Thee Silver Mt. Zion Memorial Orchestra

Έκτος δίσκος για την μπάντα που έχει παραλλάξει το όνομα της αισίως έξι φορές. Κάποτε ήταν μαζί με την …Tra-La-La Band, άλλοτε …with Choir, παλιότερα …Reveries, ενίοτε …Elegies και ένα φεγγάρι απλά A Silver Mt. Zion. Όπως και να χει η κολεκτίβα, πλέον, από τον Καναδά μετά από τόσες αλλαγές ονομάτων και πολλές προσθήκες μελών έχει καταφέρει να αποτάξει από πάνω της την σκιά των Godspeed You! Black Emperor, μιας και να θυμίσω ότι ο ιδρυτής και κύριος συνθέτης της μπάντας Efrim Menuck είναι πρώην μέλος των πατέρων του Καναδέζικου post-rock και οι Τhee Silver Mt Zion ξεκίνησαν σαν ένα από τα πολλά side project που περιφέρονταν και ξεπηδούσαν κατά καιρούς στην Constellation.

Η ιστορία πλέον έχει ως εξής. Νέα μέλη, όργια έγχορδων και παροξυσμός κρουστών. Τα φωνητικά του Efrim, νέα συνήθεια μετά το "13 Blues for Thirteen Moons" του 2008, στο προσκήνιο, παρόλο που πολλοί τα χαρακτηρίζουν ως ενοχλητικά, ενώ εγώ θα τα παρουσίαζα ως πειραματικά, διάτρητα και καινοτόμα. Έντονες συνθέσεις, παραδοσιακά καλοφτιαγμένες και μια παρανοϊκή ατμόσφαιρα που μερικές φορές χαλαρώνει τόσο πολύ που καταλήγει σε ένα όμορφο και γαλήνιο ταξίδι σκέψεων. Τρομερά μεγαλόπρεπες συνθέσεις και μεγαλειώδης έμπνευση. Κάτι σύνηθες για την παρέα από το Μόντρεαλ μιας και είναι από τις λίγες μπάντες που δεν έχουν γράψει ποτέ κακό κομμάτι και δεν έχουν δημιουργήσει μέτριο, καλό ή καλύτερο δίσκο. Είναι όλα στο ίδιο υψηλό επίπεδο, διαγράφουν παράλληλες πορείες, δεν μπλέκονται μεταξύ τους και είναι όλα πανέμορφα και άριστα μουσικά. Έτσι και η φετινή κυκλοφορία "Kollaps Tradixionales" θα κάνει καιρό να αγαπηθεί, όσο η πρώτη τους κυκλοφορία προ δεκαετίας μεν, αλλά και αυτή όπως όλες οι δουλειές τους θα παραμείνει ψηλά και δεν θα κρυφτεί από πίσω ή δεν θα επισκιάσει με τίποτα κάτι παλιότερο.

Οι κιθάρες είναι μαγικές, τα βιολιά χαρίζουν κάτι ξεχωριστό. Αν σας λείπει η παλιά συνταγή του καναδέζικου post-rock μην ανησυχείτε όλα είναι πάλι μαζεμένα εδώ. Πειραματικό rock που σε χαζεύει. Ένα μοντέρνο punk που κάνει παλιότερες μπάντες να ψάχνονται. Heavy σημεία που χαρακτηρίζουν την σκηνή και ατμόσφαιρα που ταιριάζει θαυμάσια στο χειμώνα. Τον δίσκο ανοίγουν πολλά σαξόφωνα μαζί και το κοντραμπάσο δένει τον ήχο τους απίστευτα καθ' όλη τη διάρκειά του. Αργό και γλυκό μέχρι εκεί που θ' αρχίσει να καταστρέφει κάθε χορωδιακή και λυρική προσπάθεια που είχαν αφήσει να μας παρασύρει μέχρι εκείνη τη στιγμή οι Καναδοί. Το κομμάτι "I Built Myself Α Metal Bird" είναι ίσως από τις καλύτερες συνθέσεις τους σε όλη την δεκάχρονη πορεία τους. Μπορεί να κάνει σινιάλο και στην τραγουδάρα των Sonic Youth, "Tunic (Song For Karen)" πέραν των ύμνων των Godspeed που θυμίζει και μπορεί να ξεσηκώσει οποιονδήποτε την στιγμή που ο Efrim ουρλιάζει και προτρέπει "Dance, You Motherfuckers!". Επικές συνθέσεις που μπορούν να σου κλέψουν την καρδιά από μια αυτόνομη μπάντα με κρυμμένα ιδανικά, υψηλό αίσθημα ηθικής και παραδοσιακά πολιτικοποιημένο προφίλ. Μια μπάντα που ορίζει την indie rock κουλτούρα και ευτυχώς κρατά ψηλά τις αρχές και τις πεποιθήσεις της σε ένα κόσμο που μέρα με τη μέρα τα «χάνει» όλο και περισσότερο.