Wiegedood

De Doden Hebben Het Goed II

Consouling Sounds (2017)
Από τον Γαβριήλ Φιλιππόπουλο, 09/02/2017
Η Church Of Ra στέκεται στην εμπροσθοφυλακή του ακραίου heavy ήχου δημιουργώντας καταστάσεις συγκλονιστικές όπως το νέο black metal αριστούργημα των Wiegedood
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ακριβώς δύο χρόνια (παρά δύο μήνες) πήρε στους Φλαμανδούς Wiegedood να επανέλθουν στα δισκογραφικά δρόμενα. Μην τους κακιώνετε, ήταν εξαιρετικά απασχολημένοι με τις υπόλοιπες υπερμπαντάρες τους ώστε να βγάζουν (ή να ηχογραφούν στη περίπτωση των Amenra) υπερδισκάρες και να καθιστούν την Church Of Ra και επισήμως το αντίστοιχο αντίπαλο δέος της Hydrahead. Φυσικά η Hydrahead ήταν μία εταιρία και όχι μία κολεκτίβα συγκροτημάτων και μουσικών, αλλά όπως και να έχει ο άνθρωπος που την έτρεχε (και την τρέχει ακόμα με χαμηλές ταχύτητες) δημιούργησε ένα ολόκληρο μουσικό ρεύμα στον underground heavy ήχο. Ε, αυτήν τη στιγμή μπορούμε να πούμε πως η Church Of Ra στέκεται στην εμπροσθοφυλακή του ακραίου heavy ήχου. Και δημιουργεί καταστάσεις.

Καταστάσεις συγκλονιστικές και καθηλωτικές όπως το νέο πόνημα των Βέλγων "De Doden Hebben Het Goed II". To black metal των Wiegedood (για όσους και όσες δεν είχαν διαβάσει το review για το ντεμπούτο τους, το όνομά τους σημαίνει «σύνδρομο ξαφνικού βρεφικού θανάτου») συνεχίζει να είναι πνιγηρό και να σε καταπλακώνει με τόνους από συναισθηματικά και καταπαγωμένα ακραία riff. Δεν μπορώ να κάνω πρόβλεψη αν αυτοί οι άνθρωποι εκεί στη Γάνδη και το Κορτράικ θα χάσουν κάποια στιγμή την έμπνευσή τους, αλλά μέχρι στιγμής φαίνεται να είναι πραγματικά ασταμάτητοι.

Το άλμπουμ από τη φουριόζικη και πιο "Nemesis Divina" meets "A Blaze In The Northern Sky" αρχή του με το φανταστικό "Ontzielling" δείχνει πως εδώ τα πράγματα δεν είναι αστεία. Στη συνέχεια το "Cataract" βάζει στο παιχνίδι το νέο (;) κύμα του US black metal τύπου Leviathan (εδώ να την πω την αμαρτία μου, αλλά ακριβώς την ίδια στροφή έκαναν και οι Oathbreaker εκμηδενίζοντας σχεδόν όσα core στοιχεία είχαν μείνει στον ήχο τους) μέχρι να ματώσουν τα αυτιά του Χριστού από το 4:30 και μετά από τα σιδηροδρομικά νορβηγικά riff επανέρχονται για να αποδείξουν ποια σκηνή γουστάρει κάργα το τρίο. Στη συνέχεια, όμως, έρχεται η πιο ενδιαφέρουσα στιγμή με το ομώνυμο τραγούδι το οποίο για αρκετά λεπτά δίνει μόνο ένα feedback με κάποιες κραυγές απόγνωσης στο βάθος για να περάσει ξαφνικά σε ένα Mayhem-ικού τύπου "Grand Declaration Of War" trademark riff το οποίο σου μένει στον εγκέφαλο σχεδόν εμμονικά. Και έτσι όπως άνοιξε, έτσι θα κλείσει το αριστούργημα που συνέθεσαν οι Wiegedood με το τσαντισμένο και αρκετά ανοιχτό και σε death metal επιρροές "Smeekbede".

Αλήθεια δεν μπορώ να βρω ένα ψεγάδι στο "De Doden Hebben Het Goed II". Σου σκίζει τα σωθικά μεταφέροντας μία παγωμένη οδύνη και μία αίσθηση πόνου σαν να είσαι ξεχασμένος σε κάποιο δάσος της Σιβηρίας με -25 βαθμούς τραυματισμένος να προσπαθείς να φτάσεις στη σωτηρία σου. Ακόμα και αν αυτή είναι ένας γρήγορος θάνατος.

  • SHARE
  • TWEET