Verbal Delirium

The Imprisoned Words Of Fear

Bad Elephant (2016)
Από τον Κώστα Σακκαλή, 21/10/2016
Πώς μπορείς να διαφωνήσεις με μία επιλογή;
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

 

Τι είναι αυτό που μπορεί να κάνει έναν μουσικό να γυρίσει στις πρώτες του ηχογραφήσεις για να τις παλέψει ξανά και να τις ηχογραφήσει εκ νέου;  Ίσως το γεγονός ότι τις νιώθει αδικημένες, ίσως ότι δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να αποδοθούν με τα μέσα και τους μουσικούς που πλέον έχει ή ακόμα ότι θέλει με νέο μάτι να τις προσεγγίσει. Ό,τι κι αν είναι από όλα αυτά, στην περίπτωση του Γιάννη Κοσμίδη (Jargon) η κυκλοφορία του demo του με τους Verbal Delerium ως η κανονική, τρίτη δουλειά τους είναι σαφώς καλοδεχούμενη. Αν όχι για οτιδήποτε άλλο, σίγουρα γιατί τα τραγούδια αυτά δεν είχαν ακουστεί παρά από τους λίγους τυχερούς που είχε πέσει στα χέρια τους εκείνο το CD-R με τον χειρόγραφο τίτλο, τον ίδιο που βλέπετε και εδώ.

Αυθόρμητα το πρώτο πράγμα που κάνει κανείς είναι να ξανακούσει εκείνες τις πρώιμες ηχογραφήσεις και να κάνει τις συγκρίσεις του. Αυτό που εξαρχής είναι σαφές είναι ότι σε επίπεδο παραγωγής και παιξίματος οι δύο δουλειές απέχουν έτη φωτός. Το δεύτερο είναι ότι συνθετικά ελάχιστα πράγματα άλλαξαν και αυτό δείχνει σε έναν βαθμό το πόσο ολοκληρωμένος ήταν ο δίσκος από τη γέννησή του. Το τρίτο είναι ότι η ενορχήστρωση έχει αλλάξει το ύφος των τραγουδιών. Και εδώ χωράει η περισσότερη συζήτηση όχι μόνο για το παρελθόν αλλά και για το μέλλον των Verbal Delirium.

Παρότι η μελαγχολία παραμένει ακόμα χαρακτηριστικό τους, στο "Imprisoned Words Of Fear" είναι ένα από τα πολλά, αφού ακούγονται λιγότερο λυρικοί και περισσότερο funky, jazzy και σκληρά κιθαριστικοί. Μία στροφή προς τον πιο σκληρό prog ήχο είναι ξεκάθαρη σε τραγούδια όπως το "Images From A Grey World" που προσεγγίζει το prog metal αλλά και σε όλη τη διάρκεια του άλμπουμ με μπάσο και ντραμς να βαραίνουν συχνά την ατμόσφαιρα και την κιθάρα να μην ντρέπεται να shred-άρει σε πολλά σημεία. Και εδώ τίθεται το ερώτημα πώς μπορεί να διαφωνήσει κανείς με μία επιλογή; Γιατί τελικά περί αυτού πρόκειται και όχι για την επιτυχία του εγχειρήματός τους. Παίρνοντας ως παράδειγμα το προαναφερθέν τραγούδι, η μουσική ακεραιότητά του δεν αμφισβητείται, στα δικά μου αυτιά, όμως, ακούγεται ως από τα πιο αδιάφορα της δισκογραφίας τους ακριβώς λόγω των μεταλλικών στοιχείων του. Από την άλλη στο "The Delayed Reflection (A Verbal Delirium)" περίπου τα ίδια συστατικά τους βγαίνουν, ειδικά με τη ρυθμική βάση να ξεχωρίζει - ο ντράμερ λες και έχει πρότυπο τον Gavin Harrison στο τραγούδι αυτό.

Η ευχέρεια της επανενορχήστρωσης των τραγουδιών και της συμμετοχής γενικώς καλύτερων μουσικών σε αυτές έχει εντείνει όλα τα στοιχεία των τραγουδιών ακόμα περισσότερο. Τα jazzy μέρη είναι πολύ πιο έντονα (το μπάσο έχει κάνει εξαιρετική δουλειά σε πολλά σημεία), τα prog μέρη πολύ πιο prog, το φλάουτο ενισχύει κάποιες μελωδίες και το mellotron προσθέτει «ατμόσφαιρες», τα ορχηστρικά μέρη στο "Fear" (ίσως το καλύτερο του δίσκου) κάνουν την κορύφωσή του πιο επική, η καλύτερη παραγωγή κάνει το ηλεκτρονικό στοιχείο στο "In Memory" πιο σύγχρονο και ιντριγκαδόρικο...

Όλα είναι πιο πολλά, όλα είναι καλύτερα, αλλά κάτι μου λείπει. Μου λείπει κάποια από την απλότητα των προηγούμενων δουλειών τους. Δεν είμαι σίγουρος ότι όλα τα στοιχεία που προστέθηκαν στο "The Imprisoned Words Of Fear" βελτιώνουν τελικά το σύνολο και ειδικά για την κιθάρα κάτι πιο ήπιο θεωρώ ότι σίγουρα θα ταίριαζε καλύτερα. Και μου λείπουν και οι συνθέσεις τους. Μην ξεχνάμε ότι χρονικά (απ' όσο μπορούμε να ξέρουμε) αυτά ήταν τα πρώτα τους δείγματα και θεωρώ ότι συνθετικά κορυφώθηκαν (μέχρι νεοτέρας) στο "From The Small Hours Of Weakness".

Το "Imprisoned Words Of Fear" το 2010 έδειχνε ένα πολλά υποσχόμενο συγκρότημα που αξίζει την προσοχή μας, αλλά το 2016, με άλλους δύο δίσκους στο ενεργητικό του, δείχνει ένα συγκρότημα που γυρνάει στο παρελθόν για έμπνευση και θέτει ταυτόχρονα τις βάσεις για τον ήχο του μέλλοντος. Αν αυτό σημαίνει ότι το βάρος του παρελθόντος τους παρέσυρε ή ότι το έφεραν στα σημερινά μέτρα τους θα το αποδείξει κυρίως η επόμενη δουλειά τους. Στην παρούσα φάση, υπόκλιση για μία άρτια δουλειά με ξεκάθαρο και επιτυχημένο στόχο αλλά και επιφυλάξεις για όσα χάθηκαν στην πορεία. Σε κάθε περίπτωση, πώς να διαφωνήσεις με μία επιλογή;

  • SHARE
  • TWEET