The Parlor Mob

Cry Wolf

Self Released (2015)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 06/03/2015
Οι The Parlor Mob επιστρέφουν για να διεκδικήσουν εκ νέου όσα δεν τους άφησαν να κατακτήσουν
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Θα μπορούσαμε πολύ εύκολα αυτή τη στιγμή να μιλάμε για τους The Parlor Mob σε παρελθοντικό χρόνο. Στην πραγματικότητα, κάποιοι είχαμε αρχίσει να προσαρμοζόμαστε με την ιδέα πως μετά την απότομη αποπομπή τους από την Roadrunner τα μέλη της μπάντας δεν βρήκαν ποτέ την δύναμη να ανασυνταχθούν. Κι όμως το έκαναν. Αργά, σιωπηλά, σχεδόν υπόγεια...

Αναρωτιέμαι πώς γίνεται μια μπάντα που έχει κυκλοφορήσει δυο άλμπουμ σαν τα "And You Were A Crow" και "Dogs" να μην έχει τις δισκογραφικές στα πόδια της να την παρακαλάνε. Στο δεύτερο έγραψαν όσα rock χιτάκια δεν έχουν γράψει πολλοί ψωνισμένοι και καλοπληρωμένοι rock stars μαζί τα τελευταία δέκα χρόνια, ενώ στο πρώτο απέδειξαν πως ξέρουν να τιμούν τα '70s καλύτερα από τους περισσότερους. Τι δεν καταλαβαίνω, θα μπορούσε να μου εξηγήσει κάποιος;

Όπως και να έχει, με ανύπαρκτο promotion, πιθανότατα χωρίς καν management, κάπου στα μέσα της προηγούμενης χρονιάς μας ενημέρωσαν ότι θα κυκλοφορήσουν νέο άλμπουμ, δίνοντας κι ένα τραγούδι στη δημοσιότητα. Χωρίς πολλά λόγια ενδιάμεσα, μετά από μερικούς μήνες παρουσίασαν ένα δεύτερο δείγμα και τελικά τους πήρε κάτι λιγότερο από ένα έτος (υποθέτω δεν είχαν κάποιο deadline) για να «κυκλοφορήσουν» το νέο τους άλμπουμ "Cry Wolf", μέσω της σελίδας τους στο bandcamp, όπου και βρίσκεται ελεύθερο για ακρόαση.

Πρώτη παρατήρηση: Το άλμπουμ περιλαμβάνει πέντε τραγούδια, συνολικής διάρκειας περίπου 30 λεπτών, κάτι που στο δικό μου βιβλίο ορίζεται περισσότερο ως EP, παρά ως full length δουλειά. Η μπάντα δείχνει να το αντιμετωπίζει ως κανονικό άλμπουμ κι εγώ δεν έχω κάποιο ιδιαίτερο λόγο να επιμείνω πως δεν είναι.

Παρατήρηση δεύτερη: Αποχαιρετούν την μοντέρνα στροφή που έκαναν στο "Dogs" και επιστρέφουν στο «παλιακό» ύφος του ντεμπούτου τους, με τον ήχο των νέων συνθέσεων να είναι ίσως και περισσότερο αναλογικός και vintage. Δεν ξέρω αν θα μπορούσε να θεωρηθεί ως πισωγύρισμα, αλλά ο τρόπος με τον οποίον προσέγγισαν την επιστροφή τους υποδεικνύει πως στη συγκεκριμένη δουλειά κάνουν αυτό που γουστάρουν, αφήνοντας και μια απορία αν ο ήχος του "Dogs" υπήρξε αποτέλεσμα πίεσης της δισκογραφικής τους.

Παρατήρηση τρίτη δεν υπάρχει, αλλά υπάρχει ένα απλό και κατανοητό συμπέρασμα: οι The Parlor Mob είναι μεγάλη μπάντα. Με το "Cry Wolf" αποδεικνύουν για μία ακόμα φορά πως η ποιότητα τους είναι ανώτερη του μέσου όρου, πως η συνθετική τους προσέγγιση είναι πάντα ουσιώδης και πως μέσα από το φιλτράρισμα των επιρροών τους έχουν την ικανότητα να περνούν το δικό τους στίγμα. Σπουδαία πράγματα, αν με ρωτούσατε εμένα.

Το εναρκτήριο "The Day You Were Born" κάνει άμεσα σαφή τον '70s προσανατολισμό του ήχου τους, καθώς η φωνή του Mark Melicia ξεχωρίζει κατευθείαν. Στο "Dead Man" που ακολουθεί καταθέτει την πιο δυνατή ερμηνεία του και μάλλον έχουμε την καλύτερη στιγμή του δίσκου, μαζί με το επίσης εντυπωσιακό ομώνυμο τραγούδι, που ξεκινάει μοιράζοντας πόνο και κλιμακώνεται από τη μέση και μετά με ένα καταπληκτικό riff. Το "Racing With A Beating Heart" διαθέτει την πιο πιασάρικη μελωδία, κολλητική, αλλά ίσως και λίγο υπερβολικά επαναλαμβανόμενη, ενώ το "Doe Eyed Dear" θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι μοντερνίζει αν δεν ήταν για τον vintage ήχο που γενικά επικρατεί στο άλμπουμ.

Το άλμπουμ -ελέω της μικρής του διάρκειας- τελειώνει πριν το καταλάβεις. Καταλαβαίνω ότι σε κάποιους θα φανεί σχετικά λειψό ή ότι βάζει φρένο στην πορεία που έδειχναν να προδιαγράφουν με το "Dogs" (μην υπερβάλλουμε, δεν είναι αντίστοιχα καλό), όμως οφείλουμε να αναλογιστούμε τις συνθήκες μέσα από τις οποίες δημιουργήθηκε και να το εκτιμήσουμε αναλόγως.

Η κυνική πλευρά της μουσικής βιομηχανίας πήρε σχεδόν τα πάντα από τους Parlor Mob και τους ανάγκασε να βρουν το σθένος για να ξεκινήσουν εκ νέου από το μηδέν. Επειδή πολλοί στη θέση τους θα τα είχαν παρατήσει, και μόνο το γεγονός πως υπάρχουν ακόμα είναι ευτύχημα για την rock μουσική. Οι πέντε τραγουδάρες που μας προσφέρουν απλώς επιστεγάζουν την επιστροφή τους και ας ελπίσουμε αυτή τη φορά ο κόσμος να σταθεί πιο δίκαιος απέναντί τους.
  • SHARE
  • TWEET