«10»: Δίσκοι που επηρέασαν τους Lowen

Το ανερχόμενο doom metal ντουέτο μιλά για τους δίσκους που το διαμόρφωσαν

Από τον Μάνο Κορνηλάκη - Ορφανουδάκη, 01/04/2025 @ 13:43

Δεν πάει πολύς καιρός απ’ όταν αποθεώναμε τους Lowen για τον φανταστικό δεύτερο δίσκο τους "Do Not Go to War With the Demons of Mazandaran", κι εξυμνούσαμε την συνθετική και ερμηνευτική τους μαεστρία. Με αφορμή το επερχόμενο live τους στις 4 Απριλίου στο Gazarte, επικοινωνήσαμε με τη Nina Saeidi (φωνή) και τον Shem Lucas (κιθάρα), για να μας πουν μερικά λόγια για τους δίσκους που τους επηρέασαν μουσικά αλλά και καλλιτεχνικά.

Carmen - Fandangos In Space

Αυτό το άλμπουμ κυκλοφόρησε το 1973, και ως σήμερα ξεχωρίζει ως μία εμφατικά μοναδική γιορτή του progressive rock. Το συγκρότημα χρησιμοποίησε μικρόφωνα επαφής για να αιχμαλωτίσει τον ήχο απ’ τις κλακέτες, που μπορούν να ακουστούν στο μπολιασμένο με πολύχρωμο φλαμένκο space rock τους. Ο δίσκος ήταν συμπαραγωγή με τον David Bowie, και αποτελεί μαρτυρία για το πόσο υπερβατικό μπορεί να είναι το space fusion.

Wishbone Ash - Argus

Άλλο ένα prog άλμπουμ που έφερε επανάσταση στο heavy metal αφότου κυκλοφόρησε το 1972, εξαιτίας του πώς χρησιμοποιούσε τις διπλές lead κιθάρες. Αυτό επηρέασε συγκροτήματα όπως οι Iron Maiden κι οι Carcass, που με τη σειρά τους επηρέασαν εμένα, μέχρι που ανακάλυψα την πηγή αυτού του εμβληματικού ήχου στην κιθάρα μέσα σ’ αυτό το εκπληκτικό άλμπουμ.

Akercocke - Words That Go Unspoken, Deeds That Go Undone

Οι Lowen σχηματίστηκαν σε μία συναυλία των Akercocke το 2016. Ήταν το πρώτο ακραίο metal συγκρότημα που άκουσα, πίσω στο 2006. Έγιναν αμέσως ένα απ’ τα αγαπημένα μου συγκροτήματα, και αυτό είναι μακράν το άλμπουμ τους που αγαπώ περισσότερο. Υπάρχουν τραγούδια σ’ αυτό το δίσκο που εξακολουθούν να εμπνέουν το πώς γράφω σήμερα.

Death - The Sound Of Perseverance

Παρ’ όλο που δεν είναι το πιο δημοφιλές τους άλμπουμ, περιλαμβάνει πολλά απ’ τα αγαπημένα μου κομμάτια απ’ τη μπάντα. Το φωνητικό στυλ του Chuck και το κιθαριστικό του παίξιμο αποτελούν μεγάλη επιρροή. Κάθε όργανο κάνει όμορφη, σύνθετη δουλειά σ’ όλη τη διάρκεια του δίσκου. Το cover στο "Painkiller" είναι επίσης απ’ τα καλύτερα heavy metal covers όλων των εποχών, κατά τη γνώμη μου.

Killing Joke - Hosannas From The Basements Of Hell

Ο Jaz Coleman αποτελεί τεράστια επιρροή μου από φωνητικής και στιχουργικής πλευράς. Δεν συμμερίζομαι τις πιο ακραίες απόψεις του, αλλά το μυστήριο κι η μαεστρία που εκπέμπει είναι εμψυχωτικά (σ.τ.μ.: aspirational). Όλα τους τα άλμπουμ είναι εντυπωσιακά, αλλά σ’ αυτό είναι που επιστρέφω συχνά. (Nina)

Bolt Thrower - For Victory

Υπάρχει μία λαχταριστή ποιότητα σ’ αυτό το άλμπουμ, που ισορροπεί την βιαιότητα και την ευθύγραμμη φύση των riffs του. Οι Bolt Thrower χρησιμοποιούν πολλούς μεσανατολίτικους ρυθμούς στη μουσική τους, ειδικά προς το τέλος της καριέρας τους, και αυτό αποτελεί καλό παράδειγμα όλων όσα τους καθιστούν μία απ’ τις αγαπημένες μας μπάντες όλων των εποχών.

Opeth - My Arms, Your Hearse

Λατρεύουμε κάθε άλμπουμ των Opeth, αλλά τα φρενήρη death metal riffs σ’ αυτό το άλμπουμ ειδικά μας ενέπνευσαν στο "Do Not Go to War…". Αυτό το άλμπουμ είναι και απίστευτα ατμοσφαιρικό και μανιασμένα βαρύ σε σημεία. Το "When" και το "Demon of the Fall" ανήκουν και τα δύο στο hall of fame των πιο ποιοτικών τραγουδιών.

Celtic Frost - Monotheist

Ένα απ’ τα πιο βαριά, πιο καταθλιπτικά άλμπουμ στην ιστορία. Ένα ορόσημο για το heaviness. Οι καταπιεστικές ατμόσφαιρες κι ο απίστευτος κιθαριστικός ήχος τον καθιστούν ένα απ’ τους αγαπημένους μας doom metal δίσκους όλων των εποχών. Ο Tom G Warrior θα εκλέπτυνε στη συνέχεια ακόμη περισσότερο αυτόν τον ήχο με τους Triptykon, αλλά υπάρχει ένας σκοτεινός τρόμος που διαπερνά αυτό το άλμπουμ, που πρέπει να το ακούσεις για να το πιστέψεις.

Septicflesh - The Great Mass

Αυτό είναι το πρώτο άλμπουμ Septicflesh που άκουσα, και ενώ δεν είμαι και τρομακτικά πολύ στο symphonic metal γενικά (με μερικές εξαιρέσεις), οι Septicflesh καταφέρνουν να κάνουν τα riffs τους να κουβαλούν βάρος και τσαμπουκά. Τα hooks σ’ αυτό το άλμπουμ είναι φανταστικά και σου μένουν. Καμιά φορά το βάζουμε να παίζει στο βαν μετά τις συναυλίες και τραγουδάμε από πάνω (σ.τ.μ.: sing along).

Enslaved - RIITIIR

Αυτό το άλμπουμ είναι αρκετά όμορφο. Τα φωνητικά του Grutle Kjellson και του Herbrand Larsen αλληλεπιδρούν θαυμάσια. Υπάρχει αρκετό heaviness σ’ αυτό το άλμπουμ, αλλά επίσης πολλή αναζήτηση για νόημα και εορτασμό της ζωής ανά τους αιώνες. Το "Thoughts Like Hammers" και το "Roots of the Mountain" είναι πολύ δυνατά τραγούδια, που εξακολουθούν να έχουν τον ίδιο μεγάλο αντίκτυπο πάνω μου όπως και όταν πρωτοανακάλυψα αυτό το άλμπουμ. (Shem)

Μάνος Κορνηλάκης - Ορφανουδάκης

Υπαρξιακά δεμένος με την λογοτεχνία και τη μουσική, χαρτογραφεί και τις δύο με την υπενθύμιση ότι οι χάρτες δεν είναι ποτέ ο τόπος ο ίδιος. Του αρέσει ό,τι μπορεί να περιγράψει ως πολύχρωμο, παραμυθικό,...