Wilco

Οι Uncle Tupelo, αν και πρωτοτύπησαν στα τέλη της δεκαετίας του '80 και στις αρχές του '90, δεν πρόλαβαν την μεταγενέστερη μόδα της alternative country. Για την αδικία αυτή κέρδισαν μια μόνιμη αναφορά σε όλες τις κριτικές των δίσκων των Wilco... Αν και με το πέρασμα των χρόνων οι Wilco απομακρύνονται, όχι μόνο από την συγκεκριμένη αλλά και από οποιαδήποτε ταμπέλα εμείς επιλέγουμε, ας μην λησμονούμε το παρελθόν του σχήματος μέχρι την στιγμή που ο frontman Jay Farrar χώρισε τους δρόμους του με το υπόλοιπο συγκρότημα. Τότε, την καθοδήγηση (υπό το όνομα Wilco πλέον) ανέλαβε ο Jeff Tweedy.

Το "Yankee Hotel Foxtrot" θα παραμείνει στην ιστορία ως ο καλύτερος και πιο διάσημος δίσκος των Wilco, αλλά οι ίδιοι ουδέποτε επέλεξαν να συντηρήσουν την ίδια πετυχημένη συνταγή. Με κάθε κυκλοφορία τους επαναπροσδιορίζουν τους εαυτούς τους και μας παρουσιάζονται ανανεωμένοι και διαφορετικοί. Στις 16 Ιουλίου επέλεξαν να κυκλοφορήσουν δωρεάν σε ηλεκτρονική μορφή τον ένατο δίσκο τους δείχνοντας έτσι τόσο την ανυπομονησία τους να παρουσιάσουν καινούργιο υλικό όσο και την εμπιστοσύνη στον εαυτό τους αλλά και στους οπαδούς τους.

Στην τελική, αυτός είναι ο δεύτερος δίσκος που κυκλοφορούν μέσω της δικής τους dBpm και αποδεικνύουν με την κίνηση αυτή ότι βασικός σκοπός του παραμένει η καλλιτεχνική έκφραση. Παρ' όλο που χρειάστηκαν τέσσερα ολόκληρα χρόνια για να κυκλοφορήσουν νέο άλμπουμ, o Tweedy δεν φαίνεται να έχει έλλειψη έμπνευσης, αφού στην συνεύρεση με τους υπόλοιπους στο loft στο Chicago πρόλαβε εκτός από το υλικό του "Star Wars" να προετοιμάσει και τις μισές συνθέσεις για επερχόμενο δίσκο.

Περίεργη επιλογή ονόματος το "Star Wars" που φυσικά δεν έχει καμία σχέση με την θρυλική σειρά ταινιών αλλά ουσιαστικά θυμίζει στον εμπνευστή τις απεριόριστες δυνατότητες του ανθρώπου. Εξίσου περίεργη, αλλά τελικά απόλυτα ταιριαστή, και η εικόνα με την γάτα στο εξώφυλλο, πίνακας που διακοσμεί εδώ και χρόνια το προαναφερθέν loft του συγκροτήματος.

Από μουσικής πλευράς ο δίσκος παρουσιάζει δύο πρόσωπα. Το ένα έχει ως αφετηρία το στριφνό και πειραματικό "EKG" και συνεχίζει με τα "More" και "Random Name Generator", ιδανικά για οπαδούς των Sonic Youth και των πρόσφατων Queens Of The Stone Age. Στο "The Joke Explained" φαίνονται ξεκάθαρα οι επιρροές από την περιοδεία και την  γνωριμία με τον Bob Dylan ενώ στο "You Satellite" η ατμοσφαιρική πλευρά του δίσκου φτάνει στο αποκορύφωμά της.

Το "Taste The Ceiling" μπορεί να περιέχει πιο εύπεπτες μελωδίες, αλλά φυσικά δεν ξενίζει αφού ανέκαθεν συμπεριλαμβάνονταν στο «μενού» των Wilco. Το δίδυμο "Cold Slope" / "King Of You" με τον ίδιο ακριβώς ρυθμό προσωπικά με χαροποίησε ιδιαίτερα αφού δεν περίμενα να ακούσω κάτι που θα μου θυμίσει τόσο έντονα τις προσωπικές δουλειές του αγαπημένου μου Brant Bjork.

Οι Wilco, αν και συνεχίζουν να πρωτοτυπούν και να παρουσιάζουν συνεχόμενους διαφοροποιημένους δίσκους, δύσκολα  θα καταφέρνουν να φτάσουν το μεγαλείο του "Yankee Hotel Foxtrot". Οι ίδιοι κατά πάσα πιθανότητα δεν ασχολούνται καν με τις συγκρίσεις αφού καταφέρνουν να ικανοποιήσουν τόσο τις καλλιτεχνικές τους ανησυχίες όσο και τους πιστούς ακολούθους τους.