«10»: Οι κυκλοφορίες που ξεχώρισαν οι Afformance τον περασμένο χρόνο

Με αφορμή τις εμφανίσεις τους σε Πάτρα και Αθήνα αυτήν την εβδομάδα, ανοίγουν έναν διάλογο ανάμεσα στην τεχνολογία και στα όργανα της μουσικής

Από την Αθανασία Χρυσανθοπούλου, 09/01/2019 @ 11:57

Οι Afformance είναι κατά βάση ένα ορχηστρικό συγκρότημα που τέρπεται από τον πειραματισμό και τις διαφορετικές συναισθηματικές υφές στη μουσική σκηνή της post-rock εδώ και μερικά χρόνια. Πριν λίγο διάστημα τους είδαμε να ανοίγουν τη συναυλία των Mogwai δίνοντας μια shoegaze νότα στον ατμοσφαιρικό χαρακτήρα της βραδιάς.

Afformance

Ιδέες, riff, ανακατατάξεις οργάνων και πλουραλισμός συναισθημάτων είναι μερικά από τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον τελευταίο ταξιδιάρικό τους δίσκο, "Pop Nihilism", που κυκλοφόρησε το 2017 μαζί με το "Music For Imaginary Film #1", το οποίο περιγράφει μέσα από τη μελωδία και το εξώφυλλό του οκτώ τραγούδια και οκτώ στάδια ενός ανθρώπου που προσπαθεί να ξεφύγει από το δάσος και να περάσει από το στάδιο της λήθης στη συνειδητοποίηση της ασθένειάς του. Σίγουρα δεν πρόκειται για έναν εύπεπτο δίσκο, αλλά για μια μουσική πραγματικότητα που σε καλεί να βιώσεις.

Afformance

Λίγο πριν, λοιπόν, παρουσιάσουν δύο ακόμη δημιουργικά set σε Πάτρα και Αθήνα, κλήθηκαν να επιλέξουν τις αγαπημένες τους κυκλοφορίες για το περασμένο έτος και προειδοποιούν πως για κάποιες οι απόψεις τους συγκλίνουν και για κάποιες άλλες διαφωνούν κάθετα μεταξύ τους. Σε κάθε περίπτωση αυτές παρουσιάζονται με τυχαία σειρά και όχι με σειρά προτίμησης.

1
Tim Hecker
"Konoyo"
Tim Hecker - Konoyo
Ο Tim Hecker έχει ανεβάσει πολύ τον πήχη στις κυκλοφορίες του τα τελευταία χρόνια και καταφέρνει πάντα να τον ξεπερνάει. Κάθε ήχος μοιάζει ιδανικά τοποθετημένος στο κατάλληλο σημείο για τον οργασμό των αυτιών μας.
2
Low
"Double Negative"
Low - Double Negative
Μια σταθερά καλή μπάντα βγάζει (επιτέλους) τον δίσκο της καριέρας της. Βρώμικο, ατμοσφαιρικό, κατεβαστικό (pun intended).
3
Jon Hopkins
"Singularity"
Jon Hopkins - Singularity
Από τους κορυφαίους εκπροσώπους της ηλεκτρονικής μουσικής την τελευταία δεκαετία, δεν απογοητεύει για άλλη μια φορά. Ένα τριπαριστό αμάγαλμα ambient, techno και idm και μια εξαιρετική παραγωγή που ακούγεται μόνο δυνατά.
4
Tyler, The Creator
"Scum Fuck Flower Boy"
Tyler, The Creator - Scum Fuck Flower Boy
Δεν κυκλοφόρησε κάτι φέτος ο φίλος Tyler, οπότε, ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ, μπαίνει το περσινό του αριστούργημα στη λίστα που συνεχίζεται να ακούγεται ακατάπαυστα. Απλά, το "Slim Shady" της γενιάς του.
5
Nalyssa Green
"Μπλουμ"
Nalyssa Green - Μπλουμ
Η Nalyssa στην πιο εσωτερική κατάθεσή της, μας έδωσε ένα άλμπουμ με αληθινά τραγούδια και υπέροχη παραγωγή που δυσκολεύεσαι να μην ταυτιστείς.
6
Georgios Karamanolakis
"Sacred Path"
Georgios Karamanolakis - Sacred Path
Μια ηλεκτροακουστική noise ελεγεία στα άστρα, ξεδιπλωμένη σε τέσσερα μέρη. Από τα πειραματικά έργα που ταλαιπώρησαν τα ηχεία μας περισσότερο από κάθε άλλο του είδους.
7
Tommy Guerrero
"Road To Knowhere"
Tommy Guerrero - Road To Knowhere
Το πώς θα ακουγόταν το coolness αν έπαιζε '70s afrofunk μουσική κάποιος βετεράνος pro skater. Βασικά αυτό ακριβώς συμβαίνει. 
8
MGMT
"Little Dark Age"
MGMT - Little Dark Age
Σκληρή acid pop με ολίγη από goth και πλάγιες ματιές στις σκοτεινές γωνίες των '60s. Η επιστροφή που σίγουρα δεν περιμέναμε από τους MGMT και ακόμα πιο σίγουρα μας εντυπωσίασε και μας έκανε να πατήσουμε το repeat ξανά και ξανά.
9
Gorillaz
"The Now Now"
Gorillaz - The Now Now
Μπορεί τα visual κόλπα τους -δικαίως- να μην εντυπωσιάζουν εν έτει 2018, αλλά η ιδιοφυία του Damon Albarn κατάφερε να παράξει ένα άλμπουμ άξιο συνεχιστή των προκατόχων του, με απλοϊκές συνθέσεις μεν, αλλά οπτική που σε κεντρίζει και το αφήνει να κυλήσει σαν νεράκι.
10
Vulfpeck
"Hill Climber"
Vulfpeck - Hill Climber
Κυκλοφορία στο φώτο φίνις της χρονιάς που αποδεικνύει πως όταν το χιούμορ συνδυάζεται με τεχνική αρτιότητα και την απόλυτη απώλεια μουσικών κόμπλεξ, μας δίνει τα μυαλά στο πιάτο εεεε έναν δίσκο σαν το "Hill Climber". Δείτε τα video τους για να καταλάβετε.
  • SHARE
  • TWEET