Venenum

Ένας από τους λόγους που κέντρισαν το ενδιαφέρων οι Γερμανοί Venenum (στα λατινικά το δηλητήριο) είναι η παρουσία στις τάξεις τους του Evil Possessor, κιθαρίστα των σπουδαίων Hellish Crossfire. Έχοντας περίπου μια δεκαετία συμπληρωμένη σαν group, όλες και όλες είναι δύο οι δουλειές τους. Το ομότιτλο, EP ή LP του 2011 (μιας και έχει διάρκεια περίπου μισάωρου) και το φετινό "Trance Of Death". Εκπληκτικό δε είναι ότι παρόλο που το debut είχε φοβερά σημεία και τραγούδια, οι Venenum το ξεπερνούν με χαρακτηριστική ευκολία απλώνοντας κι άλλο τη μουσική τους φτάνοντας σε κάτι πολύ πιο δουλεμένο και με περισσότερο εύρος.

Το "Trance Of Death" σε βάζει σε μια ατμόσφαιρα ρευστή, σκοτεινή και νεφελώδης. Η μουσική τους είναι κοντά στο Σουηδικό death metal, ο αναγνώστης ας έχει στο μυαλό του το δεύτερο lp των Tribulation, τους Morbus Chron αλλά και για παλαιότερα αυτιά σχήματα όπως αρχαίοι Katatonia ή Edge Of Sanity (η εισαγωγή του "Trance Of Death, Part I - Reflections" είναι πολύ κοντά).  Τα riff άλλοτε κοιτούν προς τα εκεί, άλλοτε γίνονται ακόμα πιο αραχνιασμένα ενώ η ισχνή χρήση των πλήκτρων ανοίγει και άλλες διαστάσεις απλώνοντας τα τραγούδια, φέρνοντάς τα σε ένα πιο ονειρικό ή ψυχεδελικό ορίζοντα. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της ομότιτλης τριλογίας με την οποία κλείνει το άλμπουμ στην οποία έχουμε κάτι σαν ένα μετά θάνατον ταξίδι σε άλλους κόσμους. Ομολογώ ότι το εγχείρημα κρίνεται πετυχημένο. Και στα υπόλοιπα τραγούδια κινούμαστε στις ίδιες καταστάσεις, άξιον αναφοράς το "The Nature Of The Ground" και το super γρήγορο, black a la Watain ή καλύτερα Mayhem, σημείο του που ειλικρινά σε στέλνει αλλού.

Ένα άλλο κομμάτι στο οποίο πρέπει οπωσδήποτε να σταθούμε για την περιγραφή πληρέστερης εικόνας του "Trance Of Death" είναι η παραγωγή του δίσκου. Πολλές φορές οι κιθάρες ακολουθούν μοναχικούς δρόμους αψηφώντας τις άλλες ή σκαρφαλώνει η μία πάνω στην άλλη φτιάχνοντας ένα όμορφο και ενδιαφέρων μωσαϊκό. Συνεπικουρούμενο και από τον καλό ήχο, οι ξέχωροι τόνοι στα έγχορδα δίνουν βάθος στο δίσκο και δημιουργούν την εντύπωση πολλαπλών πέπλων που ανοίγονται μπροστά στου. Χωρίς να παίζουν τεχνικά (με την έννοια υπερβολικά δύσκολων θεμάτων) οι Venenum καταστρώνουν κόσμους στους οποίους καλούν τον ερευνητή να ακολουθήσει και να μετέχει εμπειρίας.

Ο όλος δίσκος είναι από τις εκπλήξεις του υπόγειου metal, προσεγμένος μέχρι κεραίας, μάλιστα γρήγορα αντιλαμβάνεσαι ότι το "Trance Of Death" έχει δουλευτεί πάρα πολύ και σε μάκρος χρόνου. Αυτό συνεπάγεται και ότι θα κρατηθεί για καιρό στα ακουστικά ή τα ηχεία όποιου επιθυμεί να το διαβεί. Μακάρι το lp αυτό να λάβει ανταπόκριση γιατί είναι κρίμα δουλειές τόσο καλές να χάνονται σε κυκεώνες μετριότητας.