Τους λένε μια διασταύρωση του '50s rock 'n' roll και των Jesus And Mary Chain και μάλλον αυτή η περιγραφή είναι πετυχημένη, αλλά για τον ήχο των πρώτων δίσκων τους. Το να έχεις ένα mega hit στην καριέρα σου είναι ευχή και κατάρα. Οι Raveonettes στη συνείδηση των περισσότερων βρίσκονται μάλλον ως «αυτοί που λένε το "Love In A Trashcan"», αλλά όχι και πάρα πολύ δίκαια. Οι Δανοί έχουν εξελίξει τον ήχο τους και έχουν μετακινηθεί και σε άλλες περιοχές, πιο ηλεκτρονικές και ατμοσφαιρικές. Το "2016 Atomized" ας πούμε, ο τελευταίος τους στούντιο δίσκος μέχρι σήμερα που γράφεται αυτό το άρθρο, κινείται σε πολύ διαφορετικά ηχοτοπία από τις πρώτες τους δουλειές κι αυτό δείχνει μια μπάντα που δεν επαναπαύθηκε.
Οι συναυλίες τους στην Ελλάδα είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο. Εκτός του ότι έχουν παίξει support δύο φορές στους Depeche Mode στη Μαλακάσα, τόσο το 2006 όσο και σε μια ρεπετισιόν το 2017, τους έχουμε απολαύσει και μόνους τους, πάλι στο Gagarin 205, όπως θα γίνει ξανά σε λίγες μέρες. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η συγκεκριμένη εμφάνιση ήταν ένα από τα highlights της συναυλιακής σαιζόν, δεν μπορούμε να κατηγορηθούμε που τρέφουμε προσδοκίες. Περιμένοντας λοιπόν να τους απολαύσουμε και πάλι, φτιάξαμε μια λίστα με δέκα κομμάτια τους που θα θέλαμε να ακούσουμε στην επερχόμενη συναυλία και που ΔΕΝ είναι το προφανές. Γιατί υπάρχει ζωή και μετά από το κομμάτι με το οποίο σε μαθαίνουν όλοι!
Album: "Whip It On"
Ουσιαστικά, η πρώτη μας γνωριμία με το ντουέτο από την Κοπεγχάγη, και αυτή που ευθύνεται, κυρίως, για τον κεραυνοβόλο έρωτα μαζί τους. Συνδυάζοντας garage και surf rock στοιχεία με μια σύγχρονη, απολύτως ‘00s αισθητική, οι Raveonettes κατάφεραν, όχι απλά να πιάσουν το κλίμα της εποχής, αλλά, σε μεγάλο βαθμό, να το διαμορφώσουν. Δεν είναι τυχαίο που είκοσι χρόνια μετά, το "Attack Of The Ghost Riders" συνεχίζει να παραμένει υψηλά στις προτιμήσεις των ακροατών τους, αποτελώντας αναπόσπαστο μέρος του setlist του συγκροτήματος. Πολλοί το θυμόμαστε και για το videoclip του, το οποίο τότε λογοκρίθηκε από το MTV.
Album: "Whip It On"
Παραμένουμε στο ίδιο κλίμα αφού το "Whip It On", κατά την ταπεινή μας γνώμη, θα μπορούσε άνετα να μπει ψηλά σε μια λίστα με τα καλύτερα EP ντεμπούτα της alternative σκηνής της εποχής, και το "Do You Believe Her" συνοψίζει τέλεια όλα όσα το συγκρότημα ήθελε να πετύχει με αυτό. Πιασάρικες μελωδίες κι εκλεπτυσμένος θόρυβος, παλιακή διάθεση και μοντέρνα μέσα, όλα όσα έκαναν τους Raveonettes σπουδαίους συνδυάζονται σε ένα κομμάτι-δυναμίτη που διαρκεί μόνο δυο λεπτά και, φυσικά, με το που τελειώνει σε αναγκάζει να πατήσεις ξανά (και ξανά και ξανά) το play.
Album: "Chain Gang Of Love"
Το ντεμπούτο των Raveonettes, σε παραγωγή του σημαντικότατου Richard Gottehrer, υπεύθυνου, μεταξύ άλλων για τον ήχο των πρώτων δίσκων των Blondie και Go-Go's, είναι ένα πραγματικά άψογο άλμπουμ, γεμάτο ενέργεια και φρεσκάδα. Είναι λοιπόν εντυπωσιακό το πως, μεταξύ, πάρα πολλών πολύ καλών τραγουδιών, το "That Great Love Sound" καταφέρνει να ξεχωρίσει. Με στοιχεία από το indie, το punk, την pop και το garage κι ένα άκρως κολλητικό ρεφραίν, το κομμάτι, όπως ήταν λογικό, γρήγορα ξεχώρισε ως lead single του δίσκου, ενώ η συμπερίληψή του στο soundtrack του FIFA 2004 το έκανε γνωστό σε όλη την υφήλιο.
Album: "Pretty In Black"
Στον ίδιο δίσκο με το γνωστό και εξαιρετέο από τη λίστα μας mega hit, έχουμε κι αυτό το ανεβαστικό κρυμμένο διαμαντάκι. Τα φωνητικά είναι ανάλαφρα, οι κιθάρες surf-ίζουν πολύ σοβαρά, ενώ το χαρακτηριστικό, ντελικάτο drumming είναι της Moe Tucker των Velvet Underground, άλλης μιας από τις επιρροές των Raveonettes. Εκλεπτυσμένο rock για μεγάλη ποικιλία αυτιών, ελπίζουμε να φτάσει και στα δικά μας ζωντανά!
Album: "Lust Lust Lust"
Έχοντας κυκλοφορήσει δύο δίσκους, ευρείας αποδοχής από κοινό και κριτικούς, το συγκρότημα αποφάσισε πως ήταν καιρός να ταράξει ελαφρώς τα νερά αφού, ως γνωστόν, «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε». Και κάπως έτσι, έφτιαξε έναν δίσκο με drum machines και synth-ια, με τους τόνους να έχουν πέσει αισθητά και τις shoegaze, ονειρικές ατμόσφαιρες να εξαφανίζουν τις νευρώδεις κιθάρες και τα τσιτωμένα ξεσπάσματα. Όποια και αν είναι η γνώμη σας για αυτή την ηχητική τους στροφή, το "Lust", χωρίς ίχνος αμφιβολίας, αποτελεί ένα πανέμορφο τραγούδι, με τη βασική του μελωδία να πετυχαίνει να σου κολλάει στο μυαλό για μέρες, εβδομάδες, μήνες, χρόνια, και αναγκάζοντας σε να ομολογήσεις πως «διάολε, κανείς άλλος εκεί έξω δεν μπορεί να φτιάξει τέτοιες κομματάρες!».
Album: "In And Out Of Control"
Για όλα τα πρόσωπα που άλλαξε, και συνεχίζει να αλλάζει, στο πέρασμα του χρόνου το ντουέτο, το διαολεμένα cool attitude παραμένει σταθερό σημείο αναφοράς. Έχοντας ήδη πετάξει μεσαίο δάχτυλο στις προσδοκίες του κοινού και της εμπορικής λογικής με το "Lust Lust Lust", στο τέταρτο LP η χαοτική πορεία τους συνεχίστηκε ακάθεκτη. Τα τραγούδια παίζουν συνεχώς στα όρια της παραμόρφωσης. Οι σειρές από hooks σε κάποιο ελάχιστα πιο δίκαιο σύμπαν θα κυρίευαν τα ραδιόφωνα. Αν χρειάζεται απόδειξη, το "Heart Of Stone" τη σερβίρει σε ένα σκάρτο τετράλεπτο.
Album: "Raven In The Grave"
Οι dream pop ήχοι και τα ατμοσφαιρικά πλήκτρα συνοδεύουν πολύ ταιριαστά τις, ακόμα, rock ‘n’ roll κιθάρες. Η εξέλιξη των Raveonettes είναι εμφανής μπροστά στα μάτια και τα αυτιά μας και το συγκεκριμένο τραγούδι δείχνει ότι αυτός ο ήχος τους πάει εξίσου με τον προηγούμενό τους. Οι Δανοί είναι πολύ καλοί και στα ταξιδιάρικα κομμάτια τους, όχι μόνο σε αυτά με τα οποία τους γνωρίσαμε πριν δυο σχεδόν δεκαετίες.
Album: "Rarities/B-Sides"
Χειμαρρώδες single από τις πρώτες μέρες του συγκροτήματος, που βγήκε αυστηρά σε 666 κόπιες και διανεμόταν δωρεάν σε όποιον το ζήτησε στην ώρα του. Αργότερα μπήκε σε μια συλλογή με σπανιότητες. Η αλήθεια πρέπει να λέγεται, οι κιθάρες του είναι σκληρότατες και το groove του ελαφρώς διαβολικό. Πολύ θα θέλαμε να τρυπώσει στο setlist που θα μας παρουσιάσουνε, για να σιγουρέψει τον παροξυσμό μας.
Album: "Observator"
Έχουμε 2012 και το ξεστράτισμα από τα rock ‘n’ roll μονοπάτια έχει ήδη συμβεί για τους Raveonettes. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα κομμάτι που έχει το άρωμα shoegaze που εκπέμπει ολόκληρος ο δίσκος "Observator", αλλά επιπλέον βγάζει και ένα ευπρόσδεκτο Stone Roses vibe. Σκεφτόμαστε ότι θα ταίριαζε ταμάμ για να «σπάσει» λίγο τα πιο δυναμικά κομμάτια στη ροή της συναυλίας.
Album: "Pe'ahi"
Βαρύ, πικρό, φασαριόζικο σβήσιμο σε μαύρο. Το μαύρο της νύχτας στα βουνά. Σαν μία βουβή κραυγή κάτω από μια στοίβα ηχητικών layers. Ακριβώς στο πνεύμα των δημιουργών του. Ο συνδυασμός τσιτώματος με ρυθμικά παρακαλάει για κίνηση κι ένταση. Η επιφανειακή ηρεμία των φωνητικών δημιουργεί τέλεια αντίθεση με τους στίχους. Οι διφωνίες κουμπώνουν απολαυστικά. Το γαλλικό σκάει τόσο αναπάντεχα, αλλά τόσο ταιριαστά. Η ιδανική πάσα για μικρόφωνο στο κοινό, αν ρωτάτε εμάς.
