαντασίας και δημιουργικότητας που φαίνεται ακόμα και στο εξώφυλλο του συγκεκριμένου album όπου απλά απεικονίζονται τα μέλη των Europe. Θέλετε κι άλλους λόγους για να πιστέψετε πως οι Σουηδοί άρχιζαν μια ολοένα καθοδική πορεία; Έτσι για την ιστορία, το "Out Of This World" κυκλοφόρησε σε συλλεκτικό κόκκινο βινύλιο και αυστηρά περιορισμένη έκδοση ασημένιου βινυλίου για την τότε τουρνέ τους!

Δυστυχώς για τους ίδιους αλλά και για την εταιρεία τους, την εμπορική επιτυχία του "The Final Countdown" δε μπόρεσαν να την ξαναπετύχουν. Έτσι λοιπόν, αφού πέρασαν 3 χρόνια δουλεύοντας σε νέα τραγούδια, προσέλαβαν έναν από τους μεγαλύτερους παραγωγούς, τον Beau Hill (ZZ Top), ώστε να βάλει κι αυτός το χεράκι του προκειμένου να 'ρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Δυστυχώς ούτε το πέμπτο τους album, "Prisoners In Paradise", υπήρξε κάτι το σπουδαίο. Πέραν των ραδιοφωνικών hits "Halfway To Heaven", "I'll Cry For You", "Prisoners In Paradise", "Girl From Lebanon" κι ενός εμπνευσμένου, περισσότερο από το προηγούμενο, εξωφύλλου, ο δίσκος δεν περιείχε τίποτα το τρομερό. Αποτέλεσμα ήταν η αίγλη του ονόματος Europe και η πόρωση με τον ενθουσιασμό των hard rock οπαδών για το συγκεκριμένο σχήμα να κοπάσει. Το 1992, και ως λογικό επόμενο, έρχεται η διάλυση των Europe για να ακολουθήσει ο καθένας από αυτούς προσωπική πορεία. Δε μπαίνω σε λεπτομέρειες για το τι έκανε ο καθένας, διότι θα χρειαζόμουν άλλες 2 σελίδες για να τα γράψω όλα. Περιγραμματικά, εκτός κάποιων solo albums, κάποιοι συμμετείχαν σε tributes κι άλλοι συμμετείχαν σε projects, όπως για παράδειγμα στους: Glenn Hughes, Dokken, Brazen Abbott, Candlemass, Baltimoore, Southpaw, Clockwise, Last Autumn's Dream, Laudamus... έτσι, για να αναφέρω μερικά ονόματα!



Έπειτα από 7 χρόνια ξαναβρέθηκαν για μία και μοναδική εμφάνιση στη Σουηδία, και συγκεκριμένα στον εορτασμό της παραμονής της Πρωτοχρονιάς! Η σύνθεση ήταν: J. Tempest, J. Norum, K. Marcello, M. Michaeli, J. Levén και I. Haugland. Τότε κυκλοφόρησε σε cd-single και μία άθλια dance εκτέλεση του ύμνου "The Final Countdown", στην οποία κάποιος "φτού-κακά" dj είχε τη φαεινή ιδέα να αφαιρέσει τις ηλεκτρικές κιθάρες και να προσθέσει ένα απαίσιο drum-programming! Μπλιάχ! Τελικά οι φήμες που τους ήθελαν ξανά μαζί για κάποια νέα studio δουλειά πήγαν στράφι. Solo καταστάσεις και πάλι με τον καθένα στο δρόμο του. Ο Ian μέχρι και τον ραδιοφωνικό παραγωγό έκανε στο Radio Rockklassiker, μεταξύ άλλων. Όλοι ζούσαμε με την κρυφή ελπίδα κάποια μέρα να τους ξαναδούμε ενωμένους και δημιουργικούς όπως παλιά...



Και ναι! Το θαύμα συνέβη επιτέλους το 2004, όταν οι Σουηδοί hard rockers επέστρεψαν, και μάλιστα δισκογραφικά! Μέσω της νέας τους εταιρείας, Sanctuary Records, κυκλοφόρησαν το ολόφρεσκο "Start From The Dark", τίτλος που, λόγω της πολύχρονης απουσίας τους, ήταν ο πιο ενδεδειγμένος. Η σύνθεση αυτού του reunion είναι η κλασσική πεντάδα που ήταν και στα παλιά καλά albums, "Wings Of Tomorrow" και "The Final Countdown"! Η καινούρια τους δουλειά ενθουσίασε πολλούς, αλλά απογοήτευσε κι άλλους τόσους. Παρά τη συνεργασία με τον παλιό τους παραγωγό Kevin Elson ("The Final Countdown"), το αποτέλεσμα δεν ήταν και το αναμενόμενο. Όχι και τόσο τρομερά τα φωνητικά από το Joey (έχουν περάσει και τα χρόνια βλέπετε), απεγνωσμένες προσπάθειες από τον J. Norum να δώσει όγκο στις όχι και τόσο εμπνευσμένες συνθέσεις του album, πλήκτρα από τον Mic τα οποία ακόμη ψάχνουμε να βρούμε και τυπικό / ξερό παίξιμο από τους J. Leven και I. Haugland όσο ποτέ άλλοτε!

Ευτυχώς ακολούθησε η "Start From The Dark Tour" κι έτσι ψιλοδιορθώθηκε η άσχημη εικόνα των Europe. Μέρα με τη μέρα ο Joey άρχισε να στρώνει τη φωνή του και σε κάθε νέο live εμφανιζόταν όλο και πιο φορμαρισμένος και κεφάτος, όπως τις "καλές" μέρες! Τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας στις ζωντανές εμφανίσεις τους ουδεμία σχέση είχαν με την εικόνα τους στο album. Εκρηκτικοί και δραστήριοι πάνω στη σκηνή, δίνανε κάθε φορά τα ρέστα τους, λες και δεν έχει περάσει ούτε μέρα από το '87 που ξανάκαναν τουρνέ όλοι μαζί! Γύρισαν σχεδόν όλη την υφήλιο, σε εμάς όμως που τόσο τους δοξάσαμε και τόσο τους αγαπάμε, ούτε για ένα καφεδάκι δεν πέρασαν. Όσο ζούμε όμως θα ελπίζουμε. Εξάλλου έχει ήδη κυκλοφορήσει η καινούρια τους δουλειά με τίτλο "Secret Society"* και υπάρχει μια νέα παγκόσμια τουρνέ στα σχέδιά τους με σκοπό να ισοπεδώσουν ό,τι κατάφερε να παραμείνει όρθιο από την προηγούμενη τους! Joey, John, Mic, John και Ian σας ικετεύουμε ελάτε να ισοπεδώσετε κι εμάς... in the future to come!

*Αναλυτικές πληροφορίες στην κριτική του album.



Discography:
1. Europe (1983)
2. Wings Of Tomorrow (1984)
3. The Final Countdown (1986)
4. Out Of This World (1988)
5. Prisoners In Paradise (1991)
6. Start From The Dark (2004)
7. Secret Society (2006)

Πληροφορίες για το συγκρότημα στη διεύθυνση: www.europetheband.com.